 |
| Photo: Public domain |
Eduardo Vasco - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο συγγραφέας φοβάται ότι ο Τραμπισμός χτίζει το δικό του βαθύ κράτος, το οποίο θα μπορούσε να εδραιωθεί με την επιστροφή του Τραμπ στην κυβέρνηση. Οι παραδοσιακοί αναλυτές των δυτικών διανοουμένων τείνουν να χαρακτηρίζουν τις χώρες που δεν ανήκουν στη Βόρεια Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη ως εξαιρετικά γραφειοκρατικά, διεφθαρμένα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα, όπου βασιλεύουν οι εσωτερικές συνωμοσίες ως μορφή πάλης για την εξουσία. Στην πραγματικότητα, αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει απόλυτα στις Ηνωμένες Πολιτείες των τελευταίων δεκαετιών. Οι ΗΠΑ διαθέτουν μία από τις μεγαλύτερες και σίγουρα την ισχυρότερη κρατική γραφειοκρατία στον κόσμο. Ξεχάστε τις υποτιθέμενες ανησυχίες για τους ΛOAΤ ή τους έγχρωμους. Αυτοί που κυριαρχούν στην εξουσία στις Η.Π.Α. δεν ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα ή την έλλειψη δικαιωμάτων αυτών των ανθρώπων. Νοιάζονται για πιο θεμελιώδη πράγματα, όπως η διατήρηση του αυστηρού ελέγχου του πολιτικού καθεστώτος.
Και ο Τραμπ είναι μια επικίνδυνη απειλή για αυτόν τον έλεγχο. Τείνει να συγκεντρώνει εξουσίες στην προεδρία, με μεγαλύτερη δύναμη παρέμβασης και έλεγχο των υπηρεσιών πληροφοριών και των φορέων εθνικής άμυνας. Έμαθε από τα λάθη της πρώτης θητείας του και τώρα θα τοποθετεί μόνο ανθρώπους που εμπιστεύεται σε θέσεις-κλειδιά - και η τάση είναι να αλλάξει τους περισσότερους από τους επικεφαλής των κύριων τομέων της κυβέρνησης. Ένα άλλο άρθρο του Foreign Affairs, που δημοσιεύθηκε από τη Risa Brooks στις 20 Μαρτίου, εκφράζει ανησυχίες για την αυξανόμενη πολιτικοποίηση του αμερικανικού στρατού, που τροφοδοτείται τόσο από την προπαγάνδα του Τραμπ όσο και από τα βέτο των Ρεπουμπλικανών νομοθετών στην προαγωγή υποτιθέμενων φιλελεύθερων αξιωματικών στο στρατό. Έτσι, οι επικεφαλής του Πενταγώνου μισούν επίσης την ιδέα της επιστροφής του Τραμπ στην κυβέρνηση. Και οι αξιωματικοί του Πενταγώνου επιλέγονται πάντα από τις τάξεις των εταιρειών όπλων, οι οποίες ανησυχούν για το ενδεχόμενο οι Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρουν τις στρατιωτικές βάσεις και τα στρατεύματά τους από την Ασία και την Ευρώπη, καθώς το κέρδος τους προέρχεται ακριβώς από την πώληση υλικού στην αμερικανική κυβέρνηση και τις χώρες-πελάτες της. Τα άλλα όργανα του Βαθέος Κράτους, όπως η CIA και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, τροφοδοτούνται επίσης με στελέχη από τη στρατιωτική βιομηχανία, καθώς και από τη Silicon Valley και τη Wall Street, που συγκεντρώνουν τα μεγάλα τεχνολογικά και οικονομικά μονοπώλια των ΗΠΑ και του κόσμου. Ο Τραμπ έχει επίσης δηλώσει ότι θα μπορούσε να ανοίξει τους μυστικούς φακέλους για τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, κάτι που θα αποκάλυπτε λίγα περισσότερα για τη σήψη στη CIA και το βαθύ κράτος, που πιθανώς είναι υπεύθυνοι για τη δολοφονία αυτή.
Ο Τραμπ θα μπορούσε να προβεί σε μια άνευ προηγουμένου αναδιαμόρφωση του Deep State, της πραγματικής κυβέρνησης των ΗΠΑ. Τα βάζει με τα χειρότερα ένστικτα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Ο πυρήνας της σύγκρουσης μεταξύ του Τραμπ και του μηχανισμού που διοικεί τις ΗΠΑ είναι οι ταξικές αντιθέσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, οι αντιθέσεις των περιθωριοποιημένων τμημάτων της αστικής τάξης, της μεσαίας τάξης και του προλεταριάτου, με την ιμπεριαλιστική μεγαλοαστική τάξη.
Ο Τζέφρι Σόνενφελντ, ένας διακεκριμένος Αμερικανός μελετητής της υψηλής κοινωνίας που συνεργάζεται καθημερινά με τους μεγαλύτερους καπιταλιστές της Αμερικής, έχει τονίσει αυτή την αντίφαση σε άρθρα του Τύπου. Στους New York Times τόνισε ότι, μέχρι στιγμής, κανένας από τους 100 κορυφαίους δισεκατομμυριούχους της λίστας Fortune δεν έχει δωρίσει ούτε μία δεκάρα στην προεδρική εκστρατεία του Τραμπ - όπως ακριβώς κανένας CEO δεν έκανε δωρεά το 2016 και μόνο δύο από τους 100 κορυφαίους το έκαναν το 2020. Επιπλέον, πολλοί επιχειρηματίες που χρηματοδότησαν τον Τραμπ το 2016 εγκατέλειψαν το πλοίο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του.
Λίγοι χρηματοδότες υποστήριξαν τον Ρεπουμπλικανό ηγέτη, αλλά "στην πραγματικότητα, αυτοί οι χρηματοδότες αντιπροσωπεύουν ένα μικρό τμήμα της επιχειρηματικής κοινότητας", σημείωσε ο Sonnenfeld στο Time.
Είναι σαφές από αυτές τις πληροφορίες και την εκστρατεία στα κύρια μέσα ενημέρωσης πως η αμερικανική μεγαλοαστική τάξη δεν υποστηρίζει τον Τραμπ. Ποιος όμως τον υποστηρίζει;
Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στις πολιτικές θέσεις του Τραμπ. Είναι προστατευτικός, απομονωτικός και αντιμεταναστευτικός. Επιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση και υπόσχεται να φροντίσει για την εσωτερική κατάσταση των ΗΠΑ και να μειώσει την παρέμβαση στις υποθέσεις άλλων χωρών, κάτι που θα σήμαινε ένα σοβαρό πλήγμα στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό καθεστώς, πολύ περισσότερο σε μια εποχή εξεγέρσεων εναντίον αυτού του καθεστώτος σε όλο τον κόσμο.
Η παρεμπόδιση της εισόδου των μεταναστών θα αύξανε το μισθολογικό ποσοστό των Αμερικανών εργαζομένων, καθώς οι μετανάστες που εισέρχονται στις ΗΠΑ δέχονται να λαμβάνουν πολύ χαμηλούς μισθούς, μειώνοντας το μέσο μισθό των Αμερικανών εργαζομένων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μεγαλοεπιχειρηματίες επιτίθενται στο μεταναστευτικό πρόγραμμα του Τραμπ, προκειμένου να διατηρήσουν τους χαμηλούς μισθούς με τον ανταγωνισμό των μεταναστών. Πολλοί εργαζόμενοι υποστηρίζουν τον Τραμπ επειδή φυσικά θέλουν καλύτερους μισθούς.
Υπάρχει ακόμη και μια αριστερή πτέρυγα μέσα στον Τραμπισμό, όπως υπήρχε στον ιταλικό φασισμό και στο γερμανικό ναζισμό. Αυτό οφείλεται ακριβώς στην επιρροή των ανοργάνωτων εργαζομένων με μικρή πολιτική συνείδηση, οι οποίοι έχουν υποφέρει έντονα από δεκαετίες νεοφιλελευθερισμού, αποβιομηχάνισης και παραδοσιακών Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανικών κυβερνήσεων. Και στα δύο άρθρα για τους NYT και το Time, ο Sonnenfeld εκτιμά ότι οι οικονομικές πολιτικές του Trump μοιάζουν πολύ περισσότερο με αυτές της σοσιαλιστικής αριστεράς παρά με τις παραδοσιακές θέσεις του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, "και συχνά είναι πολύ πιο προοδευτικές από την κυβέρνηση Biden".
Οι εταιρείες είναι πολύ αντιδημοφιλείς στο σύνολο του αμερικανικού πληθυσμού, ακόμη και στα μέλη και των δύο κομμάτων, γι' αυτό και ακόμη και ο Μπάιντεν πρέπει να τις επικρίνει και να υιοθετεί μέτρα που δεν τους αρέσουν. Ακόμη και ισχυροί τομείς εντός των ΗΠΑ επηρεάστηκαν από την κυριαρχία των μονοπωλίων στην οικονομία, καθώς κατέστειλαν τον ανταγωνισμό από επιχειρηματίες που παρέμεναν στο περιθώριο της εξουσίας. Στην πραγματικότητα, αν μια τόσο μικρή μειοψηφία κυβερνά, ακόμη και πλούσιοι τομείς της κοινωνίας καταλήγουν να ζημιώνονται. Και δεν τους άρεσε να κατασκοπεύονται οι ζωές και οι επιχειρήσεις τους από την NSA ή να χάνουν τους πελάτες τους και σχεδόν να χρεοκοπούν λόγω του ανταγωνισμού από ξένους, κυρίως κινέζους, παραγωγούς.
Τα τελευταία χρόνια, οι ΗΠΑ έχουν εξαρτηθεί από την Κίνα σε διάφορους τομείς, όπως τα ηλεκτρονικά, τα βιντεοπαιχνίδια, τα μηχανήματα, τα υφάσματα, τα χημικά, τα μέταλλα κ.λπ. Δηλαδή, κυρίως σε σχέση με τα βιομηχανικά προϊόντα. Οι εταιρείες του Elon Musk, ενός διαβόητου υποστηρικτή του Trump, είναι ανταγωνιστές των κινεζικών εταιρειών διαδικτύου και ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Όλος αυτός ο τεράστιος επιχειρηματικός τομέας, που περιλαμβάνει πλήθος εταιρειών και επιχειρηματιών, συμφωνεί όταν ο Τραμπ λέει ότι οι ΗΠΑ πρέπει να προστατευθούν από τον ανταγωνισμό της Κίνας και άλλων χωρών. Σε τέτοιο βαθμό που άσκησαν μεγάλη πίεση στην κυβέρνηση Μπάιντεν να είναι η πιο αντι-κινεζική στην ιστορία, επιβάλλοντας υψηλούς δασμούς και κυρώσεις, ελέγχοντας και απαγορεύοντας επενδύσεις και βρισκόμενοι στα πρόθυρα απαγόρευσης του Tik Tok. Στον γεωπολιτικό τομέα, η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι ίσως η πιο επιθετική απέναντι στην Κίνα, απειλώντας με πόλεμο τις ΗΠΑ για την Ταϊβάν. Πολλοί καταλαβαίνουν πως ο κύριος γεωπολιτικός εχθρός των ΗΠΑ δεν είναι η τρομοκρατία, το Ιράν ή η Ρωσία, αλλά η Κίνα. Η διείσδυσή της στην εσωτερική αγορά των ΗΠΑ δημιουργεί κατηγορίες τόσο για βιομηχανική, τεχνολογική και πολιτική κατασκοπεία όσο και για οικονομική ενίσχυση μιας δύναμης που αμφισβητεί την αμερικανική ηγεμονία.