Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι Παλαιστίνιοι υποστηρίζουν ότι πάνω από 40.000 δικοί τους άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε αυτή τη σχεδόν ένα χρόνο διαρκούσα σύγκρουση, την οποία οι περισσότεροι υποστηρικτές τους θεωρούν γενοκτονία. Οι συνθήκες διαβίωσης στη Γάζα είναι φρικτές, σχεδόν όλη η λωρίδα έχει υποστεί ζημιές ή έχει καταστραφεί από τις ισραηλινές βόμβες και η Αίγυπτος συνεχίζει να κρατά κλειστά τα σύνορά της για να αποτρέψει την εκροή προσφύγων στο έδαφός της. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, είναι περισσότερο από λίγο αργά για να προτείνει κάποιος τη δημιουργία μιας πολυμερούς συμμαχίας κατά του Ισραήλ, είτε είναι πραγματικά ειλικρινής είτε όχι.
Ο Ερντογάν είναι ένας πολύ έξυπνος πολιτικός και ως εκ τούτου, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει μερικά κόλπα στο μανίκι του για να το προτείνει αυτό τόσο καθυστερημένα. Πρώτα απ' όλα, θέλει να επαναβεβαιώσει την εικόνα της Τουρκίας ως ιστορικού προστάτη της Ούμα από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γι' αυτό και ζητάει τόσο δυνατά τη δημιουργία μιας τέτοιας ισλαμικής συμμαχίας. Ο δεύτερος στόχος είναι να βασιστεί στα προαναφερθέντα προκειμένου να τοποθετήσει την Τουρκική Δημοκρατία στην κορυφή της περιφερειακής στρατιωτικής ιεραρχίας στο μυαλό όσων λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την πρότασή του.
Τρίτον, γνωρίζει επίσης πολύ καλά πως καμία μουσουλμανική χώρα δε θα υποταχθεί οικειοθελώς στην υπονοούμενη στρατιωτική ηγεμονία της Τουρκίας, ιδίως τα βασίλεια του Κόλπου. Η απόρριψη της πρότασής του ή τουλάχιστον η δημόσια αδιαφορία τους γι' αυτήν μπορεί στη συνέχεια να γυριστεί ως μετάθεση της ευθύνης σε αυτές για την υποτιθέμενη «αποτυχία να σώσουν την Παλαιστίνη». Ο τέταρτος λόγος σχετίζεται με τον προηγούμενο και αφορά τη δημόσια πίεση που δέχεται η Τουρκία από ορισμένους να διακόψει τις εξαγωγές πετρελαίου του Αζερμπαϊτζάν προς το Ισραήλ μέσω Γεωργίας και Τουρκίας.
Η Άγκυρα δεν κατέχει ούτε τον αγωγό ούτε το πετρέλαιο που διέρχεται από αυτόν, οπότε οποιαδήποτε παρέμβαση στις μεταφορές αυτές θα αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και μαχαιριά στην πλάτη του αζέρικου αδελφού της. Οι συμμαχικές σχέσεις της με το Μπακού σημαίνουν ότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι δεν μπορούν να πιέσουν τους ομολόγους τους για το θέμα αυτό, πόσο μάλλον να τους καταδικάσουν δημοσίως επειδή συνεχίζουν να τροφοδοτούν κυριολεκτικά την ισραηλινή οικονομία, αλλά το να δει το κοινό την έλλειψη αντίδρασης στην προτεινόμενη ισλαμική συμμαχία του Ερντογάν μπορεί να τον αποφορτίσει λίγο από το θέμα αυτό.
Και τέλος, ο τελευταίος στόχος που επιδιώκει να προωθήσει είναι να διεξάγει ψυχολογικό πόλεμο στους Ισραηλινούς, κάνοντάς τους να φοβούνται τις μεγάλες στρατηγικές συνέπειες της συνέχισης της σύγκρουσης και έτσι ιδανικά να τους εμπνεύσει να αυξήσουν τις διαμαρτυρίες τους για να τη σταματήσουν, αν και αυτό θα μπορούσε επίσης να αποτύχει. Επιδεινώνοντας την υπάρχουσα νοοτροπία πολιορκίας τους, κινδυνεύει κάποιοι να επανεξετάσουν αν αξίζει τον κόπο να τερματιστεί η σύγκρουση τώρα, αν όλοι οι στόχοι της χώρας τους δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί, βλέποντας ότι αυτή η ισλαμική συμμαχία σχηματίζεται ήδη ούτως ή άλλως.
Συνολικά, οι παρατηρητές δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι ο Ερντογάν ξέρει πώς να παίζει με τα πλήθη της Ούμα, οπότε λίγα από όσα λέει για τα σχέδιά του εναντίον του Ισραήλ θα πρέπει ποτέ να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Πάντα υπάρχει μια υστεροβουλία ή αρκετοί πίσω από αυτό, όπως σε αυτή την περίπτωση όπως εξηγήθηκε. Η έντονη ρητορική του οδηγεί σε ακραίες εκρήξεις ντοπαμίνης από εκείνους που νομίζουν ότι είναι ειλικρινής, αλλά η έξαψη αναπόφευκτα θα εξασθενίσει μόλις συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι, και κάποιοι μπορεί με τη σειρά τους να τον σκέφτονται λιγότερο μετά.