 |
| pixabay / JillWellington |
Του Στρατή Μαζίδη
Η ιστορία γνωστή. Ο Τσίπρας έφτασε μέχρι τη 17ωρη διαπραγμάτευση και αλλαξοπίστησε πολιτικά. Εξελίχθηκε σε γενίτσαρο των μνημονίων. Ύστερα είχε τη φαεινή ιδέα να «λύσει» το Σκοπιανό και ο ΣΥΡΙΖΑ έφυγε από την κυβέρνηση. Ο...άχαστος Τσίπρας που νόμιζε ότι άντεξε το 2019, υπέστη δύο απανωτές συντριβές στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2023 από το χειρότερο μεταπολιτευτικό πρωθυπουργό ο οποίος έβαλε λουκέτο στην οικονομία, κυνήγησε τους Ελληνες για να σηκώσουν το μανίκι και ρουφά φορολογικά το όποιο οικονομικό αίμα μας είχε απομείνει.
Κάπως έτσι ο Τσίπρας οδηγήθηκε στην έξοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν μπαλόνι ξεφουσκώνει από υποστηρικτές και απλά τρώγεται ο ένας με τον άλλο. Κάτι πλατφόρμες, κάτι ομάδες των 80τόσων, κάτι από εδώ, κάτι από εκεί.
Η πλάκα είναι ότι το κόμμα της αριστεράς [της ποιας;] απέκτησε αμερικανοκατέβατο και οικονομικά large πρόεδρο, του οποίου μπορεί να μη γνωρίζουμε τις θέσεις, αλλά τα ελληνικά ΜΜΕ φροντίζουν να μας ενημερώνουν τακτικά για την προσωπική του ζωή και την καθημερινότητά του.
Τι σχέση έχει αυτή η Αριστερά των ζάπλουτων, της γκλαμουριάς, της προώθησης της αφυπνιστικής ατζέντας [αν και στο πεδίο αυτό τρώνε την σκόνη του Μητσοτάκη] με τη γνήσια πατριωτική αριστερά όπως τη μάθαμε από τον Μίκη ή την είδαμε στην πράξη στο εξωτερικό από τον Τσάβες και τον Λούλα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει λίγο εκείνες τις αγγλικές ομάδες που κάνουν ένα ξεπέταγμα, κατακτούν ακόμη και το πρωτάθλημα και στη συνέχεια βυθίζονται μέχρι του σημείου της εξαφάνισης.
Το κόμμα της Κουμουνδούρου είναι θύμα του εαυτού του, της ανόδου του που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί, των ιδεολογικών του αγκυλώσεων - στερεοτύπων και της αποδοκιμασίας της αφυπνιστικής ατζέντας η οποίας διέρχεται οριζόντια το μεγαλύτερο μέρος του κομματικού κόσμου [ήδη άρχισε το γκρέμισμα και της ΝΔ ενώ το ΠΑΣΟΚ παραμένει στάσιμο].
Με το σημερινό του πρόεδρο μάλλον θα οδηγηθεί σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα [αν και ποτέ δεν ξέρεις με τους Ελληνες ψηφοφόρους] σε περίπτωση που επανεκλεγεί, συνεπώς χρειάζεται ένα σοκ. Τι σοκ; Δεν ξέρω. Θα έλεγα πως έχει ανάγκη έναν Παύλο Πολάκη, αλλά κρατώ μια επιφύλαξη διότι ο τελευταίος μπορεί να κρατά άμυνα άνετα μέχρι το 90 και ξαφνικά να κάτσει να φάει γκολ. Δεν υπάρχει όμως και κανείς άλλος. Πάντως προτιμώ έναν πιο αυθεντικό άνθρωπο που βγάζει καλές ψαριές στο Σαν Τζώρτζη με τη βάρκα του παρά κάποιον που ταιριάζει περισσότερο στην πολιτική σκηνή της άλλης πλευράς του Ατλαντικού.
ΥΓ: Ίσως τελικά η κατάρα της συμφωνίας των Πρεσπών να είναι αληθινή [δεν είναι τυχαία τα ποσοστά και της ΝΔ στη Μακεδονία].