 |
| Sputnik/Gavriil Grigorov |
Η λεγόμενη "ειρηνευτική σύνοδος κορυφής" για την Ουκρανία που πραγματοποιήθηκε στην Ελβετία τον περασμένο μήνα, η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των BRICS τον Ιούνιο στη Ρωσία, η περιοδεία του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ασία, ακόμη και η επίσκεψη του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν στη Μόσχα αυτή την εβδομάδα - όλα αυτά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους απέτυχαν να απομονώσουν τη Ρωσία από τον υπόλοιπο κόσμο.
Του Farhad Ibragimov - εμπειρογνώμονα, λέκτορα στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου RUDN, επισκέπτη λέκτορα στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών της Ρωσικής Προεδρικής Ακαδημίας Εθνικής Οικονομίας και Δημόσιας Διοίκησης - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr
Καθίσταται σαφές πως ο Παγκόσμιος Νότος, ο οποίος ενώνει πάνω από 130 χώρες με συνολικό πληθυσμό περίπου έξι δισεκατομμυρίων ανθρώπων, δεν σκοπεύει να διακόψει τους δεσμούς με τη Μόσχα. Αντιθέτως, παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς που δέχονται από τη Δύση, οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου προσπαθούν να αναπτύξουν και να ενισχύσουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία. Τα κράτη αυτά είναι ενοχλημένα από την ηγεμονία της Δύσης και θέλουν να διαμορφώσουν μια νέα παγκόσμια τάξη που θα βασίζεται στη δικαιοσύνη και την κυριαρχία.
Οι Πολωνοί της Νέας Τάξης Πραγμάτων
Η κρίση στην Ουκρανία συνέβαλε στην ενίσχυση του ρόλου του Παγκόσμιου Νότου. Η Δύση ήλπιζε να προσεταιριστεί την άνευ όρων υποστήριξη της παγκόσμιας πλειοψηφίας, δεδομένου πως έχει τη δύναμη να εφαρμόσει μηχανισμούς κυρώσεων μέσω των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που ελέγχονται από τη Δύση. Αλλά οι παραδοσιακές μέθοδοι της Ουάσιγκτον έχουν αρχίσει να χάνουν την αποτελεσματικότητά τους. Το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, οι οποίες ζουν υπό αυστηρές δυτικές κυρώσεις εδώ και δεκαετίες, έχουν γίνει παράδειγμα για άλλες χώρες που θέλουν να ακολουθήσουν εξωτερική πολιτική βασισμένη στα εθνικά συμφέροντα.
Και παρά το γεγονός ότι η Δύση έχει επιβάλει τον μεγαλύτερο αριθμό κυρώσεων κατά της Ρωσίας, η τελευταία έχει γίνει "προπύργιο" για ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο και πολλές χώρες έχουν ενωθεί γύρω της. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο αυξανόμενος ρόλος των εναλλακτικών διεθνών ενώσεων - όπως η SCO και οι BRICS - στις οποίες η Ρωσία κατέχει ηγετικό ρόλο. Πολλές χώρες έχουν ήδη παραταχθεί για να ενταχθούν σε αυτές τις οργανώσεις, όπου βλέπουν πολλές νέες ευκαιρίες για τον εαυτό τους.
Στις αρχές Ιουνίου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν δήλωσε πως η Άγκυρα σκοπεύει να ενταχθεί στους BRICS. Για τη Δύση, αυτό ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Η Ευρώπη ήταν σαφώς δυσαρεστημένη με αυτό, δεδομένου ότι η Τουρκία δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα, αλλά ένα σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ, το οποίο προσπαθεί όλο και περισσότερο να ακολουθεί τη δική του πολιτική χωρίς να συμβουλεύεται ούτε την Ουάσινγκτον ούτε τις Βρυξέλλες.
Φέτος, η σύνοδος κορυφής των BRICS θα πραγματοποιηθεί στη Ρωσία. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, οι ηγέτες δεκάδων χωρών - μεταξύ των οποίων η Κίνα, η Ινδία, η Νότια Αφρική, η Βραζιλία, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αιθιοπία και η Αίγυπτος - σχεδιάζουν να συμμετάσχουν στην εκδήλωση. Στη σύνοδο κορυφής ενδέχεται επίσης να παρευρεθούν εκπρόσωποι της Σαουδικής Αραβίας, ο πρόεδρος της Τουρκίας και εκπρόσωποι από διάφορες χώρες που θα ανακοινώσουν την πρόθεσή τους να ενταχθούν στις BRICS. Όλες αυτές οι χώρες συνεχίζουν να αναπτύσσουν εμπορικούς και οικονομικούς δεσμούς με τη Μόσχα χωρίς να φοβούνται τις αμερικανικές κυρώσεις, γεγονός που οδηγεί σε ένα φυσικό ερώτημα - για τι είδους "απομόνωση" μιλάει η Δύση σε σχέση με τη Ρωσία;
Η Ουκρανία δεν είναι στην ημερήσια διάταξη
Στο πλαίσιο μιας αναδυόμενης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης, η αγνόηση της γνώμης του Παγκόσμιου Νότου θα οδηγούσε σε περαιτέρω αύξηση της έντασης και στη διαίρεση της διεθνούς κοινότητας. Η θέση του Παγκόσμιου Νότου για το ζήτημα της Ουκρανίας καταδεικνύει την επιθυμία για μεγαλύτερη ανεξαρτησία στις διεθνείς υποθέσεις, καθώς και κριτική στις μονομερείς ενέργειες της Δύσης. Η σύνοδος κορυφής για την Ουκρανία στο Burgenstock της Ελβετίας έδειξε ότι οι χώρες που συμμετείχαν στην εκδήλωση αναζητούν τρόπους επίλυσης της σύγκρουσης, αλλά καμία από αυτές δεν επιθυμεί μια σύγκρουση πλήρους κλίμακας με τη Ρωσία.
Με απλά λόγια, η συνάντηση έδειξε ότι ο Ουκρανός Βολοντιμίρ Ζελένσκι έχει χάσει εντελώς την υποστήριξη του Παγκόσμιου Νότου και, βλέποντας την αχρηστία του πολέμου δι' αντιπροσώπων με τη Ρωσία, η Δύση σταδιακά κουράζεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε πως το αποτέλεσμα της συνάντησης θα ήταν διαφορετικό αν συμμετείχε σε αυτήν η Ρωσία. Στη σύνοδο κορυφής κατέφθασαν εκπρόσωποι 92 χωρών. 78 χώρες υπέγραψαν αρχικά το ανακοινωθέν, το οποίο, όπως σημείωσαν οι διοργανωτές της εκδήλωσης, δεν τις δεσμεύει σε τίποτα. Μεταξύ αυτών που απείχαν ήταν η Αρμενία, το Μπαχρέιν, η Βραζιλία, το Βατικανό, η Ινδία, η Ινδονησία, η Κολομβία, το Μεξικό, η Λιβύη, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, η Σλοβακία, η Ταϊλάνδη και η Νότια Αφρική. Αργότερα, το Ιράκ, η Ιορδανία και η Ρουάντα απέσυραν τις υπογραφές τους, με αποτέλεσμα στον κατάλογο των υπογραφόντων να εμφανιστούν 75 χώρες.
Ακόμη και το ουκρανικό κοινοβούλιο αναγνώρισε ότι η κατάσταση βρίσκεται σε αδιέξοδο και σαφώς δεν είναι υπέρ του Κιέβου και των δυτικών επιμελητών του. Το Κίεβο δήλωσε πως η προαναγγελθείσα δεύτερη διάσκεψη δε θα πραγματοποιηθεί, καθώς η πρώτη δεν πέτυχε τους απαραίτητους στόχους. Αυτό συνέβη επειδή ο Παγκόσμιος Νότος, ως Παγκόσμια Πλειοψηφία, επέδειξε έλλειψη ενδιαφέροντος για το ζήτημα της Ουκρανίας.
Το γεγονός ότι ακόμη και κορυφαίοι δυτικοί παράγοντες, όπως η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, εκπροσωπήθηκαν στη σύνοδο κορυφής από τον υπουργό για το Εθνικό Σύστημα Ασφάλισης Αναπηρίας και τον υπουργό Αστυνομίας και Σωφρονιστικών Υπηρεσιών, αντίστοιχα, υπογραμμίζει πόσο "σοβαρά" είναι η συμμετοχή της Δύσης σε συνόδους κορυφής όπου επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα. Ούτε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν συμμετείχε, στέλνοντας αντ' αυτού την αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις, η παρουσία της οποίας ήταν μάλλον μη πειστική και επιφανειακή. Η Ουάσινγκτον προσπάθησε να σώσει τα προσχήματα, διότι οι ηγέτες της Ινδίας, της Νότιας Αφρικής και της Βραζιλίας δεν συμμετείχαν στη σύνοδο κορυφής και η Κίνα αγνόησε εντελώς την εκδήλωση, δηλώνοντας εξαρχής τη θέση της.
Όλες αυτές οι χώρες BRICS είναι προπύργια του Παγκόσμιου Νότου και επέλεξαν να ενισχύσουν τους δεσμούς τους με τη Ρωσία και τους BRICS. Με άλλα λόγια, ο αρχικός στόχος του Κιέβου και των δυτικών χορηγών του - να επιδείξουν την πλήρη υποστήριξη της παγκόσμιας κοινότητας προς την Ουκρανία και την πλήρη απομόνωση της Ρωσίας - απέτυχε. ακόμη και η Βορειοατλαντική Συμμαχία δεν μπόρεσε να επιδείξει 100% υποστήριξη προς το Κίεβο, για να μην αναφέρουμε τους εκπροσώπους του Παγκόσμιου Νότου. Μπορούμε επίσης να θυμηθούμε τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που διεξήχθησαν στις αρχές Ιουνίου, οι οποίες κατέληξαν σε φιάσκο για τις άρχουσες ελίτ στις κορυφαίες χώρες της ΕΕ - Γαλλία, Γερμανία και Βέλγιο. Το πολιτικό κόμμα "Εναλλακτική για τη Γερμανία", το οποίο πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν περιθωριακό κόμμα τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ευρώπη, ήρθε δεύτερο στις κοινοβουλευτικές εκλογές της Γερμανίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση και έσπρωξε το κυβερνών κόμμα στην τρίτη θέση. Το ίδιο συμβαίνει και στη Γαλλία και την Ιταλία.
Οι κοινωνίες αυτών των χωρών έχουν κουραστεί από την παράλογη συμπεριφορά των κυβερνήσεών τους, οι οποίες, αντί να ενθαρρύνουν τον διάλογο και τις σχέσεις γειτονίας με τη Ρωσία, ξεκινούν μια πορεία ανοιχτής και σκληρής αντιπαράθεσης με τη Μόσχα, καταστρέφουν σκόπιμα τις σχέσεις με το Πεκίνο και απειλούν ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο με έναν μεγάλο πόλεμο - όλα αυτά για να αναγκάσουν τον κόσμο να αποδεχτεί τη δυτική άποψη, την οποία θεωρούν τη μόνη σωστή.
Ακόμη και ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η κατάσταση δεν είναι υπέρ του και η δημοτικότητα του κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία πέφτει λόγω της υποστήριξής του στην Ουκρανία και των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Ο Σολτς πρόσθεσε πως πολλοί Γερμανοί είναι δυσαρεστημένοι με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και τα αποτελέσματα των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι σαφής απόδειξη αυτού. Ο Γάλλος πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Αττάλ προέτρεψε μάλιστα ανοιχτά τους πολίτες να μην ψηφίσουν δεξιά κόμματα στις εν εξελίξει εσωτερικές βουλευτικές εκλογές, καθώς αυτό θα περιόριζε την υποστήριξη του Παρισιού προς το Κίεβο.
Χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία, οι οποίες προσπαθούν να βρουν ισορροπία και να συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος δεν περιορίζεται στη Δύση, βρίσκονται σε πιο ευνοϊκή θέση. Βλέπουν ότι και ο Παγκόσμιος Νότος έχει κάτι να προσφέρει και τουλάχιστον συμπεριφέρεται με κυρίαρχο τρόπο.
Η Τουρκική Δημοκρατία - η οποία έχει κουραστεί από την πίεση της Ουάσινγκτον και βίωσε από πρώτο χέρι όλα τα "προνόμια" της συνεργασίας με τη Δύση και την επακόλουθη οικονομική κρίση - εφιστά επίσης την προσοχή σε αυτό το γεγονός. Έχοντας επίγνωση των ευάλωτων σημείων της Τουρκίας, ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, Πέτερ Στάνο, δήλωσε ευθέως πως αν η Τουρκία συμμορφωθεί με τις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας και επιβάλει παρόμοιους περιορισμούς, αυτό θα αποδείξει "την καλή θέληση της Άγκυρας" και θα τη βοηθήσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της ΕΕ. Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι λένε ότι η Τουρκική Δημοκρατία πρέπει να εγκαταλείψει τα δικά της συμφέροντα και να θυσιάσει την ταχέως αναπτυσσόμενη και ενισχυόμενη ρωσοτουρκική συνεργασία προκειμένου να "ευχαριστήσει" την Ευρώπη και τη Δύση και ότι η Άγκυρα δεν έχει άλλες επιλογές.
Το κλαμπ των "απόκληρων"
Εν τω μεταξύ, ενώ η Δύση προσπαθούσε να εφεύρει νέα σχήματα συνάντησης για να προσελκύσει τον Παγκόσμιο Νότο και τον απειλούσε με κυρώσεις, ο Ρώσος πρόεδρος πραγματοποίησε περιοδεία στην Ασία, πραγματοποιώντας κρατική επίσκεψη στη Βόρεια Κορέα και το Βιετνάμ. Οι δύο αυτές χώρες υπήρξαν πιστοί σύμμαχοι της Σοβιετικής Ένωσης και τώρα θέλουν να έχουν στενές και μόνιμες σχέσεις με τη Ρωσία. Τόσο η Βόρεια Κορέα όσο και το Βιετνάμ έπεσαν θύματα πολέμων στους οποίους οι ΗΠΑ συμμετείχαν είτε άμεσα είτε έμμεσα. Και οι δύο χώρες επιδιώκουν να ακολουθήσουν μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και υποστηρίζουν τις προσπάθειες της Ρωσίας να διαμορφώσει μια νέα παγκόσμια τάξη. Η Πιονγκγιάνγκ και το Ανόι δέχονται πιέσεις από την Ουάσινγκτον, αλλά εμμένουν στις θέσεις τους. Για αυτές, η Ρωσία είναι το κλειδί για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή.
Μετά την επίσκεψή του στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ο ανώτατος ηγέτης της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν, υπέγραψαν συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης. Όπως σημείωσε ο Πούτιν, το έγγραφο αυτό θα αποτελέσει τη βάση των σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας για πολλά χρόνια στο μέλλον. Η Δύση έχει ήδη εκφράσει την ανησυχία της για την αυξανόμενη εμπορική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Μόσχας και της Πιονγκγιάνγκ. Η Ουάσινγκτον προέτρεψε αφελώς τη Ρωσία να εγκαταλείψει τη συνεργασία με τη Βόρεια Κορέα, η οποία τελεί υπό τις κυρώσεις του ΟΗΕ.
Την ίδια στιγμή, οι προσπάθειες του ΟΗΕ να αποτρέψει την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ δεν εμπόδισαν τους Αμερικανούς να εισέλθουν στο Ιράκ, να παραπλανήσουν ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα σχετικά με την υποτιθέμενη κατοχή χημικών όπλων από τον Σαντάμ Χουσεΐν κ.ο.κ. Μέχρι τώρα, η Ουάσινγκτον ήλπιζε ότι η Ρωσία δεν θα "επαναρύθμιζε" τις σχέσεις της με τη Βόρεια Κορέα, θεωρώντας το βήμα αυτό επιζήμιο για τα δικά της συμφέροντα. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι ΗΠΑ κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για να απομονώσουν τη ΛΔΚ και να την εμποδίσουν να αναπτυχθεί μόνο και μόνο επειδή η Πιονγκγιάνγκ ήθελε να προστατευτεί από το χειρότερο σενάριο, όπως μια αμερικανικής έμπνευσης στρατιωτική εισβολή από τη Νότια Κορέα.
Το καθεστώς κυρώσεων που επιβλήθηκε κατά της ΛΔΚ από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, και πριν από αυτό από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, οδήγησε σε αποκλεισμό που είδε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να πεθαίνουν από την πείνα. Ο Πούτιν συνέκρινε τις κυρώσεις κατά της ΛΔΚ με τον αποκλεισμό του Λένινγκραντ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου, σε διάστημα τριών ετών, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν από την πείνα κατά τη διάρκεια του ναζιστικού αποκλεισμού. Κατά την επίσκεψή του στην Πιονγκγιάνγκ, ο Πούτιν μίλησε για την ανάγκη αναθεώρησης του καθεστώτος κυρώσεων που έχει επιβάλει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το καθεστώς αυτό ξεκίνησε από την Ουάσινγκτον πριν από 20 χρόνια ως ένδειξη της ηγεμονίας των ΗΠΑ και της ηγεσίας τους στον μονοπολικό κόσμο. Τώρα, η κατάσταση γύρω από τη Βόρεια Κορέα (καθώς και το Ιράν και ορισμένες άλλες χώρες) είναι εντελώς διαφορετική. Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα είναι έτοιμες να της προσφέρουν υποστήριξη.
Πού οδηγούν όλα αυτά;
Οι New York Times επικαλούνται τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ιαπωνία, ο οποίος περιέγραψε την επίσκεψη του Πούτιν στη Βόρεια Κορέα και το Βιετνάμ ως "τους χειρότερους φόβους σας να γίνονται πραγματικότητα". Σύμφωνα με τον διπλωμάτη, το ταξίδι αυτό ήταν ένα μήνυμα πως η Μόσχα είναι έτοιμη να τεθεί επικεφαλής μιας ομάδας χωρών επί των οποίων οι ΗΠΑ δεν έχουν κανέναν έλεγχο. Οι NYT σημείωσαν επίσης ότι ο Ρώσος ηγέτης χρειάστηκε μόλις τέσσερις ημέρες στην Ασία για να "εξοργίσει την Ουάσινγκτον".
