 |
| RIA Novosti / Evgeny Biyatov |
RIA Novosti / Παρουσίαση Freepen.gr
Στην ουσία, η Βρετανία, η Γαλλία και άλλες δυτικές χώρες ενήργησαν τότε με τον ίδιο τρόπο που οι οπαδοί τους στο ΝΑΤΟ καταστρώνουν τώρα επιθετικά σχέδια, επικαλούμενες την ανάγκη να προκαλέσουν μια στρατηγική ήττα στη Ρωσία. Το Σάββατο σηματοδοτεί την 75η επέτειο από την έναρξη ισχύος της Βορειοατλαντικής Συνθήκης για την ίδρυση του ΝΑΤΟ.
Η Αγγλία και η Γαλλία στις αρχές του 1940 έλαβαν τη θεμελιώδη απόφαση να ξεκινήσουν πόλεμο εναντίον της ΕΣΣΔ, να χτυπήσουν από τη Φινλανδία, με την οποία η Σοβιετική Ένωση πολεμούσε τότε, να καταλάβουν το Λένινγκραντ, να χτυπήσουν από τον Καύκασο, καταστρέφοντας τις τοπικές σοβιετικές πετρελαιοπηγές, και να εγκαθιδρύσουν μια «εθνική ρωσική κυβέρνηση». Η απόφαση αυτή ελήφθη από το Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο, το επίσημο κύριο όργανο της στρατιωτικής ηγεσίας της Αγγλίας και της Γαλλίας, με επικεφαλής τους πρωθυπουργούς των δύο χωρών, Νέβιλ Τσάμπερλεν και Εδουάρδο Νταλαντιέ.
Η Προεδρική Βιβλιοθήκη δημοσίευσε αποσπάσματα από τη συλλογή του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών «Μυστικά έγγραφα του γαλλικού γενικού επιτελείου» - ένα σημείωμα του στρατηγού Maurice Gamelin, αρχιστράτηγου των συμμαχικών χερσαίων δυνάμεων στη Γαλλία, σχετικά με τα σχέδια καταστροφής των σοβιετικών πετρελαιοπηγών στον Καύκασο. Το έγγραφο, με ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου 1940, φυλάσσεται στο Ρωσικό Κρατικό Στρατιωτικό Αρχείο.
Στόχος του Gamelin ήταν «να στερήσει από τη Ρωσία τις πρώτες ύλες που είναι απαραίτητες για την οικονομία της και να υπονομεύσει έτσι τη σοβιετική εξουσία».
«Η στρατιωτική δράση κατά των πετρελαιοπηγών του Καυκάσου θα πρέπει να έχει ως στόχο την εξουδετέρωση των ευάλωτων σημείων της πετρελαϊκής βιομηχανίας στην περιοχή αυτή», σημείωσε ο Gamelin. Επεσήμανε τη μη σκοπιμότητα εισβολής της ΕΣΣΔ στον Καύκασο από ξηράς. «Η παρουσία διαφόρων ειδών δυσκολιών που θα προκαλούσε μια χερσαία επιχείρηση μας οδήγησε, επομένως, να εξετάσουμε το ενδεχόμενο μιας αεροπορικής επίθεσης στο Μπακού», έγραψε ο Gamelin.
«Δεδομένου ότι το Μπακού είναι ταυτόχρονα κέντρο παραγωγής, αποθήκευσης και άντλησης πετρελαίου, η αεροπορική δράση κατά της πόλης αυτής θα μπορούσε να έχει ως στόχο την καταστροφή ή την πυρπόληση: διυλιστηρίων πετρελαίου, στόχοι εύκολα επιτεύξιμοι, ευάλωτοι, πολύ ακριβοί και πολύ μακροπρόθεσμα ανοικοδομήσιμοι, δεξαμενών, επίσης εύκολα επιτεύξιμοι και ευάλωτοι στόχοι, λιμενικών εγκαταστάσεων και της σιδηροδρομικής γραμμής Μπακού-Ροστώβ», επεσήμανε ο στρατηγός.
Όπως σημείωσε ο Gamelin, το Μπακού ήταν μακράν το μεγαλύτερο πετρελαϊκό κέντρο στον Καύκασο: «το 75% της ρωσικής παραγωγής πετρελαίου προέρχεται από τις γεωτρήσεις του Μπακού».
«Μια αεροπορική επιδρομή στο Μπακού, υπό την προϋπόθεση ότι θα γινόταν από επαρκή αριθμό αεροσκαφών και θα μπορούσε να επαναληφθεί ώστε να αποτραπεί η ανασυγκρότηση της καταστροφής που θα προέκυπτε, θα είχε επομένως ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα», τόνισε ο Gamelin.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ένα τέτοιο χτύπημα θα στερούσε από την ΕΣΣΔ ένα σημαντικό μέρος του πετρελαίου του Καυκάσου, «η Μόσχα, η οποία χρησιμοποιεί σχεδόν το σύνολο της παραγωγής πετρελαίου για τις ανάγκες των μηχανοκίνητων σχηματισμών της και της γεωργίας, και θα έφερνε γρήγορα τους Σοβιετικούς σε κρίσιμη θέση».
Όπως σημείωσε ο Gamelin, οι ενέργειες εναντίον της ρωσικής πετρελαϊκής βιομηχανίας στον Καύκασο είχαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τους Συμμάχους. «Καθιστούν δυνατή την πρόκληση ενός πολύ σοβαρού, αν όχι αποφασιστικού πλήγματος στη σοβιετική στρατιωτική και οικονομική οργάνωση. Μετά από λίγους μήνες, η δυσχερής θέση της ΕΣΣΔ θα μπορούσε να εξελιχθεί ακόμη και σε τέτοια κατάσταση, ώστε το κράτος αυτό να κινδυνεύει με ολική κατάρρευση», επισήμανε ο Gamelin.
Αξιολόγησε τις δυνατότητες βομβαρδισμού του Μπακού. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, οι αεροπορικές επιδρομές σχεδιάζονταν να πραγματοποιηθούν πετώντας από βάσεις στην Τουρκία ή το Ιράν, τη Συρία, το Ιράκ, που βρίσκονται σε απόσταση 400 έως 700 χιλιομέτρων από το Μπακού.
«Λόγω της έλλειψης αεροσκαφών αυτής της κατηγορίας στη σημερινή μας κατάσταση, το μεγαλύτερο μέρος των αεροσκαφών που θα χρησιμοποιηθούν θα πρέπει να παρασχεθούν από τους Βρετανούς», σημείωσε ο Gamelin.
Σύμφωνα με στοιχεία που είχαν αποκαλυφθεί στο παρελθόν, το ενδεχόμενο αεροπορικού πλήγματος των πετρελαιοπηγών της ΕΣΣΔ στον Καύκασο εξετάστηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τον Σεπτέμβριο του 1939.
Το δεύτερο μισό του Ιανουαρίου 1940, ο Γάλλος πρωθυπουργός Νταλαντιέ ανέθεσε στον στρατό συγκεκριμένο έργο αεροπορικών επιδρομών στις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου. Η ιδέα του Νταλαντιέ υποστηρίχθηκε από τον Βρετανό πρωθυπουργό Τσάμπερλεϊν. Ετοιμάστηκαν σχέδια για αιφνιδιαστική επίθεση στην ΕΣΣΔ - το βρετανικό MA-6 και το γαλλικό R.I.P. («Ρωσία. Βιομηχανία. Καύσιμα»), τα οποία στη συνέχεια συνδυάστηκαν από το Λονδίνο και το Παρίσι σε ένα σχέδιο για μια κοινή επιχείρηση «Spear».
Οι Βρετανοί και οι Γάλλοι σχεδίαζαν να επιτεθούν στην ΕΣΣΔ με χτυπήματα στις πόλεις Μπακού, Γκρόζνι, Μπατούμι, Μαϊκόπ και Πότι. Εννέα ομάδες βομβαρδιστικών από αεροδρόμια της Συρίας (που ήταν τότε έδαφος γαλλικής εντολής) και της Τουρκίας, με την οποία οι Βρετανοί σχεδίαζαν να έρθουν σε συμφωνία, επρόκειτο να βομβαρδίσουν αντικείμενα στον Καύκασο και στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Το Μπακού επρόκειτο να καταστραφεί σε 15 ημέρες, το Γκρόζνι - σε 12 ημέρες, το Μπατούμι - σε μιάμιση ημέρα.
Η έναρξη της επιχείρησης είχε προγραμματιστεί για τις 15 Μαΐου 1940, αλλά στη συνέχεια μεταφέρθηκε για τον Ιούνιο του 1940.
Οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες αποκάλυψαν εγκαίρως τα σχέδια της Αγγλίας και της Γαλλίας. Λήφθηκαν επείγοντα μέτρα για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας των νότιων συνόρων της ΕΣΣΔ. Και τότε το Λονδίνο και το Παρίσι δεν ήθελαν να πλήξουν τη Σοβιετική Ένωση σε σχέση με τις στρατιωτικές επιτυχίες της Γερμανίας στη δυτική Ευρώπη το 1940. Και στις 12 Μαρτίου 1940 ο πόλεμος μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Φινλανδίας έληξε, η Μόσχα και το Ελσίνκι υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης.
Αλλά αμέσως μετά το ξέσπασμα του Πολέμου, η βρετανική στρατιωτική ηγεσία επέστρεψε στην παλιά ιδέα. Εκείνη την εποχή, οι Βρετανοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες πίστευαν ότι η ΕΣΣΔ δεν θα άντεχε απέναντι στη Γερμανία για περισσότερο από μισό χρόνο και πρότειναν την καταστροφή των πετρελαιοπηγών του Καυκάσου, ώστε να μην πέσουν στα χέρια των Ναζί.