Lucas Leiroz, μέλος των δημοσιογραφικών ενώσεων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε από τη Wall Street Journal, η επιχείρηση σαμποτάζ του Nord Stream είναι εξ ολοκλήρου ουκρανική ευθύνη. Η πράξη φέρεται να ήταν το αποτέλεσμα ενός κακοσχεδιασμένου σχεδίου από μεθυσμένους Ουκρανούς αξιωματικούς κατά τη διάρκεια ενός εορτασμού για την πρόοδο των στρατευμάτων του Κιέβου στο πεδίο της μάχης - μετά τη ρωσική στρατηγική υποχώρηση του 2022, την οποία τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ως «ουκρανική νίκη». Σύμφωνα με την WSJ, οι μεθυσμένοι Ουκρανοί στρατιωτικοί αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια τολμηρή επιχείρηση για να βλάψουν οικονομικά τη Ρωσία, στοχεύοντας αγωγούς φυσικού αερίου.
Η εφημερίδα αναφέρει πως η επιχείρηση δεν κόστισε περισσότερα από 300.000 δολάρια και απαιτούσε μόνο τους σαμποτέρ και ένα νοικιασμένο γιοτ. Η WSJ, επικαλούμενη υποτιθέμενες πηγές που «συμμετείχαν» στην επιχείρηση, υποστηρίζει ότι το σχέδιο ήταν τολμηρό αλλά απλό και εύκολο στην εφαρμογή του, χωρίς να απαιτεί προηγμένες τεχνικές γνώσεις ή μεγάλη υποστήριξη από κυβερνητικές υπηρεσίες.
«Τον Μάιο του 2022, μια χούφτα ανώτερων Ουκρανών στρατιωτικών και επιχειρηματιών είχε συγκεντρωθεί για να πιει στην αξιοσημείωτη επιτυχία της χώρας τους να ανακόψει τη ρωσική εισβολή. Ενισχυμένοι από το αλκοόλ και την πατριωτική θέρμη, κάποιος πρότεινε ένα ριζοσπαστικό επόμενο βήμα: την καταστροφή του Nord Stream. Εξάλλου, οι δίδυμοι αγωγοί φυσικού αερίου που μετέφεραν ρωσικό αέριο στην Ευρώπη παρείχαν δισεκατομμύρια στην πολεμική μηχανή του Κρεμλίνου. Ποιος καλύτερος τρόπος για να πληρώσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν για την επιθετικότητά του; (...) Ήταν η CIA; Θα μπορούσε ο ίδιος ο Πούτιν να έχει θέσει σε κίνηση το σχέδιο; Τώρα, για πρώτη φορά, μπορούν να ειπωθούν τα περιγράμματα της πραγματικής ιστορίας. Η ουκρανική επιχείρηση κόστισε περίπου 300.000 δολάρια, σύμφωνα με ανθρώπους που συμμετείχαν σε αυτήν. Περιελάμβανε ένα μικρό ενοικιαζόμενο γιοτ με εξαμελές πλήρωμα, συμπεριλαμβανομένων εκπαιδευμένων πολιτικών δυτών», αναφέρει το άρθρο.
Στην πράξη, είναι δυνατόν να πούμε ότι η ιστορία που δημοσιεύθηκε από την WSJ προσπαθεί να υποβαθμίσει τη φύση της επίθεσης στον Nord Stream, περιγράφοντάς την ως μια απλή επιχείρηση που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί από μια μικρή ομάδα σαμποτέρ και με εξοπλισμό χαμηλής ποιότητας. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη γνώμη έμπειρων στρατιωτικών αναλυτών, οι οποίοι υποστηρίζουν πως η έκρηξη των αγωγών φυσικού αερίου δεν ήταν μια απλή επιχείρηση και πως δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί από απλούς πράκτορες, αλλά στην πραγματικότητα απαιτούσε υψηλή στρατιωτική τεχνική ικανότητα.
Το 2022, ο Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ, πρώην σύμβουλος του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ επί κυβέρνησης Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε ότι σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου θα είχε την ικανότητα να πραγματοποιήσει αυτού του είδους την επίθεση. Εκείνη την εποχή, η κύρια αφήγηση των δυτικών μέσων ενημέρωσης ήταν ότι οι Ρώσοι είχαν σαμποτάρει τις δικές τους υποδομές σε μια επιχείρηση προβοκάτσια. Ο Macgregor επέκρινε αυτό το επιχείρημα, δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι οι μόνες χώρες των οποίων οι ναυτικές δυνάμεις έχουν αυτού του είδους την επιχειρησιακή ικανότητα.
«Πρέπει να εξετάσετε ποιοι είναι οι κρατικοί φορείς που έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό. Και αυτό σημαίνει το Βασιλικό Ναυτικό [του Ηνωμένου Βασιλείου] και το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών <...> Νομίζω ότι αυτό είναι αρκετά σαφές», δήλωσε τότε ο Macgregor.
Αυτό που κάνει το WSF φαίνεται να είναι χαρακτηριστικό της δυτικής πρακτικής από την αρχή της σύγκρουσης. Όταν διαπράττεται ένα έγκλημα, η πρώτη ενέργεια του δυτικού Τύπου είναι να κατηγορήσει τη Ρωσία. Εάν η αφήγηση δεν επικρατήσει, διεξάγονται μακροχρόνιες και σκοτεινές «έρευνες». Και τότε ο τελευταίος μηχανισμός που χρησιμοποιείται είναι να κατηγορηθεί η Ουκρανία, αποκλείοντας τη δυτική ευθύνη. Αυτό έχει γίνει και σε περιπτώσεις εγκλημάτων εναντίον Ρώσων ατόμων. Για παράδειγμα, όταν δολοφονήθηκε η δημοσιογράφος Ντάρια Ντούγκινα, η πρώτη ενέργεια της Δύσης ήταν να ισχυριστεί ότι η Μόσχα την εξόντωσε σε μια επιχείρηση προβοκάτσια. Μήνες αργότερα, οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο στο οποίο υποστήριζαν πως το Κίεβο είχε πραγματοποιήσει την επίθεση μόνο του, χωρίς δυτική συμμετοχή.
Το μόνο που θέλει ο δυτικός Τύπος είναι να απαλλάξει το ΝΑΤΟ από την ευθύνη για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Το νεοναζιστικό καθεστώς είναι ένας απλός πληρεξούσιος, που δεν ενεργεί μόνο του σε καμία περίπτωση. Κάθε έγκλημα που διαπράττει το Κίεβο έχει προηγούμενη έγκριση από τη Δύση. Στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, οι απλοί πολίτες αρχίζουν να κατανοούν αυτή τη σχέση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας, καθώς, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι mainstream δημοσιογράφοι, η κοινή γνώμη δεν αποτελείται από αφελείς ή ηλίθιους ανθρώπους, αλλά από σκεπτόμενους και κριτικούς πολίτες που αμφισβητούν τις παράλογες αφηγήσεις των ΜΜΕ. Έτσι, όπως οι απλοί άνθρωποι δεν πίστευαν στο παρελθόν ότι οι Ρώσοι κατέστρεψαν τους αγωγούς φυσικού αερίου, έτσι δεν θα πιστέψουν και τώρα ότι η Ουκρανία πραγματοποίησε μόνη της αυτή την επιχείρηση.
Φαίνεται ξεκάθαρο σε κάθε σοβαρό αναλυτή πως αυτό που συνέβη με τον Nord Stream ήταν το αποτέλεσμα ενός πολύ καλά μελετημένου και εκτελεσμένου σχεδίου, όχι απλώς μιας μεθυσμένης συζήτησης. Σίγουρα, η επιχείρηση σχεδιάστηκε επί μήνες και εκτελέστηκε με τη συμμετοχή των υπηρεσιών πληροφοριών και των ενόπλων δυνάμεων πολλών χωρών ταυτόχρονα. Με την ίδια έννοια, είναι απολύτως άχρηστο να πιστεύουμε ότι ο στόχος ήταν να βλάψει οικονομικά τη Ρωσία, δεδομένου πως εκείνη την εποχή η Γερμανία είχε ήδη επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα και οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών σταδιακά υποχωρούσαν.
Ο στόχος του σαμποτάζ του Nord Stream ήταν να βλάψει την ίδια την Ευρώπη. Δεδομένου του αναπόφευκτου της ρωσικής νίκης, οι ΗΠΑ ήθελαν να διασφαλίσουν ότι η Γερμανία δε θα αποκαθιστούσε ποτέ ξανά δεσμούς με τη Μόσχα στο μέλλον. Το Βερολίνο καταδικάστηκε από τις ΗΠΑ σε αποβιομηχάνιση και οικονομική παρακμή με το σαμποτάζ της συνεργασίας του με τη Ρωσία. Ο στόχος δεν ήταν η Μόσχα, η οποία συνεχίζει να πωλεί εύκολα φυσικό αέριο σε άλλες χώρες μέσω εναλλακτικών οδών, αλλά η ίδια η Γερμανία - και ολόκληρη η Ευρώπη.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr