 |
| Soldiers deployed to At-Tanf Garrison, Syria, watch for the impact of an 81 mm mortar from an observation point during a readiness exercise on April 22, 2020. Coalition forces and our partner the Maghaweir al-Thowra remain united and determined in our mission to degrade and defeat Daesh in southern Syria. (U.S. Army photo by Staff Sgt. William Howard) |
Afreen Minai - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η AUMF του 2001, η οποία ψηφίστηκε από το Κογκρέσο μόλις τρεις ημέρες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, εξακολουθεί να αποτελεί την πρωταρχική νομική βάση για πλήθος στρατιωτικών επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο. Από τις αεροπορικές επιδρομές κατά της al-Shabaab στη Σομαλία, τις εχθροπραξίες κατά των υποστηριζόμενων από το Ιράν πολιτοφυλακών στο Ιράκ και τη Συρία και τις επιχειρήσεις κράτησης στο Γκουαντάναμο, η AUMF του 2001 αποτέλεσε τη νομική βάση για μια σειρά πολέμων που συνεχίζονται για περισσότερες από δύο δεκαετίες - δύο φορές περισσότερο από τους παγκόσμιους πολέμους μαζί.
Οι αιώνιοι πόλεμοι στους οποίους βρισκόμαστε απείχαν πολύ από την πρόθεση του Κογκρέσου που ψήφισε την AUMF του 2001, η οποία επιτρέπει τη χρήση βίας μόνο κατά των «εθνών, οργανώσεων ή προσώπων [που ο πρόεδρος διαπίστωσε] πως σχεδίασαν, ενέκριναν, διέπραξαν ή βοήθησαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις που συνέβησαν στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 ή ότι υπέθαλψαν τέτοιες οργανώσεις ή πρόσωπα». Αν και δεν κατονομάζονται ρητά στο AUMF, ήταν κατανοητό ότι πρόκειται για την Αλ Κάιντα - που πραγματοποίησε τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου - και τους Ταλιμπάν, που τους φιλοξενούσαν στο Αφγανιστάν.
Λοιπόν, πώς φτάσαμε εδώ; Πώς, με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν να έχει λήξει πριν από τρία χρόνια, η εκτελεστική εξουσία εξακολουθεί να βασίζεται σε μια εξουσιοδότηση πολέμου δεκαετιών για επιχειρήσεις εναντίον ομάδων που δεν υπήρχαν καν όταν ψηφίστηκε;
Ενώ η AUMF του 2001 προοριζόταν να εφαρμοστεί μόνο στην Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν, η απουσία σαφούς περιοριστικής διατύπωσης και κάποια εντυπωσιακή νομική γυμναστική οδήγησαν τις διαδοχικές προεδρικές διοικήσεις να την επεκτείνουν ώστε να καλύπτει πολυάριθμες οργανώσεις σε σχεδόν δύο δωδεκάδες χώρες. Οι πόλεμοι που διεξήχθησαν στο πλαίσιο της AUMF του 2001 είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια τουλάχιστον 432.000 ζωών αμάχων και την επέκταση της χρήσης στρατιωτικής βίας από τη Νότια Ασία στην Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία, και όλα αυτά χωρίς ρητή έγκριση του Κογκρέσου.
Σημαντική αιτία για την υπέρβαση του εύρους της AUMF του 2001 είναι ο ισχυρισμός της εκτελεστικής εξουσίας ότι εξουσιοδοτεί τη χρήση βίας κατά των «συνδεδεμένων δυνάμεων». Η έννοια αυτή - η οποία δεν απαντάται πουθενά στο κείμενο του νόμου - υποστηρίζει ότι η εξουσιοδότηση μπορεί να εφαρμοστεί σε ένοπλες ομάδες που είναι «συμπολεμιστές» της Αλ Κάιντα ή των Ταλιμπάν.
Αν και η έννοια της συναγωνιστικότητας υπάρχει στο διεθνές δίκαιο, δεν έχει επίσημο ορισμό. Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο ο εκτελεστικός κλάδος εφάρμοσε τη συναγερμικότητα στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας έχει επικριθεί ως «ρευστός, εξελισσόμενος [και] εσωτερικά αμφισβητούμενος». Ο εγγενώς ευέλικτος χαρακτήρας της έννοιας των συνδεδεμένων δυνάμεων έχει οδηγήσει διαδοχικές διοικήσεις να εφαρμόζουν την AUMF του 2001 σε ομάδες που δεν είχαν σχέση με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ορισμένες από τις οποίες - όπως το ISIS - δεν υπήρχαν καν το 2001.
Είναι αυτό που επέτρεψε στην AUMF του 2001 να γίνει αυτό που πολλοί αποκαλούν «λευκή επιταγή για πόλεμο».
Μια νέα έκθεση από την Επιτροπή Φίλων για την Εθνική Νομοθεσία (FCNL), η οποία αξιολογεί και τις 30 AUMF που ψηφίστηκαν από το Κογκρέσο από το 1789, διαπιστώνει ότι η AUMF του 2001 είναι η μόνη στην ιστορία χωρίς σαφή και συγκεκριμένα όρια όσον αφορά το εναντίον ποιου θα χρησιμοποιηθεί, πού θα χρησιμοποιηθεί, ποιες ενέργειες μπορούν να πραγματοποιηθούν ή για πόσο καιρό η εξουσιοδότηση θα παραμείνει ενεργή.
Η διαπίστωση αυτή υπογραμμίζει πόσο πρωτοφανής είναι η έλλειψη ορίων της AUMF του 2001. Οποιαδήποτε αντικατάσταση της AUMF του 2001 και όλων των μελλοντικών εξουσιοδοτήσεων πρέπει να τηρεί τη μακρά ιστορία μας για τους αναγκαίους περιορισμούς, περιλαμβάνοντας όρια ως προς το χρόνο, τη γεωγραφία και τον εχθρό, και αποκλείοντας ρητά τη δυνατότητα ενός ανεξέλεγκτου προέδρου να προσθέσει πρόσθετες «συνδεδεμένες δυνάμεις» στην εξουσιοδότηση.
Έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες να λήξει ή να αναθεωρηθεί η AUMF του 2001, με πιο πρόσφατη την προσπάθεια της Βουλής των Αντιπροσώπων για το 2023, η οποία κορυφώθηκε με μια ακρόαση τον περασμένο Σεπτέμβριο προτού σταματήσει. Παρά τις προκλήσεις, τα μέλη του Κογκρέσου που αναλαμβάνουν αυτό το έργο θα πρέπει να επικροτηθούν για τις προσπάθειές τους.
Η ανάγκη επανεξέτασης του AUMF του 2001 είναι σαφής. Η νέα έκθεση του FCNL θα πρέπει να ενημερώσει τα μέλη του Κογκρέσου καθώς εξετάζουν τα αναγκαία όρια για οποιαδήποτε αντικατάσταση και τον τρόπο διαμόρφωσης οποιωνδήποτε μελλοντικών AUMF. Η απόφαση για το αν, πότε και πού οι ΗΠΑ θα αναλάβουν στρατιωτική δράση είναι ευθύνη του Κογκρέσου, το οποίο έχει μακρά ιστορία στο να συμπεριλαμβάνει τα απαραίτητα όρια στα AUMF.
Το Κογκρέσο πρέπει να διασφαλίσει πως δε θα περάσει ποτέ ξανά μια εξουσιοδότηση πολέμου που θα εκχωρεί την πολεμική εξουσία στην εκτελεστική εξουσία, παραλείποντας να περιορίσει κατάλληλα τη δύναμη. Η αποτυχία αυτή θα οδηγήσει μόνο σε έναν κόσμο συνεχιζόμενων ατελείωτων πολέμων και καταστροφών. Έχουμε ήδη αρκετά από αυτά.