Caitlin Johnstone - caitlinjohnstone.com.au / Παρουσίαση Freepen.gr
Φυσιολογικός άνθρωπος: Η γενοκτονία είναι κακό.
Τρελό άτομο: ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Ο ΤΡΑΜΠ;
Φυσιολογικό άτομο: Ο υποψήφιος που υποστηρίζετε θέλει να διαπράξει πραγματική γενοκτονία.
Τρελό άτομο: Κοίτα, κανείς δεν είναι τέλειος.
Ο πρόεδρος Τραμπ, 2025: [Βομβάρδισα αυτό το νοσοκομείο επειδή οι μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες.
Πρόεδρος Χάρις, 2025: [βομβαρδίζει νοσοκομείο της Μέσης Ανατολής] Οι σκέψεις μας είναι με τα θύματα αυτής της τρομερής τραγωδίας, καθώς εργαζόμαστε για την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή.
Ο σιωνισμός και ο χριστιανικός φονταμενταλισμός χρησιμοποιούνται ως δικαιολογίες για να προκαλέσουν πολύ περισσότερη βία από ό,τι το Ισλάμ. Οι μουσουλμάνοι δεν είναι ο εχθρός, η δολοφονική μηχανή της παγκόσμιας κυριαρχίας της αμερικανικής συγκεντρωτικής αυτοκρατορίας είναι.
Είναι τόσο κοινωνιοπαθητικό το πώς σε όποιον παραπονιέται ότι αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα κάτω από τα καταπιεστικά, εκμεταλλευτικά συστήματα αυτού του πολιτισμού, του λένε «βρείτε άλλη δουλειά» ή «δουλέψτε σκληρότερα», λες και αυτό είναι μια πραγματική απάντηση σε παράπονα για συστημικά προβλήματα.
Είναι κοινωνιοπαθητικό, επειδή το να λες σε κάποιον που διαμαρτύρεται για συστημικά προβλήματα να αλλάξει τις συνθήκες του ως άτομο, σημαίνει απλώς ότι του λες να βεβαιωθεί πως είναι κάποιος άλλος στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας αντί για αυτόν. Ακόμα και αν το άτομο που κάνει το παράπονο έβρισκε μια καλύτερα αμειβόμενη δουλειά από αυτή που είχε, η παλιά του θέση θα καλυπτόταν από κάποιον άλλο που θα βρισκόταν να παλεύει να τα βγάλει πέρα με τον ίδιο τρόπο. Ολόκληρο το καπιταλιστικό μας σύστημα βασίζεται στην προϋπόθεση της ύπαρξης μιας μόνιμης κατώτερης τάξης εκμεταλλευόμενων και κακοπληρωμένων εργατών, και η μετακίνηση ενός ατόμου από αυτή την κατώτερη τάξη δεν αλλάζει την ύπαρξη αυτής της κατώτερης τάξης.
Είναι σαν να ζητούσε κάποιος μέσω ασυρμάτου βοήθεια λέγοντας: «Το πλοίο μας βυθίστηκε και πνιγόμαστε στη θάλασσα!» και να του έλεγαν: «Εντάξει, λοιπόν, σκαρφάλωσε πάνω στους συνεπιβάτες σου ώστε να πνιγούν αυτοί αντί για σένα». Γι' αυτό λέω ότι αυτή η στάση είναι κοινωνιοπαθητική. Πόσο κατεστραμμένη πρέπει να είναι η αίσθηση της ενσυναίσθησης για να βλέπετε το «Απλά βεβαιωθείτε ότι κάποιος άλλος κακοποιείται από τα συστήματά μας αντί για εσάς» ως έγκυρη απάντηση σε παράπονα για συστημικά προβλήματα; Πόσο στερημένος από βασική ανθρώπινη συμπόνια πρέπει να είσαι για να ικανοποιείσαι με αυτού του είδους την στάση; Πρέπει να μην είστε σε θέση να καταλάβετε πραγματικά ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι εκεί έξω στον κόσμο που βιώνουν τη ζωή με τον ίδιο τρόπο που βιώνετε εσείς. Αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με εσάς ως άτομο.
Μέχρι την προεκλογική περίοδο το αριστερότερο άκρο του πολιτικού φάσματος στις ΗΠΑ ήταν αρκετά ενωμένο στην αντίθεσή του στη γενοκτονία της Γάζας. Τώρα που ο Νοέμβριος πλησιάζει καθώς οι Δημοκρατικοί κατεβάζουν έναν υποψήφιο γενοκτόνο, υπάρχει ένας διχασμός μεταξύ εκείνων που αντιτίθενται στη γενοκτονία και εκείνων που θέλουν απλώς να αισθάνονται όμορφα με τον εαυτό τους.
Αυτή η διάσπαση αναδύεται ξανά και ξανά στη δυτική πολιτική, και είναι τελικά μια διάσπαση μεταξύ των ανθρώπων που επιδιώκουν το τέλος της πολεμοκάπηλης αμερικανοκεντρικής αυτοκρατορίας και εκείνων που απλά θέλουν η αυτοκρατορία να έχει ένα πιο ευγενικό, πιο διπλωματικό πρόσωπο, ώστε να μπορούν να αισθάνονται ωραία συναισθήματα για το πολιτικό status quo στη χώρα τους. Είναι η διαφορά μεταξύ κάποιου που θέλει να κόψει τη συνήθεια της ηρωίνης και κάποιου που θέλει απλώς να μην έχει δυσάρεστες συνέπειες για την υγεία, τα οικονομικά ή την κοινωνική του ζωή. Ο ένας επιθυμεί μια πραγματική, ουσιαστική αλλαγή και ο άλλος θέλει να διατηρήσει τα πράγματα ως έχουν χωρίς να ενοχλείται από τη γνωστική ασυμφωνία ή τις ενοχλήσεις της συνείδησης.
Και στην πραγματικότητα αυτές οι δύο θέσεις δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν περισσότερο η μία από την άλλη. Ένας υποστηρικτής του Τραμπ και ένας προοδευτικός του Μπέρνι Σάντερς που τώρα ζητωκραυγάζει για την Καμάλα Χάρις είναι πολύ πιο κοντά ο ένας στον άλλον στο πολιτικό φάσμα από ό,τι ο προοδευτικός με έναν αριστερό που είναι σταθερά αντίθετος στην εγκληματικότητα της αυτοκρατορίας στη Γάζα. Οι προοδευτικοί δημοκράτες και οι πραγματικοί αντιιμπεριαλιστές αριστεροί έχουν πολλούς κοινούς μικρότερους στόχους και καταλήγουν στην ίδια πλευρά σε πολλά κοινά ζητήματα, αλλά στη μεγάλη εικόνα εξακολουθούν να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση μεταξύ τους, επειδή ο ένας επιδιώκει το τέλος της αυτοκρατορίας και ο άλλος τη διατήρησή της. Οι απώτεροι στόχοι τους είναι διαμετρικά αντίθετοι, γεγονός που θα αναδεικνύεται διαρκώς κάθε φορά που οι στόχοι αυτοί έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους.
Ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν ανυπομονώ για μια ακόμη προεδρία Τραμπ είναι το πόσο ψεύτικος και ανούσιος γίνεται ο πολιτικός λόγος όταν είναι κοντά μας. Δεν είναι λόγω των πολιτικών και των πράξεών του (η εξαχρείωση της αμερικανικής αυτοκρατορίας συνεχίζεται αδιάκοπα ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην εξουσία), είναι λόγω της διεύρυνσης της επίδρασης που έχει στο χάσμα μεταξύ πραγματικότητας και αφήγησης όταν είναι πρόεδρος.
Η προεδρία του Τραμπ επέβλεψε νέες τεράστιες ψυχροπολεμικές κλιμακώσεις κατά της Ρωσίας, γενοκτονικές θηριωδίες και εσκεμμένη πείνα στην Υεμένη, νέες βίαιες κυρώσεις πείνας σε έθνη όπως η Βενεζουέλα, το Ιράν και η Συρία, μπρα ντε φερ με το Ιράν, μαζικά διευρυμένες εκστρατείες βομβαρδισμών, μετατροπή της κατάστασης με το Ισραήλ σε εμπρηστικό θερμοκήπιο και τη σύλληψη του Τζούλιαν Ασάνζ. Αλλά αν ρωτήσετε τον μέσο Αμερικανό φιλελεύθερο ποιο ήταν το χειρότερο πράγμα που έκανε ο Τραμπ κατά τη διάρκεια της θητείας του, θα αρχίσουν να φλυαρούν για ρωσική συνωμοσία και εξεγέρσεις και συνωμοσία για το τέλος της αμερικανικής δημοκρατίας. Πέρασαν όλο αυτό το διάστημα αγνοώντας όλα τα χειρότερα εγκλήματα του Τραμπ και ουρλιάζοντας υστερικά για δήθεν ανοησίες και αγενή tweets.
Και είναι εξίσου κακό με τους υποστηρικτές του Τραμπ, οι οποίοι γενικά δεν έχουν ιδέα ότι ο Τραμπ έκανε καν αυτά τα πράγματα. Πιστεύουν πως πέρασε τέσσερα χρόνια «πολεμώντας το βαθύ κράτος», διεξάγοντας μια γενναία λαϊκιστική επανάσταση ενάντια στο κατεστημένο για να κάνει την Αμερική Μεγάλη Ξανά. Είναι εξίσου ανίδεοι με τους Δημοκρατικούς ως προς το τι πραγματικά έκανε ο Τραμπ, επειδή και οι δύο πλευρές πέρασαν όλο αυτό το διάστημα μέσα σε ένα αφηγηματικό πλέγμα που δημιούργησαν τα μέσα ενημέρωσης και τους κράτησε τυφλούς για το όλο θέμα. Το χάσμα μεταξύ των ακατέργαστων δεδομένων για το τι πραγματικά συνέβη και των αφηγήσεων για το τι συνέβη είναι τεράστιο.
Τουλάχιστον με τον Μπάιντεν ο κόσμος μιλάει πραγματικά μερικές φορές για τα πραγματικά κακά πράγματα που κάνει στην πραγματικότητα η κυβέρνησή του, όπως ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία και η γενοκτονία στη Γάζα. Η πραγματικότητα έχει πολύ περισσότερα κοινά με τα θέματα του πολιτικού λόγου. Με τον Τραμπ όλοι μπαίνουν σε αυτό το παράξενο, διαστρεβλωμένο τούνελ της πραγματικότητας, όπου οι ψεύτικες ανοησίες είναι το μόνο που έχει σημασία και τα πραγματικά προβλήματα είναι αόρατα σε όλους όσοι βρίσκονται κοντά στο mainstream.
Πραγματικά δεν ενθουσιάζομαι με την ιδέα να ξαναζήσω αυτές τις ηλίθιες μαλ...κίες.