Καθώς η ουκρανική εισβολή στην περιοχή Κουρσκ της Ρωσίας συνεχίζεται, έχουν εμφανιστεί συνθήκες πολέμου στη Ρωσία για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι μια εκπληκτική εμπειρία ότι περίπου 180.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας.
MK BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο ουκρανικός στρατός προφανώς αγκομαχούσε για ανάσα, σύμφωνα με τη ρωσική αφήγηση. Αλλά η ουκρανική μαεστρία στον πόλεμο με συνδυασμένα όπλα επιδεικνύεται και είναι εντυπωσιακή - αναπτύσσοντας τα πάντα, από την αεράμυνα μέχρι τον ηλεκτρονικό πόλεμο και τα τεθωρακισμένα και το πεζικό. Η Ουκρανία κατέστησε σαφές ότι είναι σε θέση να πραγματοποιήσει επίθεση με συνδυασμένα όπλα και να προκαλέσει πόνο στους Ρώσους.
Το καλύτερο γύρισμα που θα μπορούσαν να σκεφτούν οι φιλορώσοι αναλυτές είναι πως το Κρεμλίνο είχε στήσει στην πραγματικότητα παγίδα, ώστε οι στρατιώτες της Ουκρανίας να μπουν για άλλη μια φορά στην κρεατομηχανή. Είναι ανοησίες. Είναι αδύνατο να συγκαλύψεις τη γυμνή αλήθεια ότι ο ρωσικός στρατός πιάστηκε με κατεβασμένα τα παντελόνια.
Φυσικά, οι Ρώσοι θα φέρουν τελικά αρκετές δυνάμεις για να συντρίψουν τους εισβολείς Ουκρανούς, αλλά μπορεί να χρειαστεί χρόνος καθώς δεν υπάρχει πρώτη γραμμή. Το Κίεβο, το οποίο ισχυρίζεται ότι ελέγχει 1000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ρωσικού εδάφους, λέει ότι δεν ενδιαφέρεται να «καταλάβει εδάφη» , αλλά θα συνεχίσει την επίθεσή του έως ότου η Μόσχα συμφωνήσει σε «μια δίκαιη ειρήνη». Αλλά η Ουκρανία έχει δημιουργήσει ένα κέντρο διοίκησης στη Ρωσία, υπονοώντας παρατεταμένη κατοχή.
Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για μια τεράστια πολιτική και διπλωματική οπισθοδρόμηση για τη Ρωσία και υπογραμμίζει πως μια ρωσική νίκη στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας δεν είναι ακόμη δεδομένη. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι αυτός ο πόλεμος του Clausewitz είναι absoluter Krieg («καθαρός πόλεμος») - «η σύγκρουση δύο ζωντανών δυνάμεων» - και, ως εκ τούτου, υπάρχει ένα σύμπλεγμα αλληλεπιδράσεων, πολυεπίπεδων και συχνά απρόβλεπτων, όπου οι στόχοι των αντιμαχόμενων κρατών θα επηρεάζονται αναπόφευκτα από την πορεία του πολέμου.
Ο Clausewitz έγραψε στο κλασικό έργο του Περί πολέμου ότι η πολυπλοκότητα του πραγματικού πολέμου είναι εμφανής σε αυτό που αποκάλεσε «αξιοσημείωτη τριάδα» του πάθους, της λογικής και της τύχης που διέπει τους πολέμους.
Το πάθος του πολέμου, ανέλυσε, είναι η «αρχέγονη βία, το μίσος και η εχθρότητα» που παρακινούν τους ανθρώπους να πολεμήσουν- η λογική του πολέμου είναι ο υπολογισμός των μέσων για την επίτευξη των σκοπών και ο υπολογισμός του κόστους και του οφέλους- και, η τύχη ταλανίζει το όλο εγχείρημα.
Τα αιτήματα του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν για τον τερματισμό του πολέμου, όπως περιγράφηκαν στην σκληρή ομιλία του στο υπουργείο Εξωτερικών στη Μόσχα στις 14 Ιουνίου, ενδεχομένως πυροδότησαν αυτή τη νέα φάση του πολέμου που ξεκίνησε στις 6 Αυγούστου. Υπάρχουν πολλές εικασίες σχετικά με τις προθέσεις του προέδρου Ζελένσκι. Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Πάτρικ Ράιντερ επιμένει πως η Ουκρανία δεν είχε προειδοποιήσει εκ των προτέρων την Ουάσινγκτον για τα σχέδιά της, αλλά ένας Ουκρανός αξιωματούχος δήλωσε στην εφημερίδα Independent ότι «υπήρχαν συζητήσεις μεταξύ των δυνάμεων των εταίρων, απλώς όχι σε δημόσιο επίπεδο».
Ο ίδιος ο Πούτιν εκτίμησε πως «ο εχθρός, με την υποστήριξη των δυτικών υποστηρικτών του, εκτελεί τις οδηγίες τους και η Δύση χρησιμοποιεί Ουκρανούς ως πληρεξούσιους σε αυτή τη σύγκρουση. Φαίνεται ότι ο αντίπαλος στοχεύει να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση για το μέλλον». ”
Ο Πούτιν πρόσθεσε ότι «οι ενέργειες αυτές αποσκοπούν σαφώς στην επίτευξη ενός πρωταρχικού στρατιωτικού στόχου: να σταματήσουν την προέλαση των δυνάμεών μας στην προσπάθειά τους να απελευθερώσουν πλήρως τα εδάφη των λαϊκών δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ, την περιοχή Νοβοροσία (διάβαζε το πρώην αυτοκρατορικό ρωσικό έδαφος που κατακτήθηκε από τους Κοζάκους και τους Οθωμανούς και περιλαμβάνει τις σημερινές οκτώ περιφέρειες της νοτιοανατολικής Ουκρανίας: Οδησσός, Μυκολάγιο, Χερσώνα, Ντνιπροπετρόφσκ, Ζαπορίζια, Χάρκοβο, Ντόνετσκ, Λουχάνσκ).
Χάρτης της περιοχής Novorossiya
Συνολικά, ο Ζελένσκι αμφισβήτησε την αντίληψη του Πούτιν για μια «ζώνη ασφαλείας» πέρα από τη γραμμή του μετώπου. Ο Πούτιν μίλησε για πρώτη φορά γι' αυτήν τον Μάρτιο σε ομιλία του μετά την επανεκλογή του. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ εξήγησε: «Με φόντο τις επιθέσεις (ουκρανικών) μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τους βομβαρδισμούς του εδάφους μας: δημόσιες εγκαταστάσεις, κτίρια κατοικιών, πρέπει να ληφθούν μέτρα για την ασφάλεια αυτών των εδαφών. Μπορούν να διασφαλιστούν μόνο με τη δημιουργία κάποιου είδους ρυθμιστικής ζώνης, ώστε τα όποια μέσα χρησιμοποιεί ο εχθρός για να μας χτυπήσει να είναι εκτός εμβέλειας».
Ο ίδιος ο Πούτιν δικαιολόγησε αργότερα - με ενδιαφέρον τρόπο, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Κίνα - την έναρξη της ρωσικής επίθεσης στις 10 Μαΐου στη βορειοανατολική περιοχή Χάρκοβο της Ουκρανίας στο βαθμό που η Μόσχα είχε ως στόχο «να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας, μια υγειονομική ζώνη. Αυτό είναι που κάνουμε».
Αλλά η Ουκρανία έχει έκτοτε καταλάβει τη ρωσική ιδέα. Η αναπληρώτρια πρωθυπουργός και υπουργός για την επανένταξη των προσωρινά κατεχόμενων εδαφών, Iryna Vereshchuk, ανακοίνωσε χθες ότι οι ουκρανικές δυνάμεις δημιουργούν μια «ζώνη ασφαλείας» στο εσωτερικό της Ρωσίας κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, ώστε να διεξάγουν ανθρωπιστικές επιχειρήσεις, να ανοίξουν διαδρόμους εκκένωσης (τόσο προς τη Ρωσία όσο και προς την Ουκρανία) και να επιτρέψουν σε διεθνείς οργανισμούς να εισέλθουν στη ζώνη των συγκρούσεων.
Η Vereshchuk αποκάλυψε πως οι σχετικές προετοιμασίες και διαβουλεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Μάλιστα, ο Farhan Haq, αναπληρωτής εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης την Παρασκευή: «Λοιπόν, σίγουρα είναι ζήτημα πραγματικής ανησυχίας το γεγονός ότι συμβαίνουν αυτές οι εξελίξεις. Δεν έχουμε παρουσία επί τόπου στην περιοχή αυτή... καλούμε όλους τους ενδιαφερόμενους να ενεργήσουν με υπευθυνότητα και να διασφαλίσουν την προστασία των αμάχων. Θα χρειαστούμε περισσότερες πληροφορίες για το τι συμβαίνει για να καταλάβουμε ακριβώς ποια είναι η φύση της σύγκρουσης στην περιοχή του Κουρσκ».
Εν τω μεταξύ, ο Ζελένσκι έγραψε χθες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Συνάντηση για την κατάσταση στην περιοχή του Κουρσκ. Συζητήσαμε βασικά θέματα. Ασφάλεια, ανθρωπιστική βοήθεια, ίδρυση στρατιωτικών γραφείων διοίκησης εάν χρειαστεί». Ενώ η Ουκρανία διεθνοποιεί τις δραστηριότητές της στην περιοχή του Κουρσκ, σε παράλληλη τροχιά, επεκτείνει επίσης τις επιχειρήσεις για να συμπεριλάβει τις περιφέρειες που γειτνιάζουν με το Κουρσκ.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Μόσχα πήρε τα μάτια της από την μπάλα και άρχισε να ονειροπολεί τους τελευταίους μήνες με σαγηνευτικές σκέψεις - την «ετοιμότητα» του Ζελένσκι για συνομιλίες, την προοπτική μιας προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, τις εντάσεις (πραγματικές ή φανταστικές) μεταξύ Ουάσινγκτον και Κιέβου, τις προσδοκίες για επικείμενη κατάρρευση της Ουκρανίας και ούτω καθεξής. Ενώ, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η προσάρτηση της Κριμαίας και η μάχη του Ντονμπάς παραμένουν ημιτελείς υποθέσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλης εμβέλειας της Ουκρανίας έπληξαν τέσσερις ρωσικές αεροπορικές βάσεις τη νύχτα στις 14 Αυγούστου, στη μεγαλύτερη επίθεση σε αεροδρόμια στον πόλεμο. Καθώς οι καλοκαιρινοί μήνες δίνουν τη θέση τους στο φθινόπωρο μέχρι τον Οκτώβριο, η πολύκροτη ρωσική επίθεση για την ολοκλήρωση του πολέμου δεν φαίνεται πουθενά.
Τώρα που η «κόκκινη γραμμή» του Κρεμλίνου για τις επεισοδιακές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Ουκρανίας στο ρωσικό έδαφος έχει παραβιαστεί μαζικά στο Κουρσκ με «μπότες στο έδαφος», τι θα ακολουθήσει; Πράγματι, η Ουκρανία θα μπορούσε να υποτιμά το αριθμητικό πλεονέκτημα της Ρωσίας σε ανθρώπινο δυναμικό και ανώτερα όπλα και η πρόκληση της αναδιάταξης μονάδων για την εγκατάσταση και την αναχαίτιση της διασυνοριακής εισβολής καθώς και της υπερβολικής επιμελητείας είναι πράγματι τρομακτική.
Από την άλλη πλευρά, ο χωλός πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είναι ένας παράγοντας «Χ» — ένας πικραμένος άνθρωπος που καταναλώνεται από το δικό του σπλαχνικό μίσος για τον Πούτιν. Έχει ακόμα 5 μήνες απόλυτης εξουσίας, περισσότερο από τον χρόνο που χρειαζόταν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για να δημιουργήσει ένα τετελεσμένο γεγονός στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας για τα επόμενα χρόνια.
Η Ουκρανία χρησιμοποιεί όπλα που παρέχονται από δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, των ΗΠΑ και της Γερμανίας, ως μέρος της συνεχιζόμενης εισβολής της στη Ρωσία. Γερμανικά και αμερικανικά τεθωρακισμένα μαχητικά οχήματα, καθώς και βρετανικά άρματα μάχης έχουν εμπλακεί στην χερσαία επιχείρηση της Ουκρανίας. Αυτό σηματοδοτεί ότι οι λεκτικές απειλές του Κρεμλίνου έχουν όλο και μικρότερη απήχηση στις δυτικές πρωτεύουσες.
Ο ουκρανικός στρατός προφανώς αγκομαχούσε για ανάσα, σύμφωνα με τη ρωσική αφήγηση. Αλλά η ουκρανική μαεστρία στον πόλεμο με συνδυασμένα όπλα επιδεικνύεται και είναι εντυπωσιακή - αναπτύσσοντας τα πάντα, από την αεράμυνα μέχρι τον ηλεκτρονικό πόλεμο και τα τεθωρακισμένα και το πεζικό. Η Ουκρανία κατέστησε σαφές ότι είναι σε θέση να πραγματοποιήσει επίθεση με συνδυασμένα όπλα και να προκαλέσει πόνο στους Ρώσους.
Το καλύτερο γύρισμα που θα μπορούσαν να σκεφτούν οι φιλορώσοι αναλυτές είναι πως το Κρεμλίνο είχε στήσει στην πραγματικότητα παγίδα, ώστε οι στρατιώτες της Ουκρανίας να μπουν για άλλη μια φορά στην κρεατομηχανή. Είναι ανοησίες. Είναι αδύνατο να συγκαλύψεις τη γυμνή αλήθεια ότι ο ρωσικός στρατός πιάστηκε με κατεβασμένα τα παντελόνια.
Φυσικά, οι Ρώσοι θα φέρουν τελικά αρκετές δυνάμεις για να συντρίψουν τους εισβολείς Ουκρανούς, αλλά μπορεί να χρειαστεί χρόνος καθώς δεν υπάρχει πρώτη γραμμή. Το Κίεβο, το οποίο ισχυρίζεται ότι ελέγχει 1000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ρωσικού εδάφους, λέει ότι δεν ενδιαφέρεται να «καταλάβει εδάφη» , αλλά θα συνεχίσει την επίθεσή του έως ότου η Μόσχα συμφωνήσει σε «μια δίκαιη ειρήνη». Αλλά η Ουκρανία έχει δημιουργήσει ένα κέντρο διοίκησης στη Ρωσία, υπονοώντας παρατεταμένη κατοχή.
Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για μια τεράστια πολιτική και διπλωματική οπισθοδρόμηση για τη Ρωσία και υπογραμμίζει πως μια ρωσική νίκη στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας δεν είναι ακόμη δεδομένη. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι αυτός ο πόλεμος του Clausewitz είναι absoluter Krieg («καθαρός πόλεμος») - «η σύγκρουση δύο ζωντανών δυνάμεων» - και, ως εκ τούτου, υπάρχει ένα σύμπλεγμα αλληλεπιδράσεων, πολυεπίπεδων και συχνά απρόβλεπτων, όπου οι στόχοι των αντιμαχόμενων κρατών θα επηρεάζονται αναπόφευκτα από την πορεία του πολέμου.
Ο Clausewitz έγραψε στο κλασικό έργο του Περί πολέμου ότι η πολυπλοκότητα του πραγματικού πολέμου είναι εμφανής σε αυτό που αποκάλεσε «αξιοσημείωτη τριάδα» του πάθους, της λογικής και της τύχης που διέπει τους πολέμους.
Το πάθος του πολέμου, ανέλυσε, είναι η «αρχέγονη βία, το μίσος και η εχθρότητα» που παρακινούν τους ανθρώπους να πολεμήσουν- η λογική του πολέμου είναι ο υπολογισμός των μέσων για την επίτευξη των σκοπών και ο υπολογισμός του κόστους και του οφέλους- και, η τύχη ταλανίζει το όλο εγχείρημα.
Τα αιτήματα του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν για τον τερματισμό του πολέμου, όπως περιγράφηκαν στην σκληρή ομιλία του στο υπουργείο Εξωτερικών στη Μόσχα στις 14 Ιουνίου, ενδεχομένως πυροδότησαν αυτή τη νέα φάση του πολέμου που ξεκίνησε στις 6 Αυγούστου. Υπάρχουν πολλές εικασίες σχετικά με τις προθέσεις του προέδρου Ζελένσκι. Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Πάτρικ Ράιντερ επιμένει πως η Ουκρανία δεν είχε προειδοποιήσει εκ των προτέρων την Ουάσινγκτον για τα σχέδιά της, αλλά ένας Ουκρανός αξιωματούχος δήλωσε στην εφημερίδα Independent ότι «υπήρχαν συζητήσεις μεταξύ των δυνάμεων των εταίρων, απλώς όχι σε δημόσιο επίπεδο».
Ο ίδιος ο Πούτιν εκτίμησε πως «ο εχθρός, με την υποστήριξη των δυτικών υποστηρικτών του, εκτελεί τις οδηγίες τους και η Δύση χρησιμοποιεί Ουκρανούς ως πληρεξούσιους σε αυτή τη σύγκρουση. Φαίνεται ότι ο αντίπαλος στοχεύει να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση για το μέλλον». ”
Ο Πούτιν πρόσθεσε ότι «οι ενέργειες αυτές αποσκοπούν σαφώς στην επίτευξη ενός πρωταρχικού στρατιωτικού στόχου: να σταματήσουν την προέλαση των δυνάμεών μας στην προσπάθειά τους να απελευθερώσουν πλήρως τα εδάφη των λαϊκών δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ, την περιοχή Νοβοροσία (διάβαζε το πρώην αυτοκρατορικό ρωσικό έδαφος που κατακτήθηκε από τους Κοζάκους και τους Οθωμανούς και περιλαμβάνει τις σημερινές οκτώ περιφέρειες της νοτιοανατολικής Ουκρανίας: Οδησσός, Μυκολάγιο, Χερσώνα, Ντνιπροπετρόφσκ, Ζαπορίζια, Χάρκοβο, Ντόνετσκ, Λουχάνσκ).
Χάρτης της περιοχής Novorossiya
Συνολικά, ο Ζελένσκι αμφισβήτησε την αντίληψη του Πούτιν για μια «ζώνη ασφαλείας» πέρα από τη γραμμή του μετώπου. Ο Πούτιν μίλησε για πρώτη φορά γι' αυτήν τον Μάρτιο σε ομιλία του μετά την επανεκλογή του. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ εξήγησε: «Με φόντο τις επιθέσεις (ουκρανικών) μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τους βομβαρδισμούς του εδάφους μας: δημόσιες εγκαταστάσεις, κτίρια κατοικιών, πρέπει να ληφθούν μέτρα για την ασφάλεια αυτών των εδαφών. Μπορούν να διασφαλιστούν μόνο με τη δημιουργία κάποιου είδους ρυθμιστικής ζώνης, ώστε τα όποια μέσα χρησιμοποιεί ο εχθρός για να μας χτυπήσει να είναι εκτός εμβέλειας».
Ο ίδιος ο Πούτιν δικαιολόγησε αργότερα - με ενδιαφέρον τρόπο, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Κίνα - την έναρξη της ρωσικής επίθεσης στις 10 Μαΐου στη βορειοανατολική περιοχή Χάρκοβο της Ουκρανίας στο βαθμό που η Μόσχα είχε ως στόχο «να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας, μια υγειονομική ζώνη. Αυτό είναι που κάνουμε».
Αλλά η Ουκρανία έχει έκτοτε καταλάβει τη ρωσική ιδέα. Η αναπληρώτρια πρωθυπουργός και υπουργός για την επανένταξη των προσωρινά κατεχόμενων εδαφών, Iryna Vereshchuk, ανακοίνωσε χθες ότι οι ουκρανικές δυνάμεις δημιουργούν μια «ζώνη ασφαλείας» στο εσωτερικό της Ρωσίας κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, ώστε να διεξάγουν ανθρωπιστικές επιχειρήσεις, να ανοίξουν διαδρόμους εκκένωσης (τόσο προς τη Ρωσία όσο και προς την Ουκρανία) και να επιτρέψουν σε διεθνείς οργανισμούς να εισέλθουν στη ζώνη των συγκρούσεων.
Η Vereshchuk αποκάλυψε πως οι σχετικές προετοιμασίες και διαβουλεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Μάλιστα, ο Farhan Haq, αναπληρωτής εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης την Παρασκευή: «Λοιπόν, σίγουρα είναι ζήτημα πραγματικής ανησυχίας το γεγονός ότι συμβαίνουν αυτές οι εξελίξεις. Δεν έχουμε παρουσία επί τόπου στην περιοχή αυτή... καλούμε όλους τους ενδιαφερόμενους να ενεργήσουν με υπευθυνότητα και να διασφαλίσουν την προστασία των αμάχων. Θα χρειαστούμε περισσότερες πληροφορίες για το τι συμβαίνει για να καταλάβουμε ακριβώς ποια είναι η φύση της σύγκρουσης στην περιοχή του Κουρσκ».
Εν τω μεταξύ, ο Ζελένσκι έγραψε χθες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Συνάντηση για την κατάσταση στην περιοχή του Κουρσκ. Συζητήσαμε βασικά θέματα. Ασφάλεια, ανθρωπιστική βοήθεια, ίδρυση στρατιωτικών γραφείων διοίκησης εάν χρειαστεί». Ενώ η Ουκρανία διεθνοποιεί τις δραστηριότητές της στην περιοχή του Κουρσκ, σε παράλληλη τροχιά, επεκτείνει επίσης τις επιχειρήσεις για να συμπεριλάβει τις περιφέρειες που γειτνιάζουν με το Κουρσκ.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Μόσχα πήρε τα μάτια της από την μπάλα και άρχισε να ονειροπολεί τους τελευταίους μήνες με σαγηνευτικές σκέψεις - την «ετοιμότητα» του Ζελένσκι για συνομιλίες, την προοπτική μιας προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, τις εντάσεις (πραγματικές ή φανταστικές) μεταξύ Ουάσινγκτον και Κιέβου, τις προσδοκίες για επικείμενη κατάρρευση της Ουκρανίας και ούτω καθεξής. Ενώ, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η προσάρτηση της Κριμαίας και η μάχη του Ντονμπάς παραμένουν ημιτελείς υποθέσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλης εμβέλειας της Ουκρανίας έπληξαν τέσσερις ρωσικές αεροπορικές βάσεις τη νύχτα στις 14 Αυγούστου, στη μεγαλύτερη επίθεση σε αεροδρόμια στον πόλεμο. Καθώς οι καλοκαιρινοί μήνες δίνουν τη θέση τους στο φθινόπωρο μέχρι τον Οκτώβριο, η πολύκροτη ρωσική επίθεση για την ολοκλήρωση του πολέμου δεν φαίνεται πουθενά.
Τώρα που η «κόκκινη γραμμή» του Κρεμλίνου για τις επεισοδιακές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Ουκρανίας στο ρωσικό έδαφος έχει παραβιαστεί μαζικά στο Κουρσκ με «μπότες στο έδαφος», τι θα ακολουθήσει; Πράγματι, η Ουκρανία θα μπορούσε να υποτιμά το αριθμητικό πλεονέκτημα της Ρωσίας σε ανθρώπινο δυναμικό και ανώτερα όπλα και η πρόκληση της αναδιάταξης μονάδων για την εγκατάσταση και την αναχαίτιση της διασυνοριακής εισβολής καθώς και της υπερβολικής επιμελητείας είναι πράγματι τρομακτική.
Από την άλλη πλευρά, ο χωλός πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είναι ένας παράγοντας «Χ» — ένας πικραμένος άνθρωπος που καταναλώνεται από το δικό του σπλαχνικό μίσος για τον Πούτιν. Έχει ακόμα 5 μήνες απόλυτης εξουσίας, περισσότερο από τον χρόνο που χρειαζόταν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για να δημιουργήσει ένα τετελεσμένο γεγονός στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας για τα επόμενα χρόνια.
Η Ουκρανία χρησιμοποιεί όπλα που παρέχονται από δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, των ΗΠΑ και της Γερμανίας, ως μέρος της συνεχιζόμενης εισβολής της στη Ρωσία. Γερμανικά και αμερικανικά τεθωρακισμένα μαχητικά οχήματα, καθώς και βρετανικά άρματα μάχης έχουν εμπλακεί στην χερσαία επιχείρηση της Ουκρανίας. Αυτό σηματοδοτεί ότι οι λεκτικές απειλές του Κρεμλίνου έχουν όλο και μικρότερη απήχηση στις δυτικές πρωτεύουσες.
Η Ουκρανία μπορεί να υπερβεί το βάρος της για να υπερασπιστεί τον εαυτό της από τις καταστροφικές βόμβες ολίσθησης της Ρωσίας. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι κάθε φορά που ο Πούτιν αναφέρει τακτικές πυρηνικές βόμβες, εξακολουθεί να είναι ένα μήνυμα αποτροπής. Η τολμηρή κίνηση της Ουκρανίας να μεταφέρει τον πόλεμο στο ρωσικό έδαφος μπορεί κάλλιστα να επισπεύσει αυτή την πυρηνική στιγμή.
Αν έρθει η ώρα της κρίσης, ο Μπάιντεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη χρήση τακτικών πυρηνικών από τη Ρωσία με μια συμβατική απάντηση (δηλαδή μη πυρηνική), την οποία η Ρωσία κινδυνεύει να χάσει. Αυτό μπορεί κάλλιστα να είναι το σχέδιο του Μπάιντεν.
Αν έρθει η ώρα της κρίσης, ο Μπάιντεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη χρήση τακτικών πυρηνικών από τη Ρωσία με μια συμβατική απάντηση (δηλαδή μη πυρηνική), την οποία η Ρωσία κινδυνεύει να χάσει. Αυτό μπορεί κάλλιστα να είναι το σχέδιο του Μπάιντεν.