 |
| facebook.com/KamalaHarris/photos |
Η υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος έπαιξε το ίδιο παιχνίδι του πρώην προέδρου - και κέρδισε
Το πρώτο ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και Καμάλα Χάρις μπορεί να μην ήταν η στιγμή της αλήθειας, αλλά έδωσε έναν σημαντικό τόνο για την υπόλοιπη προεκλογική εκστρατεία.
Του Σεργκέι Στρόκαν, αρθρογράφου της Kommersant - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr
Το κύριο συμπέρασμα είναι ότι η Harris - που αρχικά θεωρήθηκε μια αδύναμη πολεμίστρια, η οποία είχε γίνει προηγουμένως στόχος ενός καταιγισμού υποτιμητικών εκτιμήσεων από τον αντίπαλό της - κατάφερε να κάνει πολύ περισσότερα από το να «μην αποτύχει». Χωρίς ίχνος δειλίας και με το χαμόγελο στο πρόσωπό της, έβαλε επανειλημμένα την μπάλα στο γήπεδο του πιο έμπειρου αντιπάλου της, ο οποίος έχει ήδη καθίσει στην προεδρική καρέκλα και έχει περάσει από όλες τις προκλήσεις της αμερικανικής πολιτικής.
Ο Τραμπ σαφώς δεν περίμενε αυτή την τροπή των γεγονότων και δεν ήταν προετοιμασμένος γι' αυτό. Αφού προηγουμένως απολάμβανε να επιχειρηματολογεί σχετικά με τις δήθεν χαμηλές διανοητικές ικανότητες της «παρένθετης του Μπάιντεν», δεν μπόρεσε να βρει τρόπο να αποδείξει αυτό για το οποίο ήταν πάντα βαθιά πεπεισμένος: τη φαινομενικά προφανή, αδιαπέραστη βλακεία της υποψήφιας του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ωστόσο, τα σχόλια μετά τη συζήτηση -που απέδωσαν τη νίκη στη Χάρις- δεν είχαν ακόμη αποτυπώσει ακριβώς τη σημασία αυτού που συνέβη.
Θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι δεν ήταν μια πιο έξυπνη, πιο ενημερωμένη Χάρις που νίκησε τον Τραμπ. Ήταν η πολιτική τεχνολογία.
Το ντιμπέιτ ήταν ασυνήθιστο, καθώς έμοιαζε με διαγωνισμό μεταξύ δύο αθλητών που είχαν προηγουμένως αγωνιστεί σε διαφορετικά αθλήματα, αλλά τώρα διαγωνίζονταν για να αποφασίσουν ποιος είναι ισχυρότερος. Ενώ ο Τραμπ μπορεί να θεωρηθεί καταξιωμένος πολιτικός - ο οποίος σκηνοθέτησε από την αρχή το δικό του σόου και πήγε επίμονα κόντρα στο αμερικανικό mainstream χτίζοντας τη δική του πλατφόρμα αμερικανικού εθνικισμού και απομονωτισμού - η Χάρις δεν μπορεί ακόμη να χαρακτηριστεί κορυφαία πολιτικός.
Αναγκασμένη να μπει στην κούρσα μετά την εκδίωξη του Τζο Μπάιντεν από τους Δημοκρατικούς, η εν ενεργεία αντιπρόεδρος κατέληξε να αναλάβει ένα ρόλο που δεν της ανήκε. Εξακολουθεί να μην είναι ένα ολοκληρωμένο προϊόν, αλλά είναι πλέον ένας λειτουργικός φορέας που λειτουργεί καλύτερα. Αν θέλετε, είναι ένα πολιτικό κοτόπουλο που τώρα μεγαλώνει βιαστικά με ορμόνες - με τη μορφή ισχυρών εγχύσεων από τους Δημοκρατικούς χορηγούς.
Η Χάρις μας έδειξε ότι όλη η προσπάθεια και η επένδυση σε αυτήν δεν ήταν μάταιη. Αφού κατηγόρησε τον Τραμπ ότι δεν έχει οικονομικό πρόγραμμα (αν και η οικονομία ήταν πάντα το δυνατό σημείο των Ρεπουμπλικάνων), η νεότερη υποψήφια κατάφερε, όπως αποδεικνύεται, να κλέψει το βασικό ατού του αντιπάλου της, αν μου επιτρέπετε το λογοπαίγνιο. Και τώρα εναπόκειται στον πρώην πρόεδρο να πείσει με κάποιον τρόπο τους ψηφοφόρους πως δεν είναι αυτός που δεν καταλαβαίνει την οικονομία, αλλά η αντίπαλός του.
Βέβαια, ο Τραμπ έχει ήδη δηλώσει ότι είναι «λιγότερο διατεθειμένος» να κάνει άλλο ένα ζωντανό ντιμπέιτ με τη Χάρις μετά την αποτυχία αυτής της εβδομάδας.
Ποιος θα περίμενε πως θα εξελισσόταν έτσι;
Το ντιμπέιτ απέτυχε να απαντήσει στα πιο σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το πού θα πάει η Αμερική μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου και τι είδους ηγεσία θα προκύψει από την Ουάσινγκτον. Συνολικά, δεν επρόκειτο για μια σύνθετη παρτίδα σκάκι- αντίθετα, όλα τα πιόνια σαρώθηκαν από τη σκακιέρα. Το ντιμπέιτ είχε ελάχιστο νόημα, αλλά είχε πολύ Καμάλα, η οποία στο τέλος εδραίωσε το προβάδισμά της στην κούρσα.
* Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από την Kommersant.
Το πρώτο ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και Καμάλα Χάρις μπορεί να μην ήταν η στιγμή της αλήθειας, αλλά έδωσε έναν σημαντικό τόνο για την υπόλοιπη προεκλογική εκστρατεία.
Του Σεργκέι Στρόκαν, αρθρογράφου της Kommersant - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr
Το κύριο συμπέρασμα είναι ότι η Harris - που αρχικά θεωρήθηκε μια αδύναμη πολεμίστρια, η οποία είχε γίνει προηγουμένως στόχος ενός καταιγισμού υποτιμητικών εκτιμήσεων από τον αντίπαλό της - κατάφερε να κάνει πολύ περισσότερα από το να «μην αποτύχει». Χωρίς ίχνος δειλίας και με το χαμόγελο στο πρόσωπό της, έβαλε επανειλημμένα την μπάλα στο γήπεδο του πιο έμπειρου αντιπάλου της, ο οποίος έχει ήδη καθίσει στην προεδρική καρέκλα και έχει περάσει από όλες τις προκλήσεις της αμερικανικής πολιτικής.
Ο Τραμπ σαφώς δεν περίμενε αυτή την τροπή των γεγονότων και δεν ήταν προετοιμασμένος γι' αυτό. Αφού προηγουμένως απολάμβανε να επιχειρηματολογεί σχετικά με τις δήθεν χαμηλές διανοητικές ικανότητες της «παρένθετης του Μπάιντεν», δεν μπόρεσε να βρει τρόπο να αποδείξει αυτό για το οποίο ήταν πάντα βαθιά πεπεισμένος: τη φαινομενικά προφανή, αδιαπέραστη βλακεία της υποψήφιας του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ωστόσο, τα σχόλια μετά τη συζήτηση -που απέδωσαν τη νίκη στη Χάρις- δεν είχαν ακόμη αποτυπώσει ακριβώς τη σημασία αυτού που συνέβη.
Θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι δεν ήταν μια πιο έξυπνη, πιο ενημερωμένη Χάρις που νίκησε τον Τραμπ. Ήταν η πολιτική τεχνολογία.
Το ντιμπέιτ ήταν ασυνήθιστο, καθώς έμοιαζε με διαγωνισμό μεταξύ δύο αθλητών που είχαν προηγουμένως αγωνιστεί σε διαφορετικά αθλήματα, αλλά τώρα διαγωνίζονταν για να αποφασίσουν ποιος είναι ισχυρότερος. Ενώ ο Τραμπ μπορεί να θεωρηθεί καταξιωμένος πολιτικός - ο οποίος σκηνοθέτησε από την αρχή το δικό του σόου και πήγε επίμονα κόντρα στο αμερικανικό mainstream χτίζοντας τη δική του πλατφόρμα αμερικανικού εθνικισμού και απομονωτισμού - η Χάρις δεν μπορεί ακόμη να χαρακτηριστεί κορυφαία πολιτικός.
Αναγκασμένη να μπει στην κούρσα μετά την εκδίωξη του Τζο Μπάιντεν από τους Δημοκρατικούς, η εν ενεργεία αντιπρόεδρος κατέληξε να αναλάβει ένα ρόλο που δεν της ανήκε. Εξακολουθεί να μην είναι ένα ολοκληρωμένο προϊόν, αλλά είναι πλέον ένας λειτουργικός φορέας που λειτουργεί καλύτερα. Αν θέλετε, είναι ένα πολιτικό κοτόπουλο που τώρα μεγαλώνει βιαστικά με ορμόνες - με τη μορφή ισχυρών εγχύσεων από τους Δημοκρατικούς χορηγούς.
Η Χάρις μας έδειξε ότι όλη η προσπάθεια και η επένδυση σε αυτήν δεν ήταν μάταιη. Αφού κατηγόρησε τον Τραμπ ότι δεν έχει οικονομικό πρόγραμμα (αν και η οικονομία ήταν πάντα το δυνατό σημείο των Ρεπουμπλικάνων), η νεότερη υποψήφια κατάφερε, όπως αποδεικνύεται, να κλέψει το βασικό ατού του αντιπάλου της, αν μου επιτρέπετε το λογοπαίγνιο. Και τώρα εναπόκειται στον πρώην πρόεδρο να πείσει με κάποιον τρόπο τους ψηφοφόρους πως δεν είναι αυτός που δεν καταλαβαίνει την οικονομία, αλλά η αντίπαλός του.
Βέβαια, ο Τραμπ έχει ήδη δηλώσει ότι είναι «λιγότερο διατεθειμένος» να κάνει άλλο ένα ζωντανό ντιμπέιτ με τη Χάρις μετά την αποτυχία αυτής της εβδομάδας.
Ποιος θα περίμενε πως θα εξελισσόταν έτσι;
Το ντιμπέιτ απέτυχε να απαντήσει στα πιο σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το πού θα πάει η Αμερική μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου και τι είδους ηγεσία θα προκύψει από την Ουάσινγκτον. Συνολικά, δεν επρόκειτο για μια σύνθετη παρτίδα σκάκι- αντίθετα, όλα τα πιόνια σαρώθηκαν από τη σκακιέρα. Το ντιμπέιτ είχε ελάχιστο νόημα, αλλά είχε πολύ Καμάλα, η οποία στο τέλος εδραίωσε το προβάδισμά της στην κούρσα.
* Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από την Kommersant.