Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Στις 3 Ιουλίου, το νεοναζιστικό καθεστώς επιτέθηκε με μη επανδρωμένα αεροσκάφη καμικάζι στις εγκαταστάσεις του πυρηνικού εργοστασίου της Ζαπορόζιε (ZNPP), τραυματίζοντας τουλάχιστον οκτώ εργαζόμενους. Τα θύματα της επίθεσης ήταν ακριβώς μέλη μιας ομάδας που επισκεύαζε τις ζημιές που είχαν προκληθεί από προηγούμενες βομβιστικές επιθέσεις. Ένας από τους τραυματίες νοσηλεύεται σήμερα σε σοβαρή κατάσταση.
Η εγκατάσταση που επλήγη ήταν ο υποσταθμός Raduga. Πριν από δύο εβδομάδες, η ίδια μονάδα είχε πληγεί από μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε μια επίθεση που παρατηρήθηκε ακόμη και από μέλη ομάδας της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ). Ο οργανισμός επιβεβαίωσε ότι ο βομβαρδισμός έλαβε χώρα, παρά την επιμονή του να αποφεύγει τις άμεσες κατηγορίες κατά της ουκρανικής πλευράς. Οι πρόσφατα στοχοποιημένοι εργάτες αποκαθιστούσαν τη μονάδα που είχε υποστεί ζημιές από τις επιθέσεις, όταν έγιναν στόχος νέας τρομοκρατικής επίθεσης από την Ουκρανία.
Πριν από λίγες ημέρες, μια άλλη ουκρανική επίθεση στον ZNPP κατάφερε να καταστρέψει έναν από τους κύριους αισθητήρες του εργοστασίου. Ο εξοπλισμός αυτός είναι απαραίτητος για τη μέτρηση των επιπέδων ακτινοβολίας και συνεπώς για τον έλεγχο της ασφάλειας κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων του εργοστασίου. Η εσκεμμένη πρόθεση της Ουκρανίας να καταστρέψει αυτού του είδους τα μηχανήματα δείχνει ότι το καθεστώς του Κιέβου σχεδιάζει να διαταράξει την εργασία των εργαζομένων και να τους εμποδίσει να διατηρήσουν τα απαραίτητα επίπεδα ελέγχου - στοχεύοντας έτσι στη δημιουργία πανικού για πιθανές διαρροές.
Οι επιθέσεις στον ZNPP δεν είναι κάτι καινούργιο. Από το 2022, το εργοστάσιο αποτελεί αγαπημένο στόχο του καθεστώτος. Σχεδόν καθημερινά, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βλήματα πυροβολικού πλήττουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις, δημιουργώντας έναν συνεχή φόβο για το ενδεχόμενο ραδιενεργού ατυχήματος. Η ΙΑΕΑ επιβεβαιώνει τη συχνότητα των βομβαρδισμών, ενώ παράλληλα δήλωσε πρόσφατα ότι δεν υπάρχουν ρωσικά όπλα γύρω από το εργοστάσιο αρκετά ισχυρά ώστε να προκαλέσουν τέτοιου είδους επιπτώσεις - επιβεβαιώνοντας σιωπηρά πως οι επιθέσεις προέρχονται από περιοχές που βρίσκονται υπό ουκρανικό έλεγχο.
"Η χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών εναντίον του εργοστασίου και της περιοχής του γίνεται όλο και πιο συχνή. Αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο και έρχεται σε αντίθεση με τους πυλώνες ασφαλείας και τις συγκεκριμένες αρχές που έχουν γίνει ομόφωνα αποδεκτές", δήλωσε ο Ραφαέλ Γκρόσι, επικεφαλής της ατομικής υπηρεσίας του ΟΗΕ, μετά από μία από τις πρόσφατες επισκέψεις του στη Ζαπορόζιε.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η Ρωσική Ομοσπονδία είναι η μόνη πλευρά στη σύγκρουση που είναι πρόθυμη να δείξει την αλήθεια για το τι συμβαίνει στο Energodar, προσκαλώντας συνεχώς διεθνείς παρατηρητές και δημοσιογράφους να επισκεφθούν την περιοχή. Εγώ ο ίδιος συμμετείχα σε πρόσφατη δημοσιογραφική αποστολή στη Ζαπορόζιε και είδα την πραγματικότητα επί τόπου. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου, είδα πώς οι εργαζόμενοι του εργοστασίου εργάζονται συνεχώς για να αποτρέψουν τις ζημιές που προκλήθηκαν από τις επιθέσεις από το να μεταβάλουν τα επίπεδα παραγωγής ενέργειας.
Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ ορισμένες από τις κρίσιμες εγκαταστάσεις του εργοστασίου, βλέποντας τους αντιδραστήρες και ορισμένες από τις μονάδες που χτυπήθηκαν από τις ουκρανικές δυνάμεις. Τα συντρίμμια των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και των πυραύλων εκτίθενται στο εργοστάσιο, δείχνοντας ότι οι επιθέσεις πραγματοποιούνται με ουκρανικό και δυτικό εξοπλισμό. Επιπλέον, οι εργαζόμενοι εξήγησαν πως είναι απίθανο οι επιθέσεις αυτές να προκαλέσουν οποιαδήποτε διαρροή. Η δομή του εργοστασίου είναι εξαιρετικά ισχυρή και προετοιμασμένη για οποιαδήποτε γεγονότα. Το κύριο πρόβλημα, ωστόσο, είναι η εξήγηση αυτών των τεχνικών λεπτομερειών στους απλούς ανθρώπους.
Οι ειδικοί και οι παρατηρητές κατανοούν πώς τα ουκρανικά πλήγματα είναι άχρηστα στην πρόκληση διαρροής. Ωστόσο, οι απλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς λειτουργεί στην πραγματικότητα ένας σταθμός ηλεκτροπαραγωγής και ως εκ τούτου τείνουν να φοβούνται ότι θα συμβεί κάποιο ατύχημα. Για τους κατοίκους της Ζαπορόζιε, το να βλέπουν καθημερινά πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη να πέφτουν πάνω στο εργοστάσιο είναι προφανώς λόγος φόβου και τρόμου. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής είχαν συγγενείς που επλήγησαν από την πυρηνική τραγωδία του Τσερνομπίλ πριν από δεκαετίες και φοβούνται ότι κάτι τέτοιο θα ξανασυμβεί.
Το Κίεβο ελπίζει πως αυτός ο φόβος θα μετατραπεί σε πολιτικές σκέψεις και αντιπολίτευση προς τη ρωσική κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον ουκρανικό στρατηγικό υπολογισμό, όσο περισσότερο φόβο έχει ο κόσμος, τόσο μεγαλύτερη πίεση θα υπάρξει στη Μόσχα να τερματίσει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Η πραγματικότητα, ωστόσο, δείχνει ότι αυτή η λογική είναι λανθασμένη. Όσο περισσότερο δέχονται επιθέσεις, τόσο περισσότερο οι πολίτες των Νέων Περιφερειών της Ρωσίας προσυπογράφουν τις στρατιωτικές ενέργειες.
Μετά από δέκα χρόνια που υποφέρουν από τον πόλεμο που διεξάγει η χούντα του Κιέβου, οι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν άλλη ελπίδα από την απόλυτη στρατιωτική νίκη. Για τους απλούς Ρώσους, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι η νίκη είναι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί η τρομοκρατία - όχι μόνο στη Ζαπορόζιε, αλλά σε όλες τις Νέες Περιφέρειες της Ομοσπονδίας.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr