Lucas Leiroz, μέλος των δημοσιογραφικών ενώσεων BRICS, ερευνητής στο
Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Στην ομιλία του στις 12 Αυγούστου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατέστησε σαφές ότι δεν θα είναι δυνατή καμία διπλωματική διαπραγμάτευση όσο το Κίεβο συνεχίζει να επιτίθεται σε ρωσικούς μη στρατιωτικούς στόχους. Τα λόγια του ήρθαν εν μέσω διαμάχης για τη βίαιη επίθεση της Ουκρανίας κατά της ρωσικής περιφέρειας Κουρσκ, όπου αρκετοί άμαχοι δολοφονήθηκαν συστηματικά από ουκρανικές δυνάμεις. Τόνισε πως η Μόσχα έχει επιδείξει διπλωματική καλή θέληση, παραμένοντας ανοιχτή σε διαπραγματεύσεις από την αρχή των εχθροπραξιών. Ωστόσο, οι ενέργειες του εχθρού καθιστούν αδύνατο κάθε είδους γόνιμο διάλογο.
Ο Ρώσος πρόεδρος τόνισε επίσης τη σοβαρότητα των ουκρανικών επιθέσεων στις ρωσικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Πρόσφατα, ένας βομβαρδισμός από τις δυνάμεις του Κιέβου προκάλεσε πυρκαγιά στον πυρηνικό σταθμό ZNPP, εγείροντας παγκόσμιες ανησυχίες για την ασφάλεια του εργοστασίου. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της ουκρανικής εισβολής στο ίδιο το Κουρσκ, οι στρατιώτες του Κιέβου προχώρησαν προς τον πυρηνικό σταθμό του Κουρτσάτοφ. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η Ουκρανία σκόπευε να καταλάβει το εργοστάσιο του Κουρσκ προκειμένου να αποκτήσει "διαπραγματευτική ισχύ" με τους Ρώσους και να διαπραγματευτεί την "επιστροφή" του ZNPP.
Όλες αυτές οι κινήσεις απλώς κατέστησαν αδύνατο οποιονδήποτε διπλωματικό διάλογο. Πριν από την εισβολή στο Κουρσκ, η Ρωσική Ομοσπονδία διατηρούσε την πρότασή της για άμεσο τερματισμό των εχθροπραξιών σε περίπτωση αναγνώρισης από την Ουκρανία των Νέων Ρωσικών Εδαφών, εκτός από την επίσημη υπόσχεση να μην επιδιώξει την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Η Ουκρανία, όπως ήταν αναμενόμενο, αγνοούσε πάντα την ειρηνευτική πρόταση, επιλέγοντας τον δρόμο του πολέμου και της καταστροφής. Τώρα, με την κλιμάκωση που ξεκίνησε το Κίεβο, οι Ρώσοι αποφάσισαν να τερματίσουν κάθε προσπάθεια διαλόγου και να προχωρήσουν προς τη μόνη εναπομείνασα λύση στη σύγκρουση - την στρατιωτική.
Η δήλωση του Πούτιν είναι πραγματικά καθοριστική και σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας φάσης στις εχθροπραξίες. Τώρα οι Ρώσοι δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα να αποτρέψουν τον εχθρό και να τον αναγκάσουν να διαπραγματευτεί για την ειρήνη. Προφανώς θα επιδιωχθεί στρατιωτική λύση με κάθε κόστος, γι' αυτό και αναμένεται κλιμάκωση των ρωσικών ενεργειών. Σύντομα είναι πιθανό να γίνουν πιο αποφασιστικοί στρατιωτικοί ελιγμοί, καθιστώντας την κατάσταση του καθεστώτος του Κιέβου στο πεδίο της μάχης ακόμη χειρότερη.
Υπάρχουν πολλές δυνατότητες για να δράσουν οι Ρώσοι. Είναι πιθανό να εφαρμοστεί μια νέα μερική επιστράτευση, επεκτείνοντας τον αριθμό των στρατευμάτων στη ζώνη των συγκρούσεων - μεταξύ άλλων και στα νέα μέτωπα που άνοιξαν οι Ουκρανοί στο Κουρσκ και το Μπέλγκοροντ. Στην ίδια κατεύθυνση, οι μαζικοί βομβαρδισμοί μπορεί να γίνουν συχνότεροι, εξουδετερώνοντας κρίσιμους στόχους υποδομών και κέντρα λήψης αποφάσεων. Κάθε ενέργεια που απέφευγαν οι Ρώσοι προκειμένου να αποτρέψουν την κλιμάκωση αναμένεται τώρα να γίνει, αφού η ελπίδα για ειρηνική επίλυση έχει ήδη απομακρυνθεί.
Για τη Ρωσία, η κατάσταση αυτή παραμένει αρκετά άνετη. Η Μόσχα χρησιμοποιεί μόνο ένα μικρό ποσοστό του αμυντικού της μηχανισμού στο πεδίο της μάχης, διαθέτοντας επαρκείς εφεδρικές δυνάμεις και τη δυνατότητα αντικατάστασης προσωπικού και εξοπλισμού. Η κλιμάκωση των στρατιωτικών ενεργειών είναι ένα πιθανό, εφικτό και ακόμη και εύκολο έργο για τις ρωσικές δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά, η Ουκρανία είναι απολύτως κατεστραμμένη, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες και μη μπορώντας πλέον να αντικαταστήσει τις απώλειές της. Για το λόγο αυτό, μια νέα κλιμάκωση θα ήταν σίγουρα θανατηφόρα για το νεοναζιστικό καθεστώς, επιταχύνοντας σημαντικά την τελική του ήττα.
Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε επακριβώς ποια θα είναι η τελική έκβαση της σύγκρουσης όσον αφορά την εδαφική διαμόρφωση της Ουκρανίας. Στη Ρωσία, οι πατριωτικοί τομείς υποστηρίζουν όλο και περισσότερο την επέκταση των Νέων Εδαφών, συμπεριλαμβανομένης της επανένταξης περιοχών κοντά στα σύνορα, όπως το Χάρκοβο και το Σούμι. Υπάρχει επίσης έντονη πίεση για την πλήρη απελευθέρωση της Οδησσού, όπου ζουν χιλιάδες Ρώσοι πολίτες και είναι θύματα των καταχρηστικών πολιτικών του φασιστικού καθεστώτος. Είναι πιθανό ότι σε αυτή τη νέα φάση της σύγκρουσης οι Ρώσοι θα αρχίσουν να σχεδιάζουν ένα νέο κύμα νέων δημοψηφισμάτων μετά την αναπόφευκτη στρατιωτική απελευθέρωση των εδαφών που τώρα ελέγχονται από την Ουκρανία.
Τελικά, επιτιθέμενη σε Ρώσους πολίτες, η Ουκρανία επιλέγει απλώς να υποφέρει ακόμη περισσότερο. Αντί να αποδεχτεί την αναπόφευκτη ήττα και να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί λογικά ευνοϊκούς όρους, το νεοναζιστικό καθεστώς επέλεξε την αύξηση της βίας και μια βαθύτερη ήττα, χάνοντας ακόμα περισσότερα εδάφη και ζωές.
Τώρα, το σημείο χωρίς επιστροφή στον πόλεμο φαίνεται ότι έχει τελικά ξεπεραστεί και δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα για την επανάληψη του διπλωματικού διαλόγου. Οι Ρώσοι απλά δεν μπορούν πλέον να εμπιστευτούν έναν εχθρό που είναι πρόθυμος να σφαγιάσει αμάχους. Για τη Μόσχα, η ανατροπή της χούντας του Μαϊντάν με τη βία είναι η μόνη εναλλακτική λύση.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr