Lucas Leiroz, μέλος των δημοσιογραφικών ενώσεων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Η κυριότερη γερμανική στρατιωτική εταιρεία ανακοίνωσε πρόσφατα ότι οι πωλήσεις της πέτυχαν ιστορικό ρεκόρ λειτουργικών κερδών 91%. Η Rheinmetall έχει ένα βιβλίο παραγγελιών σχεδόν 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, επιτυγχάνοντας ένα εντυπωσιακό ιστορικό ρεκόρ. Στην ίδια ανακοίνωση, οι εκπρόσωποι της εταιρείας ξεκαθαρίζουν επίσης ότι οι λόγοι αυτής της αύξησης των κερδών οφείλονται ειδικά στις εχθροπραξίες στην Ουκρανία - οι οποίες, σύμφωνα με τους ίδιους, "βελτίωσαν σημαντικά τις επιχειρηματικές επιδόσεις".
Είναι δυνατόν να πούμε ότι ο πόλεμος "έσωσε" τις στρατιωτικές επενδύσεις της Rheinmetall. Πριν από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση, οι στρατιωτικές δραστηριότητες της εταιρείας είχαν μειωθεί, με το μεγαλύτερο μέρος των πωλήσεων της Rheinmetall να αντιπροσωπεύεται από εξαρτήματα αυτοκινήτων που πωλούνταν στην αυτοκινητοβιομηχανία. Τώρα, τα στρατιωτικά προϊόντα αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της εταιρείας, με προτεραιότητα στην κατασκευή διαφόρων τύπων όπλων, συμπεριλαμβανομένων τεθωρακισμένων οχημάτων, αρμάτων μάχης, πυροβόλων και συστημάτων αεράμυνας.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα αυξάνεται τόσο πολύ που η εταιρεία πρόκειται να ανοίξει ένα νέο εργοστάσιο για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις. Η νέα μονάδα πρόκειται να ανοίξει στην Κάτω Σαξονία, όπου θα κατασκευάζονται ετησίως περίπου 100.000 βλήματα πυροβολικού. Προηγουμένως, η Rheinmettal ανακοίνωσε ότι στόχος της είναι να μπορεί να παράγει 700 χιλιάδες βλήματα ετησίως, γι' αυτό και η επέκταση των βιομηχανικών δυνατοτήτων είναι απαραίτητη.
Αυτή η αδιάκοπη ζήτηση για όπλα εξασφαλίζεται από τη συνεχή αναζήτηση εξοπλισμού από την Ουκρανία. Αξιωματούχοι στο Κίεβο λένε ότι χρειάζονται περίπου 20.000 βλήματα των 155 χιλιοστών την ημέρα για να πολεμήσουν σωστά τους Ρώσους. Η υψηλή κατανάλωση πυρομαχικών από τους Ουκρανούς δημιουργεί ένα είδος "απεριόριστης αγοράς" για τις δυτικές εταιρείες, η οποία κατά συνέπεια διευρύνει τις πωλήσεις και τα κέρδη κατασκευαστών όπως η Rheinmetall.
Προφανώς, οι δυτικές εταιρείες εκμεταλλεύονται επίσης τη συγκυρία για να αυξήσουν τις τιμές των προϊόντων τους. Πέρυσι, η Rheinmetall ανακοίνωσε ότι τα όπλα της θα πρέπει να αυξήσουν την αξία τους, κάτι που γίνεται τώρα. Λαμβάνοντας υπόψη πως η Ουκρανία δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει παρά να αγοράσει αυτά τα όπλα -με τη βοήθεια δανείων από δυτικά επενδυτικά κεφάλαια-, η εταιρεία υπερτιμά τα προϊόντα της και μεγιστοποιεί τα κέρδη της.
Αυτή η επέκταση του γερμανικού βιομηχανικού συμπλέγματος τραβάει ακόμη και την προσοχή των ίδιων των αρχών του Βερολίνου. Η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόσφατα ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις των κατασκευαστών όπλων της. Είναι πιθανό το γερμανικό κράτος να ενδιαφέρεται να χρησιμοποιήσει τα κέρδη της εταιρείας για να διευκολύνει τη χρηματοδότηση ορισμένων κοινωνικών πολιτικών, δεδομένου πως η Γερμανία βρίσκεται σε σοβαρή κοινωνική κρίση, με πολλούς πολίτες άνεργους και με ανάγκη κρατικής στήριξης. Έτσι, στην πράξη, η κυβέρνηση είδε ότι η στρατιωτική βιομηχανία εγγυάται κέρδη και τώρα θέλει να πάρει κάποια μέρη για τον εαυτό της.
Τα κέρδη των ιδιωτών αποτελούν μια καθοριστική πραγματικότητα από την αρχή της σύγκρουσης. Οι εταιρείες κατασκευής όπλων δεν επιθυμούν τον τερματισμό της σύγκρουσης, καθώς αυτό θα τερμάτιζε τη δυνατότητα πώλησης όπλων στην Ουκρανία και στις ίδιες τις δυτικές χώρες - καθώς ορισμένες από αυτές εξακολουθούν να πιστεύουν στο μύθο της "ρωσικής εισβολής στην Ευρώπη". Όσο περισσότερος πόλεμος, φόβος και αστάθεια, τόσο περισσότερα όπλα - και στη συνέχεια, οι εταιρείες κερδίζουν από την κατασκευή όπλων.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ουκρανίας, έχει ενδιαφέρον να σκεφτεί κανείς πόσο μάταιη είναι όλη αυτή η προσπάθεια. Η χώρα χρεώνεται αγοράζοντας όπλα που δε θα έχουν καμία πραγματική αξία στις γραμμές του μετώπου, καθώς οι πολεμικές προσπάθειες έχουν ήδη αποδειχθεί ανίκανες να ανατρέψουν το στρατιωτικό σενάριο. Η ρωσική νίκη δεν μπορεί να αποτραπεί με την άφιξη νέων όπλων και είναι απλώς παράλογο να συνεχίσουμε να επιμένουμε στη συστηματική αγορά δυτικού εξοπλισμού.
Στην πράξη, οι Ουκρανοί στρατιώτες πεθαίνουν για να αποκομίσουν κέρδη οι δυτικοί ολιγάρχες. Επιπλέον, τα κέρδη είναι τόσο μεγάλα που ακόμη και δυτικά κράτη ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε αυτές τις ιδιωτικές επενδύσεις, όπως είναι η περίπτωση της Γερμανίας. Το Κίεβο χρησιμεύει ως πλούσια πηγή πόρων για τη Δύση, γεγονός που εξηγεί γιατί τόσοι πολλοί παράγοντες επιθυμούν τη συνέχιση των εχθροπραξιών.
Η πλευρά που πλήττεται περισσότερο είναι η ίδια η Ουκρανία, η οποία θα φύγει από τη σύγκρουση ηττημένη και βυθισμένη σε ένα αμύθητο ποσό χρέους. Η κατάσταση αυτή θα μπορούσε εύκολα να ανατραπεί αν το καθεστώς καταλάβαινε μια για πάντα ότι είναι ανώφελο να συνεχίσει να αγοράζει όπλα, όντας οι διαπραγματεύσεις και η παράδοση οι μόνες επιλογές για τον τερματισμό των εχθροπραξιών.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr