 |
| pixabay / Vika_Glitter |
Paul Craig Roberts - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Για τους σκληροπυρηνικούς Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς, η σοβιετική κατάρρευση αφαίρεσε τον περιορισμό της αμερικανικής μονομέρειας. Οι νεοσυντηρητικοί άρπαξαν γρήγορα την πρωτοβουλία και με το Δόγμα Γούλφοβιτς διακήρυξαν την ηγεμονία των ΗΠΑ και δήλωσαν ότι ο κύριος στόχος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ ήταν να αποτρέψουν την άνοδο οποιασδήποτε δύναμης που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως περιορισμός στην ηγεμονία της Ουάσιγκτον. Η πολιτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα να διαψευστούν οι ελπίδες του Ρέιγκαν και του Γκορμπατσόφ και η εμπιστοσύνη που είχε δείξει ο Γκορμπατσόφ στην Ουάσιγκτον. Η υπόσχεση της Ουάσινγκτον να μην μετακινήσει το ΝΑΤΟ ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά αποκηρύχθηκε και ακολούθησαν πιο εχθρικά βήματα.
Μέχρι το 2007 ήταν σαφές στον πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν πως η υπόσχεση ενός πολυπολικού κόσμου είχε παρακαμφθεί από μια πολιτική ηγεμονίας της Ουάσινγκτον. Στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, ο Πούτιν πέταξε το γάντι και δήλωσε ότι η Ρωσία δεν αποδέχεται τον μονοπολικό κόσμο της Ουάσινγκτον που βασίζεται σε κανόνες. Εκείνη τη στιγμή οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ προχώρησαν σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Η πρώτη επίθεση κατά της Ρωσίας έγινε ένα χρόνο αργότερα, το 2008, όταν η Ουάσινγκτον έστειλε έναν στρατό της Γεωργίας που προμηθεύτηκε και εκπαιδεύτηκε από τις ΗΠΑ στην αμφισβητούμενη Νότια Οσετία, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν Ρώσοι ειρηνευτές και πολλοί άμαχοι. Ο Πούτιν, αιφνιδιασμένος, επέστρεψε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και ο ρωσικός στρατός νίκησε γρήγορα τις εκπαιδευμένες από τις ΗΠΑ γεωργιανές δυνάμεις. Ο Πούτιν συχνά κατηγορείται ότι σκόπευε να ανοικοδομήσει τη σοβιετική αυτοκρατορία, αλλά είχε στα χέρια του τη Γεωργία, ιστορικά τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης και προηγουμένως της Ρωσίας. Αντί να επανεντάξει τη Γεωργία στη Ρωσία, την άφησε ελεύθερη για να υποταχθεί και πάλι στις συνωμοσίες της Ουάσινγκτον εναντίον της Ρωσίας.
Έχοντας αποτύχει στη Γεωργία, η Ουάσινγκτον έστρεψε την προσοχή της στην Ουκρανία, μια άλλη πρώην επαρχία της Σοβιετικής Ένωσης και προηγουμένως της Ρωσίας για αιώνες. Όπως καυχήθηκε η Βικτόρια Νούλαντ σε τηλεοπτικό συνέδριο, η Ουάσινγκτον δαπάνησε 5 δισεκατομμύρια δολάρια οργανώνοντας ΜΚΟ, φοιτητές και αγοράζοντας Ουκρανούς πολιτικούς για την υποστήριξη ενός πραξικοπήματος για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης ουκρανικής κυβέρνησης και την εγκατάσταση ενός νεοναζιστικού καθεστώτος εχθρικού προς τη Ρωσία.
Για άγνωστους λόγους, εκτός ίσως από την έκπληξη -ο Πούτιν βρισκόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι- ο Πούτιν δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει το πραξικόπημα της Ουάσινγκτον. Επί οκτώ χρόνια ο Πούτιν στηριζόταν στη Συμφωνία του Μινσκ, την οποία η Δύση χρησιμοποίησε για να τον εξαπατήσει, ενώ η Ουάσινγκτον δημιούργησε έναν ουκρανικό στρατό ικανό να ανατρέψει τις δημοκρατίες του Ντονμπάς που αποσχίστηκαν και αντιστάθηκαν στις διώξεις και τις δολοφονίες του ρωσικού πληθυσμού από την Ουκρανία.
Όταν οι προσπάθειες του Πούτιν και του Λαβρόφ τον Δεκέμβριο του 2021 και τον Φεβρουάριο του 2022 να επιτύχουν μια αμοιβαία αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αντιμετωπίστηκαν από την Ουάσινγκτον, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ο Πούτιν δεν είχε άλλη επιλογή από το να παρέμβει για να προστατεύσει το Ντονμπάς, μια πρώην ρωσική επαρχία που προσαρτήθηκε στην Ουκρανία από τους σοβιετικούς ηγέτες, από τη σφαγή, όπως κάνουν οι Ισραηλινοί στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.
Η Δύση αποκάλεσε ανειλικρινά την «περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση» του Πούτιν που περιορίστηκε στο Ντονμπάς «εισβολή στην Ουκρανία». Δεν ήταν κάτι τέτοιο. Το γεγονός ότι δεν ήταν εισβολή και κατάκτηση της Ουκρανίας ήταν το λάθος του Πούτιν.
Ο περιορισμένος χαρακτήρας της επέμβασης του Πούτιν είναι η αιτία της πιθανής έκρηξης της σύγκρουσης σε πυρηνικό πόλεμο.
Ο Πούτιν, όντας ένας Αμερικανός φιλελεύθερος των μέσων του 20ου αιώνα, είχε εμπιστοσύνη στις διπλωματικές σχέσεις και την καλή θέληση μεταξύ των εθνών και δεν κατάλαβε ότι η Δύση βρισκόταν σε πόλεμο με τη Ρωσία. Ο ίδιος και ο υπουργός Εξωτερικών του τόνιζαν συνεχώς τους «Αμερικανούς εταίρους» και την πίστη τους στις διαπραγματεύσεις, ενώ η Δύση οργάνωνε τις επιθέσεις της κατά της Ρωσίας.
Αυτές οι επιθέσεις περιλαμβάνουν τώρα επιθέσεις βαθιά μέσα στη Ρωσία, μακριά από το μέτωπο της μάχης. Η Ρωσία έχει υποστεί πολλές επιθέσεις από χαμηλά ιπτάμενα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που αποφεύγουν τα συστήματα αεράμυνας. Καθώς γράφω, ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ και ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου παροτρύνουν το καθεστώς Μπάιντεν να δώσει έγκριση για την εκτόξευση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από τις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στη Ρωσία. Ο Πούτιν έχει πει ότι αυτή είναι η τελική κόκκινη γραμμή που θα τον αναγκάσει να αναγνωρίσει ότι η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τη Δύση.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Stoltenberg λέει πως η Δύση δεν χρειάζεται να δώσει σημασία στην απειλή του Πούτιν, επειδή «έχουν υπάρξει πολλές κόκκινες γραμμές που έχουν δηλωθεί από τον Πούτιν στο παρελθόν και δεν έχει κλιμακώσει».
Έχουμε φτάσει στο σημείο που είπα ότι θα φτάσει ο καθένας. Ο Πούτιν με την αποτυχία του να δράσει ως απάντηση στην επιθετικότητα, τώρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Έχει τρεις επιλογές: Μπορεί να παραδοθεί. Μπορεί να τερματίσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία με τη βία, γεγονός που προειδοποιεί τη Δύση ότι η Δύση κινδυνεύει αν η σύγκρουση συνεχιστεί, ή μπορεί να συνεχίσει να αγνοεί την πραγματικότητα, αφήνοντας έτσι την πρωτοβουλία στα χέρια της Δύσης, όπου ήταν καθ' όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης.
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ανδρεία του Πούτιν. Είναι πολεμιστής ή ένας ξεπερασμένος Αμερικανός φιλελεύθερος;
Συμφωνώ ότι αυτή η ερώτηση είναι άδικη. Ο Πούτιν είναι ο μόνος πολιτικός άνδρας που διαθέτει ο κόσμος σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που τίθεται υπό αμφισβήτηση η συνέχιση της ύπαρξης του κόσμου. Ο Πούτιν έχει δεχτεί τη μία προσβολή μετά την άλλη, προκλήσεις επί προκλήσεων προκειμένου να αποφύγει έναν πόλεμο που σημαίνει θάνατο για την ανθρωπότητα.
Κανείς δεν αναγνωρίζει τον Πούτιν γι' αυτό.
Ο Στόλτενμπεργκ, μια ανύπαρκτη προσωπικότητα, κοροϊδεύει τον Πούτιν. Ο Μπάιντεν, μια ασημαντότητα, τον προσβάλλει. Ο Ζελένσκι, μια ανύπαρκτη προσωπικότητα, ορκίζεται να τον νικήσει.
Μπορούμε να δούμε την κυριαρχία του σατανά στη Δύση όταν ο μόνος ηγέτης που είναι αποφασισμένος να διατηρήσει την ανθρώπινη ύπαρξη δαιμονοποιείται.
Παρά τα έντιμα χαρακτηριστικά του, ο Πούτιν αποτυγχάνει επειδή δεν μπορεί να αναγνωρίσει το ακραίο κακό που αντιμετωπίζει τον ίδιο και τη χώρα που εκπροσωπεί.
Όπως ανέφερε ο πρέσβης της Αγγλίας Craig Murray, ο δυτικός κόσμος ποινικοποιεί την ελευθερία του λόγου. Οι έρευνες της Ουάσινγκτον για τον Σκοτ Ρίτερ, τον Ντιμίτρι Σάιμς και άλλους δείχνουν ότι όσοι συνομιλούν με Ρώσους ποινικοποιούνται για υποβοήθηση της ρωσικής παραπληροφόρησης, η οποία εξισώνεται με την κατασκοπεία. Πώς μπορεί να επιλυθεί η επικίνδυνη κατάσταση όταν η συζήτηση εμποδίζεται;