Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ένας από αυτούς υποστήριξε ότι «Κάποιοι δεν θέλουν να πυροβολούν. Βλέπουν τον εχθρό σε θέση βολής στα χαρακώματα αλλά δεν ανοίγουν πυρ... Γι' αυτό πεθαίνουν οι άνδρες μας... Δεν λαμβάνουν ούτε το χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης που απαιτείται για τις (πολεμικές) δράσεις μας». Ένας ανώνυμος στρατιώτης παραπονέθηκε επίσης πως «Το κύριο πρόβλημα είναι το ένστικτο επιβίωσης των νεοφερμένων. Πριν, οι άνθρωποι μπορούσαν να σταθούν μέχρι την τελευταία στιγμή για να κρατήσουν τη θέση τους. Τώρα, ακόμη και όταν υπάρχει ελαφρύς βομβαρδισμός των θέσεων βολής, υποχωρούν».
Η κακή ποιότητα των νεοσύλλεκτων της Ουκρανίας δημιουργεί αμφιβολίες για το αν οι 120.000 στρατιώτες που ο Λευκορώσος πρόεδρος Λουκασένκο ισχυρίστηκε ότι έχουν αναπτυχθεί κατά μήκος των συνόρων του θα μπορούσαν να κάνουν μεγάλη διαφορά, αν κάποιοι από αυτούς σταλούν στο Ντονμπάς από απελπισία για να σταματήσουν την προέλαση της Ρωσίας. Το πιθανότερο είναι ότι θα συμμετάσχουν σε «κύματα κρέατος», όπως έκαναν οι προηγούμενοι στο Αρτιομόφσκ/Μπαχμούτ και στην Αβντέεβκα, και όπως και οι προκάτοχοί τους, είναι επίσης προορισμένοι να θυσιαστούν μάταια.
Η κατάληψη του Ποκρόβσκ από τη Ρωσία, όσος χρόνος και αν χρειαστεί, θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει τη δυναμική της σύγκρουσης λόγω της στρατηγικής σημασίας της πόλης αυτής για την στρατιωτική εφοδιαστική της Ουκρανίας. Πέρα από αυτήν υπάρχουν μόνο μερικές ελαφρά αμυνόμενες πόλεις και στη συνέχεια απέραντες εκτάσεις λιβαδιών που θα μπορούσαν να γίνουν το σκηνικό πολέμου ελιγμών. Η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ εισβολή της Ουκρανίας στο Κουρσκ υπενθύμισε στους παρατηρητές ότι ο πόλεμος ελιγμών δεν έχει πεθάνει, όπως κάποιοι είχαν ισχυριστεί νωρίτερα, και μπορεί σύντομα να κάνει μια σημαντική επιστροφή στα πεδία πίσω από το Ποκρόβσκ.
Οι επιτυχίες της Ουκρανίας στο Χάρκοβο, στη Χερσώνα και πιο πρόσφατα στο Κουρσκ τα τελευταία δυόμισι χρόνια ήταν αποτέλεσμα λανθασμένων κινήσεων της Ρωσίας, όχι παραδείγματα ουκρανικής «στρατιωτικής ιδιοφυΐας», όπως τις παρουσίασαν λανθασμένα οι υποστηρικτές της στα μέσα ενημέρωσης. Είτε εκμεταλλεύτηκε τις υπερεκτεταμένες και υποστελεχωμένες αλυσίδες εφοδιασμού στις δύο πρώτες περιπτώσεις είτε εκμεταλλεύτηκε ένα ανεπαρκώς αμυνόμενο σύνορο στη δεύτερη. Κανένα από αυτά τα τρία προηγούμενα δεν υποδηλώνει πως η Ουκρανία είναι ικανή να νικήσει τη Ρωσία μετωπικά στον πόλεμο ελιγμών.
Επομένως, είναι πιθανό η Ρωσία να καταλάβει γρήγορα ευρείες εκτάσεις του Ντονμπάς μόλις αρχίσει να διεξάγεται πόλεμος ελιγμών κατά μήκος αυτού του μετώπου μετά την κατάληψη του Ποκρόβσκ, γεγονός που θα μπορούσε στη συνέχεια να βελτιώσει τη θέση της για την επίθεση στο βαριά αμυνόμενο οικισμό Κραματόρσκ-Σλαβιάνσκ στο βόρειο Ντονμπάς. Σε αυτή την περίπτωση, η Ρωσία θα μπορούσε επίσης να επωφεληθεί από τις επιτυχίες της στον πόλεμο ελιγμών μετά το Ποκρόβσκ (εφόσον επιτευχθούν όπως αναμένεται) για να διακλαδωθεί προς άλλες κατευθύνσεις.
Η κατάληψη του Ποκρόβσκ θα επέτρεπε στη Ρωσία να κινηθεί βόρεια προς το νότιο Χάρκοβο, δυτικά προς το ανατολικό Ντνίπρο (σε κανένα από τα οποία δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις) και νοτιοδυτικά προς το Ζαπορόζιε (όλα τα οποία διεκδικεί). Το άνοιγμα ενός τρίτου μετώπου στο Χάρκοβο για να συμπληρώσει το βόρειο και το ανατολικό από το Μπέλγκοροντ και το Λουγκάνσκ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εκδίκηση για το Κουρσκ, όπως και το άνοιγμα ενός μετώπου στο Ντνίπρο. Ο φορέας του Χάρκοβο θα μπορούσε επίσης να συμβάλει στην αποκοπή των γραμμών ανεφοδιασμού προς το Κραματόρσκ-Σλαβιάνσκ και να διευκολύνει έτσι την πλήρη κατάληψη του Ντονμπάς.
Η μετακίνηση στο νοτιοανατολικό Dnipro θα μπορούσε να είναι μια συντόμευση για την έναρξη επιχειρήσεων στο βόρειο Zaporozhye, οπότε δεν μπορεί επίσης να προεξοφληθεί λόγω της πιθανότητας ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιορκία του ομώνυμου διοικητικού κέντρου του τελευταίου. Οι παρατηρητές μπορούν μόνο να εικάσουν σε ποιο(-α) διάνυσμα(-α) θα κινηθεί η Ρωσία μετά το Ποκρόβσκ και πότε μπορεί να γίνει αυτό, αλλά το θέμα είναιπωςι ο πόλεμος ελιγμών μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο στις επερχόμενες επιχειρήσεις της μετά την κατάληψη της εν λόγω πόλης.
Οι ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι στρατεύσιμοι της Ουκρανίας και οι ελαφρά αμυνόμενες πόλεις της πέραν του Ποκρόβσκ αυξάνουν τις πιθανότητες μιας μερικής ρωσικής στρατιωτικής διείσδυσης μέχρι τις επόμενες βαριά αμυνόμενες τοποθεσίες πιο μακριά, και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο η Ουκρανία πολεμά αυτή τη σύγκρουση. Θα μπορούσε είτε να παραμείνει στην πορεία της ενισχύοντας διπλά το Κουρσκ (και ενδεχομένως να ανοίξει νέα μέτωπα στη Λευκορωσία και/ή σε άλλες συνοριακές περιοχές της Ρωσίας) εις βάρος του Ντονμπάς είτε να στραφεί αποφασιστικά προς το τελευταίο εις βάρος του πρώτου.
Όπως και να έχει, θα αναγκαστεί να μπει σε δίλημμα, ειδικά αν η Ρωσία ανοίξει νέα μέτωπα στο Χάρκοβο ή/και στο Ντνίπρο παράλληλα με την άσκηση μέγιστης πίεσης στο Κραματόρσκ-Σλοβγιάνσκ του Ντονμπάς. Η Ουκρανία θα χάσει έτσι περισσότερο έδαφος, ή θα μπορούσε να διερευνήσει αν η Ρωσία θα ήταν πρόθυμη να ανταλλάξει ό,τι ελέγχει το Κίεβο στο Κουρσκ με ό,τι ελέγχει η Μόσχα στο Χάρκοβο (και ενδεχομένως και στο Ντνίπρο μέχρι τότε). Υπάρχει επίσης η πιθανότητα η Ουκρανία να αποκτήσει εμμονή να περάσει τις αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές της Ρωσίας.
Σχετικά με αυτό, αυτό θα μπορούσε να πάρει τη μορφή μιας πυρηνικής πρόκλησης (όπως αυτή που θα μπορούσε να προκληθεί από μια σαρωτική επίθεση εναντίον των πυρηνικών της σταθμών παραγωγής ενέργειας ή των χώρων αποθήκευσης αναλωμένων πυρηνικών καυσίμων εκεί), μιας δολοφονίας υψηλού επιπέδου ή μιας τρομοκρατικής επίθεσης ακόμη χειρότερης από την πρόσφατη του Crocus. Ο σκοπός θα ήταν να προκαλέσουν τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, όπως ακριβώς προειδοποίησε ο Λουκασένκο την περασμένη εβδομάδα ότι το Κίεβο θέλει να κάνει, κάτι που θα μπορούσε στη συνέχεια να αποτελέσει το αλεξικέραυνο για μια συμβατική επέμβαση του ΝΑΤΟ προς υποστήριξη της Ουκρανίας.
Συνολικά, η κατάληψη του Ποκρόβσκ από τη Ρωσία μπορεί να πάρει ακόμα λίγο χρόνο, καθώς το Κίεβο θα μπορούσε να αποφασίσει να μετατρέψει αυτή την πόλη στο επόμενο Αρτιομόφσκ, αλλά η δυναμική της σύγκρουσης θα αναδιαμορφωθεί πιθανότατα μόλις συμβεί αυτό, αν η Ρωσία μπορέσει να χρησιμοποιήσει πόλεμο ελιγμών εναντίον των ελαφρώς αμυνόμενων πόλεων στα πεδία πέρα από αυτό. Οποιαδήποτε επακόλουθη διάρρηξη θα ανάγκαζε την Ουκρανία στο δίλημμα να δώσει προτεραιότητα σε ορισμένα μέτωπα και σε βάρος άλλων, αλλά μπορεί να προσπαθήσει να κόψει τον γόρδιο δεσμό μέσω μιας σειράς ανταλλαγών ή κλιμάκωσης αντ' αυτού.
Ο καθένας μπορεί να μαντέψει τι θα έκανε σε αυτό το σενάριο, αλλά αυτές είναι οι τρεις πιο πιθανές επιλογές: να θυσιάσει ένα μέτωπο για να σώσει ένα άλλο, να ανταλλάξει εδάφη με τη Ρωσία ή να προσπαθήσει να διασχίσει τις αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές της Ρωσίας ως μέρος ενός επικίνδυνου παιχνιδιού «κλιμάκωσης για την αποκλιμάκωση» μέχρι το χείλος της πρόκλησης του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε κάθε περίπτωση, όλα τα μάτια θα είναι στραμμένα στο Ποκρόβσκ, καθώς η Ρωσία πλησιάζει προς αυτό το κομβικό στρατιωτικό κόμβο εφοδιασμού και αναπόφευκτα αρχίζει να μάχεται για τον έλεγχό του, οπότε όλοι θα δουν τελικά τι θα κάνει τελικά το Κίεβο.