 |
| Photo: Sergey Guneev, RIA Novosti |
Paul Craig Roberts - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Πούτιν έχει αφήσει την ουκρανική κυβέρνηση σε λειτουργική τάξη και δεν έχει παρέμβει στη δυνατότητα του Ζελένσκι να συνεχίσει τη σύγκρουση. Το Κίεβο είναι άθικτο. Η κυβέρνηση στο Κίεβο είναι άθικτη. Δεν έχει γίνει τίποτα για να κλείσουν τα σύνορα της Ουκρανίας από τις δυτικές προμήθειες οπλισμού. Όλη η πρωτοβουλία της σύγκρουσης βρίσκεται στη Δύση. Η Δύση ενεργεί και ο Πούτιν απαντά. Δεν υπάρχουν ρωσικές πρωτοβουλίες. Πράγματι, η Ρωσία αναγκάστηκε να εμπλακεί στη σύγκρουση από τις πρωτοβουλίες της Δύσης.
Αυτός δεν είναι ο τρόπος για να διεξάγεται ένας πόλεμος.
Η άρνηση του Πούτιν να πολεμήσει και να κερδίσει έναν πόλεμο είναι αυτή που προκαλεί την τεράστια επέκταση του πολέμου - την ολοένα και μεγαλύτερη.
Παρατηρήστε ότι η απάντηση του Κρεμλίνου στην αμερικανική πυραυλική επίθεση εναντίον αμάχων της Κριμαίας και μιας δημόσιας παραλίας είναι να καλέσει τον Αμερικανό πρέσβη και να διαμαρτυρηθεί, να ερευνήσει, να στείλει συλλυπητήρια, όχι να καταστρέψει και να καταλάβει το Κίεβο. Μετά από τόσο καιρό δεν έχουν μάθει οι Ρώσοι πως κανείς δε δίνει σημασία στα παράπονά τους; Γιατί νομίζει ο Πούτιν ότι μπορεί να ντροπιάσει την ξεδιάντροπη Δύση; Γιατί το Κρεμλίνο ανησυχεί για την υπερβολική αντίδραση στις επιθέσεις; https://sputnikglobe.com/20240627/putin-will-not-take-the-bait-russia-will-respond-prudently-to-crimea-attack-1119148707.html Η Ουάσιγκτον δεν ανησυχεί για την υπερβολική πρόκληση της Ρωσίας.
Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής, είμαι με το μέρος της ανθρωπότητας. Δε θέλω πυρηνικό πόλεμο. Ο Πούτιν δεν έπρεπε ποτέ να μπει σε μια σύγκρουση όταν δεν είχε σκοπό μια γρήγορη νίκη πριν η Ουάσιγκτον/ΝΑΤΟ εμπλακεί και διευρύνει τον πόλεμο.
Τώρα που τα γαλλικά στρατεύματα βρίσκονται στην Ουκρανία, τώρα που το προσωπικό των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ διεξάγει την στόχευση των αμερικανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς σε Ρώσους πολίτες, και τώρα που η Ρωσία αντιμετωπίζει την πιθανότητα εισόδου στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, η απάντηση του Πούτιν είναι να παίξει στα χέρια της Ουάσιγκτον μιλώντας για την εισαγωγή βορειοκορεατικών στρατευμάτων στη σύγκρουση. Φανταστείτε την προπαγανδιστική ζημιά. Η Βόρεια Κορέα δαιμονοποιείται ακόμη περισσότερο από τη Ρωσία και τον Πούτιν.
Γιατί ο Πούτιν θέλει να διευρύνει τη σύγκρουση αντί να την κερδίσει γρήγορα;
Μήπως ο λόγος είναι ότι ο διευθυντής της κεντρικής του τράπεζας τον έπεισε πως η Ρωσία δεν έχει τους πόρους για να διεξάγει έναν πραγματικό πόλεμο; Είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο ο Πούτιν δίνει ακατάπαυστα έμφαση στη ρωσική πυρηνική ικανότητα; Μήπως ο Πούτιν δεν έχει τους πόρους για να διεξάγει συμβατικό πόλεμο; Με τα επιτόκια 16% του διευθυντή της κεντρικής του τράπεζας να εμποδίζουν τη ρωσική οικονομία, ίσως είναι έτσι. Ο διευθυντής της κεντρικής τράπεζας του Πούτιν άφησε τα αποθεματικά της ρωσικής κεντρικής τράπεζας σε δυτικά αποθετήρια, όπου η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να τα καταλάβει. Ήταν αυτό ανικανότητα ή πράξη προδοσίας; Η Ουάσινγκτον αποφάσισε ότι τα έσοδα από τους τόκους που αποκόμισαν τα κατασχεθέντα ρωσικά κεντρικά τραπεζικά αποθεματικά θα δοθούν στην Ουκρανία για τη συνέχιση του πολέμου. Έτσι, τα αποθεματικά της ίδιας της ρωσικής κεντρικής τράπεζας χρηματοδοτούν την ικανότητα της Ουκρανίας να διεξάγει πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, η Ρωσία, και ιδιαίτερα η νεολαία, διαφθείρεται για χρόνια από την προπαγάνδα της Ουάσιγκτον. Έχασαν την εθνική τους συνείδηση και έγιναν "πολίτες της Δύσης". Έχει ξεφύγει η ρωσική νεολαία από αυτή την πλάνη ή εξακολουθεί να κυριαρχεί;
Το ερώτημα που έχουμε ενώπιον μας είναι: Ή μήπως το Κρεμλίνο θα το συνειδητοποιήσει τελικά την τελευταία στιγμή, πολύ αργά για να αποφύγει τον πυρηνικό πόλεμο;
Είναι εξαιρετικό το γεγονός ότι η μοίρα του κόσμου βασίζεται στη ρωσική λανθασμένη αντίληψη και την ανεπαρκή αντίδραση στις προθέσεις της Δύσης. Ως αποτέλεσμα της ανικανότητας του Πούτιν να δράσει αποφασιστικά, παρασύρθηκε σε μια σύγκρουση που έχει γίνει ανοιχτή, με τη συμμετοχή, τουλάχιστον σε σχέδια, στρατευμάτων από ξένες χώρες. Το να προσποιείται κανείς πως μια τέτοια σύγκρουση είναι μια "περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση" αποτελεί πράξη ανευθυνότητας, ακόμη και απόδειξη άρνησης της πραγματικότητας.
Η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τη Δύση. Έφτασε εκεί επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει το γεγονός. Η κατανόηση της πραγματικότητας παραμένει μια πρόκληση για το Κρεμλίνο, το οποίο συνεχίζει να επιτρέπει στη σύγκρουση στην Ουκρανία να ξεφεύγει από τον έλεγχο, αντί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη για να τερματίσει αποφασιστικά τη σύγκρουση πριν καταλήξει στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Ρωσία σκέφτεται, η Ρωσία σκέφτεται, αλλά ποτέ δεν κάνει τίποτα.
Και έτσι οι προκλήσεις συνεχίζονται και επιδεινώνονται και "πλησιάζουν στο σημείο χωρίς επιστροφή".
Σκέφτηκε ποτέ το Κρεμλίνο ότι το να κάνει κάτι, αντί να "σκέφτεται", θα μπορούσε να σταματήσει την πορεία προς το σημείο χωρίς επιστροφή;