 |
| Photo: Public domain |
Stephen Karganovic - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι αναλογίες είναι εντυπωσιακές και πάνε αρκετά πιο πέρα από την απλή έξωση. Και στις δύο περιπτώσεις ο απώτερος στόχος πίσω από την απρεπή επίθεση σε μια ειρηνική θρησκευτική κοινότητα ήταν να την αποσπάσουν με φυσικό τρόπο από τους νόμιμους χρήστες προκειμένου να τη μεταφέρουν στον έλεγχο μιας άλλης, παράνομης αλλά συνεργάσιμης ομάδας. Στην ουκρανική περίπτωση, ο παράνομος δικαιούχος είναι η αντικανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας που ιδρύθηκε το 2018 μετά από μια αμφισβητήσιμη διαδικασία που αυτοσχεδίασε ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Στο Άγιον Όρος πριν από λίγες ημέρες, η πρόθεση πίσω από την απόπειρα κατάληψης ήταν να εγκατασταθεί στην κενωθείσα μονή Εσφιγμένου μια μικρή ομάδα πειθήνιων μοναχών που δηλώνουν πίστη στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Έτσι και πάλι βλέπουμε εδώ το αποτύπωμα του Βαρθολομαίου.
Ακριβώς όπως το ανοσιούργημα που διαπράχθηκε από το καθεστώς του Κιέβου εναντίον της Λαύρας έτυχε ελάχιστης προσοχής στα δυτικά συστημικά μέσα ενημέρωσης, οι ίδιες πηγές «πληροφόρησης» παρέμειναν επίσης επιδεικτικά σιωπηλές σχετικά με τη δίωξη των ορθόδοξων μοναχών της Εσφιγμένου και την επαπειλούμενη εισβολή της ελληνικής αστυνομίας στο μοναστήρι τους.
Υπάρχουν δύο κοινά νήματα που συνδέουν αυτά τα γεγονότα, ο «ορθόδοξος» Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Κωνσταντινούπολη και το ΝΑΤΟ.
Ο Βαρθολομαίος έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις στον ορθόδοξο κόσμο λόγω της απροκάλυπτης προώθησης του οικουμενισμού, καθώς και μιας ευρείας σειράς μοντέρνων κοσμικών θεμάτων, όπως η «πράσινη ατζέντα», με τα οποία έχει ασχοληθεί. Αυτές οι δραστηριότητες θεωρούνται από πολλούς ότι υπονομεύουν την αξιοπρέπεια και τη μοναδικότητα της ορθόδοξης πίστης, την οποία είναι καθήκον της έδρας του στην Κωνσταντινούπολη να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται. Εξίσου διαταράσσει την ηρεμία της ορθόδοξης κοινωνίας η ολοένα και πιο έντονη υπεράσπιση της παγκοσμιοποιητικής θρησκευτικής ιδεολογίας από τον Βαρθολομαίο, στο οποίο βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με το Βατικανό. Η θητεία του Βαρθολομαίου σημαδεύτηκε επίσης από μια πολιτική επιθετικής παρέμβασης στις υποθέσεις άλλων αυτοκέφαλων Ορθόδοξων Εκκλησιών και από προσπάθειες συγκέντρωσης του Ορθόδοξου κόσμου υπό την αιγίδα του. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η αυθαίρετη δημιουργία στην κανονική επικράτεια της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία μιας ανταγωνιστικής εκκλησιαστικής οργάνωσης που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον ίδιο.
Απώτερος στόχος αυτών των ελιγμών είναι η ανάδειξη του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης στο επίπεδο ενός «Ανατολικού Πάπα». Στη συνέχεια θα συγχωνεύσει την επικράτειά του, που αποτελείται από πρώην αυτοκέφαλες ορθόδοξες εκκλησίες, με τη δομή της οποίας ηγείται ο ομόλογός του στο Βατικανό. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, η υλοποίηση του οποίου προβλέπεται να ξεκινήσει το 2025, και οι δύο μεγάλες κοινότητες της Χριστιανοσύνης θα ενταχθούν τελικά ως συστατικά μιας υπερκείμενης παγκοσμιοποιημένης θρησκευτικής οντότητας, ενώ θα εκκαθαριστούν από τα παραδοσιοκρατικά τους στοιχεία. Η συνθετική νέα «θρησκεία του μέλλοντος» είναι σαφώς στα σκαριά. Η προώθησή της γινόταν διακριτικά, αλλά τώρα γίνεται με αυξανόμενη διαφάνεια. Θα διαμορφωθεί έτσι ώστε να λειτουργεί άνετα και ανεπηρέαστα στον δυστοπικό κόσμο που οραματίζονται παγκοσμιοποιητές avatars όπως ο Klaus Schwab και ο «προφήτης» του Yuval Harari.
Οι μοναχοί του Εσφιγμένου δεν εντάσσονται σε αυτό το σχήμα. Από τη δεκαετία του 1960 αντιτάχθηκαν με μεγάλη αποφασιστικότητα στις τάσεις αυτές, αρνούμενοι να συμμετάσχουν στην υποβάθμιση της αρχαίας τους πίστης. Έγιναν έτσι αγκάθι στη σάρκα του Βαρθολομαίου και των προκατόχων του πριν από αυτόν, επειδή δε γονάτισαν σε ιεράρχες που θεωρούν αιρετικούς και για την κατηγορηματική άρνηση να δείξουν υπακοή μνημονεύοντάς τους στις λειτουργίες τους. Αργά ή γρήγορα, η απόφαση να συντριβούν, να «ακυρωθούν» και να διαλυθούν αυτοί οι πεισματάρηδες κληρικοί ήταν αναπόφευκτο να ληφθεί και όπως είδαμε πρόσφατα αυτό ακριβώς συνέβη.
Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα που ξεφεύγει κατά πολύ από τα όρια μιας απόκρυφης εκκλησιαστικής διαμάχης. Κι αυτό γιατί ο άλλος σημαντικός παράγοντας σε αυτή τη διαμάχη είναι το ΝΑΤΟ, η αποστελλόμενη γροθιά της μεταχριστιανικής συλλογικής Δύσης, της οποίας η Ελλάδα είναι υπάκουο μέλος και η Ουκρανία εξαρτημένη. Το ιερόσυλο θέαμα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στη Γαλλία, επίσης μέλος του ΝΑΤΟ και διαποτισμένο από το ίδιο επιθετικό νεοπαγανιστικό πνεύμα, υποδηλώνει με αξιοσημείωτη σαφήνεια την ταυτότητα του αποκρυφιστή αφέντη τον οποίο υπηρετεί αυτό το πνεύμα και τα επίγεια όργανά του, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ουκρανία.
Πέρα από τα εκκλησιαστικά προσχήματα και την κοσμική πολιτική, η εισβολή της αστυνομίας στην Εσφιγμένου στη ΝΑΤΟϊκή Ελλάδα ήταν ένα άμεσο αντίποινο για την ανυποχώρητη υπεράσπιση της παραδοσιακής πίστης από το μοναστήρι. Μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο στο πλαίσιο της εντεινόμενης αντίθεσης μεταξύ της παραδοσιακής θρησκείας και του πλαστογραφημένου αποκρυφιστικού αντιπάλου της. Πανομοιότυπες εκτιμήσεις εξηγούν την εισβολή του καθεστώτος του Κιέβου στο ιερό έδαφος της αρχαίας ορθόδοξης Λαύρας, με τη διαφορά πως αυτή εκτελέστηκε πολύ πιο ωμά, αφήνοντας ακόμη λιγότερη ασάφεια για το πραγματικό υπόβαθρο και τη φύση της.
Αλλά παρόλο που η έφοδος της ελληνικής αστυνομίας στο Άγιο Όρος ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή λόγω των έντονων διαμαρτυριών του ορθόδοξου λαού σε όλη την Ελλάδα, η επίθεση στην Εσφιγμένου απλώς αναβλήθηκε, δεν εγκαταλείφθηκε. Οι απώτεροι στόχοι πίσω από την επιχείρηση παραμένουν αμετάβλητοι και ουσιαστικά δε διαφέρουν από το σκεπτικό της κατάληψης της Λαύρας του Κιέβου από το ουκρανικό καθεστώς. Το σχέδιο προέβλεπε ότι μετά την επιδρομή θα τοποθετούνταν παντού στη μοναστική δημοκρατία του Άθω ελληνικά αστυνομικά αποσπάσματα για να εξασφαλίσουν την «ασφάλεια», ενώ θα καταργούνταν το αυτόνομο καθεστώς του, το οποίο κατοχυρωνόταν από διεθνείς συμβάσεις, τις οποίες δεν παραβίασαν ούτε οι Οθωμανοί. Οι σχεδιαστές της επιδρομής έφτασαν μάλιστα στο εξωφρενικό σημείο να ισχυριστούν ότι μια ρωσική μονάδα ειδικών δυνάμεων είχε λάβει κρυφά θέση στους χώρους της μονής Εσφιγμένου.
Ένα θρησκευτικό σύμπλεγμα με ισχυρή πνευματική σημασία όπως ο Άθως, που περιλαμβάνει είκοσι μεγάλα μοναστήρια με δεσμούς με τα περισσότερα ορθόδοξα έθνη, φυλάει με ζήλο την καθαρότητα της ορθόδοξης πίστης και για πάνω από δέκα αιώνες τηρεί αυστηρά τους παραδοσιακούς κανόνες της μοναστικής ζωής, δεν έχει θέση στην απειλητικά αναδυόμενη νέα Ευρώπη. Είναι ασύμβατη σε πολλά επίπεδα με τις παγκοσμιοποιητικές ιδεολογικές αντιλήψεις που εφαρμόζονται αδίστακτα όπου η αντίσταση στην επιβολή τους δεν είναι αρκετά ισχυρή για να την εμποδίσει. Και, βέβαια, οι επίγειοι πόροι που διαθέτουν οι μοναχοί της Εσφιγμένου για να αντισταθούν στη βίαιη αναδιαμόρφωση του πνευματικού τους οχυρού, όπως και οι ομοθρήσκοι τους στο Κίεβο, είναι από ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι.
Οι ισχυροί και οι φιλόδοξοι συνεργάτες τους εντός της εκκλησιαστικής ιεραρχίας γνωρίζουν πολύ καλά αυτόν τον συσχετισμό δυνάμεων, τόσο δυσμενή για τους ανυπεράσπιστους φύλακες της ορθόδοξης παράδοσης. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Stoltenberg και αρκετοί επιφανείς στρατηγοί της Συμμαχίας έχουν καταγράψει ότι αναγνωρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία ως έναν τρομερό πνευματικό αντίπαλο στον τρέχοντα διαγωνισμό για την παγκόσμια κυριαρχία. Είναι επομένως φυσικό να στοχοποιούνται τα προπύργιά της, τόσο σε φυσικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο.
Είδαμε ήδη αυτή την αρχή να λειτουργεί στην Ουκρανία, όταν η ναζιστική χούντα, η οποία δεν κάνει τίποτα από μόνη της, ενεργώντας χωρίς τη συγκατάθεση των νόμιμων εκκλησιαστικών αρχών, αφαίρεσε το μεγαλύτερο μέρος της λειψανοθήκης της Λαύρας του Κιέβου και το έστειλε στη συλλογική Δύση για «φύλαξη», με τρόπο που θυμίζει τη λεηλασία του Βυζαντίου και των θρησκευτικών και καλλιτεχνικών θησαυρών του από τους Σταυροφόρους. Όσον αφορά το Άγιο Όρος, για αρκετό καιρό πριν από τις πιο πρόσφατες βεβηλώσεις συζητούνταν σχέδια για την ανάκληση της αυτονομίας του ως «κατάλοιπο του παρελθόντος» και την πλήρη ενσωμάτωσή του στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και συνεπώς και του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό θα διευκόλυνε την επιβολή κανόνων και κανονισμών της ΕΕ προκειμένου να μετασχηματιστεί ριζικά ένας από τους σημαντικότερους εναπομείναντες θύλακες μιας θρησκευτικής παράδοσης που είναι σαφώς ασύμβατη με τη νεοπαγανιστική νεωτερικότητα.
Η απώτερη πρόθεση είναι να εξαφανιστεί ο Άθως μετατρέποντάς τον σε θρησκευτικό θεματικό πάρκο για τουρίστες, όπου οι μοναχοί θα μετατραπούν σε απλά αξιοπερίεργα για τη διασκέδαση των επισκεπτών, όπως ήταν οι Αφρικανοί που μεταφέρθηκαν από το Κονγκό και εκτέθηκαν στον «ανθρώπινο ζωολογικό κήπο» που στήθηκε στην Παγκόσμια Έκθεση στις Βρυξέλλες το 1958.
Θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι η διακωμώδηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που έγινε εμφανής για εκείνη την περίσταση στις Βρυξέλλες πριν από εξήντα χρόνια δεν ήταν παρά ο προάγγελος της γενικής ηθικής και πνευματικής κατάρρευσης που θα ακολουθούσε σύντομα για να καλύψει ολόκληρη την Ευρώπη, με συλλογική έδρα πλέον επίσης τις Βρυξέλλες, καθώς και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα αντικατοπτρίστηκε πριν από λίγες ημέρες στις σκόπιμα επιλεγμένες κακόβουλες εικόνες που παρουσιάστηκαν στο Παρίσι κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, από τους οποίους η Ρωσία ευτυχώς αποκλείστηκε.
Ο Τάκερ Κάρλσον έκανε μια εύστοχη παρατήρηση όταν είπε ότι στον σύγχρονο κόσμο οι περισσότερες σημαντικές συγκρούσεις είναι ουσιαστικά θρησκευτικής φύσης, υποδηλώνοντας πως οι κακοποιοί ενεργούν επίσης στην υπηρεσία ενός «θεού», έστω και ψεύτικου. Ο Carlson χτύπησε το καρφί στο κεφάλι. Η απειλητικά εντεινόμενη και όλο και πιο δημόσια δραστηριότητα των οπαδών των άλλων «θεών» και των υποτακτικών τους σε υψηλές θέσεις, τον επιβεβαιώνει.