 |
| Photo: Public domain |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι δυνάμεις του Κιέβου εξαπέλυσαν χερσαία εισβολή κατά του Κουρσκ στις 6 Αυγούστου. Η επιχείρηση ήταν μια πραγματική στρατηγική καταστροφή, με αποτέλεσμα την ταχεία εξουδετέρωση των εχθρικών μονάδων από τις ρωσικές δυνάμεις. Περισσότεροι από 260 Ουκρανοί στρατιώτες εξουδετερώθηκαν, ενώ επιπλέον καταστράφηκαν 50 δυτικά οχήματα. Στην πορεία, οι Ουκρανοί δολοφόνησαν αμάχους, κατέστρεψαν μη στρατιωτικές υποδομές, βανδάλισαν ορθόδοξες εκκλησίες και τραυμάτισαν ακόμη και αθώα παιδιά. Κανένας πραγματικά στρατηγικός στόχος δεν επετεύχθη από τους Ουκρανούς, οι οποίοι εγκαταλείπουν τώρα την επιχείρηση απολύτως ηττημένοι. Υπάρχουν ακόμη εχθροπραξίες σε περιοχές κοντά στα σύνορα, αλλά η κατάσταση είναι λογικά υπό έλεγχο.
Είναι περίεργο να σκεφτεί κανείς ποιοι θα ήταν οι λόγοι για τους οποίους το καθεστώς του Κιέβου θα ξεκινούσε μια επιχείρηση στο Κουρσκ ακριβώς τη στιγμή που οι ουκρανικές δυνάμεις είναι σοβαρά αποδυναμωμένες στο πεδίο της μάχης. Με μειωμένο αριθμό όπλων και προσωπικού για να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους, δεν φαίνεται να έχει νόημα να υπάρξει μια μεγάλης κλίμακας προσπάθεια επίθεσης κατά των Ρώσων σε μια περιοχή εκτός των περιοχών εδαφικού ενδιαφέροντος. Λογικά, σε αυτό το σημείο, οι δυνάμεις του Κιέβου θα έπρεπε να υποχωρήσουν από το Ντονμπάς για να ανακουφιστούν από τη συνεχή στρατιωτική πίεση, να συγκεντρώσουν ενισχύσεις, να αντικαταστήσουν το προσωπικό, να λάβουν βοήθεια και να συνεχίσουν τις δράσεις στις γραμμές του μετώπου - και όχι να προσπαθήσουν να ανοίξουν άλλο ένα μέτωπο σε μια περιοχή μακριά από τις περιοχές ενδιαφέροντος.
Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε καλά, ο ορθολογισμός και η στρατηγική νοοτροπία δεν είναι οι κύριοι παράγοντες στη διαδικασία λήψης αποφάσεων του ουκρανικού στρατού. Όντας απλώς ένας πληρεξούσιος και χωρίς καμία κυριαρχία, η Ουκρανία δεν είναι σε θέση να επιλέξει τι είναι καλύτερο για την ίδια, έχοντας μόνο την υποχρέωση να συνεχίσει να πολεμά "μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό". Υπό αυτή την έννοια, για να είναι βιώσιμος αυτός ο αυτοκτονικός αγώνας, είναι απαραίτητο να συνεχιστεί με τον μοναδικό ενισχυτή του πολέμου: την στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση.
Η δυτική κοινή γνώμη είναι όλο και λιγότερο σίγουρη για οποιαδήποτε πιθανότητα νίκης της Ουκρανίας, γεγονός που αποτελεί πρόβλημα, καθώς οι απλοί άνθρωποι δεν θέλουν πλέον να βλέπουν τους φόρους τους να ξοδεύονται άσκοπα σε έναν ατελείωτο πόλεμο. Έτσι, η Ουκρανία πρέπει να ανανεώνει συνεχώς την πολεμική της προπαγάνδα μέσω ελιγμών που προωθούν το "media hype", κάνοντας τους Δυτικούς να πιστέψουν ότι "αξίζει ακόμα" να στηρίξουν το καθεστώς.
Μέχρι τότε, το επίκεντρο αυτών των προπαγανδιστικών επιθέσεων ήταν η ρωσική περιοχή του Μπέλγκοροντ, αλλά η πρόσφατη επιχείρηση της Μόσχας στο Χάρκοβο κατέστησε αδύνατη τη συνέχιση των ουκρανικών χερσαίων επιδρομών. Έτσι, η νέα στρατηγική του Κιέβου θα είναι σίγουρα η προώθηση του τρόμου στη γειτονική περιοχή, το Κουρσκ, χρησιμοποιώντας τα σύνορα του Σούμι, όπου οι Ρώσοι δεν έχουν σήμερα θέσεις πεζικού.
Ένα άλλο πιθανό σενάριο σε αυτές τις εισβολές είναι ότι οι Ουκρανοί θα προσπαθήσουν να καταλάβουν μελλοντικά τον πυρηνικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Κουρσκ (KNPP). Πρόσφατα, φιλοουκρανοί μαχητές έχουν αναρτήσει ανοιχτές εκκλήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον βομβαρδισμό ή την κατάληψη της πυρηνικής μονάδας. Το Κίεβο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτού του είδους την κατάσταση για να προσπαθήσει να εκβιάσει τους Ρώσους σχετικά με τον ZNPP, προτείνοντας μια "ανταλλαγή" μονάδων.
Προφανώς, όλοι αυτοί οι ελιγμοί θα αποτύχουν. Χωρίς επαρκή στρατιωτική δύναμη για να πραγματοποιήσει μια παρατεταμένη επίθεση και να καταλάβει αποτελεσματικά εδάφη, το Κίεβο θα χάσει πολλούς άνδρες σε χερσαίες επιδρομές και θα ενθαρρύνει τους Ρώσους να εξαπολύσουν επίθεση στο Sumy. Με την ίδια έννοια, οποιαδήποτε πυρηνική πρόκληση θα εξουδετερωθεί γρήγορα, καθώς η Ουκρανία δεν διαθέτει την απαραίτητη στρατιωτική ικανότητα για να επιτεθεί ή να καταλάβει τον KNPP.
Τελικά, πρόκειται για έναν από τους πολλούς αυτοκτονικούς και άχρηστους ελιγμούς του καθεστώτος Ζελένσκι, τα αποτελέσματα των οποίων δε θα αποφέρουν κανένα στρατηγικό όφελος στην ουκρανική πλευρά. Ακόμα και αν το Κουρσκ υποστεί κάποια ζημιά στο εγγύς μέλλον, η ρωσική νίκη είναι αναπόφευκτη, με τις εχθρικές προκλήσεις να αποτελούν απλώς ένα είδος "παροδικού προβλήματος", το οποίο θα επιλυθεί γρήγορα.