 |
| Ένας Ουκρανός στρατιωτικός περιπολεί μια περιοχή στην ελεγχόμενη από τον ουκρανικό στρατό πόλη Sudzha, περιοχή Kursk, Ρωσία, 16 Αυγούστου 2024. REUTERS/Yan Dobronosov |
Ενώ το Κίεβο έχει καταφέρει να τραβήξει τα πρωτοσέλιδα, δεν είναι σαφές εάν σε αυτό το σημείο τι θα επιτύχει πραγματικά η αποστολή
George Beebe - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Θα έπρεπε οι Αμερικανοί να θεωρήσουν την αιφνιδιαστική εισβολή της Ουκρανίας στην περιοχή του Κουρσκ της Ρωσίας ως σημείο καμπής στον πόλεμο, κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει στο Κίεβο σημαντικό νέο μοχλό στις διαπραγματεύσεις για μια διευθέτηση, αν όχι απόλυτη νίκη; Όσο δελεαστικό κι αν είναι να πιστεύουμε ότι ο ουκρανικός στρατός μπορεί να επιδιώκει κάτι περισσότερο από το αδιέξοδο και τον συμβιβασμό, ελάχιστα υπάρχουν στην επίθεση στο Κουρσκ που να δικαιολογούν τέτοιες ελπίδες..
Είναι αλήθεια πως η επίθεση της Ουκρανίας φαινόταν να τυφλώνει το Κρεμλίνο, οδηγώντας γρήγορα στην κατάληψη τριάντα περίπου χωριών και αναγκάζοντας την εκκένωση περίπου 200.000 Ρώσων πολιτών. Ουκρανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι ελέγχουν περισσότερα από 400 τετραγωνικά μίλια ρωσικής επικράτειας. Αυτή η αρχική επιτυχία έχει δημιουργήσει έναν εντυπωσιακό όγκο αισιόδοξων προσεγγίσεων για τις δυτικές σελίδες γνώμης και τις εκπομπές συζήτησης στην τηλεόραση, ενώ δείχνει στους ολοένα και πιο αποθαρρυμένους Ουκρανούς ότι οι πολιορκημένες δυνάμεις τους παραμένουν ικανές να πάρουν την πρωτοβουλία στο πεδίο της μάχης
Για να αλλάξει η πορεία του πολέμου, ωστόσο, το σχέδιο της Ουκρανίας πρέπει είτε να εκτρέψει σημαντικό αριθμό ρωσικών δυνάμεων από τις μάχες στην ίδια την Ουκρανία, είτε να καταλάβει ή να καταστρέψει στρατηγικά σημαντικά περιουσιακά στοιχεία στο εσωτερικό της Ρωσίας, είτε να κρατήσει εδάφη μακροπρόθεσμα που μπορούν να αποτελέσουν διαπραγματευτικό χαρτί στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της σύγκρουσης. Τίποτα από αυτά δε φαίνεται πιθανό.
Μέχρι στιγμής, ο ρωσικός στρατός δεν έχει μετακινήσει μεγάλο αριθμό στρατευμάτων στο Κουρσκ από τα κύρια μέτωπα στο Ντονμπάς, τη Ζαπορίζια και το Χάρκοβο. Αντίθετα, έχει βασιστεί σε σημαντικό αριθμό εφεδρειών μάχης που είχε κρατήσει πίσω από την Ουκρανία, σε συνδυασμό με αεροπορικές επιδρομές κατά των ουκρανικών τεθωρακισμένων, συγκεντρώσεων στρατευμάτων, αποθηκών καυσίμων και γραμμών ανεφοδιασμού. Αυτό εμπόδισε αποτελεσματικά το Κίεβο να εκτρέψει το ήδη εκτεταμένο ανθρώπινο δυναμικό του από τα μέτωπα στην Ουκρανία για να ενισχύσει την αρχική του επιτυχία στο Κουρσκ. Για να παράσχει κάλυψη για την εισβολή, η Ουκρανία μετέφερε μέσα αεράμυνας προς τα σύνορα με τη Ρωσία, αλλά αυτό εξέθεσε τις θέσεις τους σε καταστροφικά ρωσικά πλήγματα. Ως αποτέλεσμα, οι ταχείες αρχικές προόδους της Ουκρανίας επιβραδύνθηκαν σημαντικά, εγείροντας βαθιές αμφιβολίες για την ικανότητά της να κρατήσει το κατακτημένο έδαφος για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αν η Ουκρανία είχε καταφέρει να καταλάβει τον πυρηνικό σταθμό του Κουρσκ, έναν από τους μεγαλύτερους στη Ρωσία, η διαπραγματευτική ισχύς της στο Κρεμλίνο θα μπορούσε να είχε αυξηθεί αρκετά. Ο ρωσικός στρατός θα είχε πιεστεί σκληρά για να εκτοπίσει τις δυνάμεις που κρατούν το εργοστάσιο χωρίς να κάνουν ζημιά ή να καταστρέψουν την εγκατάσταση και οι Ουκρανοί κατακτητές θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει την απειλή της απελευθέρωσης ραδιενέργειας ως μοχλό επί των απαιτήσεων του Πούτιν σε οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, οι ουκρανικές δυνάμεις απέτυχαν πολύ από την επίτευξη αυτού του στόχου και έχουν ελάχιστες προοπτικές να τον επιτύχουν τώρα που η Ρωσία έχει κινητοποιήσει δυνάμεις που υπερασπίζονται το εργοστάσιο.
Εάν η εισβολή στο Κουρσκ είχε σκοπό να ντροπιάσει τον Πούτιν και να αυξήσει την πολιτική πίεση στο εσωτερικό της Ρωσίας για τον τερματισμό του πολέμου, αυτό, επίσης, φαίνεται απίθανο. Οι προηγούμενες αποτυχίες στα πεδία μάχης της Ρωσίας, όπως οι αναγκαστικές αποχωρήσεις από το Κίεβο, τη Χερσώνα και το Χάρκοβο, είχαν μικρό αντίκτυπο στους αριθμούς των δημοσκοπήσεων του Πούτιν. Ο Πούτιν αναμφισβήτητα αναδύθηκε ενισχυμένος από την καταστολή της εξέγερσης του Βάγκνερ το 2023, την πιο ενοχλητική εξέλιξη που έχει αντιμετωπίσει από τότε που ξεκίνησε την εισβολή στην Ουκρανία.
Η ρωσική τηλεοπτική κάλυψη της εισβολής υποδηλώνει πως το Κρεμλίνο είναι βέβαιο ότι μπορεί να αποκρούσει, ακόμη και να εκμεταλλευτεί την εισβολή. Αρχικά τόνισε τις ανθρωπιστικές προσπάθειες για την υποστήριξη και τη μετεγκατάσταση των πληγέντων αμάχων, στη συνέχεια τις τελευταίες ημέρες επικεντρώθηκε στις επιτυχημένες ρωσικές αντεπιθέσεις στις δυνάμεις και τις γραμμές ανεφοδιασμού της Ουκρανίας. Οι τηλεοπτικές εικόνες των βρετανικών και γερμανικών τανκς που προελαύνουν στο Κουρσκ, όπου ο Σοβιετικός Κόκκινος Στρατός έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη τανκς στην ιστορία ενάντια στους Ναζί εισβολείς, θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν πατριωτικά συναισθήματα στη Ρωσία και να ενισχύσουν τα επιχειρήματα του Πούτιν ότι το ΝΑΤΟ ενορχηστρώνει και επιτρέπει τις ουκρανικές επιθέσεις.
Πράγματι, αντί να δημιουργεί πιέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας για τον τερματισμό του πολέμου, το ρίσκο της Ουκρανίας στο Κουρσκ θα μπορούσε να ενισχύσει τα γεράκια της Ρωσίας, που παραπονιούνται εδώ και καιρό ότι ο Πούτιν ήταν πολύ απρόθυμος να επιστρατεύσει και να χρησιμοποιήσει τις πλήρεις στρατιωτικές δυνατότητες της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο συνδυασμός της κριτικής τους και των τρωτών σημείων που δημιουργούνται από την εκτροπή της Ουκρανίας των πιο αποτελεσματικών στρατευμάτων της στο Κουρσκ μπορεί τελικά να πείσει τον Πούτιν να παραμερίσει τη στρατηγική αργής φθοράς του υπέρ της επιδίωξης μιας αποφασιστικής ανακάλυψης της ουκρανικής άμυνας.
Και αν ο Λευκός Οίκος έχει δίκιο ότι η Ουκρανία εξαπέλυσε τις επιθέσεις στο Κουρσκ χωρίς την ευλογία της Αμερικής, το περιστατικό μπορεί να ενισχύσει εκείνους στην Ουάσιγκτον που υποστηρίζουν πως είναι ασύνετο να παρέχονται όπλα μεγάλης εμβέλειας σε ένα καθεστώς Ζελένσκι που είναι επιρρεπές σε απερισκεψίες.
George Beebe - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Θα έπρεπε οι Αμερικανοί να θεωρήσουν την αιφνιδιαστική εισβολή της Ουκρανίας στην περιοχή του Κουρσκ της Ρωσίας ως σημείο καμπής στον πόλεμο, κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει στο Κίεβο σημαντικό νέο μοχλό στις διαπραγματεύσεις για μια διευθέτηση, αν όχι απόλυτη νίκη; Όσο δελεαστικό κι αν είναι να πιστεύουμε ότι ο ουκρανικός στρατός μπορεί να επιδιώκει κάτι περισσότερο από το αδιέξοδο και τον συμβιβασμό, ελάχιστα υπάρχουν στην επίθεση στο Κουρσκ που να δικαιολογούν τέτοιες ελπίδες..
Είναι αλήθεια πως η επίθεση της Ουκρανίας φαινόταν να τυφλώνει το Κρεμλίνο, οδηγώντας γρήγορα στην κατάληψη τριάντα περίπου χωριών και αναγκάζοντας την εκκένωση περίπου 200.000 Ρώσων πολιτών. Ουκρανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι ελέγχουν περισσότερα από 400 τετραγωνικά μίλια ρωσικής επικράτειας. Αυτή η αρχική επιτυχία έχει δημιουργήσει έναν εντυπωσιακό όγκο αισιόδοξων προσεγγίσεων για τις δυτικές σελίδες γνώμης και τις εκπομπές συζήτησης στην τηλεόραση, ενώ δείχνει στους ολοένα και πιο αποθαρρυμένους Ουκρανούς ότι οι πολιορκημένες δυνάμεις τους παραμένουν ικανές να πάρουν την πρωτοβουλία στο πεδίο της μάχης
Για να αλλάξει η πορεία του πολέμου, ωστόσο, το σχέδιο της Ουκρανίας πρέπει είτε να εκτρέψει σημαντικό αριθμό ρωσικών δυνάμεων από τις μάχες στην ίδια την Ουκρανία, είτε να καταλάβει ή να καταστρέψει στρατηγικά σημαντικά περιουσιακά στοιχεία στο εσωτερικό της Ρωσίας, είτε να κρατήσει εδάφη μακροπρόθεσμα που μπορούν να αποτελέσουν διαπραγματευτικό χαρτί στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της σύγκρουσης. Τίποτα από αυτά δε φαίνεται πιθανό.
Μέχρι στιγμής, ο ρωσικός στρατός δεν έχει μετακινήσει μεγάλο αριθμό στρατευμάτων στο Κουρσκ από τα κύρια μέτωπα στο Ντονμπάς, τη Ζαπορίζια και το Χάρκοβο. Αντίθετα, έχει βασιστεί σε σημαντικό αριθμό εφεδρειών μάχης που είχε κρατήσει πίσω από την Ουκρανία, σε συνδυασμό με αεροπορικές επιδρομές κατά των ουκρανικών τεθωρακισμένων, συγκεντρώσεων στρατευμάτων, αποθηκών καυσίμων και γραμμών ανεφοδιασμού. Αυτό εμπόδισε αποτελεσματικά το Κίεβο να εκτρέψει το ήδη εκτεταμένο ανθρώπινο δυναμικό του από τα μέτωπα στην Ουκρανία για να ενισχύσει την αρχική του επιτυχία στο Κουρσκ. Για να παράσχει κάλυψη για την εισβολή, η Ουκρανία μετέφερε μέσα αεράμυνας προς τα σύνορα με τη Ρωσία, αλλά αυτό εξέθεσε τις θέσεις τους σε καταστροφικά ρωσικά πλήγματα. Ως αποτέλεσμα, οι ταχείες αρχικές προόδους της Ουκρανίας επιβραδύνθηκαν σημαντικά, εγείροντας βαθιές αμφιβολίες για την ικανότητά της να κρατήσει το κατακτημένο έδαφος για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αν η Ουκρανία είχε καταφέρει να καταλάβει τον πυρηνικό σταθμό του Κουρσκ, έναν από τους μεγαλύτερους στη Ρωσία, η διαπραγματευτική ισχύς της στο Κρεμλίνο θα μπορούσε να είχε αυξηθεί αρκετά. Ο ρωσικός στρατός θα είχε πιεστεί σκληρά για να εκτοπίσει τις δυνάμεις που κρατούν το εργοστάσιο χωρίς να κάνουν ζημιά ή να καταστρέψουν την εγκατάσταση και οι Ουκρανοί κατακτητές θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει την απειλή της απελευθέρωσης ραδιενέργειας ως μοχλό επί των απαιτήσεων του Πούτιν σε οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, οι ουκρανικές δυνάμεις απέτυχαν πολύ από την επίτευξη αυτού του στόχου και έχουν ελάχιστες προοπτικές να τον επιτύχουν τώρα που η Ρωσία έχει κινητοποιήσει δυνάμεις που υπερασπίζονται το εργοστάσιο.
Εάν η εισβολή στο Κουρσκ είχε σκοπό να ντροπιάσει τον Πούτιν και να αυξήσει την πολιτική πίεση στο εσωτερικό της Ρωσίας για τον τερματισμό του πολέμου, αυτό, επίσης, φαίνεται απίθανο. Οι προηγούμενες αποτυχίες στα πεδία μάχης της Ρωσίας, όπως οι αναγκαστικές αποχωρήσεις από το Κίεβο, τη Χερσώνα και το Χάρκοβο, είχαν μικρό αντίκτυπο στους αριθμούς των δημοσκοπήσεων του Πούτιν. Ο Πούτιν αναμφισβήτητα αναδύθηκε ενισχυμένος από την καταστολή της εξέγερσης του Βάγκνερ το 2023, την πιο ενοχλητική εξέλιξη που έχει αντιμετωπίσει από τότε που ξεκίνησε την εισβολή στην Ουκρανία.
Η ρωσική τηλεοπτική κάλυψη της εισβολής υποδηλώνει πως το Κρεμλίνο είναι βέβαιο ότι μπορεί να αποκρούσει, ακόμη και να εκμεταλλευτεί την εισβολή. Αρχικά τόνισε τις ανθρωπιστικές προσπάθειες για την υποστήριξη και τη μετεγκατάσταση των πληγέντων αμάχων, στη συνέχεια τις τελευταίες ημέρες επικεντρώθηκε στις επιτυχημένες ρωσικές αντεπιθέσεις στις δυνάμεις και τις γραμμές ανεφοδιασμού της Ουκρανίας. Οι τηλεοπτικές εικόνες των βρετανικών και γερμανικών τανκς που προελαύνουν στο Κουρσκ, όπου ο Σοβιετικός Κόκκινος Στρατός έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη τανκς στην ιστορία ενάντια στους Ναζί εισβολείς, θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν πατριωτικά συναισθήματα στη Ρωσία και να ενισχύσουν τα επιχειρήματα του Πούτιν ότι το ΝΑΤΟ ενορχηστρώνει και επιτρέπει τις ουκρανικές επιθέσεις.
Πράγματι, αντί να δημιουργεί πιέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας για τον τερματισμό του πολέμου, το ρίσκο της Ουκρανίας στο Κουρσκ θα μπορούσε να ενισχύσει τα γεράκια της Ρωσίας, που παραπονιούνται εδώ και καιρό ότι ο Πούτιν ήταν πολύ απρόθυμος να επιστρατεύσει και να χρησιμοποιήσει τις πλήρεις στρατιωτικές δυνατότητες της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο συνδυασμός της κριτικής τους και των τρωτών σημείων που δημιουργούνται από την εκτροπή της Ουκρανίας των πιο αποτελεσματικών στρατευμάτων της στο Κουρσκ μπορεί τελικά να πείσει τον Πούτιν να παραμερίσει τη στρατηγική αργής φθοράς του υπέρ της επιδίωξης μιας αποφασιστικής ανακάλυψης της ουκρανικής άμυνας.
Και αν ο Λευκός Οίκος έχει δίκιο ότι η Ουκρανία εξαπέλυσε τις επιθέσεις στο Κουρσκ χωρίς την ευλογία της Αμερικής, το περιστατικό μπορεί να ενισχύσει εκείνους στην Ουάσιγκτον που υποστηρίζουν πως είναι ασύνετο να παρέχονται όπλα μεγάλης εμβέλειας σε ένα καθεστώς Ζελένσκι που είναι επιρρεπές σε απερισκεψίες.
Πριν από 20 και πλέον χρόνια, ο στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους έθεσε μια διάσημη πρόκληση μετά την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ: «Πες μου πώς θα τελειώσει αυτό». Η απάντηση στην Ουκρανία δεν παραμένει σήμερα πιο ξεκάθαρη από ό,τι ήταν καθ' όλη τη διάρκεια των δυόμισι ετών της ρωσικής εισβολής. Η εισβολή στο Κουρσκ έδειξε πως η Ουκρανία μπορεί ακόμη να κατακτήσει πρωτοσέλιδα, αλλά η εξασφάλιση μεγάλων ποσοτήτων εδάφους που κατέχει η Ρωσία και η αλλαγή της πορείας του πολέμου φαίνεται να είναι πέρα από τις δυνατότητές της.