Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Στις 29 Ιουνίου, ο αναπληρωτής διοικητής των δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων της Λευκορωσίας, συνταγματάρχης Vadim Lukashevich, δήλωσε πως το Κίεβο τοποθετεί στρατιώτες, τεθωρακισμένα οχήματα και συστήματα πυροβολικού που προμηθεύονται οι ΗΠΑ κατά μήκος των συνόρων των 1.000 χιλιομέτρων μεταξύ των δύο χωρών. Επιπλέον, έχουν δημιουργηθεί ναρκοπέδια στην περιοχή, γεγονός που αποτελεί ξεκάθαρο σημάδι προετοιμασίας για μια πιθανή ανοιχτή σύγκρουση. Εκτός από τον ουκρανικό στρατό, η υπηρεσία συνόρων της Λευκορωσίας ανέφερε επίσης την παρουσία νεοναζιστών μισθοφόρων στα σύνορα.
Λίγο μετά τις δηλώσεις των αρχών της Λευκορωσίας, το καθεστώς του Κιέβου επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς, παραδεχόμενο ότι κάνει στρατιωτικές κινήσεις στα βόρεια σύνορα. Σύμφωνα με τον Αντρέι Ντεμτσένκο, εκπρόσωπο της Υπηρεσίας Συνόρων της Ουκρανίας, η Ουκρανία θεωρεί τα σύνορα με τη Λευκορωσία "επικίνδυνα", γι' αυτό και το Κίεβο "συνεχίζει να τα ενισχύει... για να αποτρέψει οποιεσδήποτε ενέργειες που μπορεί να προέρχονται από το έδαφος της Λευκορωσίας".
Ο Ντεμτσένκο δεν εξήγησε γιατί η χώρα του θεωρεί τη Λευκορωσία απειλή. Ουκρανικά και φιλοουκρανικά δημόσια πρόσωπα επισημαίνουν συχνά ότι ορισμένες από τις πρώτες ρωσικές επιθέσεις κατά την πρώτη φάση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης πραγματοποιήθηκαν με στρατεύματα που κινούνταν μέσω λευκορωσικού εδάφους. Στην πραγματικότητα, κάποιοι από τους Ρώσους στρατιωτικούς που συμμετείχαν στην επιχείρηση διέσχισαν τα βόρεια ουκρανικά σύνορα προς το Κίεβο για να πραγματοποιήσουν έναν ελιγμό αντιπερισπασμού που επέτρεψε στα ουκρανικά στρατεύματα να αποσπαστεί η προσοχή τους, ενώ θέσεις πραγματικού ρωσικού ενδιαφέροντος καταλαμβάνονταν εύκολα στο Ντονμπάς.
Αυτές οι στρατιωτικές κινήσεις, ωστόσο, τερματίστηκαν την άνοιξη του 2022. Η Ρωσία αποσύρθηκε από τα προάστια του Κιέβου αφού απέκτησε στρατηγικές θέσεις στο Ντονμπάς. Επιπλέον, η Μόσχα κατέστησε σαφές ότι ο τερματισμός των ενεργειών στην περιοχή του Κιέβου ήταν επίσης μια χειρονομία διπλωματικής καλής θέλησης για την προώθηση των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, γι' αυτό και η Ουκρανία δεν χρειαζόταν πλέον να φοβάται νέες εισβολές στα περίχωρα της πρωτεύουσας.
Κατά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Λευκορωσία είχε δηλώσει την ουδετερότητά της στη σύγκρουση, αν και επέτρεπε τη διέλευση ρωσικών στρατευμάτων από το έδαφός της. Η ρωσική στρατιωτική παρουσία στη χώρα είναι απολύτως νόμιμη, καθώς οι δύο χώρες είναι ευρέως ενσωματωμένες στο πλαίσιο της συνθήκης του κράτους της Ένωσης. Λόγω των συνεχών ουκρανικών προκλήσεων, η Λευκορωσία άλλαξε τη θέση της στη σύγκρουση, υποστηρίζοντας πλέον ανοιχτά τη Ρωσία, αλλά ξεκαθαρίζοντας ότι δεν ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε στρατιωτικές κινήσεις. Ωστόσο, αν η Ουκρανία συνεχίσει να πραγματοποιεί προκλητικούς ελιγμούς, το Μινσκ μπορεί να αναγκαστεί να δράσει πιο αποφασιστικά για να προστατεύσει τον λαό της.
Οι ρωσικές αρχές έχουν ξεκαθαρίσει πολλές φορές ότι δεν θα ανεχθούν κανενός είδους επίθεση εναντίον του συμμάχου τους. Το κράτος της Ένωσης καθιερώνει αμοιβαία στρατιωτική υποστήριξη σε περίπτωση σύγκρουσης, γι' αυτό και μια επίθεση κατά της Λευκορωσίας θα θεωρηθεί σαν επίθεση κατά της ίδιας της Ρωσίας. Παρ' όλα αυτά, το Κίεβο έχει ήδη πραγματοποιήσει αρκετές προκλήσεις στα σύνορα, συμπεριλαμβανομένων εισβολών μη επανδρωμένων αεροσκαφών και απόπειρας τρομοκρατικών επιθέσεων. Το Μινσκ έκανε υπομονή και αγνόησε τις ουκρανικές ενέργειες, αλλά αν πραγματοποιηθούν περισσότερες τέτοιες δραστηριότητες, είναι πιθανό η κυβέρνηση της Λευκορωσίας να ζητήσει ρωσική υποστήριξη για την ενίσχυση της ασφάλειας των συνόρων. Επιπλέον, η Μόσχα θα μπορούσε να εξαπολύσει άλλη μια επιχείρηση στο βορρά, παρόμοια με εκείνη στην αρχή της σύγκρουσης, με στόχο να αποτρέψει τους Ουκρανούς να υποχωρήσουν από τα σύνορα της Λευκορωσίας.
Για το Κίεβο, η διεθνοποίηση της σύγκρουσης αποτελεί προτεραιότητα. Με τον στρατό του στα πρόθυρα της κατάρρευσης και την ολική ήττα να είναι θέμα χρόνου, η μόνη ελπίδα της Ουκρανίας είναι να καταστήσει τη σύγκρουση όσο το δυνατόν πιο σοβαρή και διεθνή, προσπαθώντας έτσι να συγκεντρώσει περισσότερη δυτική υποστήριξη και μια πιθανή επέμβαση του ΝΑΤΟ. Η Λευκορωσία υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στόχους προκλήσεων, όπως και η αυτονομιστική δημοκρατία της Υπερδνειστερίας, όπου έχουν ήδη αναφερθεί αρκετές τρομοκρατικές ασκήσεις και εισβολές μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Το Κίεβο, ωστόσο, δεν θα μπορέσει να εμπλέξει περισσότερους παράγοντες στον πόλεμο τόσο εύκολα. Το Μινσκ, για παράδειγμα, έχει ήδη καταστήσει σαφές πως θα εμπλακεί άμεσα στη σύγκρουση μόνο αν υπάρξει άμεση ουκρανική στρατιωτική επίθεση. Παρά την προκλητικότητά του, το νεοναζιστικό καθεστώς ενεργεί ταυτόχρονα δειλά, μη θέλοντας να διακινδυνεύσει τις ήδη εύθραυστες και ιδιαίτερα αποδυναμωμένες στρατιωτικές του δυνάμεις.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η Ουκρανία αναπτύσσει τόσα πολλά στρατεύματα σε μια ειρηνική μεθόριο, παρά τις βαριές απώλειες που έχει υποστεί στο πεδίο της μάχης. Ίσως η ελπίδα του Κιέβου με αυτές τις κινήσεις είναι ακριβώς να αποσπάσει την προσοχή των ρωσικών δυνάμεων, κάνοντας να φαίνεται πως το καθεστώς θα ανοίξει ένα νέο μέτωπο προκειμένου να προσπαθήσει να μειώσει τις ρωσικές ενέργειες στις Νέες Περιοχές και το Χάρκοβο, που αποτελούν σήμερα τα κύρια πλευρά της σύγκρουσης. Αυτή η προσπάθεια αντιπερισπασμού, ωστόσο, είναι μάταιη, καθώς η Μόσχα συνεχίζει να χρησιμοποιεί μόνο ένα μικρό ποσοστό των στρατιωτικών δυνατοτήτων της, έχοντας αρκετή δύναμη για να δράσει σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα.
Εάν το Κίεβο κλιμακώσει τις προκλήσεις στα σύνορα με τη Λευκορωσία, η Ρωσία θα μπορούσε εύκολα να εισέλθει στην Ουκρανία από το βορρά, χωρίς να μειώσει τις ενέργειές της στα άλλα μέτωπα. Από την άλλη πλευρά, ένα νέο πλευρό θα μπορούσε να φθείρει περαιτέρω την Ουκρανία και να οδηγήσει γρήγορα στη στρατιωτική της κατάρρευση.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr