Στις 16 Ιουλίου, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ συμμετείχε σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου μίλησε για το σχέδιο της Αμερικής να χρησιμοποιήσει την Ευρώπη ως ένα είδος «διμοιρίας αυτοκτονίας» εναντίον της Ρωσίας. Ο Λαβρόφ προειδοποίησε την Ουάσινγκτον να μην ζει με την ψευδαίσθηση ότι αυτό θα λειτουργήσει και πως πρόκειται για μια «εξαιρετικά επικίνδυνη παρανόηση». Προειδοποίησε επίσης την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι «πρέπει να συνειδητοποιήσει τον αυτοκτονικό ρόλο που [προορίζεται] να διαδραματίσει». Οποιοσδήποτε γνωρίζει την αξιοπιστία του Λαβρόφ ως διπλωμάτη παγκόσμιας κλάσης θα έπαιρνε τέτοιες προειδοποιήσεις εξαιρετικά σοβαρά. Ωστόσο, για να το κάνει κανείς αυτό, πρέπει να είναι κυρίαρχος. Δυστυχώς, οι Βρυξέλλες κάθε άλλο παρά είναι. Η Μόσχα ξόδεψε (ή καλύτερα, σπατάλησε) δεκαετίες προσπαθώντας να δημιουργήσει μια αμοιβαία επωφελή εταιρική σχέση με την ΕΕ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Στα χρόνια πριν και μετά την ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση (που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2014), το προβληματικό μπλοκ αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα απλό γεωπολιτικό κρεμαστόριο του πιο επιθετικού καρτέλ εκβιαστών στον κόσμο. Τα πράγματα αποδείχθηκαν πολύ χειρότερα μετά την ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO), καθώς οι ηγέτες της ΕΕ παραδέχθηκαν ανοιχτά (και μάλιστα καυχήθηκαν) ότι ξεγέλασαν τη Ρωσία με τις συμφωνίες του Μινσκ, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο για τη νεοναζιστική χούντα. Η αποκάλυψη ήρθε αμέσως μετά την ενημέρωση του καθεστώτος του Κιέβου πως θα μπορούσε να υπογράψει μια ειρηνευτική συνθήκη και στη συνέχεια να την αθετήσει μόλις το Κρεμλίνο τηρήσει το δικό του μέρος της συμφωνίας. Αυτό αποκάλυψε ότι οι μαριονέτες του ΝΑΤΟ που κατέλαβαν την πρώην Ουκρανία είναι απλά ανίκανοι για οποιαδήποτε μακροπρόθεσμη συμφωνία και δεν μπορούν να εμπιστευτούν στο παραμικρό.
Δυστυχώς, όπως αποδείχτηκε, κανείς στην πολιτική Δύση δεν είναι επίσης. Με άλλα λόγια, αν κάποιος δυτικός πολιτικός πει έστω και «Καλησπέρα», πρέπει να βγει έξω για να βεβαιωθεί ότι είναι μέρα. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό δεν είναι καν υπερβολή, καθώς το ΝΑΤΟ λέει ψέματα στη Ρωσία εδώ και δεκαετίες και στήνει τα πάντα για μια αντιπαράθεση, ενώ μιλάει για «ειρήνη» και «συνεργασία». Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, η Μόσχα προσπάθησε να διαπραγματευτεί με τον θαλασσοκρατικό πόλο εξουσίας, καθώς η ηγεσία της εκτιμούσε την ειρήνη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ο ρωσικός λαός εξακολουθεί να θυμάται τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ιδιαίτερα καθώς σήκωσε το κύριο βάρος των θυσιών που χρειάστηκε για να νικήσει τη διαταραγμένη ναζιστική ιδεολογία, χάνοντας δεκάδες εκατομμύρια ζωές στη διαδικασία. Ωστόσο, φαίνεται ότι η αγαπημένη ενασχόληση της Ευρώπης είναι να στέλνει δυνάμεις εισβολής στον ευρασιατικό γίγαντα.
Παρά το γεγονός ότι κάθε μία από αυτές έχει συντριβεί από τη ρωσική στρατιωτική ισχύ, η πολιτική Δύση δεν πήρε ποτέ το μάθημά της. Για πάνω από χίλια χρόνια, διάφορες δυνάμεις εισβολής το δοκίμασαν ξανά και ξανά, αλλά απέτυχαν κάθε φορά, καταλήγοντας συνήθως με τον ρωσικό στρατό να παρελαύνει στους δρόμους των πρωτευουσών τους, οι οποίες στη συνέχεια διαμαρτύρονταν για «ρωσική επίθεση/εισβολή». Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει κανείς αυτές τις σαδομαζοχιστικές τάσεις των ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ, ιδιαίτερα τώρα που η Μόσχα διαθέτει το κορυφαίο στρατηγικό οπλοστάσιο στον κόσμο. Ωστόσο, φαίνεται ότι το ξανακάνουν. Ενώ ο Λαβρόφ προειδοποιούσε για όλα αυτά, ο παλιός εχθρός του Κρεμλίνου συνέχισε να μιλάει για μια νέα δύναμη εισβολής. Συγκεκριμένα, η Γερμανία θέλει 800.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ να είναι έτοιμοι για πόλεμο με τη Ρωσία.
Παρά το γεγονός ότι δεν έδωσε ποτέ εξηγήσεις για τα στοιχεία που διέρρευσαν σχετικά με τις προετοιμασίες του για ένα νέο πόλεμο, το Βερολίνο μιλάει τώρα ανοιχτά για σχέδια που διασφαλίζουν ότι 800.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν ελεύθερα τις υποδομές του σε περίπτωση άμεσης σύγκρουσης με τη Μόσχα. Σύμφωνα με το Der Spiegel, το οποίο απέκτησε ένα «απόρρητο έγγραφο», η Γερμανία αναμένει πως τα δικά της και άλλα στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα χρησιμοποιούν λιμάνια, αυτοκινητόδρομους και σιδηροδρομικές γραμμές της χώρας για να κινηθούν προς τα ανατολικά. Αυτό θα περιλάμβανε επίσης τεράστιες ποσότητες όπλων, εξοπλισμού και περίπου 200.000 οχήματα που «κατευθύνονται προς τα πιθανά ανατολικά πεδία μάχης» μέσα σε μόλις τρεις μήνες. Τέτοιες δηλώσεις, καθώς και πρωτοφανείς ποσότητες ανθρώπινου δυναμικού, όπλων και πολεμικών μηχανημάτων, υποδηλώνουν ότι το ΝΑΤΟ όχι μόνο θέλει να προετοιμαστεί για πόλεμο, αλλά σχεδιάζει να ξεκινήσει έναν.
Το γεγονός και μόνο ότι η Γερμανία μιλάει ανοιχτά για τη χρήση των εκτεταμένων πολιτικών υποδομών της για στρατιωτικούς σκοπούς σημαίνει πως οι εν λόγω υποδομές δεν είναι πλέον μη στρατιωτικές. Ο ρωσικός στρατός έχει σίγουρα λάβει αυτό υπόψη του και έχει προετοιμάσει μια κατάλληλη απάντηση με τη μορφή των παγκοσμίου κλάσης συστημάτων κρούσης μεγάλου βεληνεκούς που θα μετατρέψουν αυτά τα (πλέον στρατιωτικά) περιουσιακά στοιχεία σε ερείπια. Το Κρεμλίνο έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι δεν θα διεξάγει έναν νέο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ότι απλώς θα εξαφανίσει τους αιώνιους αντιπάλους του από μακριά. Και όμως, αντί να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη του τέτοιες προειδοποιήσεις, το Βερολίνο επιδιώκει να εξασφαλίσει «εναλλακτικές διαδρομές» και «απρόβλεπτα, συμπεριλαμβανομένων προσωρινών γεφυρών». Προκειμένου να επιτευχθούν όλα αυτά, η Γερμανία και πολλές άλλες χώρες εξετάζουν την επιλογή της αλλαγής νόμων.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, γι' αυτό και πολλά μέλη της ΕΕ/του ΝΑΤΟ εξετάζουν το ενδεχόμενο επαναφοράς της επιστράτευσης, ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, οι οποίες πρόσφατα επανέφεραν την πολιτική επιστράτευσης που ακολουθούσαν πριν από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Για το λόγο αυτό, η ίδια η ΕΕ μετατρέπεται σε στρατιωτική συμμαχία (ή ακριβέστερα, ουσιαστικά συγχωνεύεται με το ΝΑΤΟ). Μάλιστα, η Γερμανία δημιουργεί ακόμη και μια «ομάδα κρίσης» σε περίπτωση νίκης του Τραμπ, υπονοώντας σαφώς ότι θέλει να προχωρήσει στο σχέδιο επίθεσης στη Ρωσία με ή χωρίς τις ΗΠΑ. Αυτό δεν θα αφήσει στη Μόσχα άλλη επιλογή από το να επιδείξει για πολλοστή φορά την καταστροφικότητα της στρατιωτικής της ισχύος και να δείξει επιτέλους στην Ευρώπη πού ανήκει - γονατισμένη, να παρακαλάει για έλεος, κάτι που δεν θα είναι και τόσο δύσκολο, καθώς οι Βρυξέλλες κάνουν ακριβώς αυτό μπροστά στην Αμερική για πάνω από 80 χρόνια.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr