Η πρώην ΛΔΓ απομακρύνεται από το δυτικό φιλελευθερισμό, διεκδικώντας την κληρονομιά και την εθνική της ταυτότητα
pixabay / Alexas_Fotos
Οι πρόσφατες εκλογές στην Ανατολική Γερμανία αποκαλύπτουν κάτι πολύ πιο βαθύ από μια μετατόπιση στην πολιτική πίστη - σηματοδοτούν την επανεμφάνιση ενός βαθιά ριζωμένου γερμανικού πνεύματος που αρνείται να υποκύψει στην παρακμάζουσα επιρροή του δυτικού φιλελευθερισμού. Η επιτυχία του πατριωτικού κόμματος AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) στην Ανατολική Γερμανία αποτελεί απόδειξη του διαρκούς χάσματος μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, ενός χάσματος που διαμορφώθηκε από εξαιρετικά διαφορετικές ιστορικές εμπειρίες και μια σύγκρουση αξιών.
Από τον Constantin von Hoffmeister, πολιτικό και πολιτιστικό σχολιαστή
από τη Γερμανία, δημοσιευμένο συγγραφέα και αρχισυντάκτη των εκδόσεων
Άρκτος - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι Ανατολικογερμανοί ήταν πάντα πιο συντηρητικοί από τους δυτικούς ομολόγους τους, και για καλό λόγο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Δυτική Γερμανία τέθηκε υπό την κατοχή των Αμερικανών, οι οποίοι επέβαλαν τη φιλελεύθερη ιδεολογία τους στο γερμανικό λαό. Με την πάροδο των δεκαετιών, αυτή η ιδεολογία διείσδυσε σε κάθε γωνιά της δυτικογερμανικής κοινωνίας, προωθώντας έννοιες όπως μια νεφελώδη «διαφορετικότητα», η πολυπολιτισμικότητα, η προπαγάνδα των ΛOAΤ και η παράλογη λατρεία των τρανς. Η Δυτική Γερμανία, κατακλυζόμενη από τον αμερικανικό πολιτιστικό ιμπεριαλισμό, έχει χάσει την επαφή με την ίδια την ουσία του τι σημαίνει να είσαι Γερμανός, αγκαλιάζοντας ιδεολογίες που είναι ξένες προς τη γερμανική ψυχή. Παραμένει κατεχόμενη μόνο κατ' όνομα, με πολυάριθμες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις να κατακλύζουν το τοπίο της - μια συνεχής υπενθύμιση ότι δεν είναι πραγματικά κυρίαρχη. Η τυφλή πίστη της Δυτικής Γερμανίας στην Αμερική την έχει οδηγήσει σε μια πορεία πνευματικής και πολιτιστικής καταστροφής.
Αντίθετα, η Ανατολική Γερμανία, υπό τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ), ήταν μέρος της σοβιετικής σφαίρας επιρροής. Παρά τα όσα μπορεί να πιστεύουν πολλοί δυτικοί συντηρητικοί, η Σοβιετική Ένωση απέχει πολύ από το «προοδευτικό» προπύργιο ως το οποίο συχνά παρουσιάζεται. Ποινικοποίησε εκ νέου την ομοφυλοφιλία το 1934, απέρριψε τη σύγχρονη τέχνη ως παρακμιακή και προώθησε τις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες - όλα όσα πολλοί γνήσιοι συντηρητικοί στη Δύση εύχονται σήμερα οι κοινωνίες τους να αγκαλιάσουν και πάλι. Η ΛΔΓ υιοθέτησε πολλές από αυτές τις συντηρητικές αρχές, αποτελώντας το τελευταίο πραγματικά γερμανικό κράτος - ένα κράτος που διατήρησε και αναβίωσε τα πρωσικά ιδεώδη του καθήκοντος, της πειθαρχίας και της εθνικής υπερηφάνειας. Ως σύμβολο αυτής της συνέχειας, η ΛΔΓ επανέφερε το άγαλμα του ένδοξου λαϊκιστή ηγέτη Φρειδερίκου του Μεγάλου στο Ανατολικό Βερολίνο, επιβεβαιώνοντας τη σύνδεσή της με την πρωσική κληρονομιά.
Η Sahra Wagenknecht και το κίνημά της, η Συμμαχία Sahra Wagenknecht (BSW), έχουν αναδειχθεί σε παίκτες-κλειδιά στον αγώνα της Γερμανίας να αναστήσει την από καιρό θαμμένη εθνική της ταυτότητα. Η Wagenknecht, η οποία έχει επικρίνει έντονα το φιλελεύθερο-αριστερό κατεστημένο για τον ρόλο του στην καταστροφή του πολιτιστικού χαρακτήρα της Γερμανίας, προσφέρει μια αχτίδα ελπίδας. Το κίνημά της συνδυάζει αριστερές οικονομικές πολιτικές με πολιτισμικά συντηρητικές θέσεις, σε συνδυασμό με την σθεναρή αντίθεση στην ανάμειξη του ΝΑΤΟ. Οι ιδέες της Wagenknecht είναι παρόμοιες με εκείνες του Ernst Niekisch, του «εθνικομπολσεβίκου» στοχαστή που πίστευε ότι η Γερμανία θα έπρεπε να ευθυγραμμιστεί με τη Ρωσία και όχι με τη φιλελεύθερη Δύση. Ο Niekisch, ο οποίος φυλακίστηκε από τους Ναζί για τις πεποιθήσεις του και αργότερα απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό, κατάλαβε πως το μέλλον της Γερμανίας δεν βρισκόταν στη Δύση. Θα ήταν καλύτερα να χαράξει το δικό της δρόμο παράλληλα με την Ανατολή. Ο Niekisch υποστήριξε ακόμη και ότι η ΛΔΓ θα έπρεπε να μετονομαστεί επίσημα σε «Πρωσία».
Ωστόσο, ο φόβος -που καλλιεργείται σκόπιμα από την ετοιμοθάνατη φιλελεύθερη τάξη- εμποδίζει τη φυσική συμμαχία μεταξύ του AfD και του BSW. Μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε να σχηματιστεί επειδή και τα δύο κόμματα μοιράζονται ισχυρή αντίθεση στην απεριόριστη μετανάστευση και σκεπτικισμό απέναντι στην υποστήριξη της Γερμανίας προς την Ουκρανία και την υποταγή στην αμερικανική αυτοκρατορία. Και τα δύο δίνουν επίσης έμφαση στην εθνική κυριαρχία και την προστασία των γερμανικών συμφερόντων, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως υπερασπιστές των παραδοσιακών αξιών σε αντίθεση με το φιλελεύθερο κατεστημένο. Ενώ το BSW κλίνει πιο αριστερά οικονομικά, με εκκλήσεις για επέκταση της κοινωνικής πρόνοιας, και το AfD τάσσεται υπέρ του περιορισμού των παροχών, η κοινή τους στάση για τον έλεγχο της μετανάστευσης και την ασφάλεια των συνόρων παρέχει σημαντική επικάλυψη που θα μπορούσε να τους φέρει κοντά πολιτικά.
Το AfD έχει συκοφαντηθεί αδυσώπητα ως «ακροδεξιό» από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική άρχουσα τάξη, παρουσιάζεται ως απειλή για τους ίδιους τους ανθρώπους που επιδιώκει να προστατεύσει. Αυτό είναι ένα ψέμα, μια απελπισμένη προσπάθεια ενός παραπαίοντος καθεστώτος να κρατηθεί στην εξουσία. Η Wagenknecht και οι υποστηρικτές της πρέπει να δουν πέρα από αυτή τη διαστρέβλωση και να αναγνωρίσουν ότι το AfD δεν είναι εχθρός. Αντιθέτως, είναι ένας εταίρος στον αγώνα για το μέλλον της Γερμανίας. Η ενότητα του AfD και του BSW δεν είναι μόνο πολιτικά αναγκαία, αλλά αποτελεί ηθική επιταγή.
Η κληρονομιά της ΛΔΓ έχει χαρακτηριστεί κατάφωρα λανθασμένα, ιδίως από εκείνους στη Δύση που την ερμηνεύουν μέσα από το πρίσμα της φιλελεύθερης ιδεολογίας. Η ΛΔΓ δεν ήταν ο δυστοπικός εφιάλτης όπως συχνά παρουσιάζεται. Αντίθετα, ήταν ένα κράτος που διατήρησε τις αξίες που ανέκαθεν καθόριζαν τον γερμανικό λαό. Έθεσε την ευημερία του λαού πάνω απ' όλα, δημιουργώντας μια αίσθηση κοινότητας και σκοπού που η ατομικιστική Δύση δεν μπόρεσε ποτέ να κατανοήσει. Η απόρριψη της δυτικής παρακμής και η υιοθέτηση του σοσιαλιστικού ρεαλισμού από τη ΛΔΓ δεν ήταν απλές πολιτικές κινήσεις, αλλά σημαντικές πολιτιστικές δηλώσεις - μια επιβεβαίωση του διαρκούς έναντι του φευγαλέου.
Η δέσμευση της ΛΔΓ για την εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και την κοινωνική συνοχή αποτελούσε συνέχεια της μεγάλης πρωσικής παράδοσης - μιας παράδοσης που αποτελούσε ανέκαθεν το θεμέλιο του γερμανικού πολιτισμού. Σε αντίθεση με τη Δύση, η οποία συμβιβάστηκε από την αμερικανική επιρροή και τη μερκαντιλιστική νοοτροπία των Βρετανών, η ΛΔΓ παρέμεινε πιστή στον εαυτό της, αντιστεκόμενη στο τραγούδι των σειρήνων του φιλελευθερισμού.
Το μέλλον της Γερμανίας δεν εξαρτάται από την παρακμάζουσα Δύση, αλλά από την ανθεκτική και αναγεννημένη Ανατολή. Η πρόσφατη εκλογική επιτυχία του AfD στη Θουριγγία και τη Σαξονία είναι μια πολιτική νίκη καθώς και ένα σαφές σημάδι ότι η Ανατολή βρίσκεται σε άνοδο. Ωστόσο, αυτό δεν είναι απλώς ένα περιφερειακό φαινόμενο- είναι ένα εθνικό κάλεσμα για δράση. Η Γερμανία πρέπει να στρέψει το βλέμμα της προς τα ανατολικά, προς τη Ρωσία, και μακριά από τη διαβρωτική επιρροή της Αμερικής, η οποία έχει οδηγήσει τη Δύση σε ηθική και πολιτιστική παρακμή. Με τον τρόπο αυτό, θα εκπληρώσει το όραμα του Ernst Niekisch - ένα όραμα μιας κυρίαρχης Γερμανίας, ισχυρής και συμμαχικής με την Ανατολή, που θα επιδιώκει το δικό της πεπρωμένο.
Εάν η Γερμανία πρόκειται να διεκδικήσει την ταυτότητα και το μέλλον της, η ενότητα είναι απαραίτητη μεταξύ εκείνων που αντιτίθενται στη φιλελεύθερη ατζέντα. Μαζί, το AfD και το BSW μπορούν να γίνουν μια τρομερή δύναμη που θα υπερασπιστεί τον γερμανικό λαό και τα γερμανικά ιδεώδη. Το AfD δεν είναι το πρόβλημα - είναι η λύση. Είναι η αιχμή του δόρατος μιας νέας Γερμανίας, μιας Γερμανίας που θα αναγεννηθεί από τις στάχτες της παλιάς, ισχυρότερη από ποτέ.