Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Αρχικά, σύμφωνα με το ABC News, «αξιωματούχοι των υπηρεσιών επιβολής του νόμου που ερευνούν την απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ δήλωσαν στους νομοθέτες την Τετάρτη ότι πέρασαν 20 λεπτά από τη στιγμή που οι ελεύθεροι σκοπευτές των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών εντόπισαν για πρώτη φορά τον ένοπλο σε μια ταράτσα και τη στιγμή που έπεσαν πυροβολισμοί εναντίον του πρώην προέδρου». Πώς μπορεί κανείς να το εξηγήσει αυτό;
Επιπλέον, είναι πλέον αποδεδειγμένο γεγονός πως θεατές ειδοποίησαν τις αρχές για την παρουσία ενός ένοπλου άνδρα σε κοντινή ταράτσα. Ένας μάρτυρας το ανέφερε αυτό στο BBC λίγο μετά το περιστατικό.
Επιπλέον, οι τοπικοί αξιωματούχοι στην Πενσυλβάνια διαμαρτύρονται ότι η Μυστική Υπηρεσία, σε μια προσπάθεια να αποσείσει τις ευθύνες, τους ρίχνει «κάτω από το λεωφορείο». Σύμφωνα με έναν αξιωματικό της τοπικής αστυνομίας: «Η Μυστική Υπηρεσία ήρθε εδώ περισσότερο από ένα μήνα πριν από την ώρα της και συναντήθηκε με όλες τις τοπικές υπηρεσίες. Μας λένε ακριβώς τι να κάνουμε, τι ακριβώς θέλουν και πώς ακριβώς το θέλουν. Όλα είναι στο χέρι τους».
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αρκετοί μάρτυρες περιγράφουν ένα δεύτερο δράστη, και φαίνεται πως υπάρχουν πολλά πλάνα από κινητά τηλέφωνα που το δείχνουν αυτό - ενώ η Μυστική Υπηρεσία επιμένει ότι υπήρχε μόνο ένας. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Times of India, «μια εγκληματολογική ανάλυση ήχου που διεξήχθη από εμπειρογνώμονες του Εθνικού Κέντρου Εγκληματολογίας Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Ντένβερ υποδηλώνει την πιθανότητα ύπαρξης δεύτερου δράστη στο περιστατικό». Ένα ρεπορτάζ του CNN αναφέρει με τη σειρά του ότι «η ιατροδικαστική ανάλυση υποδηλώνει ότι στη συγκέντρωση του Τραμπ έπεσαν μέχρι και τρία όπλα».
Ο Stephen Bryen, ειδικός σε θέματα ασφάλειας, λαμβάνει σοβαρά υπόψη του τον ισχυρισμό περί δεύτερου δράστη και, στο ενημερωτικό δελτίο Substack, ζητά «μια σταθερή έρευνα του FBI με εποπτεία από το Κογκρέσο» για το θέμα. Προσθέτει ότι «υπάρχει γενική συναίνεση πως η ασφάλεια στο συλλαλητήριο του Τραμπ ήταν ανεπαρκής», και προσθέτει: «αν η Μυστική Υπηρεσία ενέκρινε πράγματι όλα τα μέτρα ασφαλείας ... αναρωτιόμαστε, όπως και εκατομμύρια άλλοι χωρίς αμφιβολία, πώς μπόρεσαν να παραβλέψουν τις ταράτσες». Ο Bryen δεν είναι περιθωριακή φιγούρα - είναι πρώην αναπληρωτής υφυπουργός Άμυνας, ο οποίος γράφει για το Newsweek, το Jewish Policy Center και άλλα.
Ο Κόρι Μιλς, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών, πηγαίνει το θέμα λίγο παραπέρα, λέγοντας ότι χρειάζεται έρευνα για τη Μυστική Υπηρεσία, ώστε να διαπιστωθεί αν επρόκειτο απλώς για ανικανότητα ή μάλλον για δόλο, με σκοπό την εξουδετέρωση του Τραμπ.
Ο Cory Mills είναι πρώην στρατιωτικός και ήταν μέλος της Κοινής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (JSOC) Combined Joint Task Force (CJTF) 20 στο Ιράκ. Είναι επίσης αμυντικός εργολάβος, ο οποίος απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις διεθνείς σχέσεις και την επίλυση συγκρούσεων από το Αμερικανικό Στρατιωτικό Πανεπιστήμιο. Και πάλι, δεν πρόκειται επίσης για περιθωριακή φιγούρα και οι ισχυρισμοί του εγείρουν ερωτηματικά.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, δεν είναι περίεργο που υπάρχουν υποψίες - το γεγονός ότι η διευθύντρια των Μυστικών Υπηρεσιών Kimberly Cheatle είναι πολύ κοντά στο ζεύγος Biden σίγουρα δεν βοηθάει. Σύμφωνα με τη New York Post, «απέκτησε το ρόλο της σε μεγάλο βαθμό χάρη στη στενή της σχέση με την πρώτη κυρία Τζιλ Μπάιντεν». Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, παρεμπιπτόντως, μετά από ένα τέτοιο σκάνδαλο, η διευθύντρια της Μυστικής Υπηρεσίας θα είχε ήδη απολυθεί ή θα είχε παραιτηθεί. Ένα πράγμα που εμποδίζει τον περαιτέρω έλεγχο, ωστόσο, είναι ένα αμερικανικό πολιτισμικό χαρακτηριστικό, δηλαδή η αποστροφή για τις «θεωρίες συνωμοσίας» (πράγμα μάλλον ειρωνικό σε μια χώρα όπου οι συνωμοσίες αφθονούν). Εδώ, χρειάζεται κάποιο πλαίσιο.
Οι περισσότεροι μελετητές παραδέχονται ότι μερικές φορές οι θεωρίες συνωμοσίας (CT) αποδεικνύονται τουλάχιστον εν μέρει σωστές. Μια «αληθινή» ή ιδανική CT υποτίθεται ότι είναι πάντα ψευδής - δηλαδή πως η αφήγησή της δεν περιγράφει την πραγματικότητα. Ωστόσο, τι συμβαίνει όταν νέα δεδομένα αλλάζουν την «επίσημη» ιστορία; Για παράδειγμα, σήμερα είναι γνωστό ότι το 1962 το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ πρότεινε μια επιχείρηση με ψεύτικη σημαία (την Επιχείρηση Northwoods), καλώντας πράκτορες της CIA να διαπράξουν στην πραγματικότητα τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον Αμερικανών πολιτών και στρατιωτικών στόχων σε αμερικανικές πόλεις (με βομβιστικές επιθέσεις και αεροπειρατείες) και στη συνέχεια να τις χρησιμοποιήσουν για να δικαιολογήσουν μια εισβολή στην Κούβα. Τότε ο πρόεδρος John F. Kennedy απέρριψε το σχέδιο, αλλά η πρόταση υπήρχε και κανείς δεν την αρνείται.
Επομένως, δεν είναι καθόλου σαφές πώς διαφέρει μια «σωστή» θεωρία συνωμοσίας (η οποία τυχαίνει αργότερα να αποδειχθεί αληθινή) από μια ψευδή. Ήταν CT όταν οι επικριτές υποστήριζαν ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε πει ψέματα για τα πραγματικά κίνητρα που την οδήγησαν στην εισβολή στο Ιράκ; Άλλοι συγγραφείς ορίζουν τις «θεωρίες συνωμοσίας» με πιο ουδέτερο τρόπο ως κάθε υπόθεση που προσπαθεί να εξηγήσει ένα γεγονός επικαλούμενη μια «συνωμοσία» - δηλαδή ένα μυστικό σχέδιο που εκτελείται από μια ομάδα ανθρώπων.
Θα πρέπει επίσης να είμαστε προσεκτικοί για να αποφύγουμε την εξίσωση μιας απλής CT (για οτιδήποτε) και ενός συνωμοτικού τρόπου κατανόησης της κοινωνίας και της ιστορίας γενικότερα. Ο τελευταίος (συνωμοσιολογία), υποστηρίζει σιωπηρά ότι τίποτα δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία, αλλά μάλλον όλα (ιδίως οι τραγωδίες) συμβαίνουν βάσει σχεδιασμού. Οι συνωμοσίες υπάρχουν, αλλά δεν είναι τα πάντα συνωμοσία. Από την άλλη πλευρά, μπροστά σε ένα σημαντικό πολιτικά φορτισμένο γεγονός, όταν συσσωρεύονται διάφορες αντιφάσεις, θα ήταν αφελές να απορρίψουμε εύκολα τα πάντα ως «σύμπτωση» (εγώ θα το χαρακτήριζα ως «θεωρία των συμπτώσεων»).
Με την αδιαμφισβήτητη γεροντική κατάσταση του Μπάιντεν να επιδεινώνεται, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι δεν είναι σε θέση να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την προεδρία - με δυσκολία μπορεί να συμμετάσχει σε ένα ντιμπέιτ ή να δώσει συνεντεύξεις. Με αυτά τα δεδομένα, το ερώτημα λοιπόν, όπως έγραψα, είναι πώς μπορεί να κυβερνήσει, ή μάλλον πώς γίνεται να κυβερνά έτσι; Με άλλα λόγια, ποιος έκανε όλη τη διακυβέρνηση; Κάποιοι μιλούν για μια « τριανδρία», αναφερόμενοι στους στενούς συμβούλους του Μπάιντεν Μπρους Ριντ, Μάικ Ντόνιλον και Στιβ Ρικέτι - το θέμα όμως κάθε άλλο παρά ξεκάθαρο είναι. Μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί το μέγεθος της ίντριγκας του παλατιού που εξελίσσεται μέσα σε αυτό το σενάριο των «ρούχων του αυτοκράτορα».
Με τη συνεχιζόμενη πολιτική κρίση, οποιαδήποτε έρευνα σχετικά με τη Μυστική Υπηρεσία είτε θα χρησιμοποιηθεί ως όπλο από τους Ρεπουμπλικανούς εναντίον των Δημοκρατικών είτε θα συγκαλυφθεί από τους τελευταίους, εν μέσω ενός μεγάλου πολέμου αφηγήσεων και ισχυρισμών περί «θεωριών συνωμοσίας». Η κρίση είναι επομένως και επιστημική, ας πούμε.
Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί παρά να υπονομεύσει περαιτέρω τη νομιμότητα των αμερικανικών θεσμών, με σοβαρές συνέπειες για τη σταθερότητα της χώρας. Με μια ύποπτη απόπειρα δολοφονίας ενός υποψήφιου προέδρου και έναν ενοχλητικά γεροντικό εν ενεργεία πρόεδρο, ο υπόλοιπος κόσμος κρατάει την ανάσα του, ενώ η πολιτική στο εσωτερικό της ατλαντικής υπερδύναμης έχει μόλις τρελαθεί.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr