Το αμερικανικό μπλοκ επιταχύνει την παρακμή της Δύσης
nato.int
Η ιστορία έχει δει πολλές στρατιωτικές συμμαχίες. Αλλά καμία δεν είχε ποτέ τόσο σαφή ανισορροπία όσο το ΝΑΤΟ. Όταν πρόκειται για την ασφάλεια της ισχυρότερης χώρας του μπλοκ, οι δυνατότητες των άλλων μελών έχουν αμελητέα σημασία.
Του Timofey Bordachev, Διευθυντή Προγράμματος της Λέσχης Βαλντάι - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr
Η άφιξη των πυρηνικών όπλων απελευθέρωσε τις δυνάμεις με σημαντικά ατομικά αποθέματα από το να βλέπουν τους εταίρους του συνασπισμού ως αναγκαιότητα και όχι ως επιλογή. Αυτό καθορίζει τελικά τη δυναμική κάθε συμμαχίας της οποίας ηγούνται.
Το ΝΑΤΟ - το οποίο μόλις γιόρτασε την 75η επέτειό του σε σύνοδο κορυφής στην Ουάσιγκτον - δημιουργήθηκε για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν για να αποτρέψει σοβαρές εσωτερικές πολιτικές αλλαγές στα κράτη μέλη του και την εξάπλωση του κομμουνισμού στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και της Τουρκίας. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η συμμετοχή στο μπλοκ θεωρήθηκε ως δίχτυ ασφαλείας για τις νέες αρχές στην Ανατολική Ευρώπη και τη Βαλτική. Οι Ουκρανοί εθνικιστές θεωρούσαν την ένταξη στο ΝΑΤΟ ως τον καλύτερο τρόπο για να στερήσουν μόνιμα από τον ρωσόφωνο πληθυσμό της χώρας τη δυνατότητα να καθορίζει ο ίδιος τη μοίρα του.
Δεύτερον, η δουλειά του ΝΑΤΟ ήταν να μετατρέψει τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης σε αμερικανικό προγεφύρωμα σε περίπτωση άμεσης σύγκρουσης με την ΕΣΣΔ. Για το σκοπό αυτό, δημιουργήθηκαν υποδομές και τέθηκαν σε εφαρμογή διαδικασίες για την ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Το ΝΑΤΟ ήταν γενικά επιτυχές και στα δύο καθήκοντα. Αυτό συνέβαινε ιδιαίτερα όταν η Αμερική και οι σύμμαχοί της ήταν ελκυστικοί για τις αναπτυσσόμενες χώρες που ήθελαν να λύσουν τα κοινωνικοοικονομικά τους προβλήματα με την ένταξή τους στην παγκόσμια οικονομία της αγοράς. Η Δύση μπορούσε να τους προσφέρει επενδύσεις και τεχνολογία με αντάλλαγμα την αποφυγή του στρατηγικού της αντιπάλου στη Μόσχα.
Αλλά αυτό το πιο συνεκτικό και καλά εξοπλισμένο στρατιωτικό μπλοκ βρίσκεται τώρα στη λάθος πλευρά της ιστορίας. Τα εσωτερικά προβλήματα στα περισσότερα από τα μεγάλα κράτη του προκαλούνται από την επιθυμία του εξωτερικού κόσμου να οικοδομήσει το δικό του πλούτο και δύναμη. Όχι άδικα ο Χένρι Κίσινγκερ έγραψε ότι η άνοδος της Κίνας ήταν πολύ πιο σημαντική από την ενοποίηση της Γερμανίας και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ακολουθώντας τα βήματα της Κίνας, η Ινδία, ενώ εξαρτάται από τις δυτικές επενδύσεις και την τεχνολογία, είναι προκλητική απέναντι στις ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, η Δύση έχει μια ντουζίνα άλλες χώρες - των οποίων ο συνολικός πληθυσμός είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν της Βόρειας Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης - να της σφίγγουν το λαιμό.
Η απερίσκεπτη επέκταση του χώρου υπό τον έλεγχο της Συμμαχίας οδήγησε στην ανάγκη να αντιμετωπιστούν πολύ δύσκολα ζητήματα μπροστά στην αδυναμία μαζικής κινητοποίησης. Για να ισοσκελίσουν τα βιβλία, οι ελίτ του ΝΑΤΟ θα πρέπει να εξαθλιώσουν τους ίδιους τους πολίτες τους για πολύ καιρό ακόμα. Ορισμένα μέλη του μπλοκ, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση αρκετά γρήγορα. Άλλα δυσκολεύονται περισσότερο να πουλήσουν τη νέα πραγματικότητα. Όπως η Γερμανία και η Γαλλία.
Φαίνεται ότι η ανικανότητα των ελίτ να λύσουν βασικά οικονομικά προβλήματα θα προετοιμάσει από μόνη της τα έθνη για πραγματική υστερία πολέμου, όπως έχει ήδη συμβεί στη Φινλανδία, η οποία δεν βρήκε ποτέ μια θέση στην οποία να ευδοκιμήσει μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Μέχρι να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, η απάντηση της Δύσης στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει θα περιοριστεί σε ελιγμούς τόσο στο στρατιωτικό-διπλωματικό όσο και στο εσωτερικό μέτωπο. Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει έλλειψη πόρων- στη δεύτερη, υπάρχει έλλειψη πρωτοποριακών ιδεών.
Η μεταφορά των προτεραιοτήτων της οικονομικής και κοινωνικής δομής στον στρατό θα συμβάλει, φυσικά, στην αποκατάσταση της θέσης του βιομηχανικού τομέα σε κάποιο βαθμό και θα δημιουργήσει ακόμη και πρόσθετες θέσεις εργασίας. Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα πετύχει, διότι αυτό θα απαιτήσει μια πλήρη αναδιάρθρωση του συστήματος διανομής του εισοδήματος.
Προς το παρόν, η Δύση εξακολουθεί να διαθέτει τους πόρους για να ακολουθήσει το ρεύμα. Αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο θα αντέξουν μπροστά στην αυξανόμενη εξωτερική πίεση. Η κατάσταση γίνεται χειρότερη από το γεγονός ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ πρέπει να βρουν απαντήσεις σε αυτά τα πολύπλοκα ζητήματα υπό την καθοδήγηση εντελώς ακατάλληλων ηγετών. Αυτό, όπως σωστά πιστεύουν πολλοί παρατηρητές, είναι η κύρια απειλή που προέρχεται τώρα από τη Δύση.
* Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από το Profile.ru.