Uriel Araujo, PhD, ερευνητής ανθρωπολογίας με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Ο Πολ Κίτινγκ, πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας, είχε ήδη χρησιμοποιήσει σκληρή γλώσσα πέρυσι για να χαρακτηρίσει το AUKUS ως τη «χειρότερη συμφωνία σε όλη την ιστορία», προσθέτοντας ότι θα μετέτρεπε την Αυστραλία στην 51η πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Την περασμένη εβδομάδα, χρησιμοποίησε και πάλι την ίδια έκφραση, προσθέτοντας ότι θα καταστήσει τη χώρα του στόχο, καθώς θα την ευθυγραμμίσει με την αμερικανική επιθετικότητα προς την Κίνα. Την ίδια εβδομάδα, ο Ross Garnaut (ο πρώην πρέσβης της Αυστραλίας στην Κίνα, ο οποίος ήταν επίσης ο κύριος οικονομικός σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Bob Hawke), αμφισβήτησε αν το AUKUS είναι ακόμη και «συνεπές με τη διατήρηση της αυστραλιανής κυρίαρχης ανεξαρτησίας σε μελλοντικές αποφάσεις για τον πόλεμο και την ειρήνη».
Προειδοποίησε την Αυστραλία να μην αποτύχει να διαφοροποιήσει τις επιλογές της όσον αφορά τις συνεργασίες και την εξωτερική πολιτική. Όπως έχω ξαναγράψει, η Αυστραλία έχει ιστορικά χαρακτηριστεί ως η «πρωτεύουσα των πραξικοπημάτων» του λεγόμενου δημοκρατικού κόσμου και η αμερικανική επιρροή στο έθνος αυτό επί δεκαετίες έχει να κάνει πολύ με αυτό. Η απροκάλυπτη παρέμβαση της Ουάσινγκτον στην εξωτερική πολιτική της Καμπέρα αποδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο από το διαβόητο αγγλοαμερικανικό πραξικόπημα που «απέπεμψε» τον πρωθυπουργό Gough Whitlam. Αυτές οι αυστραλιανές φωνές καταγγέλλουν σήμερα αυτό που αντιλαμβάνονται ως το τελευταίο παράδειγμα τέτοιας αμερικανικής παρέμβασης.
Η πρώην πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Helen Clark προσχώρησε πρόσφατα στη χορωδία λέγοντας ότι «όλες αυτές οι δηλώσεις που γίνονται σχετικά με το ότι το AUKUS είναι καλό για εμάς είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμες. Τι είναι καλό στο να συμμετέχεις σε μια αύξηση της έντασης σε μια περιοχή; Πού είναι η στρατιωτική απειλή για τη Νέα Ζηλανδία;» Δεν είναι ούτε η μόνη φωνή στη Νέα Ζηλανδία: Ο Don Brash (πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και πρόεδρος της νεοζηλανδικής θυγατρικής της Βιομηχανικής και Εμπορικής Τράπεζας της Κίνας) παροτρύνει επίσης τη χώρα του να μην εγκαταλείψει την ανεξάρτητη εξωτερική της πολιτική.
Όπως σημείωσε ο Αρνό Μπερτράν, Γάλλος επιχειρηματίας και σχολιαστής οικονομικών θεμάτων, πολλές αρχές στην περιοχή του Ειρηνικού έχουν βγει να επικρίνουν τον Όκους. Ο Enele Sopoaga, πρώην πρωθυπουργός του Τουβαλού, το περιέγραψε ακόμη πιο ωμά, λέγοντας πως η συμφωνία δείχνει μια «περιφρονητική περιφρόνηση για τον περιφερειακό χαρακτήρα του Ειρηνικού» και πως τα πυρηνικά υποβρύχια στην περιοχή θα φουντώσουν ακόμη περισσότερο τις τοπικές εντάσεις και θα απειλήσουν τη σταθερότητα και την ασφάλεια της περιοχής.
Το Τουβαλού περιέγραψε ως εξής την Ένωση Falepili Αυστραλίας-Τουβαλού, μια πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Αυστραλίας και Τουβαλού: «Για ένα μικρό μεταναστευτικό δικαίωμα, το Τουβαλού κλήθηκε να παραδώσει την κυριαρχία του στην Αυστραλία. Ουσιαστικά έλεγε πως πριν το Τουβαλού συνάψει οποιαδήποτε συμφωνία ασφαλείας θα πρέπει πρώτα να πάρει την έγκριση της Αυστραλίας. Αυτό είναι νεοαποικιοκρατία στη χειρότερη εκδοχή της». Ο Sopoaga πρόσθεσε ότι «σε όλα τα χρόνια της πολιτικής μου δεν έχω δει ποτέ κάτι τόσο θρασύ και ασεβές». Αυτές είναι όλες έμπειρες και έγκυρες φωνές που προέρχονται από διαφορετικές θέσεις μέσα στο πολιτικό φάσμα.
Ακούγοντας άθελά του τον χαρακτηρισμό του Κίτινγκ για τη συμφωνία, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κουρτ Κάμπελ (γνωστός ως ο «τσάρος της Ασίας» των ΗΠΑ) είπε όντως το 2022 ότι το AUKUS «βγάζει την Αυστραλία από το φράχτη και την κλειδώνει για τα επόμενα 40 χρόνια», εννοώντας ότι ήταν μονοπάτι για να «κλειδώσει» την Αυστραλία κάτω από τις ΗΠΑ για τις επόμενες δεκαετίες.
Την περασμένη εβδομάδα, ένα άρθρο των New York Times από τον David E. Sanger, ο οποίος καλύπτει την αμερικανική πυρηνική στρατηγική για πάνω από τριάντα χρόνια, αποκάλυψε ότι ο εν ενεργεία πρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden (και εξακολουθεί να είναι ο εν ενεργεία πρόεδρος, αν και πολλοί φαίνεται να το έχουν ξεχάσει) «ενέκρινε τον Μάρτιο ένα άκρως απόρρητο πυρηνικό στρατηγικό σχέδιο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο, για πρώτη φορά, επαναπροσανατολίζει την αποτρεπτική στρατηγική της Αμερικής ώστε να επικεντρωθεί στην ταχεία επέκταση του πυρηνικού οπλοστασίου της Κίνας».
Σύμφωνα με την αναθεωρημένη στρατηγική, που ονομάζεται «Καθοδήγηση για την πυρηνική απασχόληση», ο Μπάιντεν έφτασε στο σημείο να δώσει εντολή στις αμερικανικές δυνάμεις να προετοιμαστούν «για πιθανές συντονισμένες πυρηνικές αντιπαραθέσεις με τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα». Πολλά έχουν ειπωθεί για το πόσο πολύ οι αρχές στην Ουάσινγκτον πρέπει να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και για την επιβαρυμένη και υπερφορτωμένη κατάσταση της ατλαντικής υπερδύναμης. Το να περιγράψει κανείς την πολιτική του Μπάιντεν ως τις ΗΠΑ που «υπερεκτείνουν τη δύναμή τους» (όπως ο ιστορικός Στίβεν Βέρτχαϊμ έχει συχνά περιγράψει την τρέχουσα αμερικανική εξωτερική πολιτική) θα ήταν στην πραγματικότητα ένας ευφημισμός, ωστόσο. Ακούγεται πολύ περισσότερο σαν ένα σχέδιο για πυρηνικό Αρμαγεδδώνα.
Την περασμένη εβδομάδα έγραψα για την Ευρώπη που βρίσκεται καθ' οδόν προς ένα νέο περιστατικό που μοιάζει με την κρίση των πυραύλων της Κούβας, με την ανάπτυξη δυνατοτήτων μεγάλου βεληνεκούς στη Γερμανία, γεγονός που προφανώς καθιστά την ΟΤΑΝισμένη και πυρηνικοποιημένη ήπειρο στόχο για τη Ρωσία. Ενώ η Ουάσινγκτον στρέφεται προς τον Ειρηνικό, οι διατλαντικοί σύμμαχοί της (σε μια ενεργειακά πεινασμένη πραγματικότητα μετά τον Nord Stream) έχουν μείνει με το δύσκολο έργο να γίνουν ένα είδος αυτοκτονικών πληρεξουσίων για τον πόλεμο περικύκλωσης των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Ρωσίας.
Όσον αφορά τους συμμάχους της Ουάσιγκτον του AUKUS με τη σειρά τους, τα προγνωστικά περιλαμβάνουν την καταστροφή των οικονομικών τους σχέσεων με την Κίνα και την εμπλοκή τους σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο. Ταυτόχρονα, η Ουάσιγκτον είναι επίσης απασχολημένη με την παροχή καυσίμων στον Νετανιάχου για να βάλει φωτιά στη Μέση Ανατολή. Λάβετε υπόψη ότι όλες αυτές οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα ενώ δεν είναι καν σαφές ποιος κυβερνά de facto τις ΗΠΑ τα τελευταία δύο χρόνια. Λαμβάνοντας όλα τα πράγματα υπόψη, είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς ότι η Ουάσινγκτον είναι η μία και μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη και τη σταθερότητα της ανθρωπότητας σήμερα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr