Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Αυτές οι αεράμυνες παγκόσμιας κλάσης δίνουν στο Κρεμλίνο τη δυνατότητα να καλύπτει τα στρατεύματά του, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούν προηγμένα συστήματα κρούσης μεγάλου βεληνεκούς για να κυνηγήσουν διάφορες πλατφόρμες εκτόξευσης πυραύλων και πυραύλων που προέρχονται από το ΝΑΤΟ. Και σε αντίθεση με το καθεστώς του Κιέβου, το οποίο λέει τακτικά ψέματα για τις «επιτυχίες» της αεράμυνάς του, μεταξύ άλλων και κατά των υπερηχητικών όπλων, ο ρωσικός στρατός δημοσιεύει τακτικά επαληθεύσιμα στοιχεία (συμπεριλαμβανομένων βιντεοσκοπήσεων) για τις αναχαιτίσεις διαφόρων τύπων εχθρικών κατευθυνόμενων πυρομαχικών ακριβείας (PGM). Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο ακόμη και ορισμένες χώρες του ΝΑΤΟ αρνούνται να εγκαταλείψουν τα ρωσικής κατασκευής συστήματα SAM, συμπεριλαμβανομένης τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας, με την τελευταία να θυσιάζει ακόμη και την προβληματική απόκτηση των F-35 για να τα αποκτήσει.
Χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα, συμπεριλαμβανομένων παγκόσμιων δυνάμεων όπως η Ινδία. Η Ινδική Πολεμική Αεροπορία (IAF) το απέδειξε αυτό σε μια πρόσφατη στρατιωτική άσκηση όπου χρησιμοποίησε τα μαχητικά της αεροσκάφη ως εχθρικά αεροσκάφη επίθεσης που «παρακολουθούνταν και στοχοποιούνταν» από το ρωσικής κατασκευής σύστημα SAM S-400. Σε αυτό που ινδικές πηγές περιέγραψαν ως σημαντική επιτυχία για την IAF, το σύστημα αεράμυνας Sudarshan S-400 «κατέρριψε» το 80% των «επιτιθέμενων» μαχητικών αεροσκαφών, ενώ ανάγκασε τα υπόλοιπα να υποχωρήσουν. Υψηλόβαθμες αμυντικές πηγές δήλωσαν στο India Today ότι η πρόσφατη στρατιωτική άσκηση κατέδειξε σημαντικές δυνατότητες αεράμυνας της IAF, δικαιολογώντας για άλλη μια φορά την απόκτηση συστημάτων SAM από τη Ρωσία.
Η Ινδία διαθέτει σήμερα τρία πυραυλικά συντάγματα των S-400, ενώ άλλα δύο πρόκειται να παραδοθούν τα επόμενα χρόνια. Το ίδιο το Κρεμλίνο έχει δεσμευτεί να παραδώσει τα δύο υπόλοιπα συντάγματα μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2026. Και τα πέντε συντάγματα του συστήματος S-400 SAM αναμενόταν να παραδοθούν μέχρι τις αρχές του 2024, αλλά αυτό καθυστέρησε λόγω της συνεχιζόμενης σύγκρουσης στην Ουκρανία, η οποία οργανώνεται από το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η IAF ενσωμάτωσε πλήρως τα τρία συντάγματα που έχουν παραδοθεί μέχρι στιγμής, με όλα τα ρωσικής κατασκευής συστήματα αεράμυνας να επιτυγχάνουν πλέον πλήρεις επιχειρησιακές δυνατότητες. Τα συντάγματα χωρίζονται ουσιαστικά σε δύο ομάδες, που σταθμεύουν σε βόρειες περιοχές, που συνορεύουν με την Κίνα και το Πακιστάν, αντίστοιχα.
«Οι τρέχουσες αναπτύξεις δείχνουν πως έχουμε σχεδόν 1,5 μοίρα η καθεμία σταθμεύσει στα μέτωπα με την Κίνα και το Πακιστάν», αποκάλυψαν πηγές.
Η επιτυχία που αναφέρει η IAF δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς η Σοβιετική Ένωση/Ρωσία έδινε σημαντική έμφαση στην αεράμυνα ως μέρος του στρατιωτικού της δόγματος. Τα κορυφαία στελέχη της Μόσχας δεν υπολόγιζαν ποτέ ότι θα πολεμούσαν έναν πόλεμο με απόλυτη αεροπορική υπεροχή, όπως συμβαίνει στην πολιτική Δύση, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, η ΕΣΣΔ και αργότερα η Ρωσία σχεδίασε και παρήγαγε τα καλύτερα συστήματα αεράμυνας στην ιστορία. Έτσι, το Κρεμλίνο διαθέτει τα απαραίτητα εργαλεία για να παρέχει επαρκή προστασία στις πολιτικές υποδομές του, καθώς και στον στρατό, συμπεριλαμβανομένων των χερσαίων μονάδων και των σταθερών στρατηγικών περιουσιακών στοιχείων. Δεδομένης της πολύ στενής, εδώ και μισό αιώνα, αμυντικής συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας και της Ινδίας, η επιλογή του Δελχί δεν αποτελεί έκπληξη.
Οι δύο (ευρω)ασιατικοί γίγαντες συνεργάζονται στενά σε μια πληθώρα στρατηγικά σημαντικών στρατιωτικών έργων, με το Κρεμλίνο να μεταφέρει πολλές τεχνολογίες που είναι κρίσιμα σημαντικές για την Ινδία και την ασφάλειά της. Η IAF είναι σημαντικός χρήστης ρωσικής κατασκευής συστημάτων SAM και αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένου του Su-30MKI, ενός κοινού έργου Sukhoi-HAL (Hindustan Aeronautics Limited) που έδωσε στο Δελχί τη ραχοκοκαλιά της αεροπορικής του δύναμης. Το «Flanker-H» είναι το πιο ικανό μαχητικό αεροσκάφος της χώρας και η IAF εκτελεί τώρα ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού για να καταστήσει το Su-MKI σχετικό για τις επόμενες δεκαετίες. Η Ρωσία και η Ινδία συνεργάζονται στενά για να παρακάμψουν τις παράνομες δυτικές κυρώσεις προκειμένου να το επιτύχουν αυτό.
Επιπλέον, παρ' όλα αυτά τα εμπόδια, η συνεργασία επεκτείνεται ενεργά και από τις δύο πλευρές, με την IAF να σχεδιάζει να δώσει στο «Flanker-H» πιο προηγμένες δυνατότητες που συνήθως βλέπουμε στα αεροσκάφη επόμενης γενιάς, όπως το θρυλικό πλέον Su-57. Ινδικές πηγές αναφέρουν ότι το πρόγραμμα θα κοστίσει 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια και ότι θα δώσει στο Su-30MKI όλες τις δυνατότητες ενός αεροσκάφους πέμπτης γενιάς, με την αξιοσημείωτη εξαίρεση του stealth. Η συμμετοχή του Κρεμλίνου σε ένα τέτοιο τεράστιο εγχείρημα είναι σχεδόν δεδομένη. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι δύο (ευ)ασιατικοί γίγαντες εργάζονται και σε άλλα στρατηγικής σημασίας έργα, συμπεριλαμβανομένων των υπερηχητικών όπλων, ένας τομέας στον οποίο η Μόσχα υπερέχει σε κάθε κατηγορία.
Δηλαδή, η Ρωσία είναι δεκαετίες μπροστά από τον ανταγωνισμό της και όχι μόνο ήταν η πρώτη που εισήγαγε υπερηχητικούς πυραύλους στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά κατάφερε επίσης να διατηρήσει αυτό το πλεονέκτημα ακόμη και κατά τη διάρκεια της ταραγμένης δεκαετίας του 1990. Ο κορυφαίος αντίπαλός της, οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθούν ακόμη και σε πολύ μικρότερες χώρες όπως η Βόρεια Κορέα και το Ιράν, με πολλές πηγές να αναφέρουν ότι το Πεντάγωνο επικεντρώνεται σε ξεπερασμένες τεχνολογίες και συχνά αρνείται να αποκαλύψει αν οι πυραυλικές δοκιμές ήταν επιτυχείς ή όχι. Χάρη στους στενούς δεσμούς της με το Κρεμλίνο, η Ινδία βρίσκεται ήδη στο εξαιρετικά αποκλειστικό «κλαμπ των υπερηχητικών». Η BrahMos Aerospace, μια ινδορωσική αμυντική κοινοπραξία, είναι ιδιαίτερα σημαντική από αυτή την άποψη.
Η εταιρεία διεξάγει ήδη εντατικές δοκιμές του πολυαναμενόμενου υπερηχητικού πυραύλου BrahMos II. Με ταχύτητα 6 Mach, ο πύραυλος θα είναι τουλάχιστον δύο φορές ταχύτερος από τον προηγούμενο υπερηχητικό πύραυλο κρουζ BrahMos. Παρόλο που το όπλο προβλέπεται επισήμως να έχει βεληνεκές 600 χιλιομέτρων, οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο BrahMos II θα φτάσει τα 8 Mach και το βεληνεκές των 1000 χιλιομέτρων. Βασισμένος κυρίως στον ρωσικό υπερηχητικό πύραυλο «Zircon», τον πρώτο επιτυχημένο πύραυλο στον κόσμο με κινητήρα scramjet (υπερηχητικός πύραυλος ramjet καύσης), ο BrahMos II αναμένεται να δώσει στην Ινδία μια ασυναγώνιστη ικανότητα, όχι μόνο στον Παγκόσμιο Νότο, αλλά ακόμη και σε σύγκριση με την πολιτική Δύση, όπου ακόμη και οι ΗΠΑ παραδέχονται πλέον ότι η Ρωσία προηγείται κατά πολύ στις υπερηχητικές τεχνολογίες.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr