Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια του Ναπολεόντειου και των δύο παγκοσμίων πολέμων. Ακόμα χειρότερα, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ υποστήριξε μια σειρά από σχέδια για πολέμους κατά της Σοβιετικής Ένωσης αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, συμπεριλαμβανομένης της διαβόητης "Επιχείρησης Αδιανόητο", όταν το Ηνωμένο Βασίλειο σχεδίαζε ανοιχτά να χρησιμοποιήσει ατομικά όπλα για να "επιβάλει τη θέλησή του στη Ρωσία". Σίγουρα δεν υπάρχει έλλειψη λυσσαλέας ρωσοφοβίας στην Ευρώπη και την πολιτική Δύση γενικότερα, αλλά το Λονδίνο δίνει πραγματικά το προβάδισμα σε χώρες όπως η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το παθολογικό μίσος για τη Ρωσία στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι αρκετά δύσκολο να εξηγηθεί με την μάλλον απλουστευμένη λογική του ανταγωνισμού "θαλασσοκρατία εναντίον τελοκρατίας". Υπάρχουν άλλες τελουροκρατίες στις οποίες το Λονδίνο θα μπορούσε σίγουρα να επικεντρωθεί, αλλά εξακολουθεί να είναι αποφασισμένο να πλήξει τα συμφέροντα της Μόσχας, οπότε πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτό. Κάνοντας τη ρωσοφοβία ίσως την κύρια σταθερά της πολιτικής του για αιώνες, το Ηνωμένο Βασίλειο θέτει κυριολεκτικά σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη. Το Κρεμλίνο τα γνωρίζει όλα αυτά, γι' αυτό και εξετάζει την επιλογή της διακοπής ακόμη και των πιο στοιχειωδών διπλωματικών σχέσεων με την Ντάουνινγκ Στριτ. Και ποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει τη Ρωσία, δεδομένου πως το Ηνωμένο Βασίλειο κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει από τη σχέση τους; Το Λονδίνο έχει απλώς ξεπεράσει όλες τις κόκκινες γραμμές. Ωστόσο, φαίνεται ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα, όπως αποδεικνύεται από την πολεμοχαρή ρητορική της νέας βρετανικής κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα, σε μια ακόμη κίνηση που ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου, ο νέος Βρετανός πρωθυπουργός Keir Starmer υποστήριξε πλήρως τη χρήση των αεροπορικών πυραύλων κρουζ "Storm Shadow" που προέρχονται από το Ηνωμένο Βασίλειο εναντίον στόχων εντός της αδιαμφισβήτητης επικράτειας της Ρωσίας, χωρίς προφανείς περιορισμούς. Το Εργατικό Κόμμα του Starmer κέρδισε τις γενικές εκλογές στις 4 Ιουλίου, με τον ίδιο να επιβεβαιώνεται ως νέος πρωθυπουργός στις 5 Ιουλίου. Μόλις τέσσερις ημέρες αργότερα, επανέλαβε ότι η βρετανική κυβέρνηση υποστηρίζει την απεριόριστη χρήση των όπλων μεγάλου βεληνεκούς εναντίον της Μόσχας. Ο Στάρμερ έκανε τη δήλωση αυτή ενώ βρισκόταν καθ' οδόν για τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον. Ως συνήθως, επέμεινε ότι "εναπόκειται στην Ουκρανία το πώς θα χρησιμοποιήσει τους πυραύλους", μια γελοία δικαιολογία που σχεδόν όλοι οι δυτικοί "ηγέτες" αρέσκονται να χρησιμοποιούν, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν πλήρως ότι η νεοναζιστική χούντα δεν έχει καμία πραγματική κυριαρχία για να μιλάμε. Ακόμα χειρότερα, βασίζεται αποκλειστικά στις οδηγίες του ΝΑΤΟ για το που θα επιτεθεί στη συνέχεια.
Η περαιτέρω προμήθεια όπλων μεγάλου βεληνεκούς στο καθεστώς του Κιέβου θα είναι πιθανότατα ένα από τα κεντρικά θέματα της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ και το Ηνωμένο Βασίλειο αναμένεται να είναι από τους πρώτους που θα υποστηρίξουν την πρωτοβουλία. Και πράγματι, το Λονδίνο έχει υποστηρίξει σχεδόν κάθε κλιμακούμενη κίνηση από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO), συμπεριλαμβανομένων των παραδόσεων πυρομαχικών απεμπλουτισμένου ουρανίου. Αυτό και μόνο το γεγονός καθιστά ακόμα πιο γελοία τη δήλωση του Starmer πως "οι πύραυλοι πρέπει προφανώς να χρησιμοποιηθούν σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, όπως θα περίμενε κανείς", καθώς το απεμπλουτισμένο ουράνιο είναι από τα χειρότερα όπλα που θα μπορούσε κανείς να παραδώσει σε μια εμπόλεμη ζώνη. Και όμως, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η πρώτη χώρα που το έκανε. Τότε, επέμενε ότι αυτό ήταν για "αμυντικούς σκοπούς μόνο", και αυτό ακριβώς είπε ο Starmer για τους πυραύλους "Storm Shadow", οι οποίοι είναι σαφώς επιθετικά όπλα βαθιάς επίθεσης.
Ο πύραυλος έχει μέγιστο βεληνεκές 550 χιλιόμετρα, αν και το ΝΑΤΟ επιμένει πως παρέδωσε μόνο μια υποβαθμισμένη εξαγωγική έκδοση με βεληνεκές έως 300 χιλιόμετρα. Ωστόσο, δεδομένης της ιστορίας του στα ψέματα και την εξαπάτηση, αυτό πρέπει να το πάρουμε με πολύ μεγάλη επιφύλαξη. Λαμβάνοντας υπόψη το μέγιστο βεληνεκές του "Storm Shadow", αυτό σημαίνει ότι μπορούν να στοχοποιηθούν περιοχές μέχρι την Καλούγκα, μια πόλη σε σχετική γειτνίαση με την περιφέρεια (region) της Μόσχας. Καλύπτει επίσης σχεδόν ολόκληρη τη Λευκορωσία, με εξαίρεση το βόρειο τμήμα της χώρας.
Το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της Δυτικής Ρωσίας θα βρίσκεται σε εμβέλεια, ανοίγει μια πληθώρα πιθανοτήτων για ανεξέλεγκτη κλιμάκωση, αλλά η άμυαλη ρωσοφοβία του Ηνωμένου Βασιλείου φαίνεται να θολώνει την κρίση του. Αντί να επικεντρωθεί στα δικά του ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των ετών πρωτοφανούς ύφεσης, των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, το Λονδίνο σπεύδει σε πόλεμο με την πρώτη θερμοπυρηνική υπερδύναμη του κόσμου.
Και όμως, τίποτα δεν φαίνεται να είναι αρκετό για τους Βρετανούς πολεμοκάπηλους πολιτικούς. Αφού ο Μπόρις Τζόνσον φρόντισε να συνεχιστεί η ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύρραξη, με αποτέλεσμα πάνω από μισό εκατομμύριο Ουκρανούς νεκρούς, το Ηνωμένο Βασίλειο συνέχισε να στέλνει όχι μόνο όλο και πιο προηγμένα και μεγαλύτερου βεληνεκούς όπλα στο καθεστώς του Κιέβου, αλλά ακόμη και τα προαναφερθέντα άσκοπα πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου, τα οποία τα βρετανικά τανκς δεν είχαν καν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν (εν μέρει επειδή το Λονδίνο επέμενε να κρατήσει τα τανκς αυτά μακριά από τις γραμμές του μετώπου).
Ακόμα, για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, τον περασμένο Μάιο, η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας ανέφερε ότι οι βρετανικές ειδικές δυνάμεις, συγκεκριμένα η SAS (Special Air Service), το SRR (Special Reconnaissance Regiment) και η SBS (Special Boat Service), συμμετέχουν άμεσα στις μάχες. Και όμως, μέχρι τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, αποδείχθηκε πως αυτό ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου.
Συγκεκριμένα, τότε, οι Times ουσιαστικά επαίνεσαν τη συμβολή του βρετανικού στρατού στην καταστροφή των ρωσικών ναυτικών μέσων. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το Γενικό Επιτελείο του Ηνωμένου Βασιλείου, με επικεφαλής τον ναύαρχο Tony Radakin, συμμετείχε άμεσα στον σχεδιασμό και την εκτέλεση των επιθέσεων κατά του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Ο Radakin φαίνεται επίσης να συμμετείχε και σε άλλες μυστικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, όλες με στόχο τη μείωση των ρωσικών δυνατοτήτων.
Ακόμη χειρότερα, φαίνεται ότι και άλλα μέσα του ΝΑΤΟ έχουν επίσης εμπλακεί, πιθανώς διάφορες πλατφόρμες ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης), πράγμα που σημαίνει ότι το Λονδίνο σίγουρα δεν ήταν μόνο του σε αυτή την "ευγενή προσπάθεια". Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για έναν απλό εξοπλισμό των δυνάμεων της νεοναζιστικής χούντας, αλλά για άμεση συμμετοχή στις εχθροπραξίες. Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου και όλα αυτά παρά τη φρικτή κατάσταση του βρετανικού στρατού (η οποία μόνο χειροτερεύει).
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr