pixabay / marc-hatot |
Martin Jay - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν επίσης εκστρατείες για την αποκατάσταση των μαριονετών τους, όταν χάνουν μία σε δίκαιες, δημοκρατικές εκλογές. Το 1986, για παράδειγμα, στην Αϊτή, οι ΗΠΑ έχασαν τον Jean-Claude "Baby Doc", ο οποίος ήταν ο εν ενεργεία πρόεδρος και μεγάλος σύμμαχος της Δύσης. Αργότερα, ο διάδοχός του ανατράπηκε τελικά, όταν ένας άλλος φίλος εγκαταστάθηκε μετά από χρόνια φαύλης εκστρατείας. Μερικές φορές έριχναν χρήματα στους δικούς τους ευνοούμενους κατεστημένους που θα τους ήταν χρήσιμοι ηλίθιοι. Το 1996, η κυβέρνηση Κλίντον δάνεισε 10 εκατ. δολάρια στον Μπόρις Γέλτσιν για τη δική του εκστρατεία, ένα συγκλονιστικό ποσό εκείνη την εποχή. Άλλες φορές, διοχέτευαν χρήματα σε εκστρατείες ομάδων της αντιπολίτευσης για την εκδίωξη του εκάστοτε κρατούντος που θεωρούνταν εχθρός των ΗΠΑ, αδιαφορώντας για κάθε επίφαση δημοκρατικής συλλογικής συνείδησης. Το 2000, πέντε χρόνια αφότου οι Σέρβοι είχαν βομβαρδιστεί μέχρι να υποταχθούν στον Γιουγκοσλαβικό Πόλεμο από μια παράνομη εκστρατεία αεροπορικών επιδρομών - η οποία προέκυψε όταν οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι οργάνωσαν μια ψεύτικη επίθεση εναντίον των δικών τους ανθρώπων σε μια αγορά του Σαράγεβο - οι ΗΠΑ τα έδωσαν όλα για να χρηματοδοτήσουν εκστρατείες για όλες τις ομάδες της αντιπολίτευσης στη Σερβία, γεγονός που τελικά οδήγησε τις ομάδες αυτές να χρησιμοποιήσουν την ίδια δικτατορικού τύπου τακτική όταν καταμετρήθηκαν οι κάλπες, δίνοντας τη δυνατότητα στον Μιλόσεβιτς να φύγει ήσυχα ζωντανός ή να αντιμετωπίσει τις ίδιες συνέπειες με τον Τσαουσέσκου της Ρουμανίας. Ο Σέρβος ηγέτης επρόκειτο αργότερα να πεθάνει μυστηριωδώς το 2006, ενώ κρατούνταν στη φυλακή σε ένα ειδικά συγκληθέν δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου για την πρώην Γιουγκοσλαβία στις Κάτω Χώρες.
Αναμφισβήτητα, το καλύτερο παράδειγμα αμερικανικής ανάμειξης στις εκλογές, ειδικά για μια ανάμειξη που έχει γυρίσει τόσο θεαματικά μπούμερανγκ στις ΗΠΑ, πρέπει να είναι η Ουκρανία. Τόσο το 2004 όσο και το 2014, οι ΗΠΑ δημιούργησαν ένα επαναστατικό κίνημα και άντλησαν περίπου 4 δισ. δολάρια ΗΠΑ σε αυτό, μόνο και μόνο για να ανατρέψουν τον ρωσόφιλο εν ενεργεία Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Με την Ουκρανία, δεν υπήρχαν ενεργειακά αποθέματα που θα λειτουργούσαν ως καταλύτης, αλλά ένα μεγαλύτερο βραβείο για εκείνους που ήταν αποφασισμένοι να έχουν τη δόξα τους πολεμώντας τη Ρωσία: η ευκαιρία για τη Δύση να πολεμήσει τη Ρωσία χωρίς να μετρήσει ούτε ένα νεκρό δυτικό στρατιώτη. Αποδείχθηκε ακαταμάχητη και μέχρι σήμερα, οι οικονομίες της Δύσης συνεχίζουν να λεηλατούνται καθώς αυτή η ανόητη απόφαση πιάνει τις οικονομίες αυτές τραβώντας τις προς τα κάτω, ενώ η Ρωσία κερδίζει.
Ενώ δε γνωρίζουμε όλα τα γεγονότα που τράβηξαν τις ΗΠΑ στην Ουκρανία, η μοιραία έλξη της μπορεί κάλλιστα να είναι μέρος των περιπετειών διαφθοράς του Joe Biden εκεί, σαφώς η Ουκρανία ξεχωρίζει ως η μεγαλύτερη ήττα της Δύσης με την εκλογική μηχανική που ξεκίνησε ως "έγχρωμη επανάσταση" αλλά κατέληξε σε πλήρη υποστήριξη στρατιωτικής επέμβασης, καλυμμένη από βρώμικες συμφωνίες βοήθειας και στρατιωτικές συμφωνίες. Οι ΗΠΑ συνήθως δεν μπορούν να δουν τις εκλογικές παρεμβάσεις ως αυτό που είναι, καθώς ο λαός τους έχει αποκτήσει έναν ορισμένο αυτοδικαιωμένο μηχανισμό αντιμετώπισης του να καταστρέφει τις ζωές άλλων ανθρώπων μόνο και μόνο για τα καρβουνιασμένα κέρδη από τις απώλειες άλλων ανθρώπων, συχνά θανάτους. Κατά γενικό κανόνα, αν παραβλέψουμε την Ουκρανία, τα τελευταία χρόνια αυτές οι "έγχρωμες επαναστάσεις" είναι, σε σύγκριση με τα φρικιαστικά πραξικοπήματα στην Κεντρική και Νότια Αμερική κατά τα χρόνια του ψυχρού πολέμου, καλοήθεις. Αλλά είναι εκεί που οδηγεί η σκέψη.