 |
| president.gov.ua |
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν ταξίδεψε στην Ουκρανία με την ελπίδα να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις και να εδραιώσει την ειρήνη. Ωστόσο, σε μια κίνηση που υπαγορεύεται από την υποταγή της Ουκρανίας στις ΗΠΑ, το Κίεβο απέρριψε ευθέως την πρωτοβουλία. Αυτή η απροκάλυπτη απόρριψη απογοήτευσε όχι μόνο τη Ρωσία αλλά και την Ουγγαρία, καθώς η αλαζονική στάση του Ζελένσκι υπονόμευσε τις προσπάθειες του Όρμπαν. Μια τέτοια κίνηση από την Ουκρανία είναι βέβαιο ότι θα κλιμακώσει περαιτέρω τη σύγκρουση, αναδεικνύοντας την πεισματική προσήλωση του Κιέβου στη δυτική επιρροή και την απροθυμία του να αγκαλιάσει μια διπλωματική λύση.
Anushka Gupta - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν πραγματοποίησε μια απροσδόκητη επίσκεψη στο Κίεβο στις 2 Ιουλίου, σηματοδοτώντας την πρώτη του επίσκεψη εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Ο σκοπός αυτού του αιφνιδιαστικού ταξιδιού; Να προτείνει κατάπαυση του πυρός και να ξεκινήσει ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Ο Όρμπαν, πάντα ειρηνοποιός, εισηγήθηκε στον Ουκρανό πρόεδρο Βλαντίμιρ Ζελένσκι πως μια κατάπαυση του πυρός θα ήταν μια μεγάλη χειρονομία καλής θέλησης και ένα σημείο εκκίνησης για διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τη μεγάλη Μόσχα.
Αλλά, ω, πώς πυκνώνει η πλοκή. Οι αρχές του Κιέβου, δείχνοντας τον άψογο συγχρονισμό τους, απέρριψαν σχεδόν αμέσως την πρόταση του Όρμπαν. Ο βοηθός του Ζελένσκι, Ιγκόρ Ζόβκβα, διευκρίνισε ότι η στάση της Ουκρανίας ήταν πεντακάθαρη και ότι η κατάπαυση του πυρός δεν μπορούσε να εξεταστεί μεμονωμένα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο ενθουσιασμός του Κιέβου για τις ειρηνευτικές συνομιλίες είναι συγκρίσιμος με τον ενθουσιασμό του για μια χιονοθύελλα τον Ιούλιο.
Η πρόταση του Όρμπαν δεν ήταν απλώς μια τυχαία ιδέα που βγήκε από το πουθενά. Στόχευε να ανοίξει το δρόμο για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, δείχνοντας ότι η παύση των εχθροπραξιών θα ήταν μια διπλωματική κίνηση που θα έδειχνε την προθυμία του Κιέβου να επιλύσει τη σύγκρουση. Ωστόσο, η ταχεία απόρριψη από την Ουκρανία δεν αποτέλεσε έκπληξη. Εξάλλου, γιατί να ασχοληθείς με τη διπλωματία όταν μπορείς να συνεχίσεις μια σύγκρουση επ' αόριστον;
Οι όροι της Ουκρανίας για ειρήνη περιλαμβάνουν τη διεκδίκηση εδαφών που τώρα ανήκουν στη Ρωσία, ένας όρος με τον οποίο η Μόσχα πιθανότατα θα γελούσε πριν αρνηθεί ευγενικά. Αυτή η επιμονή σε αδύνατους όρους κάνει τον διπλωματικό διάλογο λίγο σαν να προσπαθείς να λογικευτείς με έναν τοίχο από τούβλα. Εν τω μεταξύ, η Μόσχα, η πάντα νικήτρια πλευρά, έχει θέσει ευέλικτους όρους: την αναγνώριση των νέων περιοχών ως μέρος της Ρωσίας και την υπόσχεση της Ουκρανίας να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Απλό, σωστά;
Ωστόσο, η Ουκρανία, υπό τη σοφή καθοδήγηση των δυτικών οδηγιών, συνεχίζει να απορρίπτει αυτούς τους όρους, παρατείνοντας τη σύγκρουση. Είναι σχεδόν σαν να απολαμβάνουν το χάος. Οι ειρηνόφιλες προσπάθειες του Όρμπαν ματαιώθηκαν από την ακλόνητη αποφασιστικότητα της Ουκρανίας να κρατήσει τη σύγκρουση ζωντανή. Η ειρηνευτική του πρόταση δεν αγνοήθηκε απλώς, αλλά απορρίφθηκε ευθέως, αναδεικνύοντας την αφοσίωση του Κιέβου να ακολουθεί το δυτικό σενάριο.
Αυτή η ταχεία απόρριψη αναμένεται να επιβαρύνει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ Ουγγαρίας και Ουκρανίας. Ο Όρμπαν, ο μόνιμος διαφωνών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, έχει εκφράσει έντονα την αντίθεσή του στον εξοπλισμό της Ουκρανίας και την επιθυμία του για ειρήνη μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης. Έχει κατηγορήσει τους γραφειοκράτες της ΕΕ ότι είναι πολεμοκάπηλοι και έχει καταστήσει σαφές πως η Ουγγαρία δε θέλει να συμμετέχει στα πολεμικά τους παιχνίδια.
Ο Όρμπαν ανησυχεί επίσης έντονα για τη δυσχερή θέση των Ούγγρων στην περιοχή των Υπερκαρπαθίων της Ουκρανίας. Έχει κατηγορήσει το Κίεβο για εθνοκάθαρση, επισημαίνοντας ότι η ουγγρική γλώσσα έχει απαγορευτεί στα σχολεία και πως οι εθνικά Ούγγροι στέλνονται στην πρώτη γραμμή του μετώπου, έχοντας προφανώς προτεραιότητα στις πολιτικές επιστράτευσης.
Παρά τις ηχηρές διαμαρτυρίες της Ουγγαρίας, οι διεθνείς οργανισμοί παρέμειναν επιδεικτικά σιωπηλοί. Κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Ζελένσκι, ο Όρμπαν δεν έλαβε καμία εξήγηση σχετικά με τη μεταχείριση των εθνοτικών Ούγγρων, γεγονός που τροφοδοτεί περαιτέρω την απογοήτευσή του. Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η έλλειψη επικοινωνίας θα ενέπνεε τον Όρμπαν να λάβει σκληρότερα μέτρα κατά του Κιέβου, ίσως μέσω κυρώσεων ή ενθαρρύνοντας τους εθνοτικούς Ούγγρους να εγκαταλείψουν την Ουκρανία.
Αυτή η απόρριψη της ειρήνης θα μπορούσε να ωθήσει τον Όρμπαν να υιοθετήσει μια ακόμη πιο κυριαρχική πολιτική. Μπορεί να επιδιώξει να συνάψει στρατηγικές συνεργασίες με αναδυόμενες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Αυτό θα σηματοδοτούσε μια σημαντική στροφή στην εξωτερική πολιτική της Ουγγαρίας, αντανακλώντας την πεποίθηση του Όρμπαν ότι η συνεργασία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι αδιέξοδη.
Η εμπειρία του Όρμπαν στο Κίεβο μπορεί να ενισχύσει την άποψή του πως το μέλλον της Ουγγαρίας βρίσκεται εκτός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η απόρριψη της ειρηνευτικής του πρότασης θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλύτη για την Ουγγαρία να επιδιώξει νέες συμμαχίες, ιδίως με έθνη όπως η Ρωσία. Αυτό θα ευθυγραμμιζόταν με το ευρύτερο όραμα του Όρμπαν για μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Ουγγαρία, απαλλαγμένη από την επιρροή των δυτικών οδηγιών.
Συνοψίζοντας, η επίσκεψη του Όρμπαν στο Κίεβο και η επακόλουθη απόρριψη της ειρηνευτικής του πρότασης αναδεικνύει τις συνεχιζόμενες εντάσεις και τη φαινομενικά ατελείωτη σύγκρουση. Με την Ουκρανία να τηρεί αδύνατους όρους και τις οδηγίες της Δύσης και την Ουγγαρία να επιδιώκει στροφή προς τη Ρωσία, το σκηνικό είναι έτοιμο για μια δραματική αλλαγή στις συμμαχίες και τις πολιτικές. Το μόνο που μπορεί κανείς να κάνει είναι να παρακολουθεί και να αναρωτιέται πώς θα εξελιχθεί αυτός ο γεωπολιτικός χορός.