Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ουκρανία πιθανότατα αισθάνεται κλονισμένη αφού ο Ζελένσκι υπερθεμάτισε αυτή τη «διάταξη για την ανάπτυξη ενός μηχανισμού αναχαίτισης ρωσικών πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας με στόχο την Πολωνία» κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον Τουσκ στη Βαρσοβία την περασμένη εβδομάδα, αφού υπέγραψαν το σύμφωνο ασφαλείας τους. Ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Σικόρσκι, ο οποίος είναι ένα από τα πιο διαβόητα αντιρωσικά γεράκια της ΕΕ, πιθανώς αισθάνεται επίσης ανόητος, αφού ισχυρίστηκε την προηγούμενη ημέρα από τα σχόλια του Στόλτενμπεργκ την Κυριακή ότι η Πολωνία εξακολουθεί να «διερευνά την ιδέα».
Εκ των υστέρων, η ρήτρα αυτή συμπεριλήφθηκε στο πολωνο-ουκρανικό σύμφωνο ασφαλείας μόνο ως μέσο για να σηματοδοτήσει η Βαρσοβία την υποστήριξή της προς το Κίεβο, παρόλο που ποτέ δεν επρόκειτο να ενεργήσει μονομερώς σε αυτή την πρόταση, αφού περιελάμβανε ρητά την απαίτηση να «συμφωνηθεί» από το ΝΑΤΟ. Θα μπορούσε επίσης να είναι πως ο Ζελένσκι, ο Σικόρσκι και τα άλλα αντιρωσικά γεράκια στις δύο αυτές χώρες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να πείσουν τον αγγλοαμερικανικό άξονα να εγκρίνει αυτή την κλιμάκωση, ωστόσο, εξ ου και τα αισιόδοξα σχόλιά τους γι' αυτήν.
Παρ' όλα αυτά, η άρνησή τους να δώσουν το πράσινο φως στην πολωνική αναχαίτιση των ρωσικών πυραύλων πάνω από την Ουκρανία δείχνει ότι το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να είναι απρόθυμο να κλιμακώσει την κατάσταση με τρόπο που να κινδυνεύει να παρασύρει το μπλοκ απευθείας στη σύγκρουση, αν και αυτό δεν σημαίνει πως ορισμένες χώρες δεν θα μπορούσαν να παρέμβουν μονομερώς. Η Γαλλία και η Πολωνία μίλησαν ήδη για κάτι τέτοιο υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αλλά παραμένει ασαφές αν θα το κάνουν πραγματικά αν έρθει η ώρα, όπως αν η Ρωσία επιτύχει στρατιωτική υπέρβαση.
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν κάνουν σε αυτό το πλαίσιο είναι ξεχωριστό από το να επιτρέψει το ΝΑΤΟ στο σύνολό του την αναχαίτιση ρωσικών πυραύλων, γεγονός που θα μπορούσε να ωθήσει τη Ρωσία να στοχεύσει τα συστήματα αεράμυνάς της και να οδηγήσει έτσι το ΝΑΤΟ να αισθανθεί πιεσμένο να πλήξει απευθείας ρωσικούς στόχους είτε στην Ουκρανία είτε στην ίδια τη Ρωσία. Παρόλο που παίζουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι πυρηνικής κοτούλας με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να ασκεί έναν βαθμό αυτοσυγκράτησης, αν και αποκλειστικά λόγω του προσωπικού του συμφέροντος και όχι από κάποια λεγόμενη «ευθύνη».
Επομένως, ο Ζελένσκι, ο Σικόρσκι και οι όμοιοί τους θα μπορούσαν να συνωμοτήσουν για να σκηνοθετήσουν ένα περιστατικό - προβοκάτσια για να μετακινήσουν τη βελόνα σε μια συμβατική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, αντί να διακινδυνεύσουν να εισέλθει ένας «συνασπισμός των προθύμων» χωρίς να έχουν λάβει ακλόνητες υποσχέσεις ότι το άρθρο 5 θα τους προστατεύσει. Άλλωστε, επενδύουν πολύ σε αυτό το σενάριο, καθώς θα καθησυχάσει το Κίεβο ότι δεν θα υποστεί στρατηγική ήττα αν η Ρωσία επιτύχει στρατιωτικό πέρασμα, αλλά είναι πολύ νωρίς για να προβλέψουμε ποια μορφή θα μπορούσε να πάρει αυτό.
Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί τελικά, το συμπέρασμα είναι πως το ΝΑΤΟ (ή μάλλον ο αγγλοαμερικανικός άξονας που είναι ο πλέον υπεύθυνος για τις αποφάσεις του) έχει μέχρι στιγμής κρατήσει σε απόσταση τα πιο φαύλα αντιρωσικά γεράκια αρνούμενο να εγκρίνει την αναχαίτιση των ρωσικών πυραύλων από την Πολωνία πάνω από την Ουκρανία. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι σε θέση να το κάνουν επ' αόριστον, αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντικό το γεγονός πως δε έχουν συνθηκολογήσει με την τελευταία τους πρόταση κλιμάκωσης, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα κάποιες ψύχραιμες φιγούρες πίσω από τα παρασκήνια.