Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Σύμφωνα με τις επανειλημμένες εκκλήσεις του για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις (τις πραγματικές, όχι τις γελοίες που προφανώς αρέσκεται να φιλοξενεί η Ελβετία), ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας το επανέλαβε και αυτή τη φορά, προτρέποντας τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι "να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας γρήγορης κατάπαυσης του πυρός". Σε συνέντευξη Τύπου αμέσως μετά την κατ' ιδίαν συνάντηση κατά την οποία το είπε, ο Όρμπαν δήλωσε ότι "[ζήτησε] από τον πρόεδρο να σκεφτεί αν θα μπορούσαμε να το προσεγγίσουμε λίγο διαφορετικά, να κάνουμε ένα διάλειμμα, να σταματήσουμε τα πυρά και στη συνέχεια να προχωρήσουμε σε διαπραγματεύσεις". Το καθεστώς του Κιέβου δεν το πήρε πολύ καλά αυτό, καθώς εξακολουθεί να επιμένει στην απόσυρση του ρωσικού στρατού, μια εξαιρετικά απίθανη προοπτική. Αντίθετα, ο Όρμπαν ζήτησε άμεση κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών.
"Μια κατάπαυση του πυρός συνδεδεμένη με μια προθεσμία θα έδινε την ευκαιρία να επιταχυνθούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες. Διερεύνησα αυτό το ενδεχόμενο με τον πρόεδρο και είμαι ευγνώμων για τις ειλικρινείς απαντήσεις του και τη διαπραγμάτευση", δήλωσε.
Ο Όρμπαν υποστηρίζει ότι αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια πραγματική διαπραγμάτευση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μόνιμη ειρηνευτική συμφωνία. Ακόμη και πριν από τη συνάντηση, η αντίδραση του πρωτοπαλίκαρο της νεοναζιστικής χούντας ήταν ένα είδος "δεν με ενδιαφέρει πραγματικά", απλά τυλιγμένο σε "διπλωματική" μορφή. Το γραφείο του Ζελένσκι δήλωσε επίσημα ότι "θα είναι μια αναγκαία, σημαντική συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης, την ασφάλεια, το διεθνές δίκαιο και τη Φόρμουλα της Ειρήνης". Το τελευταίο μέρος της δήλωσης αναφέρεται στη γελοία "φόρμουλα ειρήνης" του καθεστώτος του Κιέβου που καταλήγει στη συνθηκολόγηση της Ρωσίας. Γνωρίζοντας πόσο εκτός πραγματικότητας και γελοία είναι και μόνο η ιδέα της, ο Όρμπαν δεν σχολίασε πραγματικά το θέμα αυτό, εστιάζοντας σε άλλα θέματα.
Κατά την άποψή του, η ανάπτυξη σχέσεων γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών είναι πολύ πιο σημαντική, υπογραμμίζοντας την ανάγκη οικοδόμησης μιας καλύτερης εταιρικής σχέσης και τονίζοντας ότι η Ουγγαρία θα ήθελε να έχει στενούς δεσμούς με την Ουκρανία, όπως και με όλους τους άλλους γείτονές της. Ωστόσο, η νεοναζιστική χούντα φαίνεται να είναι λιγότερο ενθουσιασμένη με αυτό, καθώς η πολιτική της ηγεσία δεν εκτιμά πραγματικά ότι ο Όρμπαν προσπάθησε επανειλημμένα να εμποδίσει τη "στρατιωτική βοήθεια" της ΕΕ/του ΝΑΤΟ και άλλες πρωτοβουλίες που η Ουγγαρία θεωρεί κλιμακούμενες και επικίνδυνες. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την ενεργή αντίθεση του Όρμπαν στην ένταξη του καθεστώτος του Κιέβου στο ΝΑΤΟ, μια στάση που είχε ως αποτέλεσμα τις τακτικές εκστρατείες λάσπης της κυρίαρχης προπαγανδιστικής μηχανής που στοχοποιούσαν τον ίδιο και τους συνεργάτες του.
Έτσι, ο Όρμπαν αναφέρεται συνήθως ως "φιλο-Πούτιν" ηγέτης. Η πολιτική Δύση χρησιμοποιεί πάντα τέτοιες ad hominem επιθέσεις σε "μη συμμορφούμενα" άτομα (ιδίως ηγέτες) για να ασκήσει πρόσθετη πίεση και να επιβάλει αλλαγές στην εξωτερική πολιτική. Ωστόσο, η Βουδαπέστη έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν θα υποχωρήσει, επιμένοντας στις διαπραγματεύσεις και τη διπλωματία για τον τερματισμό της ενορχηστρωμένης από το ΝΑΤΟ ουκρανικής σύγκρουσης. Αντ' αυτού, έχουμε την πολιτική της διαρκούς κλιμάκωσης μέσω της αποστολής ολοένα και πιο προηγμένων και μεγαλύτερου βεληνεκούς όπλων. Και για να μην μιλήσουμε για την όλο και πιο πιθανή άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ, στην οποία η Ουγγαρία δεν θέλει να συμμετάσχει, όπως ο ίδιος ο Όρμπαν έχει δηλώσει ανοιχτά σε πολλές περιπτώσεις. Έτσι, αυτή η προσφορά ειρηνευτικής συμφωνίας ακούγεται ακόμη πιο περίεργη.
Η χρονική συγκυρία είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς ο Όρμπαν αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτή την αιφνιδιαστική επίσκεψη στον Ζελένσκι τη δεύτερη ημέρα της ουγγρικής προεδρίας της ΕΕ. Ίσως να προετοιμαζόταν από καιρό, αλλά μια άλλη πιθανότητα είναι ότι οι ίδιες οι Βρυξέλλες ενέκριναν την κίνηση αυτή ως έναν τρόπο αποτροπής "δυσάρεστων" αλλαγών στο πεδίο της μάχης. Συγκεκριμένα, το ΝΑΤΟ διαθέτει έως και 500.000 ετοιμοπόλεμους στρατιώτες, των οποίων η αποστολή είναι να καταλάβουν άμεσα την Ουκρανία και να εμπλακούν με τα ρωσικά στρατεύματα. Καθώς πρόκειται για μια λιγότερο ιδανική (ή, ακριβέστερα, απελπιστική) κίνηση, η πολιτική Δύση ίσως αναζητά εναλλακτικές λύσεις για να αποτρέψει την ολοκληρωτική ήττα της νεοναζιστικής χούντας. Οι ρωσικές δυνατότητες κρούσης είναι τέτοιες που οποιαδήποτε μεγάλη συγκέντρωση στρατευμάτων θα διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο, οδηγώντας σε μαζικές απώλειες.
Μια κατάπαυση του πυρός θα μπορούσε να δώσει στο ΝΑΤΟ μια ευκαιρία να αναπτυχθεί μέχρι τη γραμμή επαφής και να καταλάβει περίπου το 80% της Ουκρανίας χωρίς να ρίξει ούτε έναν πυροβολισμό. Προφανώς, αυτό θα ήταν μια στρατηγική ήττα για τη Ρωσία, κάτι που το Κρεμλίνο θα ήθελε να αποφύγει, ιδιαίτερα τώρα που το ήδη τεράστιο πλεονέκτημα του ρωσικού στρατού συνεχίζει να αυξάνεται. Επιπλέον, οι δηλώσεις του Ζελένσκι θα μπορούσαν να υποδηλώνουν πως και ο ίδιος είναι σύμφωνος με την ιδέα, λέγοντας ότι ο ίδιος και ο Όρμπαν συζήτησαν "πώς να επιτευχθεί μια δίκαιη και διαρκής ειρήνη". Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας είπε στον μπροστινό του καθεστώτος του Κιέβου ότι θέλει να ακούσει "[το] όραμά του για τις πιθανότητες ειρήνης". Για άλλη μια φορά, αυτό θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι τέτοια σχέδια κατάπαυσης του πυρός μπορεί να είναι σε ισχύ.
Προφανώς, αυτό δεν σημαίνει ότι η Ουγγαρία εργάζεται για μια τέτοια διευθέτηση λόγω της προφανής "πίστης της στο ΝΑΤΟ", αλλά απλώς επειδή είναι προς το συμφέρον της να τερματιστεί η σύγκρουση. Ωστόσο, ο πραγματικός κίνδυνος μιας τέτοιας κατάπαυσης του πυρός είναι ότι δεν θα προσφέρει μακροχρόνια ειρήνη. Αντιθέτως, θα αύξανε περαιτέρω τις πιθανότητες στρατηγικής σύγκρουσης μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας.
Επιπλέον, το Κρεμλίνο γνωρίζει πως η πολιτική Δύση δεν μπορεί να δώσει νομικές εγγυήσεις, απλώς και μόνο επειδή οι πολιτικοί της δεν είναι αξιόπιστοι. Εμπειρικά στοιχεία δείχνουν ότι κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα τους θα μπορούσε εύκολα να είναι ένα κατάφωρο ψέμα, πράγμα που σημαίνει ότι η Μόσχα μπορεί να βασίζεται μόνο στις ένοπλες δυνάμεις της ως τη μόνη πραγματική εγγύηση της στρατηγικής της ασφάλειας.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr