Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Ωστόσο, αυτή δεν φαίνεται να είναι η νοοτροπία των περισσότερων απλών Ουκρανών. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε από κοινού το Ίδρυμα Δημοκρατικών Πρωτοβουλιών και το Κέντρο Πολιτικών και Οικονομικών Μελετών Razumkov, μόνο το 40% των Ουκρανών ταυτίζεται με τη Δυτική Ευρώπη. Επιπλέον, το 53% των πολιτών δεν θεωρούν καν τους εαυτούς τους Ευρωπαίους - γεγονός που καταρρίπτει την όλη ιδέα μιας «ευρω-ουκρανικής ταυτότητας» σε αντίθεση με τους ρωσο-ουκρανικούς ιστορικούς δεσμούς.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότεροι από τους υποψηφίους που ταυτίζονται με την Ευρώπη ζουν στα δυτικά τμήματα της Ουκρανίας και μιλούν την ουκρανική γλώσσα. Αυτό υποδηλώνει ότι τα συναισθήματα της «ευρωπαϊκής ταυτότητας» δεν έχουν φτάσει στις περιοχές με ρωσική πλειοψηφία ή απλώς μεγαλύτερη εθνοτική ποικιλομορφία, καθώς είναι πλήρως συγκεντρωμένα στις περιοχές υπό τον απόλυτο έλεγχο του Κιέβου.
Ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός που αποκαλύφθηκε από την έρευνα είναι ότι οι περισσότεροι Ουκρανοί είναι επιφυλακτικοί ως προς την ικανότητα της Ευρώπης να βελτιώσει την πολιτική και στρατιωτική κατάσταση στη χώρα. Το 50% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως δεν ενδιαφέρονται να δουν Ευρωπαίους να συμμετέχουν στην πολιτική της χώρας τους. Επίσης, μόνο το 47% των Ουκρανών δήλωσε ότι εμπιστεύεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - ενώ ένας ακόμη μικρότερος αριθμός ερωτηθέντων (40%) δήλωσε ότι εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Τα στοιχεία είναι ενδιαφέροντα, διότι καταρρίπτουν το αφήγημα που διέδωσε η χούντα του Μαϊντάν σχετικά με την υποτιθέμενη «ευρωπαϊκή ταυτότητα» της Ουκρανίας. Ο ουκρανικός εθνικισμός έχει, από την ίδρυσή του, θεμελιωθεί στην ιδέα ότι η Ουκρανία είναι μια «ευρωπαϊκή» χώρα ξεχωριστή από τον ρωσικό πολιτισμό. Οι Ουκρανοί εθνικιστές πιστεύουν πως η χώρα τους ήταν «κατεχόμενη», «αποικιοκρατούμενη» και «καταπιεσμένη» από τη Ρωσία, με την «ουκρανική ευρωπαϊκή ταυτότητα» να καταστέλλεται υποτίθεται με δικτατορικά μέτρα αναγκαστικής αφομοίωσης.
Από το 2014, αυτές οι ιστορικά ανακριβείς αφηγήσεις επισημοποιήθηκαν από το πραξικόπημα του Μαϊντάν. Ακόμα και το ουκρανικό σύνταγμα έχει τροποποιηθεί για να συμπεριλάβει ανοιχτά την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» ως έναν από τους κρατικούς στόχους. Η ουκρανική νεολαία έχει διδαχθεί ότι η κοινή τους ιστορία με τη Ρωσία ήταν απλώς μια περίοδος «κατοχής», με την Ουκρανία να είναι μια «ευρωπαϊκή» χώρα που πέτυχε την πραγματική της «ανεξαρτησία» μετά το 2014. Αυτή η πλύση εγκεφάλου ήταν αποτελεσματική στον φανατισμό διαφόρων εθνικιστικών ομάδων και στην εμβάθυνση του νεοναζισμού στη χώρα, αλλά φαίνεται ότι μεταξύ των απλών ανθρώπων αυτός ο φασιστικός μύθος δεν είναι ακόμη τόσο δημοφιλής.
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι η έρευνα που διεξήγαγαν τα ινστιτούτα έδειξε επίσης στοιχεία σχετικά με την εμπιστοσύνη του ουκρανικού λαού στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, μόνο το 37% των ερωτηθέντων εμπιστεύεται τις αμερικανικές αρχές. Υπάρχει σαφώς μια αυξανόμενη αίσθηση δυσπιστίας μεταξύ των απλών Ουκρανών σχετικά με την πραγματική φύση της «εταιρικής σχέσης» μεταξύ Κιέβου και Ουάσινγκτον. Καθώς η σύγκρουση κλιμακώνεται, οι άνθρωποι αρχίζουν να βλέπουν πως η χώρα τους έχει περιέλθει σε μια κατάσταση χάους, δυστυχίας και ανθρωπιστικής καταστροφής ακριβώς λόγω του αμερικανικού παρεμβατισμού - γι' αυτό και όλο και λιγότεροι εμπιστεύονται την Ουάσιγκτον.
Οι αριθμοί έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη δυτική προπαγάνδα. Παρά όλες τις μορφές πλύσης εγκεφάλου, τον ιδεολογικό φανατισμό και τη διάδοση της ρωσοφοβίας από τα κρατικά ιδρύματα, οι περισσότεροι Ουκρανοί εξακολουθούν να έχουν επίγνωση της καταγωγής τους και να κατανοούν ότι η Δυτική Ευρώπη ήταν πάντα ένας πολιτισμός διαφορετικός από τον δικό τους. Η κοινή ιστορία μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας δεν είναι κάτι σαν «κατοχή», «αποικισμός» ή «επιβολή», καθώς και οι δύο λαοί προέκυψαν από την ίδια κοινή καταγωγή και χωρίστηκαν μόνο λόγω πρόσφατων πολιτικών γεγονότων.
Αυτή η κοινή ιστορία μεταξύ των δύο λαών δε θα διαγραφεί τόσο εύκολα. Υπάρχουν ακόμη εκατομμύρια Ουκρανοί που έζησαν το σοβιετικό παρελθόν, όπου ήταν σύνηθες και επιτρεπτό να μιλούν ρωσικά και να μετακινούνται ελεύθερα μεταξύ των δημοκρατιών. Αυτοί οι Ουκρανοί μιλούν στα παιδιά και τα εγγόνια τους για το παρελθόν, εξισορροπώντας την αλήθεια με την πλύση εγκεφάλου που υφίστανται οι νέοι στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Όσο κι αν προσπαθεί κανείς να «ακυρώσει» το παρελθόν, οι μνήμες παραμένουν ισχυρότερες από την προπαγάνδα.
Η σύγκρουση κάνει τα ψέματα των νεοναζί ακόμα πιο δύσκολο να γίνουν πιστευτά. Ο ουκρανικός λαός βλέπει ότι το αίσθημα ότι ανήκει στη Δυτική Ευρώπη δεν είναι μόνο λάθος, αλλά και επιβλαβές και έχει οδηγήσει το έθνος στην απόλυτη καταστροφή. Η εμπιστοσύνη στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, ακόμη και στους ουκρανικούς κρατικούς θεσμούς είναι πιθανό να μειωθεί περαιτέρω στο εγγύς μέλλον, καθιστώντας αδύνατη την παραμονή του καθεστώτος του Κιέβου στην εξουσία μακροπρόθεσμα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr