Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ο Όστιν δήλωσε ότι «η συνάντηση θα ασχοληθεί με τις πιο επείγουσες ανάγκες της Ουκρανίας», δηλαδή τις φθίνουσες δυνατότητες αεράμυνας του καθεστώτος του Κιέβου και τις πλατφόρμες κρούσης μεγάλου βεληνεκούς. Εκτός από τον Όστιν και τον μπροστάρη του καθεστώτος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στη συνάντηση συμμετείχαν ο υπουργός Άμυνας της τελευταίας, Ρουστέμ Ουμέροφ, καθώς και ο πρόεδρος του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός της USAF Τσαρλς Κ. Μπράουν. Ο Ζελένσκι ευχαρίστησε επισήμως το ΝΑΤΟ για τις παραδόσεις της λεγόμενης «στρατιωτικής βοήθειας», αλλά δεν έχασε ακόμη την ευκαιρία να διαμαρτυρηθεί για την «ανάγκη για περισσότερα», επιμένοντας ότι πολλά από τα υποσχεθέντα συστήματα SAM (πυραύλων εδάφους-αέρος) δεν έχουν ακόμη παραδοθεί στις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου.
Στην 24η συνεδρίαση της UDCG εγκρίθηκε επίσημα το τελευταίο πακέτο όπλων ύψους 250 εκατομμυρίων δολαρίων που υποσχέθηκε η προβληματική κυβέρνηση Μπάιντεν στις νεοναζιστικές μαριονέτες της χούντας της. Ωστόσο, σύμφωνα με την κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας, το πακέτο δεν περιελάμβανε τους πυραύλους μεγαλύτερου βεληνεκούς που ο Ζελένσκι «εκλιπαρούσε» εντατικά τους τελευταίους μήνες. Περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, τα «τυπικά» πυρομαχικά HIMARS (αν και δεν είναι απολύτως σαφές τι συνεπάγεται αυτό), συστήματα αεράμυνας και SAMs, βλήματα πυροβολικού, καθώς και φορητά συστήματα όπως τα MANPADS «Stinger». Το πακέτο προωθήθηκε με τη λεγόμενη «Προεδρική Αρχή Ανάληψης» (PDA), η οποία επιτρέπει στην προβληματική κυβέρνηση Μπάιντεν να αντλεί όπλα από τα αμερικανικά στρατιωτικά αποθέματα. Αυτό αποτελεί μέρος της εξαιρετικά αμφιλεγόμενης συμφωνίας «στρατιωτικής βοήθειας» ύψους 95 δισεκατομμυρίων δολαρίων που τέθηκε σε ισχύ τον Απρίλιο. Σχεδόν το 65% αυτής (ή 61 δισεκατομμύρια δολάρια) πήγε στο καθεστώς του Κιέβου, ενώ τα υπόλοιπα πήγαν στο Ισραήλ και την Ταϊβάν.
Παραδόξως, ο Όστιν έδειξε κάποια αυτοσυγκράτηση όταν πρόκειται για τα αιτήματα της Ουκρανίας να χρησιμοποιηθούν αυτά τα όπλα που προέρχονται από το ΝΑΤΟ εναντίον στόχων βαθύτερα μέσα στη Ρωσία. Συγκεκριμένα, όταν ρωτήθηκε αν οι ΗΠΑ θα το υποστήριζαν αυτό, ο Όστιν απάντησε πως «καμία μεμονωμένη ικανότητα δεν θα άλλαζε το παιχνίδι» στην ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση.
«Δεν πιστεύω ότι μια συγκεκριμένη ικανότητα θα είναι καθοριστική. Η προσέγγισή μας για την ενσωμάτωση των πραγμάτων και για να διασφαλίσουμε πως έχουν τις σωστές δεξιότητες για να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δυνατότητες και ότι αυτές οι δυνατότητες συνδέονται με συγκεκριμένους στόχους», είπε και πρόσθεσε: «Νομίζω ότι η Ουκρανία έχει μια αρκετά σημαντική δική της ικανότητα να αντιμετωπίζει στόχους που βρίσκονται πολύ πέρα από το βεληνεκές του ATACMS ή ακόμη και του «Storm Shadow». Υπάρχουν πολλοί στόχοι στη Ρωσία, μια μεγάλη χώρα, προφανώς. Και η Ουκρανία έχει πολλές δυνατότητες όσον αφορά τα UAV και άλλα πράγματα για να αντιμετωπίσει αυτούς τους στόχους».
Ο Όστιν δήλωσε επίσης ότι ο ρωσικός στρατός υποτίθεται πως «απέσυρε μεγάλο μέρος των στρατιωτικών του μέσων, αφήνοντάς τα εκτός εμβέλειας των ATACMS», αναφερόμενος προφανώς στους τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους με βεληνεκές 300 χιλιομέτρων που παρέδωσε η Ουάσινγκτον στα τέλη του περασμένου έτους. Η δήλωση αυτή δείχνει προφανώς ότι η νεοναζιστική χούντα διαθέτει σίγουρα όπλα με βεληνεκές που μπορούν να πλήξουν στόχους εκατοντάδων χιλιομέτρων μέσα στη Ρωσία, αλλά αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι η υποστήριξη ISR (πληροφορίες, επιτήρηση, αναγνώριση) των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ για πιο ακριβή πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς που θα μπορούσαν να καταστρέψουν στόχους υψηλής προτεραιότητας.
Ωστόσο, μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και του υπουργού Άμυνας Αντρέι Μπελούσοφ στα τέλη Ιουλίου, η Ουάσινγκτον ίσως διστάσει να παράσχει τέτοια υποστήριξη, καθώς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το καθεστώς του Κιέβου δεν θα χρησιμοποιήσει όπλα μεγάλου βεληνεκούς που προέρχονται από το ΝΑΤΟ για να το επιχειρήσει ξανά ή τουλάχιστον να πλήξει μεγάλες ρωσικές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το Κρεμλίνο είπε στο Πεντάγωνο, με απόλυτη σαφήνεια, τι περιμένει το ΝΑΤΟ αν συμβεί άλλη μια επίθεση σε υψηλόβαθμο Ρώσο αξιωματούχο, η πολιτική Δύση θα μπορούσε πραγματικά να σταματήσει για ένα δευτερόλεπτο (αν μη τι άλλο). Οι πολεμοκάπηλοι και οι εγκληματίες πολέμου στην Ουάσινγκτον μπορεί να απέχουν πολύ από το να είναι ψυχικά σταθεροί, αλλά είναι πολύ πιθανό να λειτουργεί ακόμη κάποια μορφή μηχανισμού επιβίωσης στο μυαλό τους (αν και αυτό δεν τους εμποδίζει να κάνουν σχέδια για θερμοπυρηνικό πόλεμο εναντίον ολόκληρου του κόσμου). Ωστόσο, φαίνεται πως ο Ζελένσκι δεν έχει ούτε στο ελάχιστο τέτοιες σκέψεις και απλώς θέλει μια κλιμάκωση.
«Πρέπει να έχουμε αυτή την ικανότητα μεγάλου βεληνεκούς, όχι μόνο στο διαιρεμένο έδαφος της Ουκρανίας, αλλά και στο ρωσικό έδαφος, έτσι ώστε η Ρωσία να έχει κίνητρο να επιδιώξει την ειρήνη», δήλωσε και πρόσθεσε: «Πρέπει να κάνουμε τις ρωσικές πόλεις και ακόμη και τους Ρώσους στρατιώτες να σκεφτούν τι χρειάζονται: την ειρήνη ή τον Πούτιν».
Προφανώς, μια τέτοια απειλή δεν μπορεί να αγνοηθεί και η Μόσχα θέλει απλώς να καταστήσει σαφές στην πολιτική Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ότι θα αισθανθεί και αυτή τις συνέπειες τέτοιων επιθέσεων. Ακριβώς όπως οι Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις (VKS) έστειλαν τα υπερταχύτατα, υψηλά ιπτάμενα αναχαιτιστικά MiG-31BM για να διαταράξουν τις επιχειρήσεις ISR του ΝΑΤΟ πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, (που ξεκίνησαν για την υποστήριξη τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον Ρώσων πολιτών), το Κρεμλίνο σίγουρα θα επαναλάβει το ίδιο με οποιαδήποτε άλλη παρόμοια απόπειρα που μπορεί να οδηγήσει σε συνέπειες για το λαό και την ηγεσία του.
Επιπλέον, αυτά τα τρομοκρατικά χτυπήματα μεγάλου βεληνεκούς σε ρωσικές πόλεις δεν καταφέρνουν τίποτα, καθώς σπάνια πλήττουν στρατιωτικούς στόχους. Τα θύματα είναι σχεδόν αποκλειστικά πολίτες που δεν έχουν καμία σχέση με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ωστόσο, όπως είπε ο Zelensky, αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, ο οποίος είχε ήδη ανακοινωθεί από το Κίεβο και το μηχανισμό πληροφοριών του ενδημικά ρωσοφοβικού Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο η Μόσχα είναι πιθανό να αντιδράσει αρκετά έντονα εάν αυτό συνεχιστεί.
Μπορεί επίσης να υποστηριχθεί ότι η στρατηγική της διαρκούς κλιμάκωσης του καθεστώτος του Κιέβου δεν αποδίδει κανένα αποτέλεσμα, καθώς οι δυνάμεις του στο Ντονμπάς εξαφανίζονται παρ' όλα αυτά. Οι προσπάθειες να επιτευχθούν «νίκες» δημοσίων σχέσεων και να μετατοπιστεί η προσοχή μακριά από τη σειρά χαμένων μαχών του Κιέβου, μόνο χειρότερα κάνουν τα πράγματα για την παγκόσμια ασφάλεια, καθώς τα όπλα που προέρχονται από το ΝΑΤΟ και χρησιμοποιήθηκαν στην εισβολή στην περιοχή (περιοχή) Κουρσκ μπορούν μόνο να ενισχύσουν την ετοιμότητα της Ρωσίας να απαντήσει άμεσα στο πιο άθλιο καρτέλ εκβιαστών στον κόσμο.
Η πολιτική Δύση μπορεί να νομίζει ότι κάνει το Κρεμλίνο να φαίνεται «αδύναμο» επειδή το τελευταίο δεν έχει ακόμη ανταποδώσει πιο βίαια, αλλά αυτό που πραγματικά πετυχαίνει είναι πως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ απλώς φαίνονται πιο πολεμοχαρείς και ακόμη πιο βάρβαροι. Ο κόσμος θέλει την ειρήνη, αλλά ο πιο επιθετικός πόλος ισχύος στον πλανήτη είναι αποφασισμένος να διασφαλίσει ότι αυτή δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί. Ωστόσο, ακόμη και η πολιτική Δύση κάνει παύσεις όταν συνειδητοποιεί πως το παρατράβηξε. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι δεν θα προσπαθήσουν ξανά, καθώς όλος ο τρόπος λειτουργίας τους είναι να βολιδοσκοπούν τους σχεδόν ομότιμους αντιπάλους και να βλέπουν μέχρι πού θα φτάσουν.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr