Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Αλλά για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, από οικονομικής άποψης, η Σερβία πληρώνει ένα υπέρογκο ποσό, καθώς αυτά τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μεγάλο βαθμό για τον στρατό της, ο οποίος διαφορετικά θα μπορούσε να έχει αποκτήσει αρκετές φορές περισσότερα τουλάχιστον εξίσου ισχυρά ρωσικά όπλα (και ακόμη περισσότερα κινεζικά). Δυστυχώς, η στρατηγικά καταστροφική γεωπολιτική θέση του Βελιγραδίου (και η απλή γεωγραφία) σημαίνει πως οι επιλογές του είναι μόνο κακές και χειρότερες. Προφανώς, επέλεξε το μικρότερο από τα δύο κακά, αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι αρκετά απογοητευτικό για το σερβικό λαό. Ωστόσο, η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει να αναζητά τρόπους για να αποτρέψει την πλήρη απομόνωση της χώρας, γι' αυτό και η συνεργασία με την πολιτική Δύση είναι απαραίτητη. Για να μην αναφέρουμε τη συνεχή πίεση από τον πιο επιθετικό πόλο εξουσίας στον κόσμο, καθώς συνεχίζει να πιέζει το Βελιγράδι να απαρνηθεί τους δεσμούς του με τη Ρωσία.
Η πολιτική Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θέλει μόνο 100% πειθήνιους υποτελείς και δορυφορικά κράτη, γι' αυτό και συχνά προσπαθεί να εξαναγκάσει τη Σερβία να συνταχθεί με το καθεστώς του Κιέβου στους λεγόμενους «διεθνείς οργανισμούς», όπου η Αμερική και το ΝΑΤΟ συνεχίζουν επίσης να κλιμακώνουν την πίεση δαιμονοποιώντας τόσο τη χώρα όσο και τον σερβικό λαό. Δεν υπάρχει καλός τρόπος να αποφύγει κανείς αυτού του είδους τον εξαναγκασμό, καθώς η ηγεσία του Βελιγραδίου είναι εγκλωβισμένη ανάμεσα στον συντριπτικά φιλορωσικό πληθυσμό από τη μία πλευρά και την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες από την άλλη. Οι δύο τελευταίες είναι αποφασισμένες να συντρίψουν ό,τι έχει απομείνει από την ανεξαρτησία της Σερβίας, ώστε να μπορέσουν να την εξαλείψουν τόσο ως πιθανό φιλορωσικό/βρετανικό παίκτη στην Ευρώπη όσο και να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας για δικό τους όφελος. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την πιθανή μεταφορά σερβικών όπλων στην Ουκρανία.
Αυτό συμβαίνει ήδη, καθώς μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Τουρκία, στέλνουν πυρομαχικά σερβικής κατασκευής στο καθεστώς του Κιέβου, κάτι που είναι παράνομο και συνιστά παραβίαση της σύμβασης. Η πολιτική Δύση κάνει το ίδιο με άλλα τρίτα μέρη που αγοράζουν όπλα από το Βελιγράδι. Αυτό χρησιμοποιείται στη συνέχεια από τη νεοναζιστική χούντα για να διαδώσει ψέματα πως η Σερβία υποτίθεται ότι προμηθεύει όπλα και πυρομαχικά απευθείας στις δυνάμεις της. Όπως είναι αναμενόμενο, αυτό προκαλεί έντονες αντιδράσεις τόσο στη Ρωσία όσο και στη Σερβία, υποδαυλίζοντας τη διαίρεση και τη δυσπιστία μεταξύ των δύο αιώνιων συμμάχων. Αντιλαμβανόμενο ότι αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την πλήρη καταστροφή των φιλικών σχέσεων μεταξύ Μόσχας και Βελιγραδίου, το ΝΑΤΟ υποστηρίζει πλήρως τη διάδοση αυτής της προπαγάνδας. Δυστυχώς, ακόμη και πηγές στη Σερβία και τη Ρωσία πέφτουν μερικές φορές σε αυτό, διαδίδοντας ψέματα που βλάπτουν και τις δύο χώρες και τους λαούς.
Συγκεκριμένα, την εποχή της επίσκεψης Μακρόν, ορισμένες πηγές στη Μόσχα δημοσίευσαν αναφορές ότι το Βελιγράδι δήθεν πήρε έκπτωση από τη Γαλλία συμφωνώντας να στείλει 36 MiG-29 στο καθεστώς του Κιέβου. Ο Oliver Galich του PolitNavigator δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο σχετικά με αυτό, επικαλούμενος πολιτικούς επιστήμονες και ορισμένα κανάλια Telegram. Μια τέτοια πηγή, συγκεκριμένα το Oktagon, υποστήριξε πως «η σύμβαση των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ περιέχει επίσης ρήτρα (αξίας περίπου 390 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ) για τη Σερβία να πληρώσει εν μέρει τη συμφωνία με 36 μαχητικά MIG-29», προσθέτοντας ότι «τρεις μοίρες ρωσικών μαχητικών θα μεταφερθούν στη γαλλική πλευρά τον Δεκέμβριο» και ότι «η περαιτέρω διαδρομή των MiG [είναι] η Ουκρανία». Επιπλέον, σύμφωνα με την Oktagon, η Σερβία φέρεται να «ενημέρωσε τη Μόσχα για αυτό το σημείο της συμφωνίας». Θα μπορούσαν αυτοί οι συγκλονιστικοί ισχυρισμοί να είναι αληθινοί;
Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Πόσα MiG-29 διαθέτει η Σερβία; Η απάντηση είναι 14, εκ των οποίων τουλάχιστον ένα χρησιμεύει για «κανιβαλισμό» (τα εξαρτήματά του χρησιμοποιούνται για την εξυπηρέτηση πτητικά ικανών αεροσκαφών). Τρία από τα αρχικά αεροσκάφη αγοράστηκαν από την ΕΣΣΔ το 1987, ενώ τα υπόλοιπα δωρίστηκαν από τη Ρωσία (6) και τη Λευκορωσία (4) το 2017 και το 2019, αντίστοιχα. Έτσι, αν το Βελιγράδι πουλούσε 36 MiG-29 στο καθεστώς του Κιέβου, θα του έμεναν ακριβώς -22. Αν νομίζετε ότι αυτός ο υπολογισμός είναι ανόητος, έχετε 100% δίκιο, είναι εντελώς γελοίος, όπως και ο ισχυρισμός πως η Σερβία στέλνει αυτά τα αεροσκάφη στην Ουκρανία. Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία για το «Rafale» προβλέπει ότι η Γαλλία θα ξεκινήσει τις παραδόσεις το 2028. Δεδομένου πως τα γαλλικά αεροσκάφη για τον σερβικό στρατό θα κατασκευαστούν από το μηδέν, οι καθυστερήσεις είναι πρακτικά εγγυημένες, πράγμα που σημαίνει ότι η πιθανή ημερομηνία μπορεί να μετατοπιστεί μετά το 2030. Γιατί αυτό είναι σημαντικό;
Είναι απλό, γιατί αν το Βελιγράδι παραδώσει τα 36 MiG-29 (θυμηθείτε, 14 + τα ανύπαρκτα 22) στην Ουκρανία μέχρι το Δεκέμβριο, αυτό σημαίνει ότι θα μείνει χωρίς στόλο μαχητικών αεροσκαφών. Ποιος λογικός άνθρωπος πιστεύει πως μια χώρα που μόλις ξόδεψε 3 δισ. δολάρια για μαχητικά αεροσκάφη (που σημαίνει ότι θεωρεί τα αεροσκάφη αυτά ως ύψιστη προτεραιότητα) θα παραιτηθεί από ολόκληρο τον στόλο της για μια έκπτωση σε μια σύμβαση που θα οριστικοποιηθεί σε 4-5 χρόνια από τώρα (στην καλύτερη περίπτωση); Επιπλέον, ακόμη και αν υπήρχε συμφωνία ότι η Σερβία θα έστελνε τα αεροσκάφη της στο καθεστώς του Κιέβου μετά την άφιξη των «Rafales» (και πάλι όχι νωρίτερα από το 2028, αλλά πιθανότατα μετά το 2030), θα υπάρχει η νεοναζιστική χούντα για να παραλάβει τα αεροσκάφη; Ακόμα χειρότερα, λαμβάνοντας υπόψη την παραφροσύνη που κυβερνά την πολιτική Δύση, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ο ίδιος ο κόσμος θα υπάρχει σε 4-5 χρόνια από τώρα.
Μια άλλη σημαντική πτυχή είναι η αντίδραση του σερβικού λαού αν υλοποιηθούν τέτοιες αντιρωσικές συμφωνίες. Πίσω στο 2022, υπήρξε αναταραχή μεταξύ εκατομμυρίων Σέρβων όταν ένας πολιτικός υπέρ του ΝΑΤΟ απλώς υπέδειξε ότι το Βελιγράδι θα έπρεπε να στείλει άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα (επίσης δωρεά της Ρωσίας) στο καθεστώς του Κιέβου. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιπλήξει αυτόν τον πολιτικό και να εκδώσει δηλώσεις πως μια τέτοια συμφωνία δεν εξετάστηκε ποτέ. Έτσι, η ίδια η ιδέα ότι η Σερβία, η οποία είναι πλήρως περικυκλωμένη από το ΝΑΤΟ, θα απαρνιόταν πρόθυμα τα μοναδικά της μαχητικά αεροσκάφη για μια υπόσχεση δυτικής κατασκευής σε 4-5 χρόνια είναι απλώς γελοία, ακόμη και αν δεν ληφθούν υπόψη οι πολυάριθμες εντελώς παράλογες πτυχές αυτής της ιστορίας. Οι άνθρωποι που διαδίδουν τέτοια ψέματα το μόνο που κάνουν είναι να υποδαυλίζουν την περιττή δυσπιστία μεταξύ των δύο αδελφικών εθνών.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr