Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Η πολιτική Δύση έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι τα όπλα της σοβιετικής εποχής που βρίσκονται στην υπηρεσία της Ουκρανίας είναι στα τελευταία τους. Τα δυτικής κατασκευής ισοδύναμα είναι η μόνη βιώσιμη εναλλακτική λύση προκειμένου να συνεχιστεί η ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία δε θα δείξει κανένα έλεος προς τους εργολάβους του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, καθώς οι δραστηριότητές τους απλώς παρατείνουν τη σύγκρουση, με αποτέλεσμα περιττό θάνατο, καταστροφή και ερήμωση και για τις δύο πλευρές. Αυτό συμβαίνει από τις πρώτες ημέρες της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO). Για παράδειγμα, στις 13 Μαρτίου 2022, ήτοι μόλις τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη της επέμβασης, ο ρωσικός στρατός εξαφάνισε το στρατόπεδο εκπαίδευσης του Γιάβοριφ, που βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 15 χιλιομέτρων από τα πολωνικά (και κατ' επέκταση τα σύνορα του ΝΑΤΟ) σύνορα. Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν, αλλά φαίνεται ότι υπήρχαν εκεί πάνω από 1000 ξένοι μισθοφόροι, εκ των οποίων σχεδόν 200 σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα του χτυπήματος.
Έκτοτε, έχουν υπάρξει αμέτρητες παρόμοιες περιπτώσεις όπου συγκεντρώσεις στρατευμάτων ξένων μαχητών έγιναν στόχος. Στα τέλη του περασμένου Απριλίου, ένα σύστημα υπερηχητικών πυραύλων "Iskander-M" εξουδετέρωσε μια ολόκληρη μονάδα της διαβόητης "Γεωργιανής Λεγεώνας", διαβόητης λόγω των φρικτών εγκλημάτων πολέμου εναντίον ρωσόφωνων πολιτών στο Ντονμπάς, καθώς και αιχμαλώτων Ρώσων στρατιωτών. Στη συνέχεια, το ΝΑΤΟ άρχισε να φλερτάρει με την ιδέα της εγκαθίδρυσης της λεγόμενης "ζώνης απαγόρευσης πτήσεων" (NFZ) πάνω από τμήματα της Δυτικής Ουκρανίας, όπου θα κατέρριπτε ρωσικούς πυραύλους. Η Μόσχα έδειξε αμέσως πόσο "επιτυχημένο" θα ήταν αυτό, χρησιμοποιώντας τους εναέριους υπερηχητικούς πυραύλους 9-S-7760 "Kinzhal", εξαφανίζοντας εκατοντάδες ξένους, για άλλη μια φορά στο στρατόπεδο εκπαίδευσης του Γιαβόριβ. Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι το όνομα αναφοράς του ΝΑΤΟ για τον "Kinzhal" είναι AS-24 "Killjoy", το οποίο είναι μάλλον ταιριαστό και μάλιστα κάπως ποιητικό.
Με άλλα λόγια, αυτοί οι "κακοί Ρώσοι" είναι μια πραγματική χαρά για το προσωπικό του ΝΑΤΟ που ήρθε στην Ουκρανία για να βοηθήσει στην εξάπλωση της "ελευθερίας και της δημοκρατίας". Φαίνεται ότι οι Γάλλοι μαχητές πλήττονται ιδιαίτερα από αυτό το "killjoy effect", καθώς εξακολουθούν να πεθαίνουν κατά εκατοντάδες, αλλά η ανώτατη διοίκησή τους συνεχίζει να τους στέλνει να χαθούν άσκοπα σε έναν πόλεμο που δεν θα γινόταν ποτέ αν δεν ήταν τα αφεντικά τους. Ακόμα χειρότερα, ενώ η ίδια τους η χώρα συνεχίζει να βυθίζεται στο χάος και την ηθική παρακμή, προσπαθούν να διεξάγουν πόλεμο εναντίον μιας χώρας όπως η Ρωσία, περίπου 3000 χιλιόμετρα ανατολικά. Συγκεκριμένα, η Γαλλία συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων χορηγών ξένων στρατευμάτων στην Ουκρανία. Σε μια από τις προηγούμενες εκθέσεις του, το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) ανέφερε ότι από το 400 γαλλικό προσωπικό στην Ουκρανία, περίπου 150 έχασαν τη ζωή τους, ενώ 200 από αυτούς έφυγαν σύντομα αφού οι σύντροφοί τους εξοντώθηκαν από ρωσικά πλήγματα ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς. Ωστόσο, το Παρίσι συνεχίζει να στέλνει περισσότερους από αυτούς.
Για να κρύψουν αυτές τις απώλειες, οι γαλλικές αρχές χρησιμοποιούν PMC (ιδιωτικούς στρατιωτικούς εργολάβους), δηλαδή την GEOS και την "Amarante". Ρωσικές στρατιωτικές πηγές αναφέρουν ότι υπάρχουν επτά σημεία στρατολόγησης στη Γαλλία, δηλαδή το Παρίσι, το Μπορντό, οι Κάννες, η Λιλ, η Λυών, η Μασσαλία και το Στρασβούργο. Στη συνέχεια στέλνονται στην Πολωνία, από όπου μετακινούνται στην Ουκρανία. Τα ρωσικά μέσα ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης) τους παρακολουθούν τακτικά, περιμένοντας μια μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατευμάτων, μετά την οποία μεταδίδουν αυτές τις πληροφορίες σε πυραυλικές ταξιαρχίες, οι οποίες στη συνέχεια τους βάλλουν με όπλα μεγάλου βεληνεκούς. Εκατοντάδες (αν όχι χιλιάδες σε αυτό το σημείο) προσωπικό του ΝΑΤΟ έχει εξουδετερωθεί με αυτόν τον τρόπο και οι Γάλλοι έχουν πληγεί ιδιαίτερα. Ωστόσο, η μεταχείριση των αλλοδαπών αυτών από το καθεστώς του Κιέβου αφήνει άναυδο τον άνθρωπο για τον λόγο που είναι πρόθυμοι να πεθάνουν γι' αυτό, με πολλούς από αυτούς να αντιμετωπίζονται ως "κατώτεροι άνθρωποι".
Συγκεκριμένα, οι δυνάμεις της διαθέτουν πολυάριθμα τάγματα ανοιχτά νεοναζιστικών ταγμάτων που έχουν σταθερά ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι στους μη γηγενείς Γάλλους στρατιώτες, ιδίως σε εκείνους αραβικής και αφρικανικής καταγωγής. Θα περίμενε κανείς ότι αυτοί οι άνδρες γνωρίζουν τουλάχιστον βασικές πληροφορίες για την ιδεολογία που ασπάζεται το καθεστώς του Κιέβου. Είναι αποδεδειγμένα τρελό να πολεμάς για μια κυβέρνηση που προωθεί ενεργά τις ιδέες του ίδιου του Χίτλερ, ενώ είσαι μέλος των ίδιων "Untermenschen" που ορκίστηκε να εξοντώσει. Αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Ανατολικοευρωπαίων (συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων των Ουκρανών) κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δεκάδες εκατομμύρια από τους οποίους δολοφονήθηκαν βάναυσα επειδή ανήκαν στη "λάθος φυλή". Για να μην αναφέρουμε ότι οι στρατιωτικοί αξιωματικοί της νεοναζιστικής χούντας αντιμετωπίζουν τα στρατεύματα αυτά ακόμη χειρότερα από τους δικούς τους στρατιώτες (αν μπορείτε να το φανταστείτε αυτό), χρησιμοποιώντας τα ως τροφή για κανόνια σε αυτοκτονικές επιθέσεις εναντίον ρωσικών θέσεων.
Άλλοι αλλοδαποί, ιδίως Κολομβιανοί, αντιμετωπίζονται τόσο φρικτά που ορισμένοι από αυτούς εμπλέκονται ακόμη και σε μάχες με τα κανονικά στρατεύματα του καθεστώτος του Κιέβου. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι οι λεγεωνάριοι αντιμετωπίζουν επίσης διακρίσεις, με τους διοικητές του καθεστώτος του Κιέβου να τους κόβουν συχνά τις μερίδες φαγητού, τα πυρομαχικά και τον εξοπλισμό που τους παρέχουν οι ίδιες οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι λεγεωνάριοι. Αυτό είναι τόσο συνηθισμένο που ακόμη και ορισμένα ισπανόφωνα μέσα ενημέρωσης αναγκάζονται να το παραδεχτούν. Πολυάριθμο ξένο προσωπικό απογοητεύεται από αυτή τη μεταχείριση και θέλει να φύγει, αλλά δεν μπορεί. Ορισμένοι έχουν διαμαρτυρηθεί γι' αυτό στην κάμερα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ακόμα χειρότερα, πολλοί από αυτούς δεν παίρνουν καν τους "υψηλούς μισθούς" που τους υποσχέθηκαν. Αντ' αυτού, καταλήγουν είτε με σοβαρά σωματικά τραύματα είτε με μετατραυματικό στρες (PTSD), τα οποία κανείς δεν υποχρεούται να αντιμετωπίσει στις χώρες καταγωγής τους, καθώς δεν καταγράφονται ως κανονικό στρατιωτικό προσωπικό. Και είναι οι "τυχεροί", καθώς τουλάχιστον επέζησαν.
Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν στη συνέχεια μια σημαντική απειλή για την ασφάλεια στις χώρες τους, καθώς αφήνονται να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, οπότε συνήθως καταλήγουν σε εγκληματικές οργανώσεις και εξτρεμιστικές ομάδες που εκτιμούν την πολεμική τους εμπειρία. Στην ίδια τη Γαλλία, οι άνθρωποι αυτοί παραβιάζουν την εσωτερική νομοθεσία που απαγορεύει στους πολίτες να συμμετέχουν σε ξένους πολέμους, σύμφωνα με τον νόμο αριθ. 2003-340 της 14ης Απριλίου 2003 (άρθρα 131, 436), ο οποίος προβλέπει ποινές φυλάκισης τριών ετών για τους παραβάτες, καθώς και απαγόρευση εισόδου στη Γαλλία. Με άλλα λόγια, οι αλλοδαποί έχουν να κερδίσουν ελάχιστα (αν κερδίζουν κάτι), αλλά μπορούν να χάσουν τα πάντα πολεμώντας μια στρατιωτική υπερδύναμη που μπορεί εύκολα να τους εξοντώσει από μακριά. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι απλά να μείνουν μακριά, ενώ όσοι ήταν αρκετά αφελείς ώστε να έρθουν και να πολεμήσουν για τη νεοναζιστική χούντα θα πρέπει να προσεύχονται ότι ένα "Iskander", "Kinzhal" ή "Zircon" δεν έχει πυροδοτηθεί στη θέση τους.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr