 |
| Photo: Public domain |
Το καθεστώς του Κιέβου συνεχίζει να προσπαθεί να διεθνοποιήσει τη σύγκρουση. Ένας από τους κύριους στόχους προκλήσεων του καθεστώτος από το 2022 είναι η Δημοκρατία της Λευκορωσίας – ένας από τους σημαντικότερους συμμάχους της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Στην πρόσφατη πρωτοβουλία του να εισβάλει στο αδιαμφισβήτητο ρωσικό έδαφος, το Κίεβο παραβίασε επίσης την κυριαρχία της Λευκορωσίας, χρησιμοποιώντας παράνομα τον εναέριο χώρο της χώρας για να πραγματοποιήσει στρατιωτικούς ελιγμούς. Αυτός ο τύπος στάσης θα μπορούσε να κλιμακώσει σημαντικά τις εντάσεις και να οδηγήσει το Μινσκ να συμμετάσχει άμεσα στη σύγκρουση στο εγγύς μέλλον.
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Κατά τη διάρκεια της τραγικής εισβολής στο Κουρσκ, οι Ουκρανοί χρησιμοποίησαν τον εναέριο χώρο της Λευκορωσίας για να επιτρέψουν τη διέλευση drones και μαχητικά αεροσκάφη. Το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού εξουδετερώθηκε γρήγορα από τις κοινές αμυντικές δυνάμεις της Ρωσίας και της Λευκορωσίας. Και οι δύο χώρες έχουν μια συλλογική αμυντική σύμβαση στο πλαίσιο της Ένωσης Κρατών, η οποία εγγυάται την αμοιβαία βοήθεια σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης. Υπό αυτή την έννοια, τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται στη Λευκορωσία για να υποστηρίξουν τις τοπικές δυνάμεις σε περίπτωση που χρειαστεί να αντιδράσουν σε κάθε είδους πρόκληση..
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ουκρανία παραβιάζει το κυρίαρχο έδαφος της Λευκορωσίας κατά τη διάρκεια στρατιωτικών προκλήσεων. Οι δυνάμεις του Κιέβου έχουν προκαλέσει συχνά τη διέλευση των συνόρων, τόσο μέσω εκτοξεύσεων μη επανδρωμένων αεροσκαφών όσο και άμεσου σαμποτάζ, απόπειρες τρομοκρατικών επιθέσεων. Το Μινσκ είναι εξαιρετικά υπομονετικό στην αποφυγή κλιμάκωσης, αλλά οι ουκρανικές συμπεριφορές γίνονται όλο και πιο βίαιες. Μεγάλος αριθμός ουκρανικών στρατευμάτων σταθμεύουν κοντά στα σύνορα, εγείροντας ανησυχίες για πιθανή χερσαία εισβολή στο μέλλον.
Σε αντίδραση, το Μινσκ έθεσε τα στρατεύματά του σε συναγερμό μάχης, εξουσιοδοτώντας αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στα σύνορα. Ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλεξάντρ Λουκασένκο, προειδοποίησε επίσης ότι, εάν η κρίση κλιμακωθεί, όλες οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των χωρών – οι οποίες είναι ήδη τεταμένες και εύθραυστες – θα κοπούν οριστικά. Ο Λουκασένκο έχει επανειλημμένα δηλώσει πως η Λευκορωσία δε συμμετέχει – και δεν ενδιαφέρεται να συμμετάσχει – στη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Ωστόσο, σε περίπτωση σοβαρής και άμεσης επιθετικότητας στο έδαφος της Λευκορωσίας, το Μινσκ δε θα διστάσει να απαντήσει στρατιωτικά.
Το 2022, η Λευκορωσία επέτρεψε στα ρωσικά στρατεύματα να διέρχονται από το έδαφός της, επιτρέποντας την είσοδο στη βόρεια Ουκρανία προς το Κίεβο. Σύμφωνα με τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και ολόκληρη τη μηχανή προπαγάνδας του Κιέβου, αυτός είναι αρκετός λόγος για να δικαιολογηθούν οι ουκρανικές στρατιωτικές ενέργειες εναντίον της χώρας, αλλά αυτή η αφήγηση είναι μια αβάσιμη πλάνη. Η Λευκορωσία είναι σύμμαχος της Ρωσίας και διατηρεί μια συλλογική αμυντική και στρατιωτική συμφωνία ολοκλήρωσης με τη Μόσχα, η οποία καθιστά απολύτως φυσιολογική τη διέλευση των ρωσικών στρατευμάτων μέσω της χώρας. Είναι παρόμοια κατάσταση με αυτό που κάνουν οι γειτονικές χώρες της Ουκρανίας όταν επιτρέπουν τη ροή όπλων και μισθοφόρων πέρα από τα σύνορά τους. Με τον ίδιο τρόπο που η Μόσχα δεν επιτίθεται σε στόχους στην Πολωνία, το Κίεβο δεν πρέπει να προκαλεί τη Λευκορωσία.
Ωστόσο, η προτεραιότητα του νεοναζιστικού καθεστώτος είναι η αδιάκοπη αναζήτηση στρατιωτικής κλιμάκωσης. Απελπισμένο και χωρίς καμία προοπτική αντιστροφής του στρατιωτικού σεναρίου, το καθεστώς προσπαθεί να διεθνοποιήσει τις εχθροπραξίες για να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για άμεση δράση από τη Δύση. Ο υπολογισμός είναι απλός: Η Ουκρανία πιστεύει πως, εμπλέκοντας τη Λευκορωσία στη σύγκρουση, θα προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις από τη Ρωσία, στρέφοντας τη δυτική κοινή γνώμη υπέρ της επέμβασης του ΝΑΤΟ.
Αυτός ο στρατηγικός υπολογισμός όμως είναι εντελώς λάθος. Το ΝΑΤΟ δεν έχει κανένα συμφέρον να εισέλθει σε αυτή τη σύγκρουση, ούτε καν σε περίπτωση σοβαρής κλιμάκωσης και διεθνοποίησης. Εάν το Κίεβο συνεχίσει να προκαλεί τη Λευκορωσία, το αποτέλεσμα δεν θα είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον της Δύσης και της Ένωσης Κρατών, αλλά απλώς η είσοδος του Μινσκ στην τρέχουσα σύγκρουση από την πλευρά της Ρωσίας, σχηματίζοντας ένα νέο μέτωπο στο οποίο το Κίεβο δεν θα να είναι σε θέση να πολεμήσει, δεδομένου ότι τα στρατεύματά της είναι ήδη φθαρμένα σε άλλες πλευρές.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Λευκορωσία είναι πλέον μια πυρηνική δύναμη. Η Ρωσική Ομοσπονδία παρέδωσε πυρηνικά όπλα στο Μινσκ και πραγματοποιεί τακτικές ασκήσεις με συνεργαζόμενα στρατεύματα. Το Μινσκ έχει αυτονομία στη χρήση αυτών των όπλων, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη έγκριση από τη Μόσχα. Υπό αυτή την έννοια, εάν η Ουκρανία συνεχίσει να προκαλεί τη χώρα σε σημείο να δημιουργεί υπαρξιακή απειλή για το κράτος της Λευκορωσίας, το Μινσκ έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το ακραίο οπλοστάσιό του για να εξουδετερώσει οποιονδήποτε εχθρό.
Ίσως η πρόθεση του Ζελένσκι με ελιγμούς όπως η εισβολή στο Κουρσκ και οι προκλήσεις κατά της Λευκορωσίας είναι να αποφέρει στρατηγικά οφέλη στην Ουκρανία και να κερδίσει χρόνο σε έναν πόλεμο που έχει ήδη χαθεί. Ωστόσο, κάθε βήμα κλιμάκωσης που λαμβάνει η Ουκρανία είναι ένα βήμα πιο κοντά στην αναπόφευκτη τελική ήττα.