 |
| Photo: Public domain |
Editorial - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Με το θράσος που τον χαρακτηρίζει, ο Τραμπ υπόσχεται στους Αμερικανούς ψηφοφόρους πως αν εκλεγεί στις 5 Νοεμβρίου, μπορεί να μεσολαβήσει για μια ειρηνευτική συμφωνία "μέσα σε 24 ώρες".
Όσο για τον Τζο Μπάιντεν, τον εν ενεργεία Δημοκρατικό του Λευκού Οίκου, έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να επιδιώξει διπλωματική διευθέτηση, υποσχόμενος να στηρίξει το καθεστώς του Κιέβου "μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό" σε έναν μάταιο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Αυτή την εβδομάδα, η κυβέρνηση Μπάιντεν υποσχέθηκε άλλα 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια στρατιωτικής βοήθειας στο απελπιστικά διεφθαρμένο καθεστώς Ζελένσκι για να συνεχίσει να πολεμά τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ. Έναν πόλεμο που έχει κοστίσει πάνω από 500.000 θανάτους Ουκρανών στρατιωτικών.
Ο Μπάιντεν είναι ένα με το αμερικανικό και ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο στην αδυσώπητη πολεμοκαπηλεία του. Και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, η κυρίαρχη πολιτική της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών - ο άξονας ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ - είναι απλά πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος. Το μιλιταριστικό χρηματικό φαγοπότι και η ρωσοφοβία είναι παγιωμένα και αδιόρθωτα, παρακάμπτοντας κάθε κοινή λογική ή ηθική απόφαση.
Η Χίλαρι Κλίντον, η πρώην υποψήφια πρόεδρος των Δημοκρατικών που ενσαρκώνει το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, κάλεσε αυτή την εβδομάδα τους Ουκρανούς να συνεχίσουν να αγωνίζονται για να επανεκλεγεί ο Μπάιντεν.
Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη, επικράτησε συναγερμός και αποπληξία μεταξύ διαφόρων ηγετών όταν ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν πέταξε στη Μόσχα σε μια απρογραμμάτιστη επίσκεψη για να συνομιλήσει με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για τις προοπτικές μιας ειρηνικής διευθέτησης. Ο Όρμπαν καταδικάστηκε έντονα επειδή τόλμησε να προσεγγίσει τον Πούτιν.
Έτσι, σε αυτό το φόντο της επίμονης πολεμοκαπηλίας φαίνεται μάλλον αναζωογονητικό το γεγονός πως ο Τραμπ θα πρέπει τουλάχιστον να εξετάζει το ενδεχόμενο να τερματιστεί η βία στην Ουκρανία - η χειρότερη σύγκρουση στην Ευρώπη από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μια σύγκρουση που κινδυνεύει να κλιμακωθεί σε ολοκληρωτική πυρηνική πυρκαγιά.
Ερωτηθείς σχετικά με την ειρηνευτική προσφορά του Τραμπ, ο πρόεδρος Πούτιν απάντησε ευγενικά αυτή την εβδομάδα, λέγοντας ότι πιστεύει ότι ο Αμερικανός ήταν ειλικρινής, αλλά επισήμανε την έλλειψη λεπτομερειών στην πρόταση του Τραμπ.
Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι γνωστός για τις συνεκτικές λεπτομέρειες. Το ύφος του είναι η τυμβωρυχία και η καυχησιολογία. Με μια μεγάλη πρέζα αλάτι.
Ο πρεσβευτής της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη, Βασίλι Νεμπένζια, δεν πείστηκε από τους ειρηνευτικούς στοχασμούς του Τραμπ. Ο Nebenzia ανέφερε ότι ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος δεν έχει την απαραίτητη κατανόηση για την επίλυση της σύγκρουσης. Αυτό θα απαιτούσε μια έξυπνη εκτίμηση της ιστορίας: τον αδυσώπητο επεκτατισμό του ΝΑΤΟ, την προδοτική οπισθοχώρηση της Ουάσινγκτον σε σχέση με προηγούμενες συμφωνίες ασφαλείας και την εγγενή λειτουργία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ως αχόρταγου επιτιθέμενου που ξεκινά από την ίδρυση του ΝΑΤΟ πριν από 75 χρόνια.
Υπάρχει κάτι περισσότερο από μια υποψία ότι ο "Ντόναλντ" έχει ως κίνητρο απλώς την επιφανειακή προεκλογική εκστρατεία. Ο πρώην μεγιστάνας των ακινήτων έχει οξυδέρκεια στο να αξιοποιεί το λαϊκό συναίσθημα. Οι δύο υποψήφιοι για την αμερικανική προεδρία βρίσκονται στήθος με στήθος στις δημοσκοπήσεις, ενώ απομένουν λιγότεροι από τέσσερις μήνες μέχρι την ημέρα των εκλογών. Ακόμη και μετά την καταστροφική εμφάνιση του Μπάιντεν στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ την περασμένη εβδομάδα, ο Τραμπ δεν έχει αξιοποιήσει ένα αποφασιστικό προβάδισμα - γεγονός που αντανακλά το πόσο άσχημα γίνονται αντιληπτοί και οι δύο υποψήφιοι από τους Αμερικανούς ψηφοφόρους.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η σαφής πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών επιθυμεί τη διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία με διπλωματία. Υπάρχει διάχυτη δυσπιστία σχετικά με τα τεράστια ποσά χρημάτων των φορολογουμένων που ρίχνονται σε ένα καθεστώς διαβόητο για τη διαφθορά του, καθώς και ο ενστικτώδης φόβος ότι η σύγκρουση θα μπορούσε να ξεφύγει από τον έλεγχο και να εξελιχθεί σε έναν πυρηνικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η συζήτηση του Τραμπ για τη μεσολάβηση για μια ειρηνευτική συμφωνία πριν από την ορκωμοσία του στις 20 Ιανουαρίου 2025 δεν φαίνεται να είναι τίποτα περισσότερο από ένα σκόπιμο στοίχημα ότι μια τέτοια θέση μπορεί να είναι αρκετή για να κερδίσει ένα προβάδισμα μεταξύ των αναποφάσιστων ψηφοφόρων και να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο.
Αυτό δεν είναι κακό, θα μπορούσε να πει κανείς. Εξάλλου, σίγουρα κάποια προσπάθεια ειρηνικής διπλωματίας είναι καλύτερη από τη μηδενική, ανεξάρτητα από το πόσο αδέξια μπορεί να είναι αυτή η προσπάθεια.
Το πρόβλημα είναι πως ο Τραμπ δεν έχει καμία αξιοπιστία. Την τελευταία φορά που ήταν στον Λευκό Οίκο (2016-20), αποδείχθηκε άχρηστος στο να ορθώσει το ανάστημά του στο βαθύ κράτος, παρά τις υποσχέσεις του για εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία. Ομολογουμένως, η προεδρία του δέχθηκε επίθεση από την αβάσιμη υστερία Russia-gate που προώθησε το αμερικανικό κατεστημένο και τα δουλικά μέσα ενημέρωσης για να τον υπονομεύσουν.
Παρ' όλα αυτά, σε βασικά ζητήματα, ο Τραμπ έδειξε ότι είναι ένα πρόθυμο όργανο για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ένα σημαντικό σημάδι αδυναμίας ήταν η έγκριση του Τραμπ για την αποστολή θανατηφόρων όπλων στο καθεστώς του Κιέβου. Έσπασε ένα κρίσιμο ταμπού. Ακόμη και ο προκάτοχός του, ο Δημοκρατικός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, είχε αρνηθεί να φτάσει τόσο μακριά. Ο Ομπάμα και ο τότε αντιπρόεδρός του Τζο Μπάιντεν επέβλεψαν το υποστηριζόμενο από τη CIA πραξικόπημα στο Κίεβο το 2014, το οποίο εισήγαγε ένα νεοναζιστικό καθεστώς που μισούσε τη Ρωσία. Αλλά η αποστολή θανατηφόρου αμερικανικού οπλισμού σε αυτό το καθεστώς ήταν εκτός συζήτησης - τόσο προκλητική θεωρήθηκε. Ο Τραμπ έσπασε αυτό το ταμπού το 2019, όταν διέταξε την προμήθεια αντιαρματικών πυραύλων Javelin αξίας 47 εκατομμυρίων δολαρίων στους νεοναζί.
Η κίνηση αυτή ενθάρρυνε το καθεστώς του Κιέβου να εντείνει την επιθετικότητά του κατά του ρωσικού πληθυσμού στην περιοχή του Ντονμπάς. Αυτή η γενοκτονική επίθεση οδήγησε τελικά στην επέμβαση της Ρωσίας τον Φεβρουάριο του 2022 και στη διασφάλιση της περιοχής ως νέο τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Επιπλέον, ο Τραμπ ήταν αυτός που κατήργησε δύο βασικά μέτρα ελέγχου των εξοπλισμών με τη Ρωσία, τη Συνθήκη για τα πυρηνικά όπλα μέσου βεληνεκούς (INF) και τη Συνθήκη για τους ανοικτούς ουρανούς. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Τραμπ δεν ξεκίνησε προσωπικά αυτές τις προκλητικές κινήσεις. Υπακούει στους σχεδιαστές του βαθέος κράτους και στην ατζέντα τους για την προώθηση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Ανακαλώντας την INF, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρήκαν έναν νόμιμο τρόπο να προμηθεύουν βαλλιστικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς στην Ουκρανία, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για να πλήξουν το έδαφος της Ρωσίας.
Με αυτόν τον τρόπο, αναμφισβήτητα, ο Τραμπ έπαιξε καθοριστικό και ολέθριο ρόλο στην υποδαύλιση του πολέμου δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία, ο οποίος προετοιμάστηκε το 2014 υπό τον Ομπάμα και τελικά ξέσπασε το 2022 υπό τον Μπάιντεν.
Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη πως ο Τραμπ έδωσε την υποστήριξή του στο τεράστιο στρατιωτικό συμπλήρωμα ύψους 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία που ψηφίστηκε από το αμερικανικό Κογκρέσο τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Ο Τραμπ υποχώρησε μετά από προηγούμενες γκρίνιες για τη βοήθεια. Αυτή η βοήθεια έχει παρατείνει τον πόλεμο χωρίς λόγο.
Βέβαια, ο Τραμπ έχει σε άλλες περιπτώσεις τσακωθεί για τα αμερικανικά χρήματα που σπαταλούνται στο καθεστώς του Κιέβου. Έχει επίσης επανειλημμένα γκρινιάξει για τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ που δεν ξοδεύουν αρκετά, απειλώντας να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη στρατιωτική συμμαχία αν δε δώσουν περισσότερα. Αυτό είναι τυπικό παζάρι και εγωισμός του Τραμπ που δεν έχει καμία σχέση με την αμφισβήτηση της αρχής του ΝΑΤΟ ως οργάνου του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ο Τραμπ απλώς θέλει να το κάνει πιο φτηνά και, σαν ντον της μαφίας, να βάλει τους Ευρωπαίους λακέδες να πληρώσουν περισσότερα για την αμερικανική κομπίνα προστασίας.
Ο Τραμπ είναι ένας αδίστακτος αδέσμευτος που δεν θα κάνει τίποτα για να τερματίσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Άλλωστε, οι σχεδιαστές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μιλούν για την "απόδειξη του Τραμπ" στα σχέδιά τους για επίθεση εναντίον της Ρωσίας, ώστε αν με κάποιο τρόπο ξαναμπεί στον Λευκό Οίκο, να μην εκτρέψει την πολεμοχαρή πολιτική τους.
Ο Μπάιντεν είναι ετοιμόρροπος και ο Τραμπ είναι αξιολύπητος. Και οι δύο είναι πράκτορες του βαθέος κράτους που διαφέρουν μόνο στο αθυρόστομο ύφος τους.
Η ειρήνη στην Ουκρανία θα έρθει όταν οι ιμπεριαλιστές ηγέτες των ΗΠΑ συνειδητοποιήσουν πως οι όροι της Ρωσίας είναι η μόνη αποδεκτή επιλογή, όπως επανέλαβε αυτή την εβδομάδα ο Πούτιν. Τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας από το τεχνητό κρατίδιο που είναι η Ουκρανία και η μη ένταξη της τελευταίας στο ΝΑΤΟ είναι αδιαπραγμάτευτα.
Τότε μπορεί να ξεκινήσει η διπλωματία. Αλλά δεν θα ξεκινήσει ούτε από τον Μπάιντεν ούτε από τον Τραμπ. Είναι το μη εκλεγμένο βαθύ κράτος στις ΗΠΑ που πρέπει να έρθει στα συγκαλά του υπό την πίεση της ήττας στην Ουκρανία.