Ωστόσο, το γεγονός πως η Ουάσινγκτον δεν μπορεί να κρύψει την οργή της ήταν προφανές από την αρχή. Οι ΗΠΑ ήταν σίγουρες ότι η Ρωσία θα απομονωθεί -όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα- και ότι όλος ο κόσμος θα θεωρούσε τη Ρωσία τοξική. Αλλά στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ είναι αυτές που φαίνονται τοξικές, αφού έχοντας κλιμακώσει την κατάσταση, δεν ξέρουν τι να κάνουν στη συνέχεια. Από τη μία πλευρά, όλος ο κόσμος βλέπει πώς το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ καθεστώς του Κιέβου υφίσταται τη μία αποτυχία μετά την άλλη και καταφεύγει σε τρομοκρατικές μεθόδους (όπως τα χτυπήματα στην παραλία της Σεβαστούπολης, οι συνεχείς βομβαρδισμοί του Μπέλγκοροντ και των πόλεων της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ).
Και από την άλλη πλευρά, οι Αμερικανοί βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε μια δύσκολη και ακόμη και παράλογη κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Οι Χούτι της Υεμένης, τους οποίους οι ΗΠΑ δεν έπαιρναν στα σοβαρά, τόλμησαν να επιτεθούν ανοιχτά σε αμερικανικά αντιτορπιλικά στην Αραβική Θάλασσα, χωρίς να φοβούνται αντίποινα από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Επιπλέον, η κυβέρνηση Μπάιντεν μπλέχτηκε στη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς και ο μουσουλμανικός κόσμος δήλωσε ανοιχτά την ανάγκη δημιουργίας μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων στην οποία δεν θα υπάρχει θέση για την ηγεμονία των ΗΠΑ.
Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Τουρκική Δημοκρατία - οι οποίες μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν παραδοσιακοί εταίροι και μάλιστα σύμμαχοι των ΗΠΑ - είτε έγιναν μέλη των BRICS είτε σχεδιάζουν να ενταχθούν στον οργανισμό. Οι παρατηρητές της Μέσης Ανατολής σημειώνουν ότι στην παρούσα κατάσταση και λόγω της υποβάθμισης των δυτικών ελίτ, η Ρωσία και η Κίνα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να ενώσουν ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο γύρω τους. Είναι πιθανό το πρώην Σύμφωνο της Βαρσοβίας, το οποίο λειτουργούσε ως αντίβαρο στο ΝΑΤΟ, να αντικατασταθεί από το Σύμφωνο της Μόσχας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ρωσία, η Κίνα και οι BRICS προσανατολίζονται σε μια αντιπαράθεση με τη Δύση - τίποτα δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Αλλά κανείς δεν θέλει πλέον να ανέχεται την εμπιστοσύνη της Ουάσινγκτον στην ατιμωρησία της.
Ο Παγκόσμιος Νότος αισθάνεται όλο και περισσότερο τις επιπτώσεις της πολιτικής "ανάσχεσης" της Δύσης - η οποία συνεπάγεται την ανακοπή της ανάπτυξης των υποτιθέμενων ή προφανών ανταγωνιστών της. Επιπλέον, οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου βλέπουν ότι όσο περισσότερο η Δύση συνεχίζει την πολιτική της κυριαρχίας της, τόσο πιο δύσκολο είναι να διαπραγματευτεί μαζί της. Και δεδομένου ότι οι ανίκανες δυτικές ελίτ πλασάρουν τα δικά τους συμφέροντα ως εθνικά, η κατάσταση αυτή μπορεί γρήγορα να οδηγήσει σε μια παγκόσμια καταστροφή από την οποία δεν θα υπάρχει διέξοδος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Μέση Ανατολή, η Αφρική, η Ασία και η Λατινική Αμερική συνεχίζουν να λένε: σταματήστε τους τρελούς στη Δύση πριν να είναι πολύ αργά. Ο μόνος πραγματικός τρόπος για να διατηρηθεί η ειρήνη είναι η μόνιμη εγκαθίδρυση μιας νέας παγκόσμιας τάξης, η μεταρρύθμιση του ΟΗΕ και η συνεκτίμηση των συμφερόντων της πλειοψηφίας των χωρών του κόσμου.