 |
| facebook.com/KamalaHarris/photos |
Graham Hryce, Αυστραλός δημοσιογράφος και πρώην δικηγόρος των μέσων ενημέρωσης, το έργο του οποίου έχει δημοσιευτεί στην Australian, την Sydney Morning Herald, την Age, την Sunday Mail, την Spectator και την Quadrant - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr
Μέσα σε μόλις ένα μήνα από την ανάδειξή της ως υποψήφιας του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία, η Kamala Harris έχει προχωρήσει στην κούρσα για την αμερικανική προεδρία.
Πώς προέκυψε αυτή η αξιοσημείωτη μεταμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής;
Η απάντηση έγκειται στην αποχώρηση του ηλικιωμένου και μη εκλέξιμου Τζο Μπάιντεν, στην απροσδόκητη αποτελεσματικότητα και δυναμισμό της Χάρις ως προεκλογικού παράγοντα που έχει αναζωογονήσει το Δημοκρατικό Κόμμα και στην εμφανή (μετά την απόπειρα δολοφονίας) κούραση, αρνητικότητα και ανικανότητα που χαρακτηρίζει πλέον την παραπαίουσα προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ.
Πριν ο Μπάιντεν ανακοινώσει στις 21 Ιουλίου ότι θα παραιτηθεί, οι περισσότεροι αντικειμενικοί πολιτικοί σχολιαστές θεωρούσαν αναπόφευκτη τη νίκη του Τραμπ το Νοέμβριο - με το μόνο πραγματικό ζήτημα να είναι πόσο μεγάλη θα ήταν η διαφορά νίκης του Τραμπ. Πολλοί ειδήμονες προέβλεπαν μια συντριβή του Τραμπ.
Όλα αυτά άλλαξαν δραματικά πριν από ένα μήνα, όταν ο Μπάιντεν αποσύρθηκε από την κούρσα. Το πιο σημαντικό είναι πως μέσα σε λίγες ημέρες, το Δημοκρατικό Κόμμα είχε επιβεβαιώσει τη Χάρις ως υποψήφιά του - χωρίς να χρειαστεί να περάσει από μια χρονοβόρα και αποπροσανατολιστική διαδικασία επιλογής στις προκριματικές εκλογές.
Μπορεί οι Δημοκρατικοί να χρειάστηκαν πολύ περισσότερο χρόνο απ' όσο θα έπρεπε για να καθαιρέσουν τον Μπάιντεν - η ανάληψη συμβολαίου από τον Covid-19 ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ετοιμοθάνατου προέδρου που είχε γίνει ένα οξύ εκλογικό βάρος - αλλά μόλις το έκαναν, κινήθηκαν γρήγορα για να χρίσουν τη Χάρις ως διάδοχό του.
Το γεγονός ότι ο Μπάιντεν δεν καθαιρέθηκε πριν από μήνες, παραδόξως, λειτούργησε προς όφελος της Χάρις - επειδή τώρα υπάρχει λιγότερος χρόνος πριν από τις εκλογές για να εκτεθεί σε νόμιμη και διερευνητική κριτική από τον Τραμπ (αν είναι ικανός για κάτι τέτοιο) και τα μέσα ενημέρωσης.
Ακόμα κι έτσι, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πως η Χάρις έχει ξεκινήσει με φόρα. Έχει κάνει προεκλογική εκστρατεία τον τελευταίο μήνα με έναν βαθμό ικανότητας, ενθουσιασμού και σθένους που μάλλον εξέπληξε το ίδιο της το κόμμα, καθώς και έναν σαστισμένο και φαινομενικά απροετοίμαστο Τραμπ.
Η απροσδόκητα αποτελεσματική απόδοση της Χάρις ως προεκλογική εκστρατεία μπορεί να οφείλεται εν μέρει στο εγγενώς χαμηλού προφίλ καθεστώς του αξιώματος του αντιπροέδρου.
Ο Λίντον Τζόνσον είπε κάποτε περίφημα ότι το να είσαι αντιπρόεδρος «δεν αξίζει ούτε έναν κουβά κρύο σάλιο» - αλλά ο ίδιος ο Τζόνσον, έχοντας παραγκωνιστεί από τον Τζον Κένεντι ως αντιπρόεδρος, αποδείχθηκε εκπληκτικά ικανός στην προεκλογική εκστρατεία στις προεδρικές εκλογές του 1964, κερδίζοντας τον Μπάρι Γκολντγουότερ με συντριπτική διαφορά.
Η Harris όχι μόνο έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ικανή στην προεκλογική εκστρατεία - οι πρόσφατες συγκεντρώσεις της με τον υποψήφιο αντιπρόεδρο Tim Walz (μια πολύ έξυπνη επιλογή της Harris) προσελκύουν μεγάλα και ενθουσιώδη πλήθη - αλλά έχει επίσης αναζωογονήσει το Δημοκρατικό Κόμμα, όπως αποδεικνύεται από τις εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε δωρεές για την προεκλογική εκστρατεία που έχουν εισρεύσει στα ταμεία του κόμματος τον τελευταίο μήνα.
Η αντίθεση μεταξύ της προεκλογικής εκστρατείας του Δημοκρατικού Κόμματος υπό την ηγεσία του μειωμένου Μπάιντεν και της «αισιόδοξης και χαρούμενης» εκστρατείας υπό την ηγεσία της Χάρις είναι έντονη.
Οι Harris και Walz όχι μόνο μπορούν να ασκήσουν αποτελεσματική κριτική και, ίσως το πιο σημαντικό, να γελοιοποιήσουν τον Trump («είναι απλά περίεργος») - είναι επίσης σε θέση να προβάλλουν με ενθουσιασμό ένα θετικό όραμα για το μέλλον της Αμερικής υπό την προεδρία της Harris.
Αυτό το όραμα μπορεί να είναι μια πολιτική ψευδαίσθηση, αλλά οι ψηφοφόροι όλων των αποχρώσεων στις αμερικανικές προεδρικές εκστρατείες έχουν μια βαθιά ριζωμένη ανάγκη να πιστέψουν στη βεβαιότητα ενός καλύτερου αμερικανικού μέλλοντος. Η προβολή μιας τέτοιας πεποίθησης ήταν κάτι που ξεπερνούσε κατά πολύ τις δυνατότητες του άρρωστου και πολύ μειωμένου Μπάιντεν.
Ο Harris και ο Walz έχουν επίσης προτείνει μια οικονομική δέσμη μέτρων που, όπως ισχυρίζονται, θα διευκολύνει τις πιέσεις του κόστους ζωής, καθώς και άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες (συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της τιμής των συνταγογραφούμενων φαρμάκων) με στόχο να βοηθήσουν τους Αμερικανούς που έχουν μείνει πίσω από την παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Όσο μη βιώσιμα και αν αποδειχθούν αυτά τα μέτρα στην πράξη, σίγουρα θα προσελκύσουν ψηφοφόρους.
Ο μετασχηματισμός της Χάρις στην προεκλογική εκστρατεία και η αναζωογόνηση του Δημοκρατικού Κόμματος αντικατοπτρίζονται στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις - που την δείχνουν πλέον οριακά μπροστά από τον Τραμπ στις περισσότερες πολιτείες μάχης.
Οι δημοσκοπήσεις αυτές δείχνουν επίσης ότι η Χάρις έχει ανακτήσει έδαφος στους μαύρους και τους ισπανόφωνους ψηφοφόρους, ακόμη και σε ορισμένους από τους λευκούς ψηφοφόρους που αποτελούν την κύρια εκλογική βάση του Τραμπ.
Η Χάρις έχει επίσης ενεργοποιήσει εκείνους τους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών που μπορεί να έμειναν στο σπίτι τους και να μην ψήφισαν τον Μπάιντεν - καθώς και να προσελκύσει εκείνους τους κρίσιμους ψηφοφόρους που ταλαντεύονται, η ψήφος των οποίων θα καθορίσει ποιος θα γίνει πρόεδρος το Νοέμβριο.
Η εκλογική δυναμική είναι τώρα σίγουρα με την εκστρατεία των Harris-Walz, και η δυναμική αυτή αναμένεται να ενταθεί ως αποτέλεσμα του συνεδρίου του Δημοκρατικού Κόμματος αυτή την εβδομάδα στο Σικάγο.
Είναι επίσης σαφές ότι το γεγονός πως η Χάρις έγινε υποψήφια των Δημοκρατικών για την προεδρία έχει φέρει εντελώς σε αμηχανία τον Τραμπ και την στρατηγική της προεκλογικής του εκστρατείας.
Την περασμένη εβδομάδα, ο καταξιωμένος Ρεπουμπλικανός εκλογικός στρατηγιστής Καρλ Ρόουβ επισήμανε ότι ο Τραμπ φαίνεται να ήταν απροετοίμαστος για την αποχώρηση του Μπάιντεν από την κούρσα και την ταχεία αντικατάστασή του από τη Χάρις - και ότι ήταν εντελώς ανίκανος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αναζωογονημένη εκστρατεία της.
Ο Τραμπ δεν έκανε προεκλογική εκστρατεία για δύο εβδομάδες και όταν τελικά βγήκε από την απομόνωση στο Μαρ-α-Λάγκο, έδειχνε αποπροσανατολισμένος και χωρίς ενέργεια.
Στη συνέντευξη Τύπου της περασμένης εβδομάδας και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, ο Τραμπ επικεντρώθηκε σε άσχετα θέματα και σε άσκοπες επιθέσεις κατά της Χάρις σε σχέση με την ευφυΐα της, το όνομά της και το μέγεθος του πλήθους. Χαρακτήρισε τη Χάρις «χαζή» και την κατηγόρησε ότι είναι «κομμουνίστρια» - επειδή πιστεύει στην καθολική υγειονομική περίθαλψη - καθώς και πως είναι «φασίστρια».
Ο Τραμπ, προς απόγνωση των συμβούλων του, δεν είπε τίποτα για την οικονομία ή για οποιοδήποτε άλλο πολιτικό θέμα - αλλά βρήκε χρόνο να κάνει αναφορά στα «emails της Χίλαρι Κλίντον».
Ο Τραμπ είπε επίσης μια εντελώς ψεύτικη ιστορία σχετικά με το ότι βρισκόταν σε ένα emergency ελικόπτερο με τον πρώην μέντορα και φίλο της Χάρις, τον Γουίλι Μπράουν, πρώην μαύρο δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο. Σύμφωνα με τον Τραμπ, ο Μπράουν είπε «τρομερά πράγματα» για τη Χάρις κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Ο Μπράουν έχει απειλήσει τώρα να μηνύσει τον Τραμπ για την ιστορία αυτή και έχει επαληθευτεί πως ήταν ο πρώην λευκός κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Τζέρι Μπράουν που ήταν στο ελικόπτερο με τον Τραμπ.
Αυτή η παράξενη από το συνηθισμένο συμπεριφορά μπορεί να είναι συνέπεια της απόπειρας δολοφονίας του περασμένου μήνα, η οποία ίσως επηρέασε τον Τραμπ περισσότερο από όσο είναι διατεθειμένος να παραδεχτεί.
Σε κάθε περίπτωση, είναι προφανές ότι ο Τραμπ στερείται της ενέργειας και της συγκέντρωσης που είχε το 2016 και το 2020. Στην πραγματικότητα, έχει αρχίσει να μοιάζει με έναν απελπισμένο, χαμένο υποψήφιο που δεν μπορεί ή δεν θέλει να συζητήσει θέματα πολιτικής ή να διατυπώσει ένα θετικό όραμα για το μέλλον της Αμερικής.
Ένας πολιτικός στρατηγικός των Δημοκρατικών περιέγραψε τις πρόσφατες εμφανίσεις του Τραμπ ως «αξιοθρήνητες» και η Χάρις τις χαρακτήρισε ως «τα συνήθη ψέματα και τις εξαπατήσεις».
Σε κάθε περίπτωση, οι πρόσφατες δημόσιες εμφανίσεις του Τραμπ έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία ακόμη και στους πιο ένθερμους υποστηρικτές του.
Τις τελευταίες ημέρες, τόσο ο Lindsay Graham όσο και ο Bill O'Reilly είπαν δημοσίως στον Trump ότι πρέπει να αναπροσαρμόσει πλήρως τη στρατηγική της προεκλογικής του εκστρατείας αν θέλει να κερδίσει τον Νοέμβριο.
Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, ο Τραμπ ανακοίνωσε πως προσλαμβάνει πέντε νέους πολιτικούς συμβούλους - συμπεριλαμβανομένου του πρώην πολιτικού συμβούλου Κόρεϊ Λεβαντόφσκι, ο οποίος είχε προηγουμένως απολυθεί από τον Τραμπ, αφού η σύζυγος ενός δωρητή κατήγγειλε ότι της είχε κάνει ανεπιθύμητες προσωπικές προσεγγίσεις. Όταν εργαζόταν για τον Τραμπ το 2016, το σύνθημα του Λεβαντόφσκι ήταν «Αφήστε τον Τραμπ να είναι ο Τραμπ».
Το αν ο διορισμός του Λεβαντόφσκι θα αποδειχθεί επιτυχημένος ή όχι, μένει να το δούμε.
Ένα από τα κύρια συνεχιζόμενα προβλήματα του Τραμπ είναι ο υποψήφιος αντιπρόεδρός του, ο Τζέι Ντι Βανς. Η επιλογή του Βανς από τον Τραμπ ήταν μια απόλυτη καταστροφή - με τις μισογυνιστικές απόψεις του για τις γυναίκες και την ακραία θέση του για τις αμβλώσεις να απομακρύνουν τις γυναίκες και τους ψηφοφόρους του «swing», και τις προηγούμενες σκληρές επικρίσεις του για τον Τραμπ (συμπεριλαμβανομένης της σύγκρισής του με τον Χίτλερ) να προκαλούν συνεχείς, περιττές και αποπροσανατολιστικές διαμάχες.
Η πρόσφατη μείωση της δημοτικότητας του Τραμπ, ωστόσο, δεν αποτελεί έκπληξη.
Το 2016, ο Τραμπ ήταν μια ενδιαφέρουσα καινοτομία στην αμερικανική πολιτική - ένας λαϊκιστής που είχε κατακτήσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Αντίπαλός του ήταν η Χίλαρι Κλίντον, μια ελίτ αντίπαλος με πολλές πολιτικές αποσκευές και περιορισμένες πολιτικές ικανότητες. Η Κλίντον πίστευε ότι είχε το δικαίωμα να γίνει πρόεδρος, χαρακτήρισε ανόητα τους ψηφοφόρους του Τραμπ ως «αξιοθρήνητους» και αρνήθηκε υπεροπτικά να κάνει προεκλογική εκστρατεία σε κρίσιμες πολιτείες που έδιναν μάχη.
Μετά από οκτώ χρόνια εσωτερικού διχασμού, στασιμότητας και αποτυχιών στην εξωτερική πολιτική υπό τον Μπαράκ Ομπάμα και τους Δημοκρατικούς, μια ισχνή πλειοψηφία των Αμερικανών ψηφοφόρων ήταν πρόθυμη να εκλέξει τον Τραμπ έναντι της Κλίντον με την εσφαλμένη πεποίθηση ότι θα «έκανε την Αμερική μεγάλη ξανά».
Αν ο Μπάιντεν, αντί για την Κλίντον, ήταν ο υποψήφιος των Δημοκρατικών το 2016, ο Τραμπ δεν θα είχε γίνει ποτέ πρόεδρος.
Το 2020, μια μικρή πλειοψηφία των Αμερικανών ψηφοφόρων αποφάσισε πως τέσσερα χρόνια Τραμπικού χάους ήταν υπεραρκετά και επέλεξε να βάλει τον Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο.
Και στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022, η προβλεπόμενη συντριβή του Τραμπ απέτυχε να πραγματοποιηθεί - με τους ψηφοφόρους να αρνούνται να εκλέξουν υποψηφίους που υποστήριζε ο Τραμπ, ο οποίος ψευδώς και ανόητα ισχυριζόταν ότι ο Μπάιντεν είχε κλέψει τις εκλογές του 2020. Ο Τραμπ εξακολουθεί να διατυμπανίζει αυτό το ψέμα - αυτό μπορεί να προσελκύει τους πιο αδαείς της εκλογικής του βάσης, αλλά αποξενώνει τους ταλαντευόμενους ψηφοφόρους που πιστεύουν στη φιλελεύθερη δημοκρατία και εκτιμούν την πολιτική σταθερότητα.
Η αλήθεια είναι ότι αν οι Δημοκρατικοί είχαν έναν βιώσιμο υποψήφιο για την προεδρία για το μεγαλύτερο μέρος του τρέχοντος έτους, ο Τραμπ πιθανότατα δεν θα βρισκόταν στη θέση που βρισκόταν μέχρι να αντικαταστήσει ο Χάρις τον Μπάιντεν.
Ο Τραμπ, μάλιστα, σε μια σπάνια στιγμή πολιτικής διορατικότητας, σχεδόν το παραδέχτηκε αυτό σε πρόσφατη συγκέντρωση, όταν είπε ότι «δεν έπρεπε να είχα βγάλει τον Μπάιντεν από την κούρσα».
Τώρα που η Χάρις αποδείχθηκε απροσδόκητα μια αξιόπιστη και δημοφιλής υποψήφια, η δημοτικότητα του Τραμπ είναι λογικό να κατρακυλάει και πάλι - και, εκτός απροόπτου, η Χάρις φαίνεται να κατευθύνεται προς τον Λευκό Οίκο.