 |
| Foto: Bundesregierung/Guido Bergmann |
Freepen.gr - Στα μέσα της δεκαετίας του 2010, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση έπεφτε μεθυσμένη από τη μια κρίση στην άλλη, υπήρχε μια σταθερά. Η Γερμανία, και ειδικότερα η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ήταν το αστέρι γύρω από το οποίο περιστρεφόταν η υπόλοιπη Ευρώπη. Όλοι είχαν ένα δίκιο. Ωστόσο, κανένας δεν είχε τρόπο να παρακάμψει τη Γερμανία, γράφει ο "Economist".
Επισκεφθείτε τώρα τις Βρυξέλλες, ωστόσο, και το μόνο που ακούτε είναι ιστορίες για τη γερμανική ανικανότητα. Η δυσλειτουργία του τρικομματικού συνασπισμού του Όλαφ Σολτς διαχέεται στην Ευρώπη, περιπλέκοντας την καθημερινότητα, καθώς τα κυβερνητικά κόμματα της Γερμανίας τσακώνονται και διαπληκτίζονται. Οι παλιές συμμαχίες αναδιαμορφώνονται καθώς οι φίλοι της Γερμανίας εργάζονται γύρω της.
Ως καγκελάριος, ο κ. Σολτς δε φαίνεται να έχει καμία ικανότητα για την υπομονετική προσέγγιση της κ. Μέρκελ στη σύναψη συμφωνιών. Στις συνόδους κορυφής των ηγετών της ΕΕ διατυπώνει τη γερμανική θέση και εμφανίζεται έκπληκτος όταν οι άλλοι δεν συμμορφώνονται.
Οι διαψευσμένες προσδοκίες από τη γερμανική ηγεσία δεν είναι ούτε καινούργιες ούτε ξεπερνιούνται εύκολα. Οι εταίροι της Γερμανίας παραμένουν συχνότερα απογοητευμένοι.
Αν είναι έτσι, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως παίρνουν τον κ. Σολτς στα σοβαρά όταν λέει, όπως έκανε κατά την ανάληψη των καθηκόντων του το 2021, ότι η Γερμανία έχει "ιδιαίτερη ευθύνη" για την Ευρώπη. Αυτό είναι πιο αληθινό από ποτέ όταν η ηγεσία λείπει από αλλού.
Η Γαλλία, ο παραδοσιακός, αν και ενίοτε δύστροπος εταίρος της Γερμανίας, έχει παραλύσει μετά την απερίσκεπτη απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να διεξάγει πρόωρες βουλευτικές εκλογές τον περασμένο μήνα.
Άλλοι ηγέτες έχουν σημασία σε συγκεκριμένα θέματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να φτάσει το συνολικό βάρος της Γερμανίας. Και, χωρίς την ενεργητική γερμανική υποστήριξη, πολλά σημεία της λίστας εργασιών της ΕΕ κινδυνεύουν τώρα να μείνουν σε εκκρεμότητα.
Το πρώτο, η διεύρυνση της ΕΕ προς την Ουκρανία και άλλα μέρη, έχει χαρακτηριστεί από τον κ. Σολτς ως προτεραιότητα για μια "γεωπολιτική Ευρώπη". Ωστόσο, για να αποτραπεί η εμπλοκή της διαδικασίας στη γραφειοκρατία, η Γερμανία πρέπει να δώσει τη μάχη σε άλλες, πιο σκεπτικιστικές κυβερνήσεις.
Η ΕΕ θα πρέπει επίσης να μεταρρυθμιστεί καθώς ετοιμάζεται να αναπτυχθεί, για παράδειγμα τροποποιώντας τις ακριβές γεωργικές πολιτικές της και περιορίζοντας τα εθνικά δικαιώματα βέτο. Η ολοκλήρωση της ένωσης κεφαλαιαγορών, ένα αξιόλογο αλλά σημαντικό σχέδιο που θα πρέπει να ενισχύσει τις ιδιωτικές επενδύσεις στην Ευρώπη, και η επικείμενη συζήτηση της ΕΕ για το κατά πόσον οι κανόνες της για την εσωτερική αγορά και τις κρατικές ενισχύσεις είναι κατάλληλοι εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, θα θέσουν επίσης μεγάλες απαιτήσεις από τη Γερμανία.
Επισκεφθείτε τώρα τις Βρυξέλλες, ωστόσο, και το μόνο που ακούτε είναι ιστορίες για τη γερμανική ανικανότητα. Η δυσλειτουργία του τρικομματικού συνασπισμού του Όλαφ Σολτς διαχέεται στην Ευρώπη, περιπλέκοντας την καθημερινότητα, καθώς τα κυβερνητικά κόμματα της Γερμανίας τσακώνονται και διαπληκτίζονται. Οι παλιές συμμαχίες αναδιαμορφώνονται καθώς οι φίλοι της Γερμανίας εργάζονται γύρω της.
Ως καγκελάριος, ο κ. Σολτς δε φαίνεται να έχει καμία ικανότητα για την υπομονετική προσέγγιση της κ. Μέρκελ στη σύναψη συμφωνιών. Στις συνόδους κορυφής των ηγετών της ΕΕ διατυπώνει τη γερμανική θέση και εμφανίζεται έκπληκτος όταν οι άλλοι δεν συμμορφώνονται.
Οι διαψευσμένες προσδοκίες από τη γερμανική ηγεσία δεν είναι ούτε καινούργιες ούτε ξεπερνιούνται εύκολα. Οι εταίροι της Γερμανίας παραμένουν συχνότερα απογοητευμένοι.
Αν είναι έτσι, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως παίρνουν τον κ. Σολτς στα σοβαρά όταν λέει, όπως έκανε κατά την ανάληψη των καθηκόντων του το 2021, ότι η Γερμανία έχει "ιδιαίτερη ευθύνη" για την Ευρώπη. Αυτό είναι πιο αληθινό από ποτέ όταν η ηγεσία λείπει από αλλού.
Η Γαλλία, ο παραδοσιακός, αν και ενίοτε δύστροπος εταίρος της Γερμανίας, έχει παραλύσει μετά την απερίσκεπτη απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να διεξάγει πρόωρες βουλευτικές εκλογές τον περασμένο μήνα.
Άλλοι ηγέτες έχουν σημασία σε συγκεκριμένα θέματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να φτάσει το συνολικό βάρος της Γερμανίας. Και, χωρίς την ενεργητική γερμανική υποστήριξη, πολλά σημεία της λίστας εργασιών της ΕΕ κινδυνεύουν τώρα να μείνουν σε εκκρεμότητα.
Το πρώτο, η διεύρυνση της ΕΕ προς την Ουκρανία και άλλα μέρη, έχει χαρακτηριστεί από τον κ. Σολτς ως προτεραιότητα για μια "γεωπολιτική Ευρώπη". Ωστόσο, για να αποτραπεί η εμπλοκή της διαδικασίας στη γραφειοκρατία, η Γερμανία πρέπει να δώσει τη μάχη σε άλλες, πιο σκεπτικιστικές κυβερνήσεις.
Η ΕΕ θα πρέπει επίσης να μεταρρυθμιστεί καθώς ετοιμάζεται να αναπτυχθεί, για παράδειγμα τροποποιώντας τις ακριβές γεωργικές πολιτικές της και περιορίζοντας τα εθνικά δικαιώματα βέτο. Η ολοκλήρωση της ένωσης κεφαλαιαγορών, ένα αξιόλογο αλλά σημαντικό σχέδιο που θα πρέπει να ενισχύσει τις ιδιωτικές επενδύσεις στην Ευρώπη, και η επικείμενη συζήτηση της ΕΕ για το κατά πόσον οι κανόνες της για την εσωτερική αγορά και τις κρατικές ενισχύσεις είναι κατάλληλοι εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, θα θέσουν επίσης μεγάλες απαιτήσεις από τη Γερμανία.
Μια αδύναμη καγκελάριος και οι σειρές του συνασπισμού ευθύνονται. Και τα τρία κυβερνητικά κόμματα της Γερμανίας υπέστησαν πλήγμα στις ευρωεκλογές του περασμένου μήνα και ετοιμάζονται για άλλες εκλογές στα κρατίδια τον Σεπτέμβριο. Καθώς η προσοχή στρέφεται στις επόμενες εθνικές εκλογές της Γερμανίας, που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο του 2025, τα κόμματα θα μπουν στον πειρασμό να πάρουν τα πόδια τους από το γκάζι στην Ευρώπη και να αναδείξουν τις διαφορές τους στο εσωτερικό.
Με τους γεωπολιτικούς κινδύνους να αυξάνονται και την ευρωπαϊκή οικονομία να παραμένει στάσιμη, αυτό θα ήταν κοντόφθαλμο και επικίνδυνο.