 |
| Photo: Public domain |
Η παραδοχή ήταν σοκαριστική. Σε συνέντευξή της σε Αμερικανό δημοσιογράφο, η Βικτόρια Νούλαντ παραδέχτηκε λίγο-πολύ ξεκάθαρα ότι ο λόγος για τον οποίο ο Μπόρις Τζόνσον πέταξε στην Κωνσταντινούπολη στο τέλος των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας ήταν για να ναυαγήσει η συμφωνία, έτσι ώστε οι αμερικανικοί κατασκευαστές όπλων να μπορέσουν να προχωρήσουν στις σχεδιαζόμενες μεγαλεπήβολες συμφωνίες προμήθειας της χώρας, ευθυγραμμίζοντάς την με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Λέει στον Ryan Grim του DropSiteNews πως η ειρηνευτική συμφωνία - η οποία επέστρεψε στους Ουκρανούς εδάφη που κατείχαν οι Ρώσοι - θα είχε ουσιαστικά ευνουχίσει την Ουκρανία εμποδίζοντας τεράστιες συμφωνίες στον αγωγό που θα αποκόμιζαν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για τους Αμερικανούς κατασκευαστές όπλων.
Martin Jay - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η παραδοχή είναι σημαντική για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, δείχνει πόσο ανειλικρινή είναι όλα όσα λένε οι δυτικοί πολιτικοί στους ψηφοφόρους τους για την Ουκρανία. Ναι, υπάρχει μια ιδεολογική λογική πως η Αμερική και οι σύμμαχοί της θέλουν να χτυπήσουν τον Πούτιν, αλλά δεν είναι πολύ πειστική και στην καλύτερη περίπτωση φαίνεται όλο και πιο κουτσή όσο περνούν οι μήνες και τα χρόνια. Μήπως γερουσιαστές στις ΗΠΑ όπως η Λίντσεϊ Γκράχαμ μισούν πραγματικά τόσο πολύ τους Ρώσους; Ή μήπως είναι ότι αγαπούν τόσο πολύ περισσότερο το χρήμα και επωφελούνται οι ίδιοι από αυτά τα μεγαλεπήβολα που συγκεντρώνονται; Το δεύτερο σημείο σχετικά με την παραδοχή της Νούλαντ είναι ότι ρίχνει μια μακρά σκιά πάνω στις δυτικές κυβερνήσεις και τις σχέσεις τους με το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα και αφήνει στον παρατηρητή την αίσθηση πως έχουμε φτάσει πλέον σε μια νέα κορύφωση με αυτόν τον τομέα και τις κυρίαρχες ελίτ. Ο πρώτος δεν ασκεί πλέον πιέσεις ή ενημερώνει τον δεύτερο, αλλά τον ελέγχει. Εντελώς.
Ένα τρίτο σημείο, το οποίο ενδεχομένως αποτελεί παρένθεση στην όλη ιστορία, είναι ότι σιγά σιγά βλέπουμε την αλήθεια να αναδύεται, όπως τα αποκρουστικά υγρά περιττώματα που βγαίνουν από ένα παλιό σάκο. Και βρωμάει. Ο Μπάιντεν είναι ένας ακόμη πρόεδρος των ΗΠΑ που επέτρεψε στο στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα να τον ελέγξει και την λανθασμένη λεγόμενη εξωτερική πολιτική του, η οποία μπορεί πραγματικά να συνοψιστεί σε λίγες λέξεις: όπου είναι δυνατόν, πηγαίνετε σε πόλεμο. Χρειαζόμαστε πολέμους.
Αλλά εμείς στη Δύση δαγκώσαμε πολύ περισσότερα από όσα μπορούσαμε να μασήσουμε. Τις πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής η ευφορία και η αυτοπεποίθηση του Μπάιντεν και του Μπόρις, για να μην αναφέρουμε τον Μακρόν, ήταν αισθητή. Πίστευαν πραγματικά πως ο πόλεμος θα τελείωνε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Και ότι οι ρωσικές κυρώσεις θα άλεθαν την οικονομία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γονατίζοντας τον Πούτιν.
Το πρόβλημα με τον Ζελένσκι είναι ότι βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση «play mode». Κάθε κίνηση, δήλωση, απόφαση και ενέργεια μοιάζει να είναι θεατρική. Αυτό είναι σημαντικό γιατί για να είναι σοβαρές οι ειρηνευτικές συνομιλίες, πρέπει όλοι να τον πάρουν στα σοβαρά. Η ειρηνευτική του φόρμουλα είναι ένα αστείο.
Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στο Ριάντ, ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ τόνισε ότι η επιμονή της Δύσης να εμμένει στη λεγόμενη «ειρηνευτική φόρμουλα» του Ζελένσκι υποδηλώνει πως δεν προτίθεται να διαπραγματευτεί με τη Μόσχα επί ίσοις όροις, σύμφωνα με το RT.
«[Η πρωτοβουλία του Ζελένσκι] είναι γνωστή εδώ και καιρό, έχει γίνει πόνος στο λαιμό όλων, είναι ένα καθαρό τελεσίγραφο», δήλωσε ο Λαβρόφ. «Το γεγονός ότι η Δύση εμμένει σε αυτό το τελεσίγραφο σημαίνει μόνο ένα πράγμα: η Δύση δεν θέλει να διαπραγματευτεί με ειλικρίνεια», πρόσθεσε ο υπουργός Εξωτερικών.
Μπορεί να έχει δίκιο για τις ανειλικρινείς χειρονομίες, αλλά το γεγονός και μόνο ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κάνει τώρα δημόσιες δηλώσεις πως τώρα είναι η ώρα για ειρηνευτικές συνομιλίες σημαίνει ότι τουλάχιστον η Δύση - και σίγουρα η Ευρώπη - γνωρίζει πως το παιχνίδι έχει τελειώσει και πως το κόλπο της τελευταίας στιγμής στο Κουρσκ θα έχει φρικτή κατάληξη για τα ουκρανικά στρατεύματα. Οι Γερμανοί ήταν τόσο πολύ ενθουσιασμένοι με τον πόλεμο για τόσο καιρό, παραμένοντας παράλληλα ένα υπέρτατο πληρεξούσιο κανίς των Αμερικανών που έχει αφήσει βεβηλωμένες τις βιομηχανίες τους. Ο κόσμος εκεί έχει κουραστεί από τον πόλεμο εδώ και πολύ καιρό, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Και τώρα επιτέλους είναι η πολιτική ελίτ που θέλει να νικήσει τον Τραμπ στο να εμφανίζεται ως μεσίτης ειρήνης. Κοιτάζοντας την τελευταία φουρνιά εφέδρων που στάλθηκαν στο μέτωπο στο Κουρσκ, κάποιος θα πρέπει να εφεύρει μια νέα εκδοχή της πολυχρησιμοποιημένης φράσης «κρεατομηχανή».