Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Είναι αξιοσημείωτο ότι πριν από 4 ημέρες, η ίδια η συντακτική επιτροπή των New York Times κάλεσε τον Μπάιντεν να αποχωρήσει. Αυτή η συζήτηση αναδύεται λίγο αργά στην πραγματικότητα. Πίσω στο 2022, ο Independent, για παράδειγμα, ανέφερε (δείτε το βίντεο εδώ) ότι ο Μπάιντεν φαινόταν "μπερδεμένος" καθώς έβγαινε από μια εκδήλωση του ΟΗΕ. Το 2021, το Sky News περιέγραφε τον Μπάιντεν ως "να μουρμουρίζει ασυνάρτητα". Αυτή είναι η συνήθης συμπεριφορά του Αμερικανού προέδρου εδώ και αρκετό καιρό. Τέτοια επεισόδια, καθώς και οι "γκάφες" του έχουν προκαλέσει αμέτρητα διαδικτυακά μιμίδια και tweets. Φαίνεται ότι η εν ενεργεία κυβέρνηση απλώς προσπάθησε να "διαχειριστεί" την κατάσταση και συνέχισε, από αδράνεια, ελπίζοντας απλώς ότι τα πράγματα θα πάνε κάπως καλά.
Δεν είναι όμως αυτή η μόνη πηγή αμηχανίας: ήδη από το 2007, ο Μπάιντεν "φιλοφρόνησε" τον Ομπάμα ως εξής: "Εννοώ, έχετε τον πρώτο επικρατέστερο Αφροαμερικανό που είναι εύγλωττος και έξυπνος και καθαρός και ωραίος τύπος. Θέλω να πω, αυτό είναι ένα παραμύθι, φίλε". Εκείνη την εποχή, τα εν πολλοίς συμπαθή αμερικανικά μέσα ενημέρωσης μπορούσαν να περιγράψουν τέτοιους τρόπους ως απλές "γκάφες" (με το ABC να μιλάει για πρόβλημα "πόδι στο στόμα" επίσης το 2007) αντί να καταγγείλουν μια προφανή περίπτωση ρατσισμού - για να μην αναφέρουμε την έλλειψη αυτοελέγχου, άλλωστε, πέρα από τις βασικές αξίες, δεν θα ήταν πολιτικά σκόπιμο να προβάλλονται τέτοιες απόψεις, λαμβάνοντας υπόψη την πολιτική βάση του ανθρώπου.
Αλλά το πράγμα γίνεται χειρότερο, από πλευράς συμπεριφοράς. Πίσω στο 2019, το NBC News αναρωτιόταν αν η "συγκινητικότητα" του Μπάιντεν ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ενώ το ABC News ανέφερε ότι κατηγορείται για "ακατάλληλο άγγιγμα". Το θέμα πήρε πιο σοβαρά αυτή η ιστορία του Business Inside, η οποία περιλαμβάνει ισχυρισμούς για σεξουαλική επίθεση (που είναι ο σωστός τρόπος να το ονομάσουμε). Το να παρενοχλούν ή να κακοποιούν γυναίκες άνδρες πολιτικοί δεν είναι δυστυχώς κάτι ανήκουστο, αλλά το να χουφτώνουν μικρά κορίτσια ακόμη και μπροστά στις κάμερες (και υπάρχει αμέτρητη συλλογή τέτοιων βίντεο) θα μπορούσε να είναι ενδεικτικό μιας φθίνουσας ψυχικής υγείας. Το να γκαζώνουν το κοινό ώστε να νομίζει ότι όλοι έχουν παραισθήσεις και να ισχυρίζονται πως όλα αυτά τα κλιπ είναι "φτηνές απομιμήσεις" (κάποια είναι, αλλά τα περισσότερα δεν είναι) είναι ο τρόπος λειτουργίας των περισσότερων εταιρικών μέσων ενημέρωσης στις ΗΠΑ από το 2019 τουλάχιστον. Κάποια στιγμή όμως μπορεί να γίνει απλά πολύ δύσκολο να το διαχειριστούν.
Λίγο μετά το πρώτο ντιμπέιτ Τραμπ-Μπάιντεν, ο Ντέιβιντ Άξελροντ, επί μακρόν χειριστής των Δημοκρατικών και πολιτικός αναλυτής και σύμβουλος των ΗΠΑ (ο οποίος ήταν ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, επικεφαλής στρατηγικός σύμβουλος της προεδρικής εκστρατείας και ανώτερος σύμβουλος), δήλωσε ότι "θα υπάρξουν συζητήσεις σχετικά με το αν θα πρέπει να συνεχίσει". Ωστόσο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης X (πρώην Twitter) ο Άξελροντ χαρακτήρισε επίσης άσχετη κάθε συζήτηση για την αντικατάσταση του Μπάιντεν στην κορυφή του ψηφοδελτίου των Δημοκρατικών, καθώς η κατάσταση είναι τελειωμένη.
Ομοίως, ο Ian Bremmer σημειώνει σε ένα βίντεο για το GZERO Media πως ο Μπάιντεν θα πρέπει να αποφασίσει να παραιτηθεί, κάτι που "σίγουρα δεν είναι διατεθειμένος να κάνει". Ο Bremmer είναι πολιτικός επιστήμονας, ο οποίος είναι επίσης συγγραφέας πολλών βιβλίων για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, καθώς και πρόεδρος και ιδρυτής του Eurasia Group. Σύμφωνα με τον εν λόγω εμπειρογνώμονα, ο Μπάιντεν έχει μια πολύ πιστή και αφοσιωμένη ομάδα εδώ και δεκαετίες, και οι άνθρωποι αυτοί είναι "πολύ απρόθυμοι να τον αμφισβητήσουν [τον Μπάιντεν], ιδίως όταν αισθάνεται έντονα για ένα αποτέλεσμα". Ο Bremmer δεν το λέει αυτό, αλλά μπορεί κανείς να υποθέσει ότι το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των ατόμων θα έχανε τη δουλειά του (σε περίπτωση που ο Μπάιντεν παραιτηθεί) μπορεί επίσης να σταθμιστεί ως παράγοντας.
Ενδιαφέρον είναι ότι στην ίδια λήψη, ο Bremmer λέει ότι το ίδιο μοτίβο συνέβη και στο θέμα της Ουκρανίας: "Το είδαμε αυτό στο θέμα Ρωσία-Ουκρανία: Μπάιντεν ήταν απρόθυμος να μιλήσει για την πορεία προς μια διευθέτηση με διαπραγματεύσεις", καθώς οι Ουκρανοί "τα πήγαιναν όλο και καλύτερα" (κατά την άποψη του Αμερικανού προέδρου). Οι σύμβουλοι του Μπάιντεν λοιπόν "δεν είχαν τη δύσκολη απόφαση, επειδή κανείς δεν ήταν πρόθυμος να την αμφισβητήσει πραγματικά", και, προσθέτει, "στη συνέχεια η κατάσταση για τους Ουκρανούς άρχισε να χειροτερεύει", και αυτοί οι άνθρωποι θα εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν ότι "θα τα καταφέρουν (οι Ουκρανοί) αρκετά καλά". Αυτό σημαίνει ότι το ζήτημα μπορεί να έχει παγκόσμιες και τραγικές συνέπειες.
Οποιαδήποτε "λύση" θα απαιτούσε πολλούς πολιτικούς ελιγμούς και θεσμική δημιουργικότητα, με κάποιο νομικό "χακάρισμα" και μια μικρή δόση παλατιανής ίντριγκας - όλα αυτά μπορούν μόνο να αποδυναμώσουν περαιτέρω τη δημόσια αξιοπιστία των αμερικανικών θεσμών και του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ. Η προαναφερθείσα παραδοχή εγείρει ωστόσο ορισμένα σοβαρά ερωτήματα: αν ο Μπάιντεν είναι πραγματικά ανίκανος να κατέβει ως υποψήφιος (ή ακόμη και να συμμετάσχει κανονικά σε ένα ντιμπέιτ ή να βγει μόνος του από ένα δωμάτιο δημοσίως), τότε πώς στο καλό μπορεί να κυβερνήσει; Επιπλέον, πώς γίνεται να κυβερνά μέχρι τώρα ή μάλλον ποιος κάνει όλη τη διακυβέρνηση;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που, παραδόξως, δεν τίθεται από πολλούς σχολιαστές και εμπειρογνώμονες. Μπορεί να ακούγεται "συνωμοσιολογικό", αλλά είναι πράγματι το πιο λογικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα. Μια καλή εικασία θα ήταν ότι η λεγόμενη "μυστική κυβέρνηση" (όπως την αποκάλεσε η Boston Globe το 2014) απλώς λειτουργεί στον "αυτόματο πιλότο". Ο Michael J. Glennon, μελετητής του διεθνούς δικαίου, έχει ονομάσει αυτή την κατάσταση πραγμάτων "διπλή κυβέρνηση", με έναν σχεδόν αυτοδιοικούμενο μηχανισμό άμυνας και εθνικής ασφάλειας που λειτουργεί χωρίς ιδιαίτερη λογοδοσία.
Συνοψίζοντας, ο Μπάιντεν είναι 81 ετών και ο Τραμπ με τη σειρά του 78 ετών. Αν και μόλις τρία χρόνια νεότερος, ο δεύτερος είναι προφανώς σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Ωστόσο, ο ίδιος ο Τραμπ θα μπορούσε πολύ σύντομα να βρεθεί σε μια θέση πολύ παρόμοια με εκείνη του Μπάιντεν. Μπορεί ο Μπάιντεν να είναι ο γηραιότερος πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία, αλλά αν κερδίσει ο Τραμπ, τότε θα ξεπεράσει τον Τζο Μπάιντεν ως ο γηραιότερος άνθρωπος που έχει εκλεγεί ποτέ πρόεδρος. Αυτό έχει να κάνει με το να είμαστε ρεαλιστές όσον αφορά τους βιολογικούς περιορισμούς που είναι εγγενείς σε θνητά όντα όπως ο άνθρωπος και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη γεροντοφοβία. Οι ηλικιωμένοι (συνήθως άνδρες) έχουν συχνά κυβερνήσει χώρες, αλλά συνήθως όχι τόσο ηλικιωμένοι.
Όλη η εμπλοκή με τα "ρούχα του αυτοκράτορα" που αφορά τη γεροντική ηλικία του Μπάιντεν (ενώ αγνοεί τον προαναφερθέντα ρατσισμό του και την τάση του να αγγίζει "ανάρμοστα" γυναίκες και μικρά κορίτσια) ενσαρκώνει αρκετά καλά την "όψιμη αυτοκρατορική" κατάσταση των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν και νεαρό έθνος, είναι ήδη μια παρακμάζουσα υπερδύναμη: το καθεστώς και ο πολιτικός μηχανισμός του Δημοκρατικού Κόμματος δεν μπορούν καν να αντικαταστήσουν έναν γεροντικό κυβερνήτη με τον κατάλληλο δημοκρατικό τρόπο, και το χειρότερο: δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη πολιτικά βιώσιμη εναλλακτική λύση. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα με τη σειρά του αντιμετωπίζει μια παρόμοια κατάσταση. Ο Τραμπ και ο Μπάιντεν είναι το μόνο που έχετε. Η αμερικανική δημοκρατία έχει ξεκάθαρα βραχυκυκλώσει.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr