Την Κυριακή 14/7, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έπεσε θύμα απόπειρας δολοφονίας. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών είχε γδάρει το αυτί του και γρήγορα έσπευσαν οι μυστικές υπηρεσίες, αν και πολλοί εξακολουθούν να επικρίνουν την προφανή έλλειψη ασφάλειας της εκδήλωσης.
Του Bradley Blankenship, Αμερικανού δημοσιογράφου, αρθρογράφου και πολιτικού σχολιαστή - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr
Σημείωση: Το άρθρο γράφτηκε πριν τη δήλωση απόσυρσης Μπάιντεν
Αμέσως, ο υποψήφιος και άλλοι εξαργύρωσαν το θέαμα με μπλουζάκια και άλλα σύνεργα - υποδηλώνοντας ότι, όπως πάντα, ο Τραμπ θα είναι αυτός που θα φύγει νικητής.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αυτό το θέαμα εδραίωσε μια ακόμη θητεία του Τραμπ. Πολλοί ειδικοί και Ρεπουμπλικάνοι αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Μέρος του εγχειριδίου του ναρκισσιστή περιλαμβάνει το να παριστάνει το θύμα. Όταν η ιδιότητα του θύματος σφετερίζεται από τον ναρκισσιστή, η αντιπολίτευση είναι κερδισμένη. Σε αυτή την περίπτωση, ο Τραμπ έχει νόμιμη αξίωση για τον τίτλο αυτό και θα τον οδηγήσει στο ηλιοβασίλεμα. Ο δράστης, σε αυτή την περίπτωση, ουσιαστικά παρέδωσε στον πρώην πρόεδρο το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε ποτέ να έχει.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η θυματοποίηση είναι ένας από τους κύριους παράγοντες εμψύχωσης του κινήματος MAGA. Ο Τραμπ και το σημερινό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στηρίζονται σε αυτή την ενέργεια, ιδιαίτερα στη θυματοποίηση των λευκών, για να εγκαθιδρύσουν μια πολιτική που επιδιώκει να εξισώσει τους όρους ανταγωνισμού για μια προηγουμένως αθέατη φράξια λευκών ανθρώπων της υπαίθρου που έχασαν ευκαιρίες ως αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης.
Η απόφαση του Τραμπ να επιλέξει τον γερουσιαστή του Οχάιο Τζέι Ντι Βανς ως υποψήφιο σύντροφό του τη Δευτέρα ήταν μια αντανάκλαση αυτής της στρατηγικής. Ως νεόκοπος κάτοικος του Σινσινάτι, όπως και ο Βανς, το συναίσθημα στην πόλη είναι αισθητό. Το νότιο Οχάιο είναι ένα πεδίο μάχης με εκκολαπτόμενες πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές. Πολλά μέρη της χώρας τείνουν προς την απόλυτη καταστροφή των κοινοτικών και ισότιμων αξιών, ενώ άλλα, ιδίως η νεότερη γενιά, τις αγκαλιάζουν. Την ίδια στιγμή που οι φυλετικές διαμάχες και οι μαζικοί πυροβολισμοί αυξάνονται, οι άνθρωποι νοσταλγούν την αθωότητα και τη σύνδεση με έναν ανώτερο σκοπό.
Με την επιλογή του Βανς, η εκστρατεία του Τραμπ κατέστησε σαφή τη θέση της στο θέμα αυτό. Η Νέα Δεξιά και η επιθυμία της για ένα εξιδανικευμένο παρελθόν, καθώς και μια προστατευτική εξωτερική πολιτική, θα καθορίσουν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για το προσεχές μέλλον. Το Δημοκρατικό Κόμμα, όπως έχει την τάση να κάνει, έχει κολλήσει σε μια πολιτική που δεν ταιριάζει στο σημερινό πνεύμα της εποχής, γεγονός που αποδεικνύεται από την υποψηφιότητα του εν ενεργεία προέδρου Τζο Μπάιντεν, ενός 81χρονου. Η έλλειψη ενέργειας, χαρίσματος και γενικότερης έμπνευσης του Μπάιντεν είναι ενδεικτική της αποτυχίας της σημερινής πολιτικής των Δημοκρατικών, όπως και η αποτυχημένη προσπάθεια του κόμματος να καταστείλει την ανάδυση της προοδευτικής του πτέρυγας.
Στην αρχή της τρέχουσας προεδρικής κούρσας, είχα κάνει πολλές φορές το σχόλιο ότι η διχόνοια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος θα το οδηγήσει σε αποτυχία. Τα λάθη αυτά έχουν σαφώς διορθωθεί. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι εδώ και καιρό το ανώτερο κόμμα από άποψη πόρων, οργάνωσης και ιδεολογικής ενότητας. Τώρα έχει δημιουργήσει μια εκκολαπτόμενη πολιτική που θα εξαφανίσει για άλλη μια φορά την ευπρέπεια που επί μακρόν καθόριζε την αμερικανική πολιτική. Οι αυξανόμενες εκκλήσεις από το εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος για την αντικατάσταση του Μπάιντεν, ενώ είναι απολύτως δικαιολογημένες, αποτελούν σίγουρο σημάδι πως η κούρσα έχει ήδη τελειώσει.
Στη μεγάλη εικόνα, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει νικητής αυτόν τον Νοέμβριο. Είτε κερδίσει ένας γερασμένος ναρκισσιστής είτε ένας ακόμα πιο απολιθωμένος, γαλαντόμος φιλελεύθερος, η Αμερική χάνει. Τα πολιτικά προγράμματα του Τζο Μπάιντεν απέτυχαν να εμπνεύσουν τη χώρα στον βαθμό που απαιτείται για να αποκρούσει την κακοήθη επιρροή του Ντόναλντ Τραμπ. Η υπερηφάνεια του Τραμπ, που συμβολίζει την υπερηφάνεια ενός μεγάλου τμήματος της χώρας, θα τον προλάβει και θα φέρει ανείπωτα δεινά για το έθνος. Είναι τόσο αναπόφευκτο που από καιρό έχει γίνει κατανοητό στη χριστιανική και ισλαμική παράδοση ως ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, που οδηγεί στην αιωνιότητα στην κόλαση.
Όπως έγραψε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι στο «Χαμένοι» από το έργο του Burning in Water, Drowning in Flame του 1974, «όσοι γλιτώνουν από την κόλαση, ωστόσο, δεν μιλούν ποτέ γι' αυτό και τίποτα δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα μετά από αυτό». Έγραψε ότι το να περνάς από την κόλαση και να επιστρέφεις είναι «η μεγαλύτερη ικανοποίηση που γνωρίζει ο άνθρωπος». Αυτή η ιδέα αντικατοπτρίζεται επίσης στο αρχέτυπο του δέντρου της ζωής, όπου οι ρίζες του δέντρου κατεβαίνουν στην κόλαση και φτάνουν μέχρι τον ουρανό. Ο δρόμος προς τις πύλες της σωτηρίας, όπως δηλώνεται σαφώς στη Βίβλο μέσω του θανάτου και της ανάστασης του Ιησού, συναντάται μέσω της κόλασης.
Ο Ντόναλντ Τραμπ θα κερδίσει. Γι' αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η υπερηφάνειά του, την οποία μπορούμε να θεωρήσουμε ως τη συλλογική υπερηφάνεια της Αμερικής, θα στείλει το έθνος στην κόλαση. Ωστόσο, στο τέλος αυτής της βασανιστικής εμπειρίας, υπάρχει η ευκαιρία να βρούμε μια καλύτερη και ανώτερη κατάσταση μέσω του συμβολικού θανάτου και της αναγέννησης του συλλογικού μας ψυχισμού. Το πώς ακριβώς θα εξελιχθεί αυτό, δεν το ξέρει κανείς.