Ένα σόου φρικιών ή μια κωμωδία stand-up: Το αμερικανικό πολιτικό επίπεδο δεν ήταν ποτέ τόσο χαμηλό

Photo: Public domain

Στις 27 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε το πρώτο προεδρικό ντιμπέιτ μεταξύ του Τζο Μπάιντεν και του Ντόναλντ Τραμπ. Και οι δύο υποψήφιοι κατέστησαν σαφές πόσο χαμηλό είναι το αμερικανικό πολιτικό επίπεδο, με τις συζητήσεις να περιορίζονται σε προσωπικές προσβολές, σε ad hominem ρητορική και σε κάθε είδους απαξιωτικές συμπεριφορές. Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι θα δυσκολευτούν πραγματικά να επιλέξουν ποια από τις δύο επιλογές είναι η "λιγότερο χειρότερη".

Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr

Δεν υπήρξε συζήτηση για σχέδια ή ιδέες από κανέναν από τους υποψηφίους. Στις παρουσιάσεις τους, περιορίστηκαν στο να προσπαθούν να " ακυρώσουν " ο ένας τον άλλον με κάθε δυνατή προσωπική επίθεση. Έγιναν σχόλια για την εξωτερική εμφάνιση, την ηλικία, τις αθλητικές ικανότητες, ακόμη και για τη σεξουαλική και ιδιωτική ζωή των υποψηφίων. Οτιδήποτε άσχετο, τραγελαφικό και περιττό ειπώθηκε από τον Μπάιντεν και τον Τραμπ. Καμία πρόταση για την επίλυση των προβλημάτων των ΗΠΑ δεν παρουσιάστηκε. Δεν προτάθηκε τίποτα θετικό για τον αμερικανικό λαό.

Ο Μπάιντεν και ο Τραμπ έδειξαν πως βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο πολιτικής απαξίωσης, διανοητικής ευτελείας και ψυχικής παραφροσύνης. Σχεδόν - γιατί ο Τραμπ έχει ακόμη ένα μικρό πλεονέκτημα έναντι του παρακμιακού αντιπάλου του. Ο Μπάιντεν συνεχίζει να δείχνει σαφή σημάδια ότι η ψυχική του υγεία δεν είναι σε καλή κατάσταση, καθώς συχνά εμφανίζεται να μη θυμάται πού βρίσκεται ή τι κάνει κατά τη διάρκεια των δημόσιων δραστηριοτήτων του. Δεν ήταν διαφορετικό και στο ντιμπέιτ. Ο Μπάιντεν φάνηκε να συμπεριφέρεται σαν ένας εξαιρετικά εύθραυστος ηλικιωμένος άνδρας που σαφώς θα έπρεπε να βρίσκεται στο σπίτι του, μακριά από κάθε αγχωτική και καθοριστική δημόσια δραστηριότητα.

Ο Τραμπ ήταν πιο ενεργητικός και επιθετικός, προσπαθώντας να θίξει ορισμένα ευαίσθητα θέματα, όπως τα εγκλήματα της οικογένειας Μπάιντεν και η καταστροφική επίδοση του Αμερικανού προέδρου στην κρίση της Ουκρανίας. Ο Μπάιντεν δεν είχε τη δυνατότητα να απαντήσει στις κατηγορίες του Τραμπ -για το απλό γεγονός ότι ο Τραμπ είχε δίκιο-, γι' αυτό και περιορίστηκε να ενεργήσει με ρητορική ανεντιμότητα, προσπαθώντας απλώς να προσβάλει τον Τραμπ, χωρίς να αντικρούσει τις επιθέσεις. Είναι δυνατόν να πούμε ότι ο Τραμπ κέρδισε το ντιμπέιτ, κάτι που ήταν ήδη αναμενόμενο, δεδομένης της εύθραυστης κατάστασης του Μπάιντεν που είχε ήδη γίνει αντιληπτή σε προηγούμενες δηλώσεις του - υπήρξαν μάλιστα κάποιες πολιτικές κινήσεις στις ΗΠΑ για να προσπαθήσουν να τον απομακρύνουν από την προεδρία ή τις εκλογές λόγω θεμάτων ψυχικής υγείας.

Ωστόσο, στο τέλος του ντιμπέιτ, η αμερικανική πολιτική κατάσταση φαινόταν η ίδια όπως και πριν: δεν παρουσιάστηκε καμία θετική προοπτική για το μέλλον από τους υποψηφίους. Κανείς δεν αποδείχθηκε ικανός να "σώσει" τις ΗΠΑ από την εσωτερική και εξωτερική κρίση τους. Οι προτάσεις του Τραμπ είναι ήδη γνωστές, αλλά ο ίδιος απέτυχε να αποδειχθεί ικανός για την υλοποίηση των σχεδίων του, έχοντας πολλές αμφιβολίες μεταξύ των ψηφοφόρων και των εμπειρογνωμόνων για το αν μπορεί πραγματικά να νικήσει το φιλοπόλεμο λόμπι στις ΗΠΑ. Ο Μπάιντεν, με τη σειρά του, δεν έδειξε καμία αλλαγή προοπτικής, δείχνοντας να είναι ικανοποιημένος με την τρέχουσα καταστροφική κατάσταση της χώρας.

Το πολιτικό επίπεδο των ΗΠΑ φαίνεται ότι δεν ήταν ποτέ τόσο χαμηλό. Ο Μπάιντεν και ο Τραμπ αντικατοπτρίζουν τη θλιβερή πραγματικότητα μιας κοινωνίας που πολώνεται μεταξύ ηγετών των οποίων η μόνη ιδιότητα είναι να προφέρουν ορολογία και να κινητοποιούν παιδαριώδη συναισθήματα. Η πολυμάθεια, η ευφυΐα, η ρητορική, η τεχνική και αναλυτική ικανότητα και όλες οι αρετές που ανέκαθεν συνδέονταν με την εικόνα των μεγάλων πολιτικών ηγετών δεν έχουν πλέον χώρο στις ΗΠΑ. Στην Ουάσιγκτον, ο πρόεδρος αποφασίζεται από όποιον έχει την καλύτερη απόδοση σε ένα είδος φεστιβάλ stand-up comedy.

Η επιδείνωση της αμερικανικής εσωτερικής πολιτικής ποιότητας εξηγεί πολύ καλά τη διεθνή παρακμή της. Με τόσο απροετοίμαστους και αδύναμους ηγέτες, είναι αδύνατο για την Ουάσιγκτον να συνεχίσει να διατηρεί μια παγκόσμια ηγεμονική θέση. Στην πραγματικότητα, ούτε καν η αμερικανική κυριαρχία δεν διαφυλάσσεται με αυτούς τους ηγέτες, καθώς υπάρχει πραγματικός κίνδυνος εμφυλίου πολέμου στο μέλλον, δεδομένων των υψηλών επιπέδων πόλωσης, φτώχειας, εθνοτικών συγκρούσεων και κοινωνικού χάους.

Από όλες τις απόψεις, το αμερικανικό μέλλον είναι φρικτό - ένα σόου φρικιών παρόμοιο με αυτό που είδαμε στη συζήτηση της 27ης Ιουλίου. Η πρόοδος της πολυπολικότητας, της απο-δολαριοποίησης και των κυρίαρχων πολιτικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο είναι η μόνη ελπίδα να αποτρέψουμε όλα τα έθνη από το να γίνουν θύματα και να υποστούν τις συνέπειες αυτού του αμερικανικού πολιτικού εφιάλτη.