 |
| pixabay / RyanMcGuire |
Ένα καταραμένο κανάλι, μια εφημερίδα, δεν έδειξε άψυχα κορμιά, διαμελισμένα, κομμένα χέρια και πόδια, να φανεί η κανονική πτυχή ενός πολέμου. Και επίσης δεν είδα πουθενά κανένα κράτος, καμία κυβέρνηση, καμία οργάνωση, να μιλάει για ειρήνη. Ναι υπέρ της Παλαιστίνης ή υπέρ του Ισραήλ, όχι όμως υπέρ της ειρήνης.
Όπλα από όλη η οικουμένη στην Ουκρανία για να συνεχίζεται ο αφανισμός ανθρώπων μάχιμων και άμαχων... Αλλά κανένας δε μιλάει να βρεθεί μία λύση, να μετρήσουν όλοι τις πληγές τους, και να μη θυσιάσουν κι άλλους ανθρώπους στο βωμό των συμφερόντων των βιομηχανιών όπλων, των τραπεζών και των μιζών, που σίγουρα θα αρπάξουν κάποιοι ακόμα και εν καιρώ πολέμου. Βλέπετε τα λεφτά είναι πολλά.
Μια ζωή δεν κοστίζει τίποτε για αυτούς, ενώ ένας πύραυλος μπορεί να αφήσει πολλά, σε μεσάζοντες, κατασκευαστές, και αρπαχτές κάθε είδους. Αυτοί βέβαια βλέπουν λεφτά παντού και πάντα. Βομβαρδίζουμε μία χώρα, μετά θα πάμε να τη φτιάξουμε να πάρουμε και από κει λεφτά.
Κατά τα άλλα, πιείτε εσείς φραπέ με καλαμάκι χάρτινο, και μπουκάλι νερό να σου μπαίνει το καπάκι στο ρουθούνι, για να βοηθήσεις τον πλανήτη να μη ρυπαίνεται από πλαστικό, αλλά μόνο από κάθε είδους βόμβες, πυραύλους, σφαίρες, φωτιές, και καταστροφές δεξαμενών πετρελαίου, πλοίων και αεροπλάνων.
Βάλτε και μια ανεμογεννήτρια στα καμένα βουνά να κάνει αέρα στις αρπαχτές τους, πάρτε κι ένα αυτοκίνητο ηλεκτρικό που έχουν σκάψει όλη την Αφρική για να φτιάξουν την μπαταρία του. Αβάντι μαέστρο έναν οικολογικό πόλεμο.
Θόδωρος Γαλανόπουλος