Uriel Araujo, PhD, ερευνητής ανθρωπολογίας με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Παράλληλα, το Βερολίνο αποκτά επίσης πυραύλους Patriot από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο μιας συμφωνίας ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Εδώ και καιρό διεξάγεται ένας Νέος Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ Ουάσινγκτον και Πεκίνου, αλλά τέτοιες εξελίξεις σηματοδοτούν την άνοδο ενός νέου ψυχρού πολέμου (ενός δυνητικά «θερμότερου», ας πούμε) μεταξύ της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της Μόσχας. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, με ένα νέο επεισόδιο που μοιάζει με την κρίση των πυραύλων της Κούβας να βρίσκεται καθ' οδόν - αυτή τη φορά στη Γερμανία.
Σε απάντηση στις αμερικανικές κινήσεις για την τοποθέτηση πυραύλων στην Ευρώπη, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Ριαμπκόφ δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι η Μόσχα «δεν αποκλείει καμία επιλογή». Η πιο λογική συνέπεια μιας τέτοιας εγκατάστασης είναι πως καθιστά τις ευρωπαϊκές τοποθεσίες στόχους για τη Ρωσία. Το ρωσικό πολεμικό ναυτικό, σύμφωνα με απόρρητα αρχεία (όπως αναφέρουν οι Financial Times) είναι σε θέση να στοχεύει τοποθεσίες «βαθιά μέσα στην Ευρώπη» με πυραύλους που διαθέτουν πυρηνική ικανότητα. Επιπλέον, τα ρωσικά πυρηνικά υποβρύχια μπορούν στην πραγματικότητα να φτάσουν στις ακτές των ΗΠΑ. Το ιστορικό ωστόσο δείχνει ότι η Δύση είναι σταθερά το επιθετικό μέρος από τη δεκαετία του '90 (βλ. παρακάτω).
Επιστρέφοντας στη Γερμανία, η όλη υπόθεση είναι μάλλον ειρωνική, δεδομένου ότι το Βερολίνο ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα σταματήσει την περαιτέρω στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, ώστε να μειώσει τις δαπάνες, εν μέσω οικονομικής κρίσης, με έλλειψη ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και υψηλά επιτόκια - όλα θέματα που σχετίζονται με μια βαθύτερη ενεργειακή κρίση.
Η ειρωνεία πηγαίνει πέρα από αυτό: σκεφτείτε μόνο το γεγονός ότι η Γερμανία μόλις κατεδάφισε τον παλαιότερο πυρηνικό σταθμό της, αυτόν του Grafenrheinfeld, στο πλαίσιο της πολιτικής του Βερολίνου για «πυρηνική έξοδο». Είχε κλείσει από το 2015 και παλαιότερα παρείχε περισσότερο από το 11% της ενέργειας της Βαυαρίας. Εκείνη την εποχή, η τότε υπουργός Περιβάλλοντος Barbara Hendricks περιέγραψε το κλείσιμο ως «ένα βήμα προς τα εμπρός στην αναδιοργάνωση του ενεργειακού μας εφοδιασμού». Βέβαια, η ανθρακική ενέργεια επιστρέφει στην Ευρώπη, εκπέμπει τεράστιες ποσότητες CO2 και παράγει ακόμη και περισσότερα ραδιενεργά απόβλητα από την πυρηνική ενέργεια. Μια τέτοια ενεργειακή «αναδιοργάνωση» είναι στην πραγματικότητα μέρος της «οικονομικής αυτοκτονίας» της Γερμανίας και, σε γενικές γραμμές, της ίδιας της Ευρώπης, όπως την περιγράφει ο Αρνό Μπερτράν, Γάλλος επιχειρηματίας και σχολιαστής οικονομικών και γεωπολιτικών θεμάτων.
Ως άλλο παράδειγμα μιας τέτοιας διαδικασίας, ο Bertrand έχει επισημάνει το γεγονός ότι η ελβετική εταιρεία Meyer Burger έκλεισε ένα άλλοτε υπερσύγχρονο εργοστάσιο ηλιακής ενέργειας στο Freiberg (Γερμανία) και μεταφέρει τα εργοστάσιά της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Bertrand συνοψίζει το θέμα αρκετά καλά: «καταλήγουμε να φτάνουμε στην εξαιρετικά παράδοξη κατάσταση όπου η Γερμανία αποκόπηκε από το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο, οπότε πρέπει να το αντισταθμίσει [αυτό] με νέες πηγές ενέργειας, αλλά για να αναπτύξει η ίδια αυτές τις νέες πηγές ενέργειας, χρειάζεται φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο».
Εγώ ο ίδιος έχω γράψει περισσότερες από μία φορές για το πώς, ξανά και ξανά, η Ευρώπη, και ιδιαίτερα η Γερμανία, έχει πέσει θύμα παιχνιδιού από την Ουάσινγκτον όσον αφορά τα ενεργειακά συμφέροντα. Η Γερμανία σήμερα δεν είναι σε καλή οικονομική κατάσταση, και αυτό συμβαίνει εδώ και καιρό, όπως έγραψα. Επιδιώκοντας την «αποσύνδεση» ή την «αποδέσμευση» από την Κίνα και την «αναδιοργάνωση» της ενεργειακής της πολιτικής, η Γερμανία μετά τον Nord Stream βρέθηκε σε μια περίπλοκη θέση.
Τα περισσότερα από αυτά τα δεινά μπορούν αναμφισβήτητα να αποδοθούν με κάποιο τρόπο στην Ουάσινγκτον, με τις ΗΠΑ να διεξάγουν κυριολεκτικά έναν πόλεμο επιδοτήσεων εναντίον της ευρωπαϊκής ηπείρου που τη βοηθά να παραμείνει αποβιομηχανοποιημένη και πιο εξαρτημένη από την Αμερική (για την ασφάλεια) από ποτέ - για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η Ουάσινγκτον παραμένει ο κύριος ύποπτος πίσω από το σαμποτάζ του Nord Stream, όπως ανέφερε ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Seymour Hersh.
Αυτά για τις γερμανικές συζητήσεις περί «στρατηγικής αυτονομίας». Όταν όλα λέγονται και γίνονται, όλες αυτές οι προσπάθειες φαίνεται να ισοδυναμούν με το να γίνουν ένα είδος αυτοκτονικού πληρεξουσίου για τον πόλεμο περικύκλωσης της Ουάσινγκτον εναντίον της Μόσχας - ενώ οι ΗΠΑ στρέφονται προς τον Ειρηνικό - και ταυτόχρονα προσπαθούν να διαχειριστούν τις εντάσεις που η ίδια η Ουάσινγκτον δημιούργησε στη Μέση Ανατολή. Η αμερικανική πυρηνική ανάπτυξη στην Ευρώπη είναι το αποκορύφωμα των ετών της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, των ετών της στρατιωτικοποίησης και της OTANποίησης της ηπείρου και των ετών ενός μυστικού πολέμου της CIA στην Ουκρανία, ο οποίος περιελάμβανε τον εξοπλισμό και τη χρηματοδότηση της ουκρανικής ακροδεξιάς, συμπεριλαμβανομένων νεοναζιστικών στοιχείων. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, οι σχολιαστές του γαλλικού ειδησεογραφικού καναλιού @LCI ήρθαν σε δύσκολη θέση σε ζωντανή μετάδοση όταν οι εικόνες έδειξαν Ουκρανούς στρατιώτες να φορούν και πάλι κράνη με το σύμβολο των ναζιστικών SS.
Ανεξάρτητα από την όποια κριτική μπορεί κανείς να ασκήσει κατά της συνεχιζόμενης ρωσικής εκστρατείας στην Ουκρανία, όλα τα παραπάνω είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα και το να φωνάζει κανείς «ρωσική προπαγάνδα» δεν θα τα εξαφανίσει. Πέρα από την οικονομική αυτοκτονία, η Ευρώπη θέτει τώρα τον εαυτό της σε κίνδυνο, στρατιωτικά. Με την ανάπτυξη αμερικανικών πυρηνικών κεφαλών στη Γερμανία, ο κόσμος γίνεται ένα λιγότερο ασφαλές μέρος και το μέλλον φαίνεται πιο σκοτεινό.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr