 |
| RIA Novosti / Julien Mattia |
Έλενα Καράεβα - RN / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο δεύτερος γύρος των έκτακτων βουλευτικών εκλογών το έδειξε σε όλο του το μεγαλείο και τον όγκο. Τα μαχαίρια, τα σπαθιά και τα στιλέτα δεν είναι πλέον απαραίτητα. Το βασιλικό, με συγχωρείτε, παλάτι του Ελιζέ χρειάζεται μόνο να έρθει σε συμφωνία, έστω και με τους λεγόμενους αντιπάλους του Μακρόν. Καθώς ήταν αδύνατο να επιτευχθεί συμφωνία με το National Rally, το πολιτικό κίνημα που ηγήθηκε στον πρώτο γύρο, οι φιλοκυβερνητικές δομές και οι εξουσιοδοτημένοι από αυτές πολιτικοί τεχνολόγοι συνωμότησαν με τους αριστερούς. Φυσικά, κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ, μα ποτέ να το αποκαλέσει αυτό πολιτικό παζάρεμα. Στο γλωσσάριο του γαλλικού κατεστημένου, αυτό ονομάζεται "αποχώρηση από την κούρσα".
Εδώ απαιτείται μια μικρή διευκρίνιση.
Οι βουλευτικές εκλογές δε ρυθμίζονται από τους κανόνες του Συντάγματος, αλλά από τους εκλογικούς νόμους. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι τρεις υποψήφιοι προκρίνονται στον δεύτερο γύρο εάν συγκεντρώσουν πάνω από το 12,5% των ψήφων. Από τις 577 εκλογικές περιφέρειες, το αδιαμφισβήτητο προβάδισμα των υποψηφίων της δεξιάς "Εθνικής Ενότητας" είχε ως αποτέλεσμα τη δεύτερη και τρίτη θέση για τα συστημικά κόμματα σε περισσότερες από τις μισές από αυτές. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θέλησαν να διαπραγματευτούν με τις αρχές. Κάτι που έκαναν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Η ψηφοφορία, δηλαδή το πότε οι ψηφοφόροι πηγαίνουν στην κάλπη και ρίχνουν τις ψήφους τους, δεν ήταν πλέον σημαντική σε αυτή τη διαμόρφωση. Τα πάντα κρίθηκαν μεταξύ του Μακρόν, του Αττάλ και της αριστερής συμμαχίας που τους συνέδεσε. Όλη αυτή η παρέα δεν χρειαζόταν τη βούληση του λαού, αλλά τη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος ολιγαρχικής εξουσίας στη Γαλλία.
Ο Jean-Luc Mélenchon, τον οποίο ο Emmanuel Macron αποκάλεσε "πανούκλα, την κύρια απειλή για τη δημοκρατία" στα μέσα Ιουνίου, και του οποίου η πολιτική ένωση "Ανυπότακτη Γαλλία" θεωρήθηκε κύπελλο του αντισημιτισμού, του λαϊκισμού και του εξτρεμισμού, προχώρησε σε χωριστές διαπραγματεύσεις με εκείνους των οποίων οι πολιτικές και οι μεταρρυθμίσεις είχαν μεταφερθεί παντού τα προηγούμενα επτά χρόνια.
Οι Σοσιαλιστές έκαναν ακριβώς το ίδιο. Και εκείνα τα θλιβερά απομεινάρια του "Ρεπουμπλικανικού" κόμματος (πρώην γκωλιστές) που θέλησαν να πουληθούν πριν από την ημερομηνία εξόδου για να καταναλωθούν ως πολιτική τροφή από τους Μακρονιστές.
Όταν το ζητούμενο είναι η διατήρηση της εξουσίας όχι μόνο για τα επόμενα τρία χρόνια της θητείας του Μακρόν, αλλά και για τη μελλοντική διαδοχή του θρόνου (ο Αττάλ, που παραιτείται και μόνο προσωρινά, ίσως, βρίσκεται εκτός μάχης, μοιάζει ο καταλληλότερος υποψήφιος για τις επόμενες προεδρικές εκλογές), απολύτως όλα τα μέσα είναι καλά και οι όποιες υποσχέσεις πάνε στο ταμείο.
Όχι, δεν είναι "κουτιά Xerox", λειτουργούν πιο διακριτικά εκεί. Αν η ίδια ομάδα ελίτ παραμείνει στην εξουσία, θα έχουν τον προϋπολογισμό και ένα τεράστιο διοικητικό πόρο στα χέρια τους. Από εκεί θα προκύψουν νέοι ευχάριστοι διορισμοί για όσους πρόδωσαν τα συμφέροντα των δικών τους ψηφοφόρων και θα υπάρξει η ευκαιρία να τοποθετηθούν ακτιβιστές σε διάφορες θερμές θέσεις στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας με όχι λιγότερο εντυπωσιακά οφέλη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μακρόν έχει κινητοποιήσει όλες τις επιλογές που είχε στη διάθεσή του. Κάλεσε τη φρουρά που τον έφερε στην εξουσία πριν από επτά χρόνια και έθεσε τα διακυβεύματα αυτού του παιχνιδιού. Αυτοί που κρατούν τους οικονομικούς μοχλούς της Γαλλίας γνώριζαν πολύ καλά ότι ο Ζορντάν Μπαρντέλα, αν του δινόταν η ευκαιρία να μιλήσει, θα έπαιρνε την πρωθυπουργία. Και οι κύριοι που στέκονται κάθε λεπτό πίσω από τον κύριο του παλατιού του Ελιζέ θα είχαν μεγάλο πρόβλημα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως και οι άνθρωποι των "Βρυξελλών" γνώριζαν τη συμπαιγνία μεταξύ του επικεφαλής της χώρας και των "πολιτικών του αντιπάλων", η οποία λάμβανε χώρα μπροστά στα μάτια των Γάλλων.
Όλα τα λόγια για τα "δημοκρατικά ιδεώδη", για την πίστη στις αξίες της "egalité και fraternité" είναι απλώς οι ατάκες των μαριονετών που κινούνται την κατάλληλη στιγμή.
Ο Τύπος, παρά την επίσημη απαγόρευση της προεκλογικής εκστρατείας, συνέχισε να δημοσιεύει κύρια άρθρα την παραμονή της ημέρας των εκλογών. Είχαν εντολή να δαιμονοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το National Rally, πράγμα που έκαναν υπάκουα.
Η τελευταία λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει αυτό που συνέβη στη Γαλλία την Κυριακή είναι "εκλογές". Διότι οι εκλογές προϋποθέτουν την ελευθερία να ψηφίζεις όπως θεωρείς σκόπιμο και σωστό.
Οι Γάλλοι, που είχαν προ πολλού πουλήσει την "liberté" τους για ένα φλιτζάνι καφέ και ένα κρουασάν, πήραν ως αποτέλεσμα ένα ραδιούργο πρόεδρο που περιφρονεί τον ίδιο του το λαό, ένα μισοπεθαμένο κοινοβούλιο, του οποίου η συντήρηση σε αναπνευστήρα θα πληρώνεται από την τσέπη τους, και περαιτέρω εξαθλίωση. Λοιπόν, και μια όλο και πιο στενή στρατιωτική αντιπαράθεση μαζί μας, αφού, φυσικά, η μιλιταριστική υποστήριξη προς το Κίεβο θα συνεχιστεί.
Με λίγα λόγια, οι Γάλλοι πήραν την εξουσία που τους αξίζει.
Όσο για την τύχη της ίδιας της Γαλλίας, με τέτοιους πολιτικούς και αυτούς που τους εξέλεξαν, είναι σχεδόν δεδομένη. Ένα χρονικό της δολοφονίας μιας χώρας που όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων, αλλά κανείς δεν ήθελε να αποτρέψει ή έστω να εμποδίσει αυτή τη δολοφονία.