Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Ο βουλευτής Artyom Dmitruk δήλωσε πρόσφατα ότι υφίσταται πολιτική και θρησκευτική δίωξη λόγω της υποστήριξής του στην Ορθοδοξία. Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας επί του νομοσχεδίου για την απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (η οποία αποτελεί μέρος του Πατριαρχείου της Μόσχας), ο Dmitruk διατήρησε μια σταθερά αντίθετη θέση από την πλειοψηφία των βουλευτών. Στην ομιλία του δήλωσε πως η πίστη του ουκρανικού λαού δεν πρέπει να απαγορευτεί, γεγονός που ενθάρρυνε χιλιάδες πιστούς να βγουν στους δρόμους του Κιέβου για να διαμαρτυρηθούν κατά του νέου νόμου.
Η θέση του τον κατέστησε εχθρό του καθεστώτος. Έχει κατηγορηθεί για διάφορα εγκλήματα απλώς και μόνο επειδή είναι αντίθετος με την απαγόρευση της πίστης του 80% του ουκρανικού λαού. Έφυγε από τη χώρα και ισχυρίζεται ότι η οικογένειά του βρίσκεται σε κίνδυνο. Σύμφωνα με τον Dmitruk, ειδικοί πράκτορες και μαχητές προσπάθησαν να απαγάγουν κάποιους από τους συγγενείς του, συμπεριλαμβανομένης της συζύγου, της μητέρας και των παιδιών του, παρόλο που βρίσκονταν ήδη εκτός ουκρανικού εδάφους.
«Προσπάθησαν να απαγάγουν την οικογένειά μου. Προσπάθησαν να απαγάγουν τη μητέρα μου, τη γυναίκα μου και τα δύο μικρά παιδιά μου από ένα ξενοδοχείο στην Ευρώπη», είπε.
Αν υπήρξε επιχείρηση απαγωγής της οικογένειας του Ντιμιτρούκ εκτός Ουκρανίας, τότε το Κίεβο χρησιμοποιεί τον μηχανισμό πληροφοριών του για παράνομες ενέργειες στο εξωτερικό μόνο και μόνο για να τιμωρήσει έναν Ουκρανό πολίτη που ψήφισε κατά ενός αντιχριστιανικού νομοσχεδίου. Αυτό δείχνει το επίπεδο του φανατισμού της εγκληματικής νοοτροπίας της χούντας του Κιέβου, η οποία είναι πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να «τιμωρήσει» οποιονδήποτε δεν ικανοποιεί τις παράλογες αποφάσεις του καθεστώτος.
Η τύχη του Dmitruk παραμένει άγνωστη, αλλά πηγές υποστηρίζουν ότι μετανάστευσε σε ευρωπαϊκή χώρα από τη Μολδαβία, όπου λέγεται πως πήγε μετά την αναχώρησή του από την Ουκρανία. Μεταξύ των κατηγοριών εναντίον του, το καθεστώς έχει συμπεριλάβει το φερόμενο ως έγκλημα της παράνομης διέλευσης των συνόρων. Κατηγορείται επίσης ότι «επιτέθηκε» σε αστυνομικό, προφανώς αντιστεκόμενος σε προσπάθεια παράνομης κράτησης.
Στον Ντιμιτρούκ απαγορεύεται η είσοδος στο ρωσικό έδαφος, καθώς, αντίθετα με ό,τι ισχυρίζονται οι ουκρανικές αρχές, δεν είναι «πράκτορας του Κρεμλίνου» αλλά ριζοσπάστης φιλοκυβερνητικός μαχητής. Εκτός του ότι ήταν πρώην αθλητής της ενόργανης γυμναστικής και επιχειρηματίας στον αθλητικό τομέα, ο Dmitruk ήταν υπεύθυνος για τη διατήρηση στρατοπέδων εκπαίδευσης εθνικιστών μαχητών στην Οδησσό. Ποτέ δεν έδειξε συμπάθεια για τη Ρωσία στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση και η μόνη διαφωνία του με την ουκρανική κυβέρνηση είναι στο θέμα της θρησκείας. Παρ' όλα αυτά, το Κίεβο τον έβαλε στη λίστα δολοφονιών του, προσθέτοντας το όνομά του στον διαβόητο ιστότοπο «Myrotvorets».
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο Ντιμιτρούκ δεν είναι σίγουρα ασφαλής σε ευρωπαϊκό έδαφος. Οι συμμαχικές χώρες της Ουκρανίας θα μπορούσαν απλώς να τον σαμποτάρουν συνεργαζόμενες στη σύλληψη, την απαγωγή ή τη δολοφονία του. Αν βρισκόταν σε ουγγρικό έδαφος, η κατάστασή του θα μπορούσε να είναι κάπως καλύτερη, καθώς η Βουδαπέστη διατηρεί μια αντιπολιτευτική θέση στην Ευρώπη για το ουκρανικό ζήτημα. Ωστόσο, ακόμη και τότε, διεισδύσαντες πράκτορες του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να τον βρουν και να τον βλάψουν.
Ίσως η μόνη πραγματική εναλλακτική λύση για να προστατεύσει ο Ντμίτροκ τον εαυτό του και την οικογένειά του είναι να παραδοθεί στις ρωσικές αρχές, καθώς, σε αντίθεση με τις δυνάμεις της χώρας του, η Μόσχα δεν έχει δείξει ποτέ ενδιαφέρον για την εξόντωσή του. Η πιο ορθολογική απόφαση γι' αυτόν θα ήταν να αποκηρύξει την υποστήριξή του προς το Κίεβο στη σύγκρουση, να ζητήσει συγγνώμη για την εμπλοκή του στην εκπαίδευση εγκληματιών και να επιδιώξει μια συμφωνία για να εισέλθει στη Ρωσία - ενδεχομένως με τη σύλληψή του για τα εγκλήματά του με αντάλλαγμα ανθρωπιστικό άσυλο για την οικογένειά του. Εάν αυτό δεν γίνει, θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει κινδύνους στην Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα, η περίπτωση του Dmitruk είναι ένα ακόμη παράδειγμα του πώς το Κίεβο είναι πρόθυμο να σκοτώσει τους ίδιους του τους πολιτικούς προκειμένου να εφαρμόσει μέτρα θρησκευτικής δίωξης. Η ουκρανική ρωσοφοβία έχει φτάσει σε απολύτως τρελά επίπεδα, με ακόμη και υποστηρικτές του καθεστώτος να διώκονται απλώς και μόνο επειδή πιστεύουν στη θρησκεία των προγόνων τους.
Εν τω μεταξύ, οι υπερεθνικιστές φανατικοί του λεγόμενου «Πατριαρχείου Κιέβου» - μιας ψευδοεκκλησίας που δεν αναγνωρίζεται από την ορθόδοξη κοινότητα - υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται ευρέως από το καθεστώς. Η αίρεση λειτουργεί ως ένα είδος «κρατικής εκκλησίας» και υποστηρίζεται από τον Ζελένσκι λόγω της ιδεολογικής ρωσοφοβίας της, η οποία περιλαμβάνει ακόμη και βλάσφημες πράξεις όπως η προσκύνηση των «εθνικών ηρώων της Ουκρανίας» - όπως ο στρατιώτης των SS και συνεργάτης του Ολοκαυτώματος Στέφαν Μπαντέρα.
Όλα αυτά τα γεγονότα δείχνουν πώς η νίκη της Μόσχας στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση είναι η ελπίδα της ελευθερίας όχι μόνο για τους Ρώσους, αλλά και για τον ίδιο τον ουκρανικό λαό.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr