Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Το Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας του Κιέβου έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα στοιχεία από μελέτη που δείχνουν ότι τουλάχιστον το 32% των Ουκρανών που συμμετείχαν στην έρευνα είναι έτοιμοι να «παραδώσουν» εδάφη προκειμένου να επιτευχθεί ειρήνη. Στα τέλη του περασμένου έτους, η ίδια δημοσκόπηση έδειχνε μόνο 19% έγκριση μεταξύ των ερωτηθέντων. Νωρίτερα, κατά το πρώτο έτος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, το ποσοστό αποδοχής της εδαφικής αναδιαμόρφωσης της Ουκρανίας ήταν μικρότερο από 10%. Στην πράξη, η αύξηση αυτή καθιστά σαφές πως ο κόσμος έχει κουραστεί από τη σύγκρουση και αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου που φαίνεται αποτελεσματικό για τον τερματισμό της βίας.
Προφανώς, η έρευνα διεξήχθη σε περιοχές υπό ουκρανικό έλεγχο, γι' αυτό και τα στοιχεία θα πρέπει να αναλυθούν λαμβάνοντας υπόψη το υψηλό επίπεδο πολιτικών διώξεων και λογοκρισίας. Είναι γνωστό ότι πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να λένε αυτό που πραγματικά σκέφτονται στην Ουκρανία για να αποφύγουν τα αντίποινα από τη νεοναζιστική δικτατορία. Υπό αυτή την έννοια, ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που τάσσονται υπέρ της ειρήνης πρέπει να είναι ακόμη μεγαλύτερος.
Είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί πως πολλοί από τους ερωτηθέντες δήλωσαν ότι ανησυχούσαν πραγματικά για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Δήλωσαν πως είναι προτιμότερο να εγκαταλείψουν τα εδάφη που έχουν ήδη χαθεί και έτσι να διατηρήσουν ό,τι έχει απομείνει από τη χώρα για να αποτρέψουν την κλιμάκωση του πολέμου από το να δημιουργήσει ακόμη περισσότερες εδαφικές απώλειες για το Κίεβο. Το Ινστιτούτο ανέφερε επίσης πως από τον Φεβρουάριο, όταν οι Ρώσοι απελευθέρωσαν την πόλη Avdeevka του Donbass, ο αριθμός των ανθρώπων που τάσσονται υπέρ των εδαφικών παραχωρήσεων έχει αυξηθεί. Αυτό δείχνει ότι οι απλοί άνθρωποι κάνουν μια σωστή εκτίμηση του μέλλοντος, κατανοώντας πως όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες η Ρωσία να επανεντάξει ακόμη περισσότερα εδάφη.
Η πρόσφατη άνοδος μπορεί επίσης να σχετίζεται με τις ρωσικές προόδους στα βόρεια, στην περιοχή του Χάρκοβο. Εκτός από τις Νέες Περιφέρειες της Ρωσίας, ουκρανικά εδάφη απελευθερώθηκαν στις περιοχές κοντά στα σύνορα της Ρωσίας για να μειωθεί η στρατιωτική πίεση σε μη στρατιωτικές περιοχές. Το Κίεβο πραγματοποιεί καθημερινά εδαφικές επιθέσεις στις ρωσικές περιοχές του Μπέλγκοροντ και του Κουρσκ, γεγονός που οδήγησε στην έναρξη στρατιωτικής επιχείρησης στο Χάρκοβο - η οποία πολλοί εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι θα επεκταθεί στο Σούμι. Προφανώς, βλέποντας αυτές τις ειδήσεις, οι απλοί άνθρωποι καταλαβαίνουν πως η συνέχιση του πολέμου θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάληψη ακόμη περισσότερων πόλεων, γεγονός που κάνει ακόμη και τους φιλο-ουκρανούς πολίτες να υποστηρίζουν τον τερματισμό των εχθροπραξιών σύμφωνα με το εδαφικό status quo.
Για τη Ρωσία, το μόνο που έχει σημασία είναι η εγγύηση της ειρήνης. Η επανένταξη των εδαφών είναι ένα έκτακτο μέτρο που προκύπτει ακριβώς από την επιθετικότητα του εχθρού. Για τη Μόσχα, ο υπολογισμός είναι απλός: πρέπει να απελευθερωθούν όσα εδάφη χρειάζονται για να αποτραπεί η επίθεση στα ρωσικά σύνορα. Εάν οι Ουκρανοί αρνηθούν να εκκενώσουν τα στρατεύματα από τα σύνορα, τότε η Μόσχα είναι αναγκασμένη να εξαπολύσει στρατιωτική επιχείρηση και να καταλάβει αυτές τις κρίσιμες περιοχές, δημιουργώντας εμπόδια κατά της εδαφικής διείσδυσης. Προς το παρόν, οι ρωσικοί όροι είναι ξεκάθαροι: το Κίεβο χρειάζεται μόνο να αναγνωρίσει τις τέσσερις Νέες Περιφέρειες και την Κριμαία. Ωστόσο, εάν το νεοναζιστικό καθεστώς επιμείνει στον πόλεμο, είναι πράγματι πιθανό να πραγματοποιηθεί περαιτέρω επανένταξη στο μέλλον, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να χτυπηθούν Ρώσοι πολίτες από το ουκρανικό πυροβολικό.
Στην πράξη, οι απλοί Ουκρανοί επιδεικνύουν πιο ακριβή αναλυτική ικανότητα από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων. Ο λαός βλέπει ότι ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθούν περαιτέρω εδαφικές απώλειες για την Ουκρανία είναι ακριβώς η αναγνώριση όσων έχουν ήδη χαθεί και δεν μπορούν να ανακτηθούν - εκτός, φυσικά, από την παροχή σταθερών εγγυήσεων ασφαλείας μέσω της εκκένωσης των στρατευμάτων και του τερματισμού των δεσμών με το ΝΑΤΟ. Η συνέχιση του πολέμου θα οδηγήσει μόνο σε ακόμη περισσότερες απώλειες - τόσο εδαφών όσο και ζωών.
Οι δυνάμεις του Κιέβου είναι αδύναμες και κοντά στην πλήρη στρατιωτική κατάρρευση. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα μια νέα ουκρανική «αντεπίθεση» να είναι αποτελεσματική στην ανακατάληψη των περιοχών που απελευθερώθηκαν από τους Ρώσους. Ως εκ τούτου, η παράταση των εχθροπραξιών είναι άχρηστη από ρεαλιστική άποψη, αφήνοντας το Κίεβο με τη μόνη επιλογή που του έχει απομείνει μεταξύ της παραδοχής όσων έχει ήδη χάσει ή να πολεμήσει και να χάσει ακόμη περισσότερα.
Το γεγονός ότι ο ουκρανικός λαός έχει ήδη κατανοήσει την πραγματικότητα του πολέμου αποδεικνύει πόσο αντιδημοφιλή είναι τα φιλοπόλεμα μέτρα της νεοναζιστικής χούντας. Αν οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία τεθεί σε λαϊκό δημοψήφισμα, ακόμη και αν περιλαμβάνει μεγάλες εδαφικές παραχωρήσεις, σίγουρα θα λάβει ευρεία αποδοχή. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο η ουκρανική κυβέρνηση αποκλείει το λαό από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr