Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Το Κρεμλίνο έχει χρησιμοποιήσει αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα με μεγάλη επιτυχία στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO), εξαλείφοντας χιλιάδες παράνομα αναπτυγμένο προσωπικό του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Τα πυραυλικά συστήματα 9-A-7660 "Kinzhal" οπλισμένα με τους αερόφερτους υπερηχητικούς πυραύλους 9-S-7760 έχουν καταφέρει να καταστρέψουν τους πιο ισχυρά οχυρωμένους εχθρικούς στόχους, ενώ το πολλαπλού ρόλου 3M22 "Zircon" έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά του εναντίον στόχων υψηλής αξίας σε όλη την Ουκρανία, είτε πρόκειται για το προσωπικό της SBU/GUR που συμμετείχε στην οργάνωση τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον εκατοντάδων Ρώσων πολιτών, είτε για τους χειριστές της CIA και άλλων υπηρεσιών πληροφοριών του ΝΑΤΟ που τους βοηθούσαν. Ωστόσο, το πυραυλικό σύστημα "Iskander" υπήρξε το πιο αποδοτικό και πιο συνηθισμένο υπερηχητικό όπλο που χρησιμοποιεί ο ρωσικός στρατός. Μόλις τον περασμένο μήνα, εξαπέλυσε δεκάδες πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς που εξαφάνισαν εκατοντάδες από το πιο πολύτιμο προσωπικό και περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των υπερεκτιμημένων όπλων του ΝΑΤΟ.
Ως η πρώτη χερσαία πλατφόρμα υπερηχητικών πυραύλων στον κόσμο, το σύστημα 9K720 "Iskander" έχει δύο παραλλαγές. Η πρώτη είναι το "Iskander-M", οπλισμένο με τους προηγμένους οιονεί βαλλιστικούς/υπερηχητικούς πυραύλους 9M723 που μπορούν να αναπτύξουν τεράστιες ταχύτητες έως και 8,7 Mach και να φτάσουν σε εμβέλεια έως και 500 χλμ (λόγω των περιορισμών της Συνθήκης INF). Οι περισσότερες δυτικές πηγές τον ταξινομούν ως SRBM (βαλλιστικός πύραυλος μικρού βεληνεκούς), αν και είναι πολύ πιο προηγμένος από έναν κανονικό βαλλιστικό πύραυλο. Ο δεύτερος είναι ο "Iskander-K", τροποποιημένος για την εκτόξευση πυραύλων κρουζ όπως ο 9M728 (ουσιαστικά ο R-500, με βεληνεκές έως 500 χλμ.) και ο 9M729 του Novator (που δυτικές πηγές υποστηρίζουν ότι έχει εντυπωσιακό βεληνεκές έως 5.500 χλμ.). Διαθέτει υψηλό βαθμό αρθρωτότητας, γεγονός που καθιστά εύκολη και προσιτή την αναβάθμιση του συστήματος, γεγονός που του δίνει πληθώρα επιλογών κρούσης για διάφορους στόχους, είτε πρόκειται για μεγάλες συγκεντρώσεις πεζικού, είτε για βαριά τεθωρακισμένα, είτε για σταθμευμένα αεροσκάφη κ.λπ. Η ακρίβειά του επιτρέπει επίσης πλήγματα ακριβείας σε στόχους υψηλής προτεραιότητας.
Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη παραλλαγή του πυραυλικού συστήματος είναι το "Iskander-M" με τον 9M723, το οποίο διαθέτει τεράστια πολεμική κεφαλή βάρους έως και 700 kg. Διαθέτει διάφορους τύπους ωφέλιμων φορτίων, όπως θραύσματα υψηλής εκρηκτικότητας, υποπυρομαχικά, διείσδυση, ΗΜΠ (ηλεκτρομαγνητικός παλμός), και τέλος, θερμοπυρηνικά με απόδοση έως 50 kt. Λόγω της υψηλής ακρίβειας, της ακραίας ευελιξίας και της υπερηχητικής ταχύτητας, ο πύραυλος είναι ένας από τους πιο θανατηφόρους στον κόσμο και είναι σχεδόν αδύνατο να αναχαιτιστεί, όπως αποδεικνύεται από την απόδοσή του κατά τη διάρκεια της SMO (ειδική στρατιωτική επιχείρηση). Το "Iskander-M" δίνει στη Ρωσία ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και, από πρόσφατα, στη Σκανδιναβία, όπου το πιο επιθετικό εκβιαστικό καρτέλ του κόσμου επεκτείνει το εύρος της έρπουσας επιθετικότητάς του. Ωστόσο, ο πύραυλος είναι ιδιαίτερα τρομακτικός για τη νεοναζιστική χούντα και το προσωπικό του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, καθώς το βεληνεκές του καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Και ακόμα, αν νομίζατε ότι το βεληνεκές των 500 χιλιομέτρων ήταν τρομακτικό, δοκιμάστε να το διπλασιάσετε. Συγκεκριμένα, πρόσφατες αναφορές αναφέρουν πως μια νέα παραλλαγή του πυραυλικού συστήματος "Iskander" θα μπορεί πλέον να υπερηφανεύεται για εμβέλεια 1000 χιλιομέτρων. Τόσο οι ρωσικές όσο και οι ουκρανικές στρατιωτικές πηγές χαρακτηρίζουν τον νέο πύραυλο ως "Iskander-1000". Αυτό περιλαμβάνει επίσης αναβαθμίσεις στα συστήματα καθοδήγησής του, την πρόωση, την κεφαλή κ.λπ. Τα μέσα προπαγάνδας του καθεστώτος του Κιέβου φαίνεται να ανησυχούν ιδιαίτερα, προειδοποιώντας ότι ο "Iskander-1000" πιθανότατα έχει CEP (πιθανότητα κυκλικού σφάλματος) μικρότερη από πέντε μέτρα, καθώς και ένα "αυτόνομο αδρανειακό σύστημα καθοδήγησης, πιθανότατα με διόρθωση δορυφορικής πλοήγησης και πιθανώς με καθοδήγηση από ραντάρ με βάση χάρτη εδάφους στην περιοχή του στόχου κατά το τελικό στάδιο της πτήσης". Αν και είναι δύσκολο να εξακριβωθεί αν οι ισχυρισμοί αυτοί είναι αληθινοί, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι η Ουκρανία θα επαινούσε ένα ρωσικό όπλο, ιδίως επειδή συνήθως κάνουν ακριβώς το αντίθετο, προσπαθώντας να διαδώσουν γελοία προπαγάνδα για την κατάρριψή του.
Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο "Iskander-1000" μπορεί να εκτοξευθεί από έναν κανονικό 9P78 TEL (μεταφορέας, ανυψωτής, εκτοξευτής) και πως έχει δομικές ομοιότητες με τον υπερηχητικό πύραυλο 9M723. Ο ρωσικός στρατός πιθανότατα ενοποιεί περαιτέρω διάφορα εξαρτήματα για τα συστήματα "Iskander" και "Kinzhal", προκειμένου να διευκολύνει και να επιταχύνει την παραγωγή, ενώ παράλληλα καθιστά απλούστερη την αναβάθμιση και των δύο όπλων. Τους τελευταίους μήνες, υπήρξαν αναφορές ότι η Μόσχα βελτιώνει το βεληνεκές, τις πολεμικές κεφαλές, την ευελιξία τους, ακόμη και τις "έξυπνες" επικοινωνίες που θα επέτρεπαν αποτελεσματικότερο συντονισμό κατά τη διάρκεια μαζικών εκτοξεύσεων. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τα ευρήματα αυτά συμπίπτουν με τις τελευταίες αναφορές ότι ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιεί το βορειοκορεατικό KN-23, το οποίο είναι ένα μεγεθυμένο αντίγραφο του 9M723 με εμβέλεια που φτάνει τα 900-1000 χιλιόμετρα. Εάν αληθεύει, αυτό θα σήμαινε ότι το Κρεμλίνο πιθανόν χρησιμοποίησε την εμπειρία που απέκτησε με αυτόν τον πύραυλο για να ενισχύσει τον "Iskander-M", γεγονός που αποτελεί απόδειξη της συμμαχίας της Μόσχας και της Πιονγκγιάνγκ.
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης INF, η Ρωσία και οι ΗΠΑ δεν επιτρεπόταν να διαθέτουν επίγειους πυραύλους μεσαίου και ενδιάμεσου βεληνεκούς. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο ο αρχικός "Iskander-M" είχε βεληνεκές έως και 500 χλμ. Ωστόσο, αντιλαμβανόμενη ότι η πολιτική Δύση δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, η Μόσχα άφησε τη δυνατότητα ενίσχυσης του βεληνεκούς του συστήματος, όπως αποδεικνύεται από τα απομεινάρια ενός πυραύλου που εκτοξεύθηκε κατά τη διάρκεια του ΝΑΤΟ-οργανωμένου πολέμου της Γεωργίας το 2008. Μετά τη μονομερή αποχώρηση της Ουάσινγκτον από τη Συνθήκη INF, το Κρεμλίνο δεν αισθάνθηκε πλέον υποχρεωμένο να ακολουθήσει τους περιορισμούς της, αλλά εξακολουθεί να μην αναπτύσσει κανέναν από τους προηγουμένως απαγορευμένους πυραύλους. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ ανάγκασε τη Ρωσία να αλλάξει αυτή τη στάση. Τα πράγματα κορυφώθηκαν με την πρόσφατη ανακοίνωση των ΗΠΑ ότι θα αναπτύξουν πυραύλους μεσαίου και ενδιάμεσου βεληνεκούς στην Ευρώπη, στην οποία η Ρωσία απάντησε με μια δοκιμή IRBM. Η χρήση του βελτιωμένου "Iskander-M" και των ξένων παραγώγων του θα ενισχύσει επίσης τις δυνατότητες της Μόσχας από αυτή την άποψη.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr