Soham Patil - mises.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί μια τέτοια επιχειρηματολογία απευθύνεται στον απλό λαϊκό άνθρωπο. Οι νεοσύστατες επιχειρήσεις αποτυγχάνουν συχνά και δυσκολεύονται να ανταγωνιστούν τις καθιερωμένες επιχειρήσεις, οπότε το να ζητάμε να τις στηρίξουμε και να τις υποστηρίξουμε δεν φαίνεται να είναι κακή ιδέα.. Ωστόσο, αυτό δεν λαμβάνει υπόψη το κόστος ευκαιρίας των πόρων. Δεν θα έπρεπε κάθε χώρα να παράγει τα πάντα, δεδομένου ότι η αυταξία είναι σημαντικά λιγότερο αποτελεσματική από το ελεύθερο εμπόριο. Για παράδειγμα, οι αναπτυσσόμενες χώρες είναι πιθανό να μην είναι σε θέση να παράγουν αυτοκίνητα τόσο καλά όσο χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Γερμανία. Η υιοθέτηση προστατευτικών πολιτικών που θα απαγόρευαν ή θα φορολογούσαν την εισαγωγή αυτοκινήτων από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τη Γερμανία στη χώρα τους θα έβλαπτε τους πολίτες της, περιορίζοντας τις επιλογές τους και επιτρέποντάς τους λιγότερες επιλογές. Οι καταναλωτές θα έπρεπε είτε να συμβιβαστούν με την ποιότητα είτε να πληρώσουν υψηλότερες τιμές λόγω του ότι θα αναγκάζονταν ουσιαστικά να αγοράζουν από πολιτικά προστατευόμενες επιχειρήσεις.
Είναι αλήθεια πως ο προστατευτισμός βοηθά μια βιομηχανία να αναπτυχθεί περισσότερο από ό,τι θα γινόταν διαφορετικά, αφού εξαλείφει τον ανταγωνισμό. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει εις βάρος όλων των άλλων υπέρ των πολιτικά ευνοημένων επιχειρήσεων που επιλέγονται ως οι κλάδοι που πρέπει να προστατευθούν. Σε μια καθαρή ελεύθερη αγορά, η παραγωγή θα γινόταν εκεί όπου είναι πιο αποδοτικό να γίνει. Θα γινόταν εκεί όπου υπάρχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Οι προστατευτικές πολιτικές το στρεβλώνουν αυτό δημιουργώντας νομικά εμπόδια στην πώληση αγαθών πέρα από τα διεθνή σύνορα. Ως εκ τούτου, επιβάλλει την αναποτελεσματικότητα για χάρη της επιθυμίας να προωθηθεί ένας συγκεκριμένος τύπος πολιτικά δημοφιλούς βιομηχανίας.
Η εφαρμογή αυτών των πολιτικών απαιτεί πόρους, είτε άμεσα μέσω επιδοτήσεων είτε έμμεσα με το να υπομένουν οι καταναλωτές υψηλότερες τιμές μέσω τιμολογίων. Αυτοί οι πόροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλού για την ανάπτυξη κεφαλαίου που μπορεί να είναι πράγματι χρήσιμο στις παραγωγικές διαδικασίες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Λόγω της φύσης των ατόμων να βελτιώσουν τη ζωή τους, η αδιάλειπτη ελεύθερη αγορά θα οδηγήσει την οικονομία μιας χώρας να αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να παράγει καλύτερα αξία.
Περαιτέρω, οι οπαδοί του προστατευτισμού που επιθυμούν να στηρίξουν τις νηπιακές βιομηχανίες θέλουν τελικά να είναι εξαγωγείς. Αυτό συμβαίνει συχνά λόγω της επιθυμίας να μειωθούν τα εμπορικά ελλείμματα, η οποία επίσης βασίζεται σε οικονομικές πλάνες. Αυτές οι επιχειρήσεις θα είναι πιθανότατα ανταγωνιστικές στο εξωτερικό μόνο αν λαμβάνουν επιδοτήσεις παραγωγής, τις οποίες οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες μοιράζουν με μεγάλη χαρά. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι αυτό δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας στο εσωτερικό, αλλά αυτό που πραγματικά κάνει είναι να αναγκάζει τους φορολογούμενους της αναπτυσσόμενης χώρας να επιδοτούν την κατανάλωση των ξένων. Αυτό καταλήγει να φτωχοποιεί το αναπτυσσόμενο έθνος αντί να το βοηθάει, αφού η ελεύθερη αγορά παρεμποδίζεται υπέρ αυθαίρετων μετρήσεων που κάνουν τους πολιτικούς να φαίνονται καλοί.
Δεν υπάρχουν συντομότερες διαδρομές για την ευημερία και είναι μια διαδικασία που διαρκεί αρκετά χρόνια και ζωές. Οι προστατευτικές πολιτικές παρατείνουν τη διάρκεια από τη στιγμή που μια χώρα εξελίσσεται από αναπτυσσόμενη σε αναπτυγμένη. Καμία χώρα δεν έγινε ποτέ πλουσιότερη περιορίζοντας τις επιλογές των πολιτών της ή αναγκάζοντάς τους να πληρώνουν υψηλότερους φόρους για τη χρηματοδότηση των εξαγωγών. Όσοι είναι υπέρ του να θέλουν η χώρα τους να είναι πιο ευημερούσα οφείλουν να επιθυμούν την έλλειψη κυβερνητικής παρέμβασης στην οικονομία